Stabilizatory obrazu – budowa i zastosowanie
3. Optyczna stabilizacja obrazu (OIS)
Skrót OIS w specyfikacjach nowych aparatów staje się już codziennością. Optyczny system stabilizacji wbudowywany jest m.in. w Lumixy Panasonica (MEGA O.I.S.), jak też w wymienne obiektywy Canona. W przeciwieństwie do EIS obraz modyfikowany jest przy użyciu układów optycznych jeszcze zanim dotrze do przetwornika aparatu fotograficznego. Ze względu na optyczno-mechaniczny charakter system ten nie wymaga obecności przetwornika obrazu i może być instalowany w dowolnym sprzęcie optycznym, np. w lornetce.
Redukcja wstrząsów w systemie OIS realizowana jest przy użyciu specjalnego korekcyjnego układu optycznego . Spotyka się różne rozwiązania, np. układ złożony z dwóch ruchomych szklanych płytek rozdzielonych warstwą cieczy który jest optycznym odpowiednikiem pryzmatu zmieniającego kierunek przechodzącego przezeń światła. Płytki szklane sterowane są osobno – jedna w pionie, druga w poziomie na podstawie sygnałów otrzymywanych z elektroniki aparatu, obiektywu, bądź też lornetki. Za wykrywanie drgań odpowiedzialny jest układ żyroskopowy. W przypadku stwierdzenia wstrząsu analizowany jest jego kierunek i amplituda a następnie wyliczane są kąty obrotu szklanych płytek tak aby zmodyfikować drogę optyczną obrazu i przywrócić jego pierwotne centrum na środek matrycy lub też pola widzenia. Trochę inaczej rozwiązano system MEGA O.I.S. produkowany przez Panasonica. Tutaj do czynienia mamy z ruchomą soczewką korekcyjną przesuwaną w pionie i w poziomie, przy czym zasada stabilizacji jest podobna do opisanej powyżej.
W przypadku stabilizatorów OIS niekiedy spotyka się możliwość wyłączenia stabilizacji w określonym kierunku, np. w poziomie. Dzięki temu możemy podążać celownikiem aparatu za obiektem ruchomym a ów ruch nie jest traktowany jako wstrząs. Pozwala to na uzyskiwanie efektu rozmytego tła co przy pełnej stabilizacji byłoby utrudnione. Stabilizatory optyczne pracują w różnych trybach dostosowanych do określonych sytuacji. Pozwalają stabilizować typowe w fotografii drżenie rąk bądź też wyrównywać ruchy o większej amplitudzie spotykane np. przy fotografowaniu z obiektów ruchomych. Istnieją też czasami tryby używane podczas fotografowania ze statywu, zoptymalizowane do redukowania mikrowstrząsów powstających podczas działania mechaniki aparatu.