Ludzie, miejsca i rzeczy są ziarnem na młyn fotografa, niezależnie od tego, czy prezentacja ma miejsce w środowisku ogólnym, czy też izoluje się fotografowany materiał w innym kontekście.

W każdym razie zakres tematyczny fotografii czarno-białej nie jest aż tak odmienny od zdjęć kolorowych. Dochodzą do tego dwa czynniki, które trzeba brać pod uwagę:

• Kontrast tonalny w skali szarości,
• Sztuka przedstawiania świata pozbawionego koloru.

----- R E K L A M A -----

OFERTA BLACK FRIDAY

Leica Q2 Monochrom (3252 zdj.)

19999 zł 17999 zł

Sony A7R IV (15263 zdj.)

8299 zł 7054 zł

Canon 28-70/2 RF L USM

10999 zł 9899 zł

Fujifilm GFX 100S (443 zdjęcia)

13999 zł 12599 zł

Atrakcyjność niektórych obrazów opiera się jednak głównie na wzajemnym oddziaływaniu pośrednich tonów szarości. Powinieneś wziąć to pod uwagę, jeżeli chcesz tworzyć dobre zdjęcia monochromatyczne, ponieważ skala szarości ma bardzo duży wpływ na obrazy czarno-białe.

Dokonaj wyboru, wykonaj ekspozycję, a następnie przetwórz obraz, aby go poprawić. Jeśli któregoś z tych etapów nie można zrealizować, może to oznaczać, że Twoje zdjęcie nie jest najlepszym wyborem do prezentacji czarno-białej.

Swego czasu fotografia funkcjonowała wyłącznie w sferze czerni i bieli, ale jest to już od dłuższego czasu nieaktualne (patrz str. 12 – 13). W konsekwencji zdjęcia czarno-białe mogą wyglądać sztucznie. Jeśli nie będziesz uważać, odbiorca, zamiast cieszyć się obrazem, zada pytanie: „Czemu to zdjęcie jest czarno-białe?”.

Sam obraz powinien przedstawiać wystarczający powód prezentacji monochromatycznej. Oto niektóre z możliwości:

• Zawartość graficzna obrazu jest bardziej czytelna, gdy kolor nie rozprasza widza.
• Prezentowany jest bardzo duży kontrast pomiędzy ciemnością i jasnością.
• Dużą rolę na obrazie odgrywają cienie.
• Tematyka obrazu jest w pewnym sensie staromodna lub anachronistyczna.

Jeśli mniej więcej wiesz, jakie tematy nadają się na czarno-białe fotografie, będziesz w stanie znaleźć obrazy monochromatyczne w wielu miejscach.

Będąc na Placu Rewolucji w Hawanie na Kubie, wielu fotografów koncentruje się na najważniejszych rzeczach, a w tym przypadku są to wielkie, druciane rzeźby przedstawiające głowy Fidela Castro, Che Guevary i innych przywódców rewolucji. Ale gdy spojrzałem na rzeźbę Che, uderzył mnie sposób, w jaki mocne tropikalne światło tworzyło wzór cieni i linii składający się z trzech elementów: drucianej rzeźby zawieszonej kilka stóp od fasady budynku, jej cienia oraz elementów mocujących rzeźbę. Do sfotografowania szczegółów rzeźby Che użyłem teleobiektywu. Polaryzator umożliwił mi wyregulowanie kontrastującego światła, dzięki czemu różnica pomiędzy poszczególnymi elementami na obrazie była bardziej widoczna. 130 mm, polaryzator kołowy, 1/320 s, f/9, ISO 100, z ręki

Zrobiłem to zdjęcie podczas nietypowej burzy śnieżnej na przybrzeżnych wzgórzach w Kalifornii. Widoczne na zdjęciu drzewo stało w zaułku przed wysokimi jodłami i było oświetlone przytłumionym światłem. Celowo nie doświetliłem kadru, aby tło stało się ciemne i aby podkreślić kontrast pomiędzy białymi gałęziami i ciemnym tłem. 62 mm, 1/250 s, f/14, ISO 200, z ręki

Celem tego zdjęcia było pokazanie relacji kwiatu, który przekwitł w nasiona, oraz jego cienia. Do utworzenia mocnego cienia użyłem bezpośredniego, ostrego światła za kwiatem i ustawiłem aparat u dołu po lewej, uważając, aby nie skierować go bezpośrednio na źródło światła. makro 85 mm, 8 s, f/51, ISO 100, statyw