Fot. Michał Kałużny. Wschód Księżyca w pełni nad Lesznem (Wlkp.). Sigma C 150-600 mm f/5-6.3 DG OS HSM

Ten rodzaj fotografii daje świetne rezultaty, a jednocześnie nie wymaga żadnych dodatkowych akcesoriów poza samym statywem. Od razu zaznaczę, że ten powinien mieć odpowiednią nośność, bo długie ogniskowe wymagają sporej stabilności. Poza statywem bardzo szybko przekonacie się, że ogniskowe powyżej 500 mm zdecydowanie są już podatna na stabilność atmosfery i ta będzie miała wpływ na rezultat końcowy (ostrość).

Mogłoby się wydawać, że tego typu fotografia to dzieło mniejszego lub większego przypadku - nic bardziej mylnego. Jeżeli chcecie osiągać dobre ciekawe rezultaty w tego typu fotografii, trzeba wszystko dobrze zaplanować.

----- R E K L A M A -----

UNIKALNE OFERTY Z KOMISU E-OKO!

Sony 70-200/4 FE G OSS

3299 zł

Samyang 24-70/2.8 AF FE

2398 zł

Sony A7 III

4998 zł

Canon R6

5999 zł

Kupujemy używany sprzęt za gotówkę. Raty 0%!

Fot. Michał Kałużny. Wschód Księżyca w niebieskiej godzinie. Sigma C 150-600 mm f/5-6.3 DG OS HSM

Fot. Michał Kałużny. Cienki sierp Księżyca. Sigma C 150-600 mm f/5-6.3 DG OS HSM

Jeżeli chcecie zrobić spektakularne zdjęcie wschodzącego lub zachodzącego Księżyca w pełni, trzeba zaprzyjaźnić się z kalendarzem księżycowym. Najlepsze warunki do tego typu zdjęć występują w dniu pełni, czasami dzień przed lub dzień po. Zależy to od pory roku, bo od niej uzależnione jest to, jak długo przed wschodem Księżyca zachodzi Słońce, a podstawowym warunkiem jest wykonać takie zdjęcia w czasie tak zwanej niebieskiej godziny. To okres, kiedy po zachodzie Słońca, niebo jest jeszcze jasne i kontrast pomiędzy nim a wschodzącym Księżycem nie będzie zbyt duży. Latem godziny zachodu Słońca i wschodu Księżyca w pełni są zwykle oddalone od siebie o około 5-10 minut i bywa, że Księżyc ma słaby kontrast na bardzo jeszcze jasnym niebie.

Optymalne warunki do takiej fotografii zdarzają się więc w sporej części jesieni oraz wiosny, kiedy kontrast nieba i Księżyca umożliwia wykonanie poprawnej ekspozycji bez prześwietleń jasnego Księżyca.

Wiemy więc już kiedy wyjść na nasze polowanie w przypadku Księżyca w pełni, teraz trzeba się zastanowić jak znaleźć obiekt, który będzie się przy takim Księżycu dobrze komponował. Dobrym obiektem w takim przypadku może być szczyt góry, wieża kościoła, samotne drzewo, czy cokolwiek innego, co ładnie zagra w kadrze. Warunkiem żeby Księżyc dobrze się komponował, będzie odpowiednia skala obu obiektów. Przy użyciu ogniskowej 500-600 mm i wykorzystaniu obiektów architektonicznych zwykle optymalna odległość od obiektu do miejsca skąd fotografujemy to 2-5 km.

Jak nietrudno się domyślić, musimy stać w linii pomiędzy wschodzącym Księżycem (a obiektem. Tylko, że w naszej szerokości geograficznej Księżyc nie wschodzi pionowo w górę, ale cały czas przesuwa się na południe stopniowo zwiększając swoją wysokość nad horyzontem. W celu znalezienia odpowiedniego miejsca skąd wykonamy takie zdjęcie, polecam niedrogie, a bardzo pomocne aplikacje na smartfon. Osobiście korzystam z PlanitPro, a podobny do niego jest PhotoPills. Można też skorzystać z darmowego TPE (The Photographer's Ephemeris). Użycie takich programów ułatwi nam precyzyjnie, określić czas i miejsce odpowiedniego ujęcia.

Przykładem niech będzie plan zdjęcia z “młodym”, wąskim sierpem Księżyca przy wieży charakterystycznego kościoła Hallgrímskirkja w Reykjaviku.

Fot. Michał Kałużny. Cienki sierp Księżyca. Sigma 60-600 mm f/4.5-6.3 DG OS HSM Sports

Podstawową przeszkodą w wykonaniu tego zdjęcia był czas i… pogoda na Islandii, która niestety zwykle nie rozpieszcza. Okienko do jego wykonania trwało przez trzy wieczory. Najlepszy z niebieską godziną niestety nie zagrał ze względu na pogodę, ale druga noc pomimo częściowego zachmurzenia dała szansę na wykonanie tego ujęcia.

Na planie miasta, w aplikacji PlanitPro, tworzę model wieży w jej lokalizacji podając wysokość i klikając w jej położenie na zdjęciu satelitarnym. To daje mi możliwość zrobienia wirtualnego podglądu z miejsca które znajdę. Aplikacja uwzględnia ukształtowanie terenu.

W aplikacji, na mapie, szukamy miejsca, które umożliwi nam wykonanie ujęcia. Różnica nawet 8-12 metrów zmienia punkt, w którym Księżyc przetnie się, w tym przypadku z wieżą Hallgrímskirkja, a do dyspozycji mamy wyłącznie punkty w osiach, którymi biegną drogi, bo inaczej zabudowa miejsca będzie przeszkadzała i zasłaniała kościół. W przeciągu roku, w takiej fazie Księżyca, takie zdjęcie możemy wykonać tylko dwa razy!

W tym przypadku szukamy przecięcia linii Księżyc - wieża - fotograf oraz jak będzie wyglądał wirtualny podgląd takiej sceny. Jak się okazało, Księżyc wyszedł spod chmur tylko na około 10 minut, ale wystarczyło poczekać w wybranej lokalizacji dla zrealizowania planu!

W podobny sposób możemy zaplanować każdy wschód czy zachód Słońca, a z mojej perspektywy najciekawsze zawsze pozostaną wschody Księżyca w pełni i zachody przy małej fazie (dwa-trzy dni po nowiu).

Fot. Michał Kałużny. Wschód Księżyca w pełni. Sigma C 150-600 mm f/5-6.3 DG OS HSM

Poza wschodami i zachodami, optyka kończąca się w zakresie 400-600 mm będzie doskonałym narzędziem do rejestracji złączeń Księżyca z planetami, czy samego Księżyca po prostu, bez powiązania go z jakimś dodatkowym obiektem.

Fot. Michał Kałużny. Wenus oraz Jowisz - Sigma fp + Sigma 60-600 mm f/4.5-6.3 DG DN OS Sports

Fot. Michał Kałużny. Wenus oraz Księżyc - Sigma fp + Sigma 60-600 mm f/4.5-6.3 DG DN OS Sports

Poza Księżycami o zachodzie czy wschodzie jest jeszcze jeden rodzaj astronomicznego zjawiska, które będzie atrakcyjne z poziomu zastosowania obiektywów o ogniskowej 400-600mm. Mowa oczywiście o zaćmieniach Księżyca lub Słońca.

W przypadku Księżyca w fazie całkowitej zaćmienia będzie nam potrzebny montaż z prowadzeniem, ze względu na ekspozycje z zakresu nawet od 1 do 10 sekund.

Fot. Michał Kałużny. Częściowe zaćmienie Księżyca 16 VIII 2019 roku. Nikon D810A + Sigma C 150-600 mm f/5-6.3 DG OS HSM

Fot. Michał Kałużny. Półcieniowe zaćmienie Księżyca Sigma fp + Sigma 60-600 mm f/4.5-6.3 DG DN OS Sports