Kontynuujemy nasz cykl artykułów dotyczących praktycznych zastosowań lamp błyskowych. Dla przypomnienia, w części pierwszej, zakreśliliśmy ogólny zakres informacji dotyczących studyjnych lamp błyskowych. Staraliśmy się przy okazji rozprawić z paroma mitami ich dotyczącymi, takimi jak m.in. rzekomo wyśrubowane wymagania finansowe. Mając nadzieję, że poprzednia część zainteresowała Was, pora najwyższa w większym stopniu przejść z teorii do praktyki. Zatem w artykule tym ujrzycie więcej zdjęć niż słów, a wszystko po to byście mogli wyobrazić sobie możliwości przykładowego zestawu studyjnych lamp błyskowych. Dla przypomnienia – posługujemy się w tym celu zestawem Quantuum Up! 700 Kit, w skład którego wchodzą:

• dwie lampy Quantuum Up! 200,
• jedna lampa Quantuum Up! 300,
• 3x statyw 200 cm,
• 1x biała parasolka transparentna,
• 1x softbox 60×60cm,
• 1x wrota (z plastrem miodu i czterema filtrami barwnymi),
• 1x czasza 7",
• 1x czasza 6".

----- R E K L A M A -----

OFERTA BLACK FRIDAY

Fujifilm GFX 100S (443 zdjęcia)

13999 zł 12599 zł

Canon 28-70/2 RF L USM

10999 zł 9899 zł

Leica Q2 Monochrom (3252 zdj.)

19999 zł 17999 zł

Sony A7R IV (15263 zdj.)

8299 zł 7054 zł

Model

Obecna część cyklu charakteryzować się będzie dużą ilością zdjęć, w których przyjrzymy się efektom osiągniętym za pomocą najróżniejszych ustawień lamp i modyfikatorów światła. Z natury rzeczy są to zatem zdjęcia bardziej techniczne niż artystyczne i wymagałyby od modela niezwykłej cierpliwości. Szczęśliwie znaleźliśmy takiego, poznajcie zatem – niedźwiedzia.

Model dzielnie pozujący w obecnym odcinku

To on przeprowadzi nas przez drugą część cyklu, przysługując się swoją aparycją do poszerzenia naszej wiedzy fotograficznej.

„Strobing”

Zgodnie z obietnicą z poprzedniego odcinka, zacznijmy od porównania możliwości systemowych (reporterskich) lamp błyskowych do używanych w tym cyklu lamp studyjnych. Często bowiem na forach internetowych spotkać się możemy z pytaniami, jak moc lampy reporterskiej producenta „X” ma się do mocy lampy studyjnej „Y”, itp.

Wszystkie porównawcze zdjęcia wykonaliśmy przy parametrach ISO 100, przysłonie f/8 oraz czasie otwarcia migawki 1/250 s.

Lampa Canon Speedlite 580 EX, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz biała parasolka transparentna ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz biała parasolka transparentna ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Na powyższej parze zdjęć widać różnicę między maksymalną mocą lampy Canon Speedlite 580 EX, a maksymalną mocą mapy Quantuum Up! 200 przy użyciu typowego modyfikatora światła jakim jest biała parasolka transparentna. Błysk lampy oświetlał fotografowanego niedźwiedzia poprzez nią z odległości 1.8 m.

Jak widać, moc lampy studyjnej nie jest diametralnie większa, posiada jednak większy zapas mocy. Ponadto test ten wykonany został w dość małym pokoju (około 10 metrów kwadratowych) z białymi ścianami, a to ułatwia pracę obu lampom błyskowym i trochę zaciera różnice – wszystkie ściany służą bowiem jako dodatkowe źródła światła.

Niezaprzeczalną jednak zaletą lamp studyjnych jest możliwość wygodnego montowania niezliczonej liczby modyfikatorów: softboksów kwadratowych i oktagonalnych, czasz, beauty-dishów, parasolek, strumienic itd. itp. Istotne jest, że można je szybko i łatwo wymieniać dzięki bagnetowi mocującemu typu Bowens. Popularność tego bagnetu daje dostęp do bardzo szerokiego asortymentu różnego rodzaju nasadek modelujących światło produkowanych przez Quantuum, ale też innych producentów niezależnych.

Moc lamp

Przyjrzymy się wynikom kilku eksperymentów, które pozwolą nam zorientować się lepiej w zakresie mocy jakim dysponujemy używając lamp Quantuum Up! o mocy 200 i 300 Ws.

Warto podkreślić, że zdjęcia wykonywane były nocą przy zgaszonym oświetleniu pokoju zatem lampy w trakcie robienia zdjęć były jedynymi źródłami światła. Ciekawostka – lampa wbudowana w lustrzankę nie była dość silna by w owej sytuacji doświetlić modela choć odrobinę.

Lampa Quantuum Up! 200 ustawiona na minimalną moc (odległość 1.8 m) ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200 ustawiona na maksymalną moc (odległość 1.8 m) ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Powyższa para zdjęć prezentuje efekt oświetlenia naszego modela z odległości około 1.8 metra bez żadnych przyciemniających modyfikatorów światła (na lampie założona była jedynie czasza) przy mocy minimalnej (oznaczonej 5.0, zdjęcie pierwsze) oraz mocy maksymalnej (7.0, zdjęcie drugie). Aparat, tak jak we wszystkich testowych zdjęciach, ustawione miał ISO 100, przysłonę f/8 oraz czas migawki 1/250.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz biała parasolka transparentna ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 300, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz biała parasolka transparentna ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Powyższa para zdjęć prezentuje natomiast różnicę w mocy lampy Quantuum Up! 200 oraz 300. Oba zdjęcia wykonane były w bardzo podobnych warunkach – przy odległości od modela 1.8 m, ISO 100, f/8 i czasie 1/250. Dodatkowo światło jest tu rozpraszane białą, transparentną parasolką. Obie lampy na powyższym zdjęciu prezentują swoją maksymalną moc.

Na koniec prezentujemy trzy zdjęcia, które pozwalają zrozumieć, jak duży wpływ na oświetlenie modela ma odległość od oświetlającego go źródła światła – pozwala to zarówno dodatkowo sterować siłą błysku jak i charakterem samego oświetlenia. Im bowiem światło jest bliżej modela, tym staje się mniej punktowe, a tym samym bardziej rozproszone. Prezentuje to poniższa seria trzech zdjęć, w którym model oświetlany jest lampą o mocy 200 Ws poprzez softboks (o którym przeczytać możecie dalej) z odległości odpowiednio ok. 1.8, 1.5 i 1 metra.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz softboks ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.5 m) oraz softboks ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.0 m) oraz softboks ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Modyfikatory światła

Czasze

Czasza ze swej natury jest najprostszym modyfikatorem światła, skupiając je w pewnym stopniu w jednym kierunku. Efekt jej działania prezentuje poniższe zdjęcie:

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) z założoną czaszą ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Biała parasolka transparentna

Biała, transparentna parasolka zdaje się być jednym z najbardziej powszechnych akcesoriów fotograficznych. Najczęściej to właśnie ją możemy zobaczyć w różnego rodzaju studiach fotograficznych, np. takich w których wykonamy zdjęcie do dowodu. Jej popularność wynika z niskich kosztów, wygodzie użytkowania i składowania (wystarczy ją złożyć jak zwykły parasol) oraz często w zupełności wystarczających efektach. Poniższe zdjęcie prezentuje efekt zastosowania wspomnianej parasolki:

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz biała parasolka transparentna ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Dzięki przepuszczeniu światła lampy przez parasolkę, światło staje się bardziej rozproszone (miękkie), co doskonale widać po bardziej rozmytych cieniach na ścianie.

Parasolka odbijająca

Ta parasolka jest przeciwieństwem transparentnej, nie przepuszcza światła, ale może nam posłużyć do jego odbicia. W zależności od rodzaju materiału jakim został wyłożony środek parasolki, uzyskamy różne efekty. Biała pozwoli uzyskać miękkie, rozproszone światło, srebrna – światło kontrastowe o neutralnej barwie, złota zaś kontrastowe światło o ciepłej barwie.

W zestawie Quantuum, którym się posługujemy, do naszej dyspozycji jest parasolka z białym środkiem. Jak wspomnieliśmy, dzięki temu uzyskujemy miękkie oświetlenie, gdyż światło rozprasza się w znacznym stopniu po całym pomieszczeniu. Ostateczny efekt zależeć będzie m.in. od charakterystyki owego pomieszczenia. Przy białych ścianach wiele światła będzie się od nich odbijać, przez co uzyskamy duże rozproszenie światła.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz czarna parasolka odwrócona tyłem ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Efekt takiego postępowania widzimy na powyższym zdjęciu – oświetlenie jest bardzo rozproszone i w efekcie również uzyskany cień jest bardzo miękki.

Jeżeli dysponujemy odpowiednią mocą (i tu m.in. przydaje się zapas mocy studyjnych lamp błyskowych) możemy za pomocą czarnej parasolki przygotować efekt oświetlenia pierścieniowego, montując ją tak jak parasolkę transparentną. Światło rozproszy się po całym pokoju, a charakterystyczny błysk odnajdziemy wtedy nawet w oczach naszego pluszowego modela.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz czarna parasolka na wprost ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Podsumowując, czarna parasolka, niezależnie od ustawienia, jest dobrym kandydatem do stworzenia światła wypełniającego.

Softboks 60×60 cm

Kolejnym, równie popularnym modyfikatorem światła jak parasolka transparentna jest tzw. softboks. Specjalna konstrukcja pozwalająca rozproszyć światło składa się z kopuły o srebrzystym wnętrzu, która sama w sobie pełni rolę pokaźnych rozmiarów czaszy. Na kopułę ową nałożyć można biały materiał – podstawowy czynnik rozpraszający światło.

Ponadto w środku zapiąć można dodatkową warstwę materiału, dzięki czemu uzyskujemy światło jeszcze bardziej rozproszone.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz softboks ze środkową warstwa materiału ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz softboks z główną warstwą materiału ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz softboks z podwójną warstwą materiału ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Powyższe trzy zdjęcia prezentują opisywane trzy warianty użycia softboksu. Jak widać, wraz z dodawaniem kolejnych warstw materiału rozpraszającego, światło staje się coraz bardziej miękkie, a cienie coraz bardziej rozproszone.

Plaster miodu oraz wrota

Plaster miodu jest przeciwieństwem zarówno parasolki jak i softboksu ponieważ jego celem jest ograniczenie kierunku rozchodzenia się światła. „Porządkuje” on je w pewnym sensie, ponieważ promienie światła biegną dzięki niemu bardziej równolegle. Pozwala to osiągać bardziej kontrastowe oświetlenie i ostrzejsze, wyraziste cienie.

Wrota pozwalają dodatkowo ukierunkowywać oświetlenie, ograniczając jego padanie w pewnym zakresie w pionie i poziomie.

Poniższa seria trzech zdjęć ukazuje, jak scena wygląda po zastosowaniu plastra miodu wraz z wrotami całkowicie otwartymi (nie ograniczającymi oświetlenia), przymkniętymi oraz przymkniętymi bardzo mocno (tak, że pozostaje jedynie 2 cm pionowej szpary).

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m), plaster miodu oraz otwarte wrota ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m), plaster miodu oraz przymknięte wrota ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m), plaster miodu oraz mocno przymknięte wrota ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Jak widać, zgodnie z oczekiwaniem, ten modyfikator światła pozwala uzyskać bardzo wyraziste cienie a scena staje się zdecydowanie bardziej kontrastowa niż w poprzednich przypadkach.

Prezentowany zestaw Quantuum Up! pozwala również przymocować do plastra miodu filtry kolorowe w postaci różnokolorowej folii. Odbywa się to za pomocą wygodnych magnesów, dzięki czemu filtry możemy łatwo i pewnie przypiąć jak i szybko odpiąć.

Poniżej prezentujemy serię czterech zdjęć uzyskanych przy zastosowaniu kolejno filtra: czerwonego, zielonego, niebieskiego oraz żółtego.

Lampa Quantuum Up! 200, pełna moc (odległość 1.8 m) oraz plaster miodu, wrota i filtr czerwony, zielony, niebieki i zółty ISO 100, f/8.0, 1/250 s

Podsumowanie

W dzisiejszym odcinku przedstawiliśmy dużo suchych faktów i zdjęć przykładowych. Mamy nadzieję, że dało to pewną orientację w typowych modyfikatorach światła oraz pozwoli w lepszym stopniu wyobrazić sobie jaką moc lamp mamy do dyspozycji w przypadku zestawów podobnych do opisywanego. Po tej podwójnej dawce teorii, przejdziemy w kolejnej części do praktycznego zastosowania Quantuum Up! Kit 700.

Artykuł jest sponsorowany przez dystrybutora lamp Quantuum firmę Q Media.