Jak widać na podstawie powyższego wykresu, już powyżej ISO 200 pliki są odszumiane. Dostrzegamy zarówno kilka załamań, jak również to, że poszczególne składowe przyjmują podobne wartości. Wprawdzie aparat adresowany jest do początkujących użytkowników, jednak ustawienie „odszumianie wyłączone” wprowadza po prostu w błąd.

Skoro mowa o odszumianiu, to w testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 3200 i 6400.

ISO 3200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

W miarę wzrostu stopnia intensywności tego procesu zauważalne staje się obniżenie poziomu zakłóceń, a jednocześnie nie odbija się to drastycznie na utracie szczegółów obrazu. Również wieloklatkowa redukcja szumu oferuje zadowalające efekty. Naszym zdaniem ustawienie „słabe” zapewnia optymalne rezultaty.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z EOS-a R100 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Fujifilm X-S20 i OM System OM-5. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

24-megapikselowa matryca w Canonie zapewnia naprawdę dobre odwzorowanie szczegółów na niskich ISO. R100 minimalnie ustępuje w tej kategorii X-S20, a od OM-5 wypada po prostu lepiej, głównie za sprawą wyższej rozdzielczości zdjęć. Jeśli chodzi o zaszumienie obrazu, górą w naszym zestawieniu pozostaje aparat Fujifilm. EOS R100 szumi naszym zdaniem najmocniej, dlatego lepiej nie przekraczać ISO 3200, w ostateczności 6400.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo w zakresie czułości natywnych i przebieg nie budzi zastrzeżeń.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Najlepiej w powyższym zestawieniu wypada X-S20. Różnica pomiędzy nim, a R100 zbliża się do 1 EV dla ISO 6400. W przypadku A6700 będzie to niecałe 1/2 EV, a OM-5 lekko ponad 1/2 EV.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Jak wspominaliśmy już wcześniej, Canon EOS R100 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W R100 mamy podobną sytuację jak w ostatnich aparatach systemowych EOS, bowiem dla czułości ISO 100 i 200 mamy do czynienia z biasem ok. 512, podczas gdy dla pozostałych oscyluje on wokół 2000. W związku z tym w poniższych przykładach dla dwóch najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 255–768, a dla pozostałych 1024–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Dla większości nastaw ISO, kształt histogramów mocno przypomina rozkład Poissona i pozostają one dobrze odseparowane od zera. Dla najwyższej nastawy ISO rozkład jest już bardzo szeroki, co oznacza wysoki poziom szumu.

Same darki na wysokich nastawach ISO nie wyglądają zachęcająco, ale problemy pojawiają się dopiero pod koniec skali czułości. Widać bowiem pewne niejednorodności grzania się sensora w formie pionowych pasów, a także ślady bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600