Astrofotografia dla zupełnie początkujących
2. Czym i jak fotografować niebo?
Zdjęcie wykonane aparatem Canon EOS 20D plus obiektyw Sigma 17–70 mm f/2.8–4.5 DC Macro |
Zdjęcie przedstawia obłoki srebrzyste, które powstają z malutkich kryształków lodu wodnego o rozmiarach od 40 do 100 nanometrów i które unoszą się w atmosferze ziemskiej na wysokości od 76 do 85 kilometrów. To najwyżej położone chmury, które mamy możliwość podziwiania z powierzchni naszej planety. Wkomponowanie ich w ciekawe elementy krajobrazu, ciemne wiejskie niebo oraz gwiazdy daje zdjęcie, które śmiało można zaliczyć do astrofotografii.
Skoro jednak mówimy o prostej astrofotografii, to temat kamer CCD odłożymy na później i uprościmy sprawę – do fotografowania nieba potrzebny jest aparat, najlepiej lustrzanka z wymienną optyką. Fotografować niebo można, po pierwsze, przy użyciu optyki wykorzystywanej na co dzień w zwykłej fotografii. To nie sprzęt lecz sposób działania z aparatem pozwala uwieczniać nocne niebo. Po drugie do astrofotografii można wykorzystać teleskop. Teleskopem fotografować można zarówno w ognisku głównym (bez okularu i obiektywu) jak i w projekcji okularowej (bez obiektywu, ale po przymocowaniu aparatu do okularu teleskopu).
Gwiazdy nad dworkiem w Walewicach – miejscem I Zlotu Czytelników Optyczne.pl. Zdjęcie wykonane aparatem Canon EOS 350D plus obiektyw Canon EF-S 10–22 mm |