Balans bieli
Balans bieli [ang. white balance] jest parametrem pozwalającym aparatom cyfrowym oddać jak najwierniej kolory uwiecznione na fotografii. Aby to zrobić za pomocą tej funkcji, złożone algorytmy w cyfrówce znajdują najjaśniejsze punkty na zdjęciu w podstawowych składowych barwach (RGB-czerwony, zielony i niebieski) i przypisują najjaśniejszemu obiektowi na fotografii kolor biały, czyniąc z niego punkt odniesienia dla pozostałych. Potem reszta barw jest przeskalowana odpowiednio względem tak wybranego referencyjnego piksela (bądź pikseli, co zależy od aparatu).
Zazwyczaj, aparat sam określa balans bieli w danej sytuacji (AWB-Automatyczny Balans Bieli). W aparatach cyfrowych najczęściej dostępnymi opcjami wyboru balansu są: tryb manualny, słoneczny dzień, pochmurny dzień, światło żarowe (typowe żarówki), światło jarzeniowe (większość świetlówek) etc.
W bardziej zaawansowanych aparatach dostępna jest również funkcja ustawienia balansu bieli wg temperatury barwnej światła wyrażonej w stopniach Kelvina.
Skala ta wynika z fizycznych własności materii. Weźmy dla przykładu całkowicie czarną bryłę, np. węgiel. Gdy włożymy go do pieca i wyjmiemy po dłuższej chwili zobaczymy, że jest gorący i świeci na czerwono. To świecenie wynika z jego temperatury, która wynosi wtedy ok. 1500 K. Gdybyśmy rozgrzali go jeszcze bardziej, aż do temperatury 5700 K, świeciłby takim światłem jak Słońce (światło dzienne). A gdybyśmy doprowadzili go do temperatury rzędu 9000 K, byłby niebieski z gorąca. Podobnie dzieje się z różnymi źródłami światła, które na co dzień nam towarzyszą. Ich barwa wynika bezpośrednio z ich temperatury. W ten sposób wolframowy drucik w żarówce, świecąc na żółto, osiąga temperaturę 3000 K, a naturalnie białe dla nas światło dzienne ma temperaturę powierzchni Słońca - ok. 5700K.