Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   50.1+/- 0.05 mm Prawy:  50.1+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	9.8+/- 0.3 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	91+/- 4%	18.5 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum średnia, na brzegu duża.	3.8 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Mały. Obrazy gwiazd dość punktowe.	7.4 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej pionowej linii od centrum pola widzenia w stosunku do promienia pola widzenia: 24% +\- 6%	2 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się w 3/4 pola widzenia i na brzegu nie jest duża.	7.2 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 77% +\- 9% od centrum pola.	5 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Bardzo małe.	4.4 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Dobre, choć obraz lekko żółto-kremowy.	4 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Wzorowa.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Wyraźne fałszywe źrenice.	2.5 / 5.0 pkt
Obudowa	Solidna i gumowana. Dobrze leży w ręku i przy oku. Trochę mało miejsca na kciuki. Klapki na obiektywy mają tendencję do wypadania. Gumowa obudowa miejscami odstaje wydając "malszczące" odgłosy.	6.8 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Wzorowe. Oba okulary da się zogniskować jednym palcem.	4.7 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Jest standardowe wyjście, ale są małe problemy z jego dostępnością.	2.5 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 54.9 do 73.5 mm	4 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	2.75 metra. Świetny wynik, co na pewno ucieszy ornitologów.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 62.3 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 57.1 stopnia (wg wzoru tangensowego).	12.5 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 6.36 stopnia i było 0.06 stopnia większe niż te podawane w specyfikacjach.	6 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Tubusy czarne i matowe. Denko jaśniejsze. Czysto.	4.5 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: Brak winietowania. Źrenice idealnie okrągłe.	8 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Wysoka. Szkło BaK-4. Brak pociemnienia.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Wysokiej klasy. Wszędzie wielowarstwowe.	5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	3	3 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	72.5% W teście lornetek 10x50 lornetka zajęłaby wysokie 6 miejsce.	137.8 / 190 pkt
Wynik Ekono	Brak rankingu econo.	0pkt.

Podsumowanie

W latach 1947-1971 Meopta stała się największym producentem powiększalników fotograficznych na świecie oraz jedynym wytwórcą projektorów filmowych w środkowej Europie.

W latach 70-tych XX wieku jej produkcję zdominowały zamówienia wojsk Układu Warszawskiego, które sięgnęły 75% obrotu firmy. U schyłku ery komunizmu Meopta zrobiła krok, którego z niewiadomych przyczyn zaniechano w przypadku Polskich Zakładów Optycznych. W roku 1988 wprowadzono na rynek nowe serie lunet celowniczych przeznaczonych na rynek cywilny. W momencie znacznego spadku zamówień wojskowych (w roku 1990 sięgnęły one zera) był to ruch, który uratował firmę od upadku.

W roku 1992 Meopta została całkowicie sprywatyzowana, kierując swoją produkcję w znacznej większości na rynek cywilny. Ponieważ jej lunety celownicze były dość dobrze odbierane przez myśliwych, firma ciągle rozwijała swoją produkcję i otwierała nowe oddziały. Na początku roku 2005 Meopta zdecydowała się zaprezentować najnowszą serię lornetek o nazwie Meostar B1. Obejmuje ona dachowopryzmatyczne modele o parametrach 7x42, 8x42, 10x42, 7x50, 10x50 oraz 8x56.

W 2005 roku, organizując nasz test lornetek 10x50 serwis Optyczne.pl zgłosił się do firmy Knieja z prośbą o wypożyczenie Meopty do testów. Niestety, ze względu na duże zainteresowanie którym cieszył się ten nowy produkt i jego szybkie schodzenie z półek sklepowych, lornetki nie udało się sprowadzić. Jak mówi przysłowie, co się odwlecze to nie uciecze, więc kilka miesięcy później sklep Knieja, korzystając z nowej dostawy, udostępnił nam lornetkę do testów. Mieliśmy więc okazję przyjrzeć się jej bardzo uważnie, zastosować wobec niej nasze metody testowe i sprawdzić dzięki temu, czy słusznie jest ona uznawana za potencjalne zagrożenie dla firm takich jak Leica, Swarovski czy Zeiss.

Pierwsze wrażenie jakie sprawia Meopta jest bardzo dobre i łudząco podobne do Swarovskiego. Widać, że projektanci Meopty zapożyczyli sporo rozwiązań od austriackiego producenta. I tak Meostar B1 ma podobny kolor, podobny wygląd, identycznie wyglądające i pracujące muszle okularów oraz takie same rozwiązanie sposobu ogniskowania prawego okularu. Robi się to poprzez dodatkową gałkę ostrości usytuowaną na centralnej regulacji. Jest to bardzo wygodne, bo instrument da się zogniskować w zasadzie jednym palcem.

Uważna inspekcja lornetki pokazuje jednak, że nie mamy do czynienia z idealną kopią produktu z Austrii. Pierwszy mały mankament obudowy polega na lekkim niedopasowaniu gumowego obicia, które przy nacisku wydaje odgłosy przypominające mlaskanie.

Rzut okiem na źrenice wyjściowe od razu pokazuje, że nie mamy w ręku lornetki firmy Swarovski. Tam bowiem mieliśmy do czynienia z idealnie okrągłymi źrenicami widocznymi na idealnie czarnym tle. U Meopty źrenice są podobnie wzorcowo okrągłe, ale o czarnym tle nie może być mowy. Widać lekkie wewnętrzne odblaski, a co najgorsze trzy fałszywe źrenice! Nie mają one dużego natężenia, co znaczy że obiektywy nie tracą przez nie dużej ilości światła, ale w przypadku produktu, który ma aspiracje do konkurowania z najlepszymi, utrata nawet małych kilku procent sprawności ma zasadnicze znaczenie.

Jeśli chodzi o główne parametry optyczne to mamy i wzloty i upadki, choć tych pierwszych jest zdecydowanie więcej. Tak więc Meopta notuje dobre wyniki w kategoriach takich jak koma, astygmatyzm, pociemnienie na brzegu pola, winietowanie centralne, odwzorowanie bieli czy kolimacja. Także na jakość zastosowanych materiałów nie można powiedzieć złego słowa. Pryzmaty skonstruowano w sposób jak najbardziej właściwy i z wysokiej klasy szkła BaK-4, a wielokrotne warstwy antyodbiciowe znajdują się na wszystkich granicach powietrze-szkło. Warstwy te są niewątpliwie wysokiej klasy, choć patrząc na lornetkę od strony obiektywów, równolegle do osi optycznej, nie ma się wrażenia zupełnego braku szkieł jak to było u Swarovskiego.

Jak na produkt tej klasy Meopta Meostar B1 10x50 ma kilka niedociągnięć. Zaliczyć do nich należy dość uciążliwą aberrację chromatyczną, szczególnie widoczną na brzegu pola, gdzie wada ta kumuluje się zarówno w wersji poprzecznej jak i podłużnej. Wynika ona najprawdopodobniej z małych rozmiarów instrumentu i braku szkła niskodyspersyjnego w jego konstrukcji optycznej. Druga widoczna wpadka, to dość poważne zniekształcenia geometryczne na brzegu pola. Dodatkowo od instrumentu tej klasy powinniśmy chyba oczekiwać większego ostrego pola. W testowanym egzemplarzu sięgało ono 77%, co jest wynikiem co najwyżej średnim.

Jeśli chodzi o pole widzenia to wynosi ono, zgodnie z tym co podaje producent, 6.3 stopnia. Jest to wartość przyzwoita choć wyraźnie niższa niż u najpoważniejszych konkurentów Meopty. Przykładowo Docter Nobilem 10x50 ma pole 6.7 stopnia, Leica Trinovid 6.6 stopnia, Fujinon FMTR-SX 6.5 stopnia, a Swarovski SLC 10x50 6.4 stopnia. Z lornetek górnej półki cenowej Meopta góruje polem widzenia tylko nad Minoxem.

Porównując wynik Meopty z rezultatami lornetek z naszego testu modeli 10x50 widać, że Meostar otarłby się o pierwszą piątkę lokując się tuż za Minoxem. Czy ze swoją ceną niespełna 2900 zł jest on w stanie być poważnym graczem w tej klasie jakościowo-cenowej? Na pewno nie zagrozi on zwycięzcy naszego testu Fujinonowi, który jest zarówno lepszy, jak i tańszy od Meostara. Czy zagrozi innym lornetkom stojącym na podium, czyli Swarovskiemu i Leice? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Za Meostarem przemawia dwa razy niższa cena, za Leicą i Swarovskim wyra nie lepszy wynik w teście, brak wpadek, których nie uniknął Meostar oraz renoma marki.

Wydaje się więc, że Meopta może odebrać trochę rynku tylko takim producentom jak Docter i Minox. Meopta kosztuje tyle samo, notuje podobny wynik, lecz jest wyraźnie mniejsza i lżejsza od Docetra, a z Minoxem wygrywa znacznie polem widzenia.

Zalety:

• małe pociemnienie na brzegu pola,
• mała koma i astygmatyzm,
• dobre odwzorowanie bieli,
• brak winietowania centralnego,
• solidność wykonania,

Wady:

• wyraźna dystorsja,
• widoczne fałszywe źrenice,