Jak mówiłem już wcześniej, gdy brakuje koloru, pozostają nam kształty i linie. Dlatego też czerń i biel podkreślają linie, w związku z czym czarno-białe portrety pokazują charakter osoby na znacznie głębszym poziomie niż w przypadku zdjęć, na których kwestie strukturalne są maskowane przez kolor.

Właśnie dlatego czarno-białe portrety mogą pozostać w naszej pamięci jeszcze długo po ich obejrzeniu jako mocne świadectwa charakteru. Kolorowe fotografie celebrytów i gwiazd filmowych są często wytworne. Zdjęcia czarno-białe też mogą być wytworne — wystarczy pomyśleć o zdjęciach gwiazd z lat 30-tych XX wieku. Ale w większości przypadków czerń i biel oddaje prawdę i przedstawia prawdziwy charakter modela lub modelki.

----- R E K L A M A -----

OFERTA BLACK FRIDAY

Fujifilm GFX 100S (443 zdjęcia)

13999 zł 12599 zł

Canon 28-70/2 RF L USM

10999 zł 9899 zł

Leica Q2 Monochrom (3252 zdj.)

19999 zł 17999 zł

Sony A7R IV (15263 zdj.)

8299 zł 7054 zł

Kiedy robię zdjęcie portretowe, moim celem jest ujawnienie prawdziwego charakteru modela lub modelki. Tak jak w przypadku krajobrazów, wykonuję moją pracę dobrze, jeśli prawidłowo łączę sztukę i technikę fotograficzną z tematem.

Tak jak w przypadku krajobrazów, czarno-białe portrety mogą opierać się na zasadzie kontrastu, kompozycji w jasnej lub ciemnej tonacji, albo na wzajemnym oddziaływaniu tonów pośrednich — są to rozważania formalne.

Niezależnie od wyboru tematu, wybór techniki czarno-białej wpływa na reakcję emocjonalną odbiorcy. W przypadku portretu decyzja na temat prezentacji odbije się na odbiorze przez widza.

Portrety wykonane w jasnej tonacji przedstawiają zazwyczaj szczęśliwe osoby w wesołych sytuacjach. Ciemne portrety wykonane z przewagą ciemnych tonów przedstawiają postacie, które wiodły ciekawe lub dramatyczne życie, lub które mogły być zaangażowane w naładowane emocjonalnie sytuacje.

Ten portret wykonany w jasnej tonacji pokazuje tkliwą naturę modela. 200 mm, 1/160 s, f/6,3, ISO 400, z ręki

Interpretacja tego portretu matki z dzieckiem w ciemnej tonacji sprawdza się z wykorzystaniem oświetlenia chiaroscuro i przywołuje na myśl klasyczne obrazy o podobnej tematyce. 32 mm, 1/80 s, f/5,6, z ręki

Można jednak posunąć się za daleko, nadając zdjęciom emocjonalnych wartości poprzez dobór kompozycji i techniki. Dziecko pokazane na zdjęciu wykonanym z przewagą jasnych tonów wcale nie musi być aniołkiem! Trzeba pamiętać, że wybory wizualne dotyczące prezentacji monochromatycznej będą miały wielki wpływ na postrzeganie tematu, a jako fotografowie nie możemy o tym wpływie zapomnieć.

Na tym zdjęciu można wręcz zobaczyć pracę umysłu tego kontemplującego dziecka. Upewniłem się, że pośrednie tony szarości na twarzy dziecka są względem siebie harmonijne, dzięki czemu nie odciągają uwagi od najważniejszego elementu kompozycji — intensywnego spojrzenia. 200 mm, 1/320 s, f/4,5, ISO 200, z ręki

Kontrast pomiędzy chłopcem a strukturą zabawki, w której się znajduje, umożliwił zrobienie interesującego portretu. Okiennica odgrywa w tym zdjęciu rolę kadru w kadrze. 18 mm, 1/160 s, f/6,3, ISO 100, z ręki

Sfotografowałem tego mężczyznę na ulicy w stolicy Kuby. Według mnie wyglądał tak, jakby w życiu bardzo wiele widział, i niekoniecznie były to zawsze rzeczy przyjemne, ale mimo to starał się zachować ciepło i pozytywny stosunek do życia. Kontrast pomiędzy stosunkowo ciemną tonacją jego oczu i jasnością pozostałej części portretu sprawia, że obraz zyskał odrobinę dramatyzmu. 200 mm, 1/160 s, f/6,3, ISO 200, z ręki

Ta kobieta pomagała prowadzić kawiarnię dla turystów w kubańskim rezerwacie ekologicznym. Wydawało mi się, że linie na jej twarzy były dowodem wielkiego smutku, jakiego doświadczyła w swoim życiu, dlatego też sfotografowałem ją, wykorzystując wysokokontrastowe oświetlenie i niskie tony podkreślające moje odczucia. 170 mm, 1/40 s, f/5,6, ISO 200, z ręki

Inne książki wydawnictwa Helion S.A.: