Cały proces kalibracji drukarki polega na wydrukowaniu specjalnej planszy z kolorowymi wzorami, które następnie wczytuje się do komputera przy wykorzystaniu specjalnego urządzenia – spektofotometru. Po wyznaczeniu profilu drukarki wydrukować można ponownie plansze kolorów, by sprawdzić, czy wyliczony profil jest poprawny.

----- R E K L A M A -----

-10% RABATU NA OBIEKTYWY NIKON W E-OKO!

Nikkor 70-180/2.8 Z

5699 zł 5129 zł

Nikkor 800/6.3 Z S VR

28886 zł 25997 zł

Nikon Z TC-1.4x

2798 zł 2518 zł

Nikkor 50/1.2 Z S

10329 zł 9296 zł

W porównaniu do kalibracji monitora proces profilowania drukarki jest prostszy, ale zarazem bardziej mozolny. Prostszy, ponieważ liczba parametrów do skonfigurowania jest znikoma. Mozolny, bo musimy samodzielnie skanować poszczególne kolory, uważając, by się nie pomylić – gdy mamy do czynienia z kilkoma arkuszami, praca staje się trudniejsza i męcząca.

Dodatkowo do pracy monitora wystarczy jeden profil. W wypadku drukarki jest ich tyle, ile różnych typów papieru będziemy stosować. Także każda zmiana atramentów powinna skłonić nas do powtórzenia procesu kalibracji. Poniżej opisujemy poszczególne kroki.

Przygotowanie

Na tym etapie powinniśmy wybrać drukarkę i skonfigurować aplikację poprzez podanie (jedynie w celach identyfikacyjnych) następujących parametrów:

• nazwę drukarki,
• typ użytego papieru,
• rodzaj atramentów,
• istotne nastawy sterownika drukarki.

Następnie należy wybrać typ wzorca kolorów, co przekłada się na wymóg wydrukowania od 1 do kilku stron formatu A4.

Wydruk plansz testowych

Powinniśmy tak skonfigurować komputer, aby sterownik drukarki nie nadpisywał żadnych ustawień dotyczących kontroli koloru. W przeciwnym wypadku oprogramowanie kalibracyjne będzie zmylone, a wynikowy profil błędny.

Pomiar

Gdy wydruki są gotowe (w wypadku druku atramentowego – suche), przystępujemy do wczytywania do komputera wszystkich wzorców. Spektrofotometr tym różni się od kolorymetru użytego w procesie kalibracji monitora, że ma własne referencyjne źródło światła. Używając go oświetla papier i przekazuje do komputera cyfrową informację o barwie. Proces rozpoczynamy więc od kalibracji samego spektrofotometru, który pozwala ocenić kolorystykę oświetlenia referencyjnego.

Choć proces jest stosunkowo prosty, zależy od naszej sprawności – nie łudźmy się, że pójdzie nam szybko. W praktyce okazać się może męczący, warto zatem z rozwagą wybierać typ wzorca i wielostronicowych wydruków używać jedynie wtedy, gdy to konieczne.

Wyniki pomiarów są porównywane z wzorcami CMYK w oprogramowaniu sterującym, a każda odchyłka jest zapamiętywana jako korekta zapisywana w profilu.

Podobnie jak to jest w wypadku monitora, mamy możliwość podejrzenia symulacji wydruku na ekranie komputera. Tak zwany proces softproof pozwoli ocenić profil i dać wyobrażenie o pracy drukarki.

Na tym etapie często mamy możliwość dokładnego dostrojenia wybranych parametrów. Oczywiście by mieć całkowitą pewność, należy wykorzystując stworzony profil wydrukować planszę ponownie, by potwierdzić zgodność kolorów.

Zapamiętajmy:

• Kalibracja drukarki jest ważniejsza niż kalibracja monitora (jakość wydruku w większym stopniu zależy od jakości papieru i tuszy, w mniejszym od samej drukarki).
• Zaletą posiadania spektrofotometru jest możliwość natychmiastowego wygenerowania nowego profilu, gdy zmieniamy papier czy tusz.
• Proces jest stosunkowo prosty choć mozolny, nie potrzeba ustawiać tylu parametrów, co przy kalibracji monitora.