Po naszym teście filtrów polaryzacyjnych do polskich sklepów trafiły filtry Hoya HD, które oprócz bardzo medialnej nazwy, miały wykazywać się dużą wytrzymałością mechaniczną. Wprawdzie tego nie testujemy ale wychodząc naprzeciw dużemu zainteresowaniu tymi produktami, postanowiliśmy sprawdzić ich właściwości optyczne.

Hoya HD CIR-PL 72 mm

Ponadto w komentarzach pod testem znalazły się głosy osób słusznie narzekających, iż w teście pominęliśmy filtry systemu Cokin. System ten cieszy się dużą popularnością wśród bardziej wymagających użytkowników ze względu na dużą swobodę pracy z filtrami (szczególnie gradientowymi). Bazuje on na uniwersalnym uchwycie do filtrów, pasującym do wszystkich aparatów SLR, kamer wideo, aparatów średnio- i wielkoformatowych. Dzięki temu nie ma konieczności kupowania wielu filtrów o różnych średnicach pasujących do poszczególnych obiektywów. Możemy dla wszystkich obiektywów używać jednego zestawu filtrów wraz z odpowiednim uchwytem.

Zasada działania systemu filtrów Cokin

----- R E K L A M A -----

Cokin CPL P164

Pewną wadą systemu Cokin może być na przykład to, że zwykły filtr można nakręcić i o nim zapomnieć, a w przypadku uchwytu z filtrami, musimy go ciągle przekładać z obiektywu na obiektyw. Zapewne z tego powodu Cokin ma w swojej ofercie również zwykły filtr polaryzacyjny nakręcany na obiektyw, który oczywiście także przetestowaliśmy.

Cokin Circ. Polarizer 72 mm

W ramach kolejnej aktualizacji testu uzupełniliśmy o filtry Fomei WDG Circular Polarizer 72 mm i King Digital Slim MC C-PL 72 mm.

Procedurę testową oraz kryteria oceniania przyjęliśmy takie same jak w poprzednim teście. Ich szczegółowy opis znajduje się na tej stronie. Dzięki temu wyniki z obydwu testów można porównywać wprost, lecz należy mieć na uwadze, iż w przypadku testowania odblasków ze względu na inną porę roku (leżący śnieg) zmieniło się oświetlenie kadru.

Jednorodność była oceniana w stosunku do obrazu referencyjnego, który ze względu na trudności praktyczne nie był idealny. Trzeba to zaznaczyć na początku, aby nikt nie miał wątpliwości że widoczne artefakty nie pochodzą od badanych filtrów, lecz właśnie od wiązki odniesienia.

Obraz referencyjny wykorzystywany przy ocenie jednorodności.

Jednorodność filtrów jest badana równoległą wiązką światła. Najlepszym narzędziem które pozwala osiągnąć taką wiązkę jest laser, niestety jego stosowanie niesie ze sobą pewne trudności. Bez względu na położenie płaszczyzny ostrości stosowanych obiektywów, każda przeszkoda na drodze światła jest dobrze widoczna w obrazie. Jest to związane z tym, że światło wychodzące z lasera zachowuje się tak, jakby pochodziło od punktowego źródła znajdującego się w nieskończoności. Z tego powodu każda przeszkoda rzuca cień, którego krawędzie są ostre (trzeba tylko uwzględnić dyfrakcję). Widoczne na zdjęciu zanieczyszczenia w rzeczywistości są pojedynczymi pyłkami o rozmiarach w skali mikronowej, powiększonymi w układzie poszerzacza wiązki. Oczywiście w laboratoriach otrzymuje się wiązki "czyste" poprzez stosowanie filtracji przestrzennej oraz dzięki zachowaniu wysokiej czystości elementów wchodzących w skład układów, jednak w praktyce często dopuszcza się nieznaczne zanieczyszczenia wiązki. Podobnie sprawa się ma z czyszczeniem obiektywów fotograficznych - czasem lepiej jest zostawić jeden pyłek, niż przy próbie czyszczenia nanieść kolejnych kilkanaście.

Należy mieć też na uwadze, że ze względu na duże wzrosty cen w ostatnich miesiącach, ciężko jest odnosić podane tu ceny, do cen filtrów z grudniowego testu. Zatem nie podjęliśmy się umieszczenia testowanych produktów w rankingu Ekono.

Korzystając z okazji chcielibyśmy złożyć serdeczne podziękowania dystrybutorom, którzy wypożyczyli nam filtry do testów: