W Nikonie Zf, tak samo jak w innych zaawansowanych aparatach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Przykłady działania odszumiania w Zf przy poszczególnych ustawieniach można obejrzeć w poniższej tabelce. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Różnica między kolejnymi etapami tego procesu została całkiem sensownie dobrana. Niemniej coraz mocniej pozbawiają one obraz zarówno zakłóceń, jak i detali. Naszym zdaniem nie ma większego sensu decydować się na ustawienie wyższe niż „zmniejszone”. Zresztą, już przy nastawie „odszumianie wyłączone” widać, że redukcja zakłóceń ma miejsce.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z Zf wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem R6 Mark II i Panasonikiem S5 II. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zarówno w Nikonie, Canonie jak i Panasoniku odwzorowanie szczegółów na niskich nastawach ISO stoi na bardzo dobrym poziomie. Tak naprawdę różnice pomiędzy poszczególnymi modelami sprowadzają się przeważnie do odmiennych wzorów mory, widocznych na prawych wycinkach. Najmocniejszy obserwujemy na zdjęciu z S5 II, co wynika z zupełnego braku filtra antyaliasingowego w tym modelu.

Pod względem zaszumienia porównywane aparaty wypadają podobnie mniej więcej do ISO 3200. Powyżej tej wartości naszym zdaniem Zf szumi troszkę mocniej niż rywale. Naszym zdaniem ISO 12800 to najwyższa nastawa, po którą warto sięgać, i to raczej „awaryjnie”, bowiem widoczność zakłóceń jest już wyraźna.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Przebieg poszczególnych składowych szumu ma charakter wykładniczy i nie widać niepokojących załamań.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla Zf, Canona R6 Mark II, Panasonika S5 II i Sony A7 IV.

Dla prawie całego zakresu czułości najlepiej wypada Lumix S5 II. Dla nastawy ISO 6400 przewaga tego modelu nad Zf to ok. 1/2 EV. Lepiej od Nikona radzi sobie także EOS R6 Mark II, przy czym różnica pomiędzy nimi to tylko ok. 1/3 EV. Wyższy szum luminancji niż w Zf zanotowaliśmy za to w A7 IV – o ok. 1/2 EV.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon Zf zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 800–1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Bias wynosi ok. 1000, tak samo jak w innych bezlusterkowcach Nikon Z. Do ISO 6400 histogramy przypominają swoim kształtem rozkład Poissona, natomiast dla wyższych nastaw wypłaszczają się. To oznacza, że miejsce użytecznego sygnału zajmuje szum.

Same darki wyglądają naprawdę dobrze, nie widać oznak bandingu. Szum jest w zasadzie jednorodny, choć przy wyższych nastawach ISO środek kadru jest lekko jaśniejszy niż obszar przy górnej i dolnej krawędzi kadru.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800