Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Najbardziej okazałym elementem w Nikon Museum jest długa na kilkanaście metrów gablota, w której umieszczono chronologicznie około 450 produktów poczynając od aparatu Nikon Model I, a na najnowszych lustrzankach kończąc. Można tam także przeczytać kilka historii związanych z wybranymi modelami, a także dowiedzieć się, jak rozwijały się poszczególne technologie na przestrzeni lat.
Zanim przejdę do omawiania zawartości gabloty, warto przystanąć na moment przy nieco mniejszej gablocie, która poświęcona jest pierwszym latom działalności firmy. Nikon powstał jako firma mająca produkować precyzyjne instrumenty optyczne. Z tego też powodu w 1919 roku Ryuzo Fujii, jeden z założycieli, sprowadził do firmy ośmiu niemieckich inżynierów, którzy mieli szkolić japońskich pracowników i wspierać dział projektowy. Owocem ich pracy były pierwsze prototypowe obiektywy Nippon Kogaku.
Po około siedmiu latach opuścili oni firmę, a japońscy projektanci posiadali wówczas wystarczającą wiedzę do opracowywania własnych konstrukcji. Dzięki temu mogły powstać pierwsze obiektywy Nikkor oraz aparaty Hansa Canon - pierwsze profesjonalne, japońskie aparaty kompaktowe produkowane wspólnie z firmą Seiki Kōgaku Kenkyūjo (Laboratorium Precyzyjnych Instrumentów Optycznych), która obecnie zwie się Canon. Nikon odpowiedzialny był w tym projekcie za opracowanie obiektywu, bagnetu mocującego, a także optycznych elementów wizjera i dalmierza.
Wróćmy jednak do dużej gabloty. Jak wspomniałem, wszystkie produkty ułożone są tam chronologicznie, a eksponaty z lat 40-tych, 50-tych i 60-tych ubiegłego wieku nie zajmują zbyt wiele miejsca.
Na samym początku znajduje się aparat Nikon Model I z 1948 roku wraz z trzema obiektywami systemowymi oraz jego następca z 1949 roku nazwany Nikon M.
Znajdziemy tam też kilka ciekawostek w postaci wyposażonego w pierścień doświetlający i przeznaczonego do makrofotografii Medical-Nikkor'a 200 mm f/5.6, obiektywu do zdjęć 3D Stereo-Nikkor 3.5 cm f/3.5 z 1957 roku, niezwykle jasnego modelu Nikkor-N 5 cm f/1.1 z roku 1956, czy też pierwszego Nikonosa, który pozwalał na fotografowanie aż 50 metrów pod powierzchnią wody.
Interesujący jest też Fisheye Nikkor Camera, czyli aparat kompaktowy z wbudowanym obiektywem typu rybie oko, który wykorzystywany był do fotografowania nieboskłonu.
Nie mogło tu również zabraknąć pierwszej lustrzanki jednoobiektywowej japońskiego producenta, czyli modelu Nikon F. Była ona produkowana przez 15 lat i sam producent uważa ją za jeden ze swoich kamieni milowych, pisząc o nim:
Nikon F to model aparatu, który połączył nikonowskie technologie optyki i mechaniki precyzyjnej. Wywołał on wielkie poruszenie na całym świecie, a przez 15 lat (do 1973 roku) został wyprodukowany w liczbie przekraczającej 800 000 sztuk, co efektywnie ugruntowało świadomość marek Nikon i NIKKOR.
Zostały w nim zupełnie na nowo zaprojektowane główne podzespoły: komora lustra, pryzmat pentagonalny oraz bagnet. Pozostałe mechanizmy w zasadzie zostały takie same, jak w Nikonie SP. Jednakże występujące techniczne problemy trzeba było przezwyciężyć właśnie w konstruowaniu mechanizmów komory lustra i pryzmatu. Głównie z powodu potrzeby szybkiej zmiany osi optycznej pomiędzy systemem rejestrującym samo zdjęcie a systemem wizjera, wszystko to za pomocą lustra.
Mocowanie bagnetowe zostało wykonane ze stali nierdzewnej, aby wytrzymać odpowiednio duże naciski teleobiektywów. Perspektywicznie wybrano wtedy wewnętrzną średnicę bagnetu 44 mm (34 mm w Nikonie S), aby umożliwić używanie większych otworów względnych obiektywów. Tak powstał "bagnet Nikon F", używany do dziś również w nowoczesnych lustrzankach cyfrowych – technologia, ma swoje zastosowanie od ponad pół wieku. Jest to najdłużej używany na świecie system mocowania obiektywu zaprojektowany pierwotnie do lustrzanki 35 mm.
Nikon F wykorzystywał w pełni zaletę cechy lustrzanek jednoobiektywowych, które są w stanie zarejestrować na kliszy dokładnie to samo, co widzi użytkownik w wizjerze. Wszystko dzięki 100% pokrycia kadru w wizjerze. Po raz pierwszy na świecie użyto do wykonania kurtyny migawki tytanu (o grubości 0,02 mm). Również po raz pierwszy na świecie dodano do wybranego w aparacie czasu otwarcia migawki, mechaniczne przekazywanie wybranej na obiektywie wartości przysłony, doskonaląc pomiar ekspozycji. Akcesoria zostały przygotowane jako system, i jako pierwszy na świecie w lustrzance zastosowano również moduł silnika do przewijania kliszy (umożliwiał ciągłe fotografowanie z prędkością 3,6 klatek na sekundę).
- Najbardziej ikoniczne aparaty Nikona - NIKON CEE GmbH Sp. z o.o.
Oddział w Polsce
Przechodzimy do lat 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku.
Pierwsze, co przykuwa tu uwagę, to kultowy Fisheye-NIKKOR Auto 6 mm f/2.8, czyli obiektyw, który patrzy do tylu. Może on pochwalić się kątem widzenia wynoszącym 220 stopni, a także niebotycznymi cenami dochodzącymi do 40 tys. USD, jakie osiąga obecnie na aukcjach internetowych.
Wspomniane dwie dekady zapisały się w historii Nikona kolejnymi wersjami lustrzanek systemu F, a także coraz nowszymi aparatami Nikonos.
W tym okresie automatyka zawitała już na dobre do fotografii, czego najlepszym dowodem jest Nikomat EL z elektronicznie sterowaną migawką w trybie preselekcji przysłony oraz TW Zoom - pierwszy zmiennoogniskowy kompakt Nikona z autofokusem.
Tak wygląda Nikon FA w złotym wykończeniu, który powstał dla uczczenia zdobycia nagrody Japan Camera Grand Prix.
Wodoszczelny do 3 metrów Nikon L35AWAF to protoplasta kompaktów z serii Coolpix AW.
W latach 70-tych Nikon rozpoczął współpracę z NASA przy realizacji programu Apollo. Japończycy przygotowali specjalną wersję lustrzanki systemu F, która została nazwana Nikon Photomic FTN i poleciała w kosmos na pokładzie misji Apollo 15. Nikon przygotował dziewięć egzemplarzy tego modelu. Wszystkie wyróżniały się następującymi cechami:
zastosowano w nich specjalny rodzaj smaru wytypowany przez NASA,
ich praca nie mogła zakłócać systemów elektronicznych znajdujących się na pokładzie statku,
korpusy zostały wyczernione, by wyeliminować odbicia promieni słonecznych,
aparaty musiały wytrzymywać duże różnice temperatur, uderzenia i przeciążenia sięgające 7G.
Wygląda na to, że Nikony Photomic FTN sprawdziły się w kosmosie, bowiem jesienią 1978 roku japońscy inżynierowie stanęli przed kolejnym zadaniem zleconym przez NASA. Tym razem mieli półtora roku na stworzenie lustrzanki z systemem automatycznej ekspozycji, wykorzystującej 250-klatkowe filmy, które będzie można zmieniać w trakcie fotografowania. Zespół projektowy doszedł do wniosku, iż jest w stanie zrealizować tego typu projekt, jeśli wykorzysta prace rozwojowe, które prowadzano wówczas na potrzeby projektowanego Nikona F3. W ten sposób w 1980 roku powstał Nikon F3 NASA Big, którego przekazano NASA jeszcze przed premierą rynkowej wersji Nikona F3. Wraz z F3 NASA Big stworzono również F3 NASA Small na kasety 72-klatkowe.
Modele F3 NASA spisały się w kosmosie, a z kolei podstawowa wersja Nikona F3 została doceniona na rynku konsumenckim i przeszła do historii fotografii.
Jako model flagowy, Nikon F3 wprowadził zupełnie nowe na ówczesne czasy technologie, do których należała pierwsza migawka sterowana elektronicznie i mechanizm automatycznego sterowania ekspozycją z preselekcją przysłony. Aparat posiadał również nowe funkcje, takie jak wyświetlacz LCD w wizjerze, czujnik TTL umieszczony w dolnej części komory lustra, czy też sterowanie błyskiem lampy przez obiektyw (TTL). Aparat został zaprojektowany z silnikiem do przewijania filmu nie jako akcesorium, ale jako część korpusu aparatu, osiągając do 6 klatek na sekundę. Zaprojektowany holistycznie przez Włocha Giorgetto Giugiaro aparat był świeżym powiewem we wzornictwie przemysłowym, poszukującym prostej formy, posługującym się wysuniętym z korpusu uchwytem i przyciągającą oko cienką czerwoną linią. Elementy te w przyszłości silnie zaważą na wyglądzie kolejnych aparatów.
- Najbardziej ikoniczne aparaty Nikona - NIKON CEE GmbH Sp. z o.o.
Oddział w Polsce
W latach 90-tych produktów jest wyraźnie więcej.
Dekada ta przyniosła nie tylko piątą wersję Nikona F, ale także wiele produktów skierowanych do masowych odbiorców. Mowa tu o lustrzance Nikon F50, a także niewielkich automatycznych aparatach kompaktowych, które wówczas zalewały światowe rynki. Ogromną popularnością cieszył się nawet zestaw Nikon Amusing Lenses, czyli trzy obiektywy (rybie oko, makro i tele), w których na próżno szukać autofokusu, czy nawet przysłony. W 2000 roku, pięć lat po pierwotnej prezentacji, Nikon Amusing Lenses doczekały się powtórnej premiery spowodowanej oczekiwaniami klientów.
Równolegle zaczęła rozwijać się fotografia cyfrowa. Choć pierwsze produkty nie zachęcały jakością, wielkością, czy ceną, to Nikon konsekwentnie szedł w tym kierunku prezentując razem z Fujifilm kolejne wersje lustrzanek Nikon E, a także cyfrowe kompakty Coolpix. Ukoronowaniem tych wysiłków był zaprezentowany w 1999 roku Nikon D1
Powstanie Nikona D1 oparło się na konceptach "doskonała jakość obrazu", "maksymalna szybkość" oraz "łatwość obsługi". Tak powstała cyfrowa lustrzanka jednoobiektywowa z AF do systemu wymiennych obiektywów. Była rewolucyjna właśnie ze względu na jakość obrazu, szybkość, gabaryty, masę i stosunkowo niską cenę.
Projekt podlegał bezpośrednio prezesowi Nikona, a rozpoczęto go w 1996. Jego celem było zaprojektowanie nowego, autentycznie rodzimego aparatu cyfrowego w ciągu dwóch lat. Wyzwanie podjął zespół 10 osób, głównie z działu projektowania. Liderzy projektu wnioskowali o 3 lata, argumentując, że dwa lata to zbyt krótko w obliczu braku wówczas w portfolio Nikona odpowiedniego zestawu technologii cyfrowych. Jednakże odpowiedź brzmiała "Nikon nie ma teraz tyle czasu" i firma zrobiła wszystko, aby projekt zamknąć w dwa lata.
W 1998 Nikon wprowadził cyfrowy aparat kompaktowy COOLPIX 900 a we wrześniu kolejnego roku zawodową lustrzankę Nikon D1. Było to przełomowe urządzenie, oferujące wszechstronne zalety w postaci doskonałej jakości obrazu, elastyczności i funkcjonalności, kosztujące zaledwie 1/3 ceny produktów konkurencyjnych, która wynosiła 650 000 jenów.
W ten sposób spopularyzował lustrzanki cyfrowe. Od tamtej pory Nikon kontynuuje produkcję zaawansowanych flagowych modeli wyprzedzających oczekiwania zawodowców, aż obecnego modelu Nikon D5.
- Najbardziej ikoniczne aparaty Nikona - NIKON CEE GmbH Sp. z o.o.
Oddział w Polsce
No i dochodzimy do obecnego stulecia, które w gablocie zajmuje trzy razy więcej miejsca niż lata 1945 - 1969.
Ostatnie 17 lat to zmierzch fotografii analogowej, który przyniósł nam Nikona F6, a także takie "rodzynki" jak np. Nikon SP LImited Edition, czyli limitowana do 2500 sztuk reedycja legendarnego dalmierza z 1957 roku.
Legendarny Nikon SP był flagowym aparatem dalmierzowym. Ten produkowany w Japonii wybitny model cechował się wbudowanym uniwersalnym wizjerem, który pokazywał kadr odpowiedni dla jednego z sześciu wymiennych obiektywów (ogniskowe 2,8; 3,5; 5; 8,5; 10,5; 13,5 cm). Zostało to entuzjastycznie przyjęte przez zawodowych fotografów. Aparaty te doceniano również, jak i nagradzano za ich niemal bezgłośną migawkę roletkową, która wykorzystywała przyspieszacz tylnej roletki oraz cichy hamulec roletek (zwinięta sprężyna), absorbujący powrotne uderzenie. Całość została zaprojektowana dla osiągnięcia ekstremalnie cichej i nie generującej drgań pracy mechanizmu. Z czasem technologie te rozwinęły się, by uformować aparat systemowy z modułem silnika (umożliwiającym fotografowanie z prędkością 3 klatek na sekundę), podświetleniem ramki wizjera w ciemnych miejscach, oraz złączem do synchronizacji błysku w sankach do akcesoriów. Wszystko to bezpośrednio połączone bez użycia kabli. Wtedy to wbudowany został również po raz pierwszy w Nikonie samowyzwalacz.
Nikon SP, razem z obiektywem NIKKOR i szkłem optycznym zdobył nagrodę Grand Prix podczas Wystawy Światowej w Brukseli w 1958 roku.
- Najbardziej ikoniczne aparaty Nikona - NIKON CEE GmbH Sp. z o.o.
Oddział w Polsce
Jednak obecny wiek należy do fotografii cyfrowej, tak więc w dalszej częsci gabloty znajdziemy już tylko lustrzanki Nikon D, bezlusterkowce Nikon 1 i aparaty Nikon Coolpix.
Najdalej w głębi sali, przy końcu gabloty znajduje się część ekspozycji nazwana "Nikon in Motion". Jest to niewielka salka otoczona historycznymi obiektywami Nikkor, w której na ekranie wyświetlany jest film pt. "Made by Nikon" prezentujący pracowników firmy z różnych zakątków świata.
Wygląda na to, że korzystasz z oprogramowania blokującego wyświetlanie reklam.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.
Będziemy wdzięczni, jeśli dodasz stronę Optyczne.pl do wyjątków w filtrze blokującym reklamy.