Aberracja sferyczna
Wada optyczna przejawiająca się różnym miejscem ogniskowania się promieni wchodzących do soczewki w różnej odległości od jej centrum (osi optycznej). Poniższy rysunek pokazuje aberrację sferyczną w przypadku soczewki i w przypadku zwierciadła sferycznego. Widać wyraźnie, że promienie przechodzące daleko od osi optycznej ogniskują się bliżej soczewki (zwierciadła), a te wpadające do obiektywu blisko jego środka daleko od soczewki (zwierciadła).

Wielkość aberracji sferycznej zależy od średnicy i ogniskowej soczewki czy zwierciadła, a także od odległości obserwowanego obiektu od centrum pola widzenia.
W przypadku zwierciadeł aberrację sferyczną likwiduje się budując zwierciadła paraboliczne lub przed zwierciadłem sferycznym stawiając płytę korekcyjną (system Schmidta) lub menisk (system Maksutova). W przypadku soczewek stosuje sie metodę podobną do niwelowania aberracji chromatycznej polagającą na konstruowaniu obiektywów składających się z dwóch lub trzech soczewek zbudowanych z różnego rodzaju szkła lub też konstruuje się soczewki o specjalnym kształcie tzw. soczewki asferyczne.


Aberrację sferyczną, w kiepskiej jakości lornetkach, łatwo zauważyć spoglądając na jasną gwiazdę widoczną na ciemnym niebie. Gdy aberracja sferyczna jest duża, gwiazda wydaje się być otoczona jakby jasną mgiełką.