Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Wkrótce będziemy obchodzić 7. urodziny średnioformatowego systemu Fujifilm GFX i z tej okazji warto naszym zdaniem przybliżyć, jak się on rozwijał. Przez ten czas bowiem tej japońskiej firmie udało się zbudować naprawdę ciekawy system obejmujący aparaty, obiektywy oraz rozmaite akcesoria.
Z początku, średnioformatowe aparaty cyfrowe kojarzyły się głównie z drogimi i dużymi konstrukcjami, przeznaczonymi dla zawodowców, w dodatku najczęściej wykorzystywanymi w studio. Wraz z pojawieniem się modeli bezlusterkowych, zaczęły one coraz śmielej schodzić „pod strzechy”, udało się bowiem zauważalnie zredukować ich rozmiar, jak również, przynajmniej w pewnym stopniu, również cenę.
Sercem każdego z apratów GFX Fujifilm jest matryca o rozmiarze 43.8x32.9 mm, występująca w dwóch wersjach rozdzielczości: 51 oraz 102 megapikseli. Gdy porównamy powierzchnię takiego sensora do układu pełnoklatkowego (36x24 mm), okazuje się, że ten mniejszy zajmuje ok. 59% obszaru matrycy średnioformatowej. Pozwala to osiągać wysoką rozdzielczość przy odpowiednio dużym rozmiarze pojedynczego sensela światłoczułego. Przykładowo, liniowa gęstość pikseli w GFX 50S II wynosi 188 px/mm, podczas gdy w odpowiadającym mu rozdzielczością sensorze pełnoklatkowym, wzrasta ona do 240 px/mm. To z kolei przekłada się na dobre wyniki w kategorii szumów oraz dynamiki i zakresu tonalnego.
Aparaty GFX
Spośród sześciu zaprezentowanych do tej pory aparatów GFX, to cztery najnowsze modele zasługują na największa uwagę, mianowicie:
GFX 50S II,
GFX 100,
GFX 100S,
GFX 100 II.
Co więcej, wszystkie cztery mają kilka cech wspólnych, bardzo istotnych z punktu widzenia fotografa:
Stabilizowane sensory - zarówno układ 51-, jak i 102-megapikselowy wyposażono w 5-kierunkowe układy redukcji drgań. Ich skuteczność (wg standardu CIPA) waha się od 5.5 EV aż do 8 EV. System stabilizacji pozwolił także na zaimplementowanie trybu wysokiej rozdzielczości: Pixel Shift Multi-Shot. Funkcja ta działa poprzez wykonanie 16 ekspozycji, przesuniętych o pół sensela każda względem następnej. Kompozytowe zdjęcie składamy w programie Fujifilm Pixel Shift Combiner,
Wysokiej jakości korpusy - każdy z aparatów wykonano z solidnych materiałów (szkielety ze stopów magnezu) odpornych mechanicznie oraz zachowujących należytą sztywność. Co więcej, we wszystkich zastosowano uszczelnienia, chroniące sprzęt przed kurzem i zachlapaniami, można ich także bez obaw używać na mrozie do -10 stopni Celsjusza,
Dopracowaną ergonomię - rozmiar aparatów Fujifilm GFX pozwala na zastosowanie dużego uchwytu, co przekłada się na wysoki komfort trzymania i użytkowania. Jednocześnie, mamy sporo miejsca na rozmaite manipulatory: przyciski, pokrętła i dżojstik, ułatwiające szybką i wygodną obsługę. Warto też dodać, że większość guzików jest programowalnych, tak samo jak menu podręczne Q, a listy dostępnych opcji są obszerne. Zaawansowani użytkownicy docenią z pewnością obecność trybów użytkownika (CUSTOM), pod którymi można zapisać ulubione nastawy. Do zalet w tej kategorii zaliczymy również zastosowanie wysokorozdzielczych ekranów z dotykowym interfejsem i możliwością zmiany położenia w dwóch płaszczyznach,
Obsługę tetheringu - w profesjonalnych zastosowaniach studyjnych, nierzadko bardzo pomocna okazuje się możliwość podłączenia aparatu do komputera, by szybko po wykonaniu zdjęcia, mieć je zapisane także na dysku i móc ocenić na większym ekranie. Mając odpowiednie oprogramowanie (Adobe Lightroom lub Capture One z wtyczkami FUJIFILM Tether Shooting Plug-in PRO) zyskujemy szereg dodatkowych funkcji, np. podgląd live view na ekranie komputera, czy możliwość regulacji parametrów ekspozycji z jego poziomu,
Podwójne sloty kart pamięci - to udogodnienie jest w zasadzie nieodzowne, by zapewnić bezpieczeństwo zapisywanych danych. To szczególnie istotne wśród wszystkich fotografujących zarobkowo, ale także dla ambitnych fotoamatorów.
W dalszej części tego tekstu dokonamy krótkiego przeglądu czterech ww. modeli aparatów Fujifilm GFX, a następnie przybliżymy obiektywy oferowane w tym systemie.
GFX 50S II
Pierwszego wejścia w świat średnioformatowych bezlusterkowców można z powodzeniem dokonać wybierając model GFX 50S II. Jego cena (także z obiektywem GF 35-70 mm) jest całkiem przystępna i nie zrujnuje naszego portfela. Jest to wprawdzie jedyny model w naszym zestawieniu, który ma autofocus oparty tylko o detekcję kontrastu, nie brakuje mu natomiast celności. Aparat sprawdzi się zarówno np. w fotografii architektury i krajobrazu, jak i portretowej. W tym ostatnim przypadku skuteczne okazują się algorytmy wykrywania twarzy i oczu fotografowanych osób i ustawiania na nich ostrości.
GFX 50S II to pierwszy 51-megapikselowy średnioformatowiec Fujifilm, który otrzymał ważne udogodnienie w postaci stabilizowanego sensora. Jak już pisaliśmy wyżej, pozwala on nie tylko redukować drgania, ale także uzyskiwać obrazy o wysokiej rozdzielczości (200 Mpix), dzięki funkcji Pixel Shift Multi-Shot. Łatwo zatem znajdzie zastosowanie np. w fotografii produktowej, gdzie bardzo ważne jest odtworzenie drobnych detali.
GFX 100
Modelem GFX 100, Fujifilm zainaugurowało 102-megapikselowy sensor BSI w systemie GFX. Zastosowano w nim układ autofokusa z detekcją fazy (jak również kontrastu), wykrywający twarze i oczy, co wraz ze zwiększoną do 5 kl/s szybkością wykonywania zdjęć seryjnych, pozwala fotografować nim w bardziej dynamicznych sytuacjach, np. w fotografii eventowej. Kolejną nowością jest wprowadzenie 16-bitowych RAW-ów, odpowiednich do zaawansowanej obróbki obrazu. Z kolei tryb wysokiej rozdzielczości generuje obrazy aż 200-megapikselowe.
Jednocześnie, to pierwszy (i aktualnie jedyny) bezlusterkowiec tego producenta wyposażony w zintegrowany uchwyt pionowy ze zdublowanymi niektórymi elementami sterującymi, jak spust migawki, czy pokrętła nastawcze. Oprócz poszerzenia ergonomii korpusu, pozwala on umieścić w sumie dwa akumulatory w aparacie, dzięki którym można wykonać nawet do 800 zdjęć na jednym ładowaniu.
GFX 100 sprawia świetne wrażenie nie tylko we względu na sensor, ale także solidność wykonania. Sumarycznie jest aparatem bardzo wszechstronnym, o ile zaakceptujemy jego całkiem słuszną masę (1400 gramów).
Bardzo przydatnym dodatkiem jest zdejmowany wizjer, co pozwala zainstalować adapter EVF-TL1. Dzięki niemu, celownik możemy swobodnie obracać i pochylać.
GFX 100S
Osobom, którym przede wszystkim zależy na aparacie ze 100-megapikselową matrycą, z powodzeniem można polecić model GFX 100S. Można powiedzieć, że to mniejsza wersja modelu GFX 100, pozbawiona zintegrowanego „gripa”, o nieco poprawionej stabilizacji i takich samych osiągach sensora światłoczułego. Dorównuje mu także pod względem autofokusa i ogólnej wydajności, np. trybu seryjnego. Nie da się ukryć, że bardziej przystępna cena czyni „sto-eskę” całkiem łakomym kąskiem w segmencie aparatów średnioformatowych.
Typowa dla aparatów GFX „pancerna” obudowa również znosi trudniejsze warunki atmosferyczne i oferuje świetną ergonomię. Notabene, korpus jest dokładnie taki sam jak w modelu GFX 50S II, ten bowiem odziedziczył go właśnie po GFX 100S.
GFX 100 II
Ostatni aparat w naszym zestawieniu to przysłowiowy crème de la crème wśród GFX-ów. Najnowszy model, zaprezentowany niespełna 3 miesiące temu, przeszedł modernizację na wielu płaszczyznach. Mamy bowiem nowy 100-megapikselowy sensor o zwiększonej względem poprzedniego układu pojemności studni potencjałów, ulepszone konwertery analogowo-cyfrowe, a także układ mikrosoczewek na brzegach matrycy.
GFX 100 II zyskał także nowy procesor obrazowy (X-Processor 5), dzięki któremu przyspieszyła nie tylko ogólna wydajność aparatu, ale także tempo zdjęć seryjnych (do 8 kl/s). W tym kontekście ważną zmianą jest zastosowanie slotu kart CFexpress (plus drugiego SD UHS-II), który umożliwia zapis danych ze znacznie większą szybkością niż w przypadku nośników SD. To spory atut, bowiem pliki ze 100-megapikselowego sensora swoje „ważą”.
Poprawiono również pracę autofokusa. Jego algorytmy są w stanie wykryć nie tylko ludzi i zwierzęta domowe, ale także ptaki i owady oraz rozmaite pojazdy (samochody, motocykle, samoloty i pociągi).
Obudowę nowego GFX-a zaprojektowano zupełnie od nowa i oferuje ona świetną, ulepszoną względem poprzedników ergonomię elementów sterujących oraz typową dla GFX-ów solidność. Nie sposób przejść obojętnie obok nowego wizjera elektronicznego o rekordowej w ofercie firmy rozdzielczości oraz powiększeniu obrazu. Na dodatek, opcja odpięcia go z aparatu, pozwala podłączyć adapter kątowy EVF-TL1, tak samo jak w GFX 100.
Naszym zdaniem, model GFX 100 II jest najbardziej wszechstronnym i uniwersalnym aparatem w rodzinie GFX-ów. Z powodzeniem powinien się sprawdzić w większości dziedzin fotografii, takich jak krajobrazowa, architektury, portretowa, produktowa i eventowa.
Obiektywy GFX
Wysokorozdzielcze sensory wymagają optyki odpowiedniej jakości. Aktualnie, firma Fujifilm oferuje 17 instrumentów, pokrywających zakres ogniskowych od 20 do 250 mm. Biorąc pod uwagę rozmiar sensorów w GFX-ach, by uzyskać wartości ekwiwalentne dla pełnej klatki (czyli uzyskać ten sam kąt widzenia) musimy pomnożyć wartość ogniskowej przez 0.79. W ten sposób uzyskujemy przedział od ok. 16 do 200 mm. Obiektywem standardowym, czyli odpowiednikiem klasycznej 50-tki będzie zatem Fujinon GF 63 mm f/2.8 R WR.
Spośród siedemnastu instrumentów, pięć to obiektywy typu zoom. Mamy zarówno modele ultraszerokokątne, czyli Fujinon GF 20-35 mm f/4 R WR (odpowiednik 16-28 mm), jak i obejmujące swoim zakresem i szerokie kąty, i okolice standardowej ogniskowej (Fujinon GF 32-64 mm f/4 R LM WR i Fujinon GF 35-70 mm f/4.5-5.6 WR), a także nieco dłuższe (Fujinon GF 45-100 mm F4 R LM OIS WR).
Najdłuższy instrument o zmiennej ogniskowej to Fujinon GF 100-200 mm f/5.6 R LM OIS WR. Jeszcze węższy kąt widzenia oferuje natomiast stałka, Fujinon GF 250 mm f/4 R LM OIS WR, która w połączeniu z telekonwerterem GF1.4X TC WR da nam ogniskową 350 mm.
Fotografowie portretu powinni zainteresować się przede wszystkim Fujinonem GF 110 mm f/2 R LM WR, albo nieco szerszymi instrumentami, jak Fujinon GF 80 mm f/1.7 R WR oraz Fujinon GF 55 mm f/1.7 R WR, które pozwolą łatwiej objąć postać w planie średnim lub pełnym.
Nie brakuje także stałoogniskowych obiektywów szerokokątnych, przydatnych w fotografii krajobrazowej i architektury, takich jak Fujinon GF 23 mm f/4 R LM WR i Fujinon GF 30 mm f/3.5 R WR. Fujinon GF 45 mm f/2.8 R WR z kolei, oferuje „reporterski” kąt widzenia, czyli odpowiednik 35 mm.
Z myślą o fotografii makro, opracowano obiektyw Fujinon GF 120 mm f/4 R LM OIS WR Macro oferujący skalę odwzorowania 1:2. Jeśli potrzeba nam większych zbliżeń, w ofercie znajdują się także pierścienie pośrednie MCEX-18G WR i MCEX-45G WR. Ten drugi, wraz ze wspomnianą 120-tką, da już nam skalę odwzorowania 1:1.
Dzięki zachowaniu rozsądnych rozmiarów, aparaty GFX bywają także użytkowane przez osoby zajmujące się fotografią podróżniczą (np. Paweł Kosicki). Tutaj można śmiało wykorzystać np. wymienione wcześniej zoom-y, albo prawdziwego „malucha” systemowego, czyli Fujinona GF 50 mm f/3.5 R LM WR, ważącego zaledwie 335 gramów.
Wszystkie wymienione wyżej obiektywy noszą oznaczenie WR, czyli weather resistant. Oznacza to, że tak samo jak korpusy GFX, również obiektywy są uszczelnione. Nie wystarczy bowiem jedynie aparat zabezpieczony przed wilgocią czy kurzem. By bezpiecznie fotografować w trudniejszych warunkach pogodowych, uszczelniony musi być także obiektyw. Jak widać, w systemie GFX zostało to zapewnione.
Osobną kategorię stanowią zaprezentowane wraz z modelem GFX 100 II instrumenty typu tilt-shift. Umożliwiają one pochylenie oraz przesunięcie osi optycznej obiektywów, co pozwala uniknąć zniekształceń perspektywicznych, jak również kreatywną pracę z głębią ostrości. Ze względu na ich specyfikę (wiele ruchomych elementów), nie można zagwarantować pełnej szczelności, stąd Fujinony GF 110 mm f/5.6 T/S Macro oraz GF 30 mm f/5.6 T/S są jedynymi instrumentami bez oznaczenia WR.
Model o krótszej ogniskowej przeznaczony jest przede wszystkim do fotografii architektury, gdzie uniknięcie zniekształceń, np. efektu "walących się budynków", stanowi ogromny atut i ułatwia pracę fotografa. 110-tka z kolei będzie przydatna do wykonywania zdjęć produktowych, czy martwej natury, gdzie kontrola perspektywy również odgrywa niemałe znaczenie. Szczególnie w przypadku tego instrumentu (ale także 30-tki) ogromną zaletę stanowi także rozszerzona kontrola nad głębią ostrości, której płaszczyznę możemy ustawić pod innym kątem, niż powierzchnia sensora.
Po zapoznaniu się z asortymentem firmy Fujifilm widzimy, że oferta średnioformatowych bezlusterkowców i obiektywów GFX jest na tyle bogata, że powinna zaspokoić potrzeby fotografów większości specjalizacji. Plusem jest także to, że ceny tego sprzętu pozostają w rozsądnym zakresie, a nie wręcz zaporowym, jak miało to miejsce w przypadku wielu produktów konkurencji kilkanaście lat temu. Średnioformatowy sensor wraz z zaprojektowaną pod niego optyką oferują nowy poziom plastyki obrazu, a sięgnięcie po niego jest teraz łatwiejsze niż kiedykolwiek.
Wygląda na to, że korzystasz z oprogramowania blokującego wyświetlanie reklam.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.
Będziemy wdzięczni, jeśli dodasz stronę Optyczne.pl do wyjątków w filtrze blokującym reklamy.
_1475239688.jpg)
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.