_1475239688.jpg)
_443908423.jpg)
Kadrowanie zdjęć panoramicznych
4. Równowaga zdjęcia
Najczęstszym błędem przy komponowaniu panoram jest umieszczenie wszystkich interesujących elementów w jednym miejscu, zostawiając wokół pustą i monotonną przestrzeń. W efekcie zdjęcie wyglądałoby lepiej, gdyby zostało wykadrowane do formatu klasycznego (np. 3:2). W panoramach, czyli zdjęciach o wydłużonym formacie, boki kadru powinny tak samo przyciągać wzrok jak jego centralna część. Dzięki temu oglądający poświęci zdjęciu więcej uwagi, śledząc wzrokiem całą kompozycję, a nie skupiając się tylko na jednym jej elemencie.
Im dłuższa panorama, o większym polu widzenia w poziomie, tym trudniej wypełnić całą jej przestrzeń w poprawny i ciekawy sposób. Równie niekorzystnie, jak elementy skupione w jednym miejscu panoramy, prezentują się mocne, wyraziste elementy przy samych brzegach kadru — zdjęcie wydaje się wtedy za ciasne, a przestrzeń kadru źle wykorzystana. Jeśli taki mocny element (na przykład duży budynek) znajduje się tylko przy jednym, lewym brzegu kadru, a reszta przestrzeni pozostaje niezapełniona, lewa część zdjęcia jest zbyt ciężka, a cała kompozycja sprawia wrażenie przechylania się na lewą stronę. Podobna sytuacja ma miejsce, jeśli nad panoramą miasta znajduje się puste, bezchmurne niebo. Dolna część zdjęcia, przedstawiająca dużą liczbę elementów, kontrastuje z pustą i nieciekawą płaszczyzną nieba (rysunek 5.24). Aby zachować równowagę takiego kadru, najlepiej fotografować niebo z chmurami. Częstym błędem w pejzażach miejskich jest ujęcie w kadrze zbyt dużej pustej przestrzeni chodnika lub ulicy, co jest uciążliwe szczególnie w pionowych kadrach. Zanim trafimy na ciekawe elementy fasady budynku czy nieba, musimy zmierzyć się z szarą, pustą płaszczyzną asfaltu. Podobny błąd zdarza się w fotografii krajobrazowej, gdy na dole zdjęcia znajduje się bezkresna, pusta łąka, a ciekawy element (np. łańcuch górski) jest na dalszym planie, lub krajobraz jest ściśnięty w dolnej części kadru, a nad nim widnieje pusta plama nieba. Aby uniknąć takich błędów, warto pamiętać o wspomnianej wcześniej, popularnej zasadzie trójpodziału.
  Rysunek 5.24. Panorama Kielc. Na dolnym zdjęciu budynki zostały zrównoważone dzięki dodanym do nieba chmurom |
Warto dodać, iż równowagę kadru można wyrównać nie tylko przesunięciami linii horyzontu lub odpowiednim, równomiernym umieszczaniem elementów w kadrze. O równowadze zdjęcia decydują także kolor, jego natężenie, jak i gęstość obiektów. Kiedy pozna się podstawy kompozycji i nauczy odnajdywać przed aparatem motywy, które można ująć w popularnych kompozycyjnych schematach, można puścić wodze fantazji i łamać zasady. Należy to jednak robić z rozwagą i w pełni świadomie, aby wiedzieć, dlaczego zasady zostały złamane. Fotografia to przede wszystkim kreacja fotografującego — do niego należy decyzja, co i jak pokazać na zdjęciu, i to fotograf decyduje, kiedy zastosować popularne reguły, a kiedy kreatywnie je złamać, tworząc zaskakujący, niekonwencjonalny obraz.
| Popularne szablony kompozycji panoram: | ||||||||||||||||||||||||
|
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
.jpg "Kadrowanie zdjęć panoramicznych - Równowaga zdjęcia")
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.