• L – 6000×4000 pix (24 M),
• M – 3936×2632 pix (10 M),
• S – 3008×2000 pix (6 M).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, świateł, cieni, wygaszania, nasycenia i wyostrzenia (siła, zakres ostrości, przejrzystość). W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Twórczy wygląd”. Można za jej pomocą wybrać jeden z dziesięciu zdefiniowanych trybów obrazu (Standard, Portret, Neutralny itd.) W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w dość szerokim zakresie. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.

W przeciwieństwie do starszych aparatów Sony Alpha, w A9 III nie znajdziemy funkcji filtrów wizualnych.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona R3 i Nikona Z8. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Na niskich czułościach, z odwzorowaniem szczegółów A9 III radzi sobie bardzo dobrze jak na aparat z 24-megapikselowym sensorem, a zarazem porównywalnie jak EOS R3. Istotniejsze różnice pomiędzy wybranymi modelami widać od ISO 6400-12800. Naszym zdaniem najlepiej wypada aparat Canona, oferując obraz pozbawiony większych zakłóceń. Wydaje się, że w powyższej grupie na najwyższych nastawach czułości najsilniejszy spadek obrazu widzimy w przypadku aparatu Sony.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym, zerowym poziomem wyostrzania, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych przy ustawieniu 5 oraz maksymalnie wyostrzone na 9.

Sony A9 III, ISO 250
wyostrzenie 0
wyostrzenie 5
wyostrzenie 9

Przy środkowym stopniu wyostrzania („5”) obraz wydaje się już nieco zbyt mocno uwydatniony, dlatego naszym zdaniem lepiej korzystać z ustawień pomiędzy 0 a 5. Z pewnością warto omijać maksymalną nastawę.

Format HEIF

Podobnie jak np. Sony A1, także A9 III wspiera format HEIF (High Efficiency Image Format). Po jego wybraniu, zastępuje on JPEG-i, nadal można natomiast zapisywać RAW-y. HIF'y mają 10-bitową głębię kolorów (a zatem lepsze przejścia tonalne niż dla JPEG-ów), a aparat pozwala rejestrować je w dwóch opcjach próbkowania: 4:2:0 lub 4:2:2. Oprócz tego możemy wybrać jakość: bardzo wysoką, wysoką, standard oraz mały rozmiar. W najwyższej jakości, objętość HIF-ów jest ok. dwukrotnie mniejsza niż JPEG-ów (X.FINE).

Dodatkowo, po wybraniu formatu HEIF, możemy dodatkowo włączyć zdjęcia HLG, a więc takie o poszerzonej rozpiętości tonalnej. Należy jednak pamiętać, że da nam to wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR.

Optymalizator D-Range

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A9 III funkcję D-Range Optimizer. Bazuje ona na modyfikacji krzywej tonalnej i oferuje 5 stopni intensywności oraz ustawienie automatyczne.

Zdjęcia przykładowe z zastosowaniem funkcji DRO można zobaczyć w np. w teście A7CR.

Ostatnie Alfy, co dotyczy także A9 III, zostały pozbawione stosowanej niegdyś funkcji zdjęć HDR. Ich rolę przejął format HLG.