W myślach rozważam zrobienie znacznie większej liczby zdjęć, niż w rzeczywistości ich robię. Ogólne podejście do fotografii powinno się przedstawiać na przykładzie odwróconej piramidy wyglądającej tak, jak na poniższym schemacie. Proces twórczy rozpoczyna się od myśli i koncepcji, a kończy na prezentacji pracy. Na każdym kolejnym etapie tej podróży fotograficznej mamy do czynienia z coraz mniejszą liczbą obrazów.

----- R E K L A M A -----

OFERTA BLACK FRIDAY

Sony A7R IV (15263 zdj.)

8299 zł 7054 zł

Fujifilm GFX 100S (443 zdjęcia)

13999 zł 12599 zł

Leica Q2 Monochrom (3252 zdj.)

19999 zł 17999 zł

Canon 28-70/2 RF L USM

10999 zł 9899 zł

Oto wyjaśnienie, dlaczego zmniejsza się liczba zdjęć: na górnych piętrach piramidy świat należy do fotografa. Wszystko jest ziarnem na młyn wizualny, a możliwości są nieograniczone.

Niektóre z tych możliwości stają się fotografiami cyfrowymi jako zdjęcia zaplanowane lub dlatego, że coś przykuło uwagę pracowitego fotografa.

Spośród tych kilku zdjęć jeszcze mniejsza liczba trafi do etapu przetwarzania w programie Lightroom, Photoshop lub innej aplikacji. A „światło dzienne” po procesie przetwarzania ujrzy już zupełnie niewielka liczba prac.

Leżąc sobie w gęstym lesie, spojrzałem do góry. Nagle zdałem sobie sprawę z tego, że niebo w centrum mojego pola widzenia przybrało okrągły kształt dzięki pokręconym konarom i pniom drzew. Wiedziałem, że na fotografii czarno-białej będę mógł wyizolować biały, okrągły kształt nieba z ciemnego tła lasu i drzew, przekształcając tym samym obraz w kulę (niebo) podtrzymywaną w „przestrzeni” przez drzewa. Jeśli dokładnie przyjrzymy się kompozycji, to zobaczymy, że jest to zdjęcie nieba widzianego przez gałęzie drzew. Ale przy szybkim spojrzeniu okrągły kształt może wydać się czymś innym (kulą na niebie). Taka wizualna dwuznaczność bardzo przemawia do mnie w fotografii czarno-białej. 10,5 mm, obiektyw „rybie oko”, 1/60 s, f/8, ISO 100, z ręki

Fotografia czarno-biała stanowi ograniczenie dla wyboru tematyki w większym stopniu, niż ma to miejsce w przypadku zwykłej fotografii, ponieważ ogranicza ją do tych obrazów, które mogą funkcjonować lub są lepsze bez koloru. Dlatego też zakres możliwości na każdym poziomie odwróconej piramidy jest o wiele mniejszy niż w przypadku ogólnej fotografii cyfrowej.

Nie ma nic złego w ograniczaniu się w fotografii do określonych technik. Jest to wręcz świetny sposób na poprawę swojego warsztatu twórczego. Ale trzeba pamiętać, że nie wszystkie fotografie powinno się pokazywać w formie czarno-białej.

Zapewne zauważyłeś, że na moim rysunku Myślenie i Patrzenie łączy dwustronna strzałka. To dlatego, że cała sytuacja przypomina słynny dylemat z jajkiem i kurą — naprawdę trudno powiedzieć, co powinno być najpierw. Te dwie czynności są powiązane. Osobiście wolę najpierw tworzyć koncepcję, a później patrzeć w poszukiwaniu zdjęć, nie czując się zbytnio związany myśleniem o tym, co „powinno” być na zdjęciu.

Mój pomysł na twórcze zdjęcia czarno-białe to poszukiwanie:

• Obszarów pozytywowych i negatywowych, ponieważ mogą one czasem utworzyć kompozycję.
• Poziomu kontrastu w ramach obrazu, ponieważ w przypadku zdjęć czarno-białych dobrze sprawdza się duży kontrast. Istnieje kilka wyjątków, np. obrazy wykonane w jasnej tonacji, o czym napiszę w na stronach 40 – 43.
• Formalizmu kompozycji, ponieważ projekt ma istotny wpływ na sukces lub porażkę obrazu monochromatycznego.

Ustawiłem ten krajacz do jaj na białym, równym tle i oświetliłem go w sposób podkreślający cień. W kompozycji dało się odczuć brak koloru i dostrzegłem, że kontrast pomiędzy mocnym cieniem a raczej zwyczajnym przyrządem kuchennym może umożliwić utworzenie uderzającej czarno-białej sceny. makro 85 mm, 6 s, f/64, ISO 100, statyw