Test filtrów UV
3. Procedura testowa
Testy fotograficzne przeprowadzaliśmy z wykorzystaniem aparatu Nikon D200 wraz z obiektywem Sigma 17-70 mm f/2.8-4.5 DC Macro.
Podczas testów filtrów UV poddaliśmy ocenie trzy główne parametry. Sposób testowania oraz punktacja w każdej kategorii wyszczególnione są poniżej.
Transmisja światła
Za pomocą spektrofotometru Hitachi U-2900 badaliśmy zdolność przepuszczania wiązki światła o szerokości 1.5 nm w przedziale od 200 do 1000 nm. Pomiar wykonywany był co 5 nm zaś dokładność otrzymanych wyników wynosi 0.3%.
W tej kategorii ocenialiśmy zachowanie filtru w zakresie widzialnym oraz przepuszczalność promieniowania UV. Za zakres widzialny przyjęliśmy światło o długości fali od 390 do 750 nm. Punkty przyznawaliśmy według poniższej tabeli, gdzie w procentach ujęliśmy stosunek światła przepuszczonego przez filtr do całkowitego promieniowania wysyłanego w badanym zakresie.
Za zakres UV przyjęliśmy promieniowanie o długości fali krótszej niż 390 nm. Punkty przyznawaliśmy za jak najmniejsze przepuszczanie promieniowania UV, wg następującego schematu:
Jak widać z powyższych tabel, filtr który jest idealnie transparentny dla światła widzialnego i nie przepuszcza promieniowania UV jest w stanie zgromadzić 20 pkt.
Odblaski
Ponieważ filtr jest elementem szklanym wpływającym na zachowanie się obiektywu, przetestowaliśmy jak dany filtr wpływa na pojawienie się refleksów i odbić w sytuacjach, gdy fotografujemy pod światło. Parametr ten jest o tyle istotny, że jak wspomnieliśmy wcześniej, bardzo często filtry UV stosowane są jako szkła ochraniające obiektyw i wiele osób używa ich na co dzień.
Aby sprawdzić podatność filtru na odblaski fotografowaliśmy trzy plenery: dwa dzienne i jeden nocny. Sceny fotografowane były z użyciem aparatu Nikon D200 wraz z obiektywem Sigma 17-70 mm f/2.8-4.5 DC Macro ustawionym na ogniskową 17 mm:
Punkty w tej kategorii przyznawaliśmy według następującego schematu. Wycinek każdej ze scenki ocenialiśmy w skali od 0 do 5, gdzie 5 oznacza fotografię z brakiem odblasków względem fotografii bez filtru, zaś 0 oznacza bardzo dużą degradację obrazu. Po zsumowaniu ocen dla trzech różnych scenek, idealny filtr był w stanie, w tej kategorii, uzyskać 15 punktów.
Winietowanie
Znając winietowanie powodowane przez sam obiektyw aparatu ustawiony na 17 mm (pole widzenia 80 stopni na matrycy użytego w teście Nikona D200), sprawdziliśmy czy i w jakim stopniu zamocowanie filtru wpływa na dodatkowe pociemnienie obrazu na brzegu kadru. Zdjęcia robiliśmy w kilku położeniach aparatu względem jednolicie oświetlonej powierzchni, a wyniki uśrednialiśmy. Oceny w tej kategorii przyznawane były wedle następującego schematu:
Reasumując, we wszystkich kategoriach idealny filtr mógłby zgromadzić 40 pkt. Czy i któremu z przetestowanych przez nas produktów sztuka ta się udała? Przekonają się Państwo w kolejnym rozdziale.