Taka formułka jak powyżej pojawiała się od pewnego czasu stale w naszych testach prowadzonych na EOS-ie 50D. Uległa ona lekkiej dezaktualizacji po teście Sigmy 50–150 mm f/2.8 APO EX DC OS HSM. Ten zaprojektowany bez żadnych kompromisów obiektyw zmiennoogniskowy był w stanie docierać do rekordowych wartości aż 54 lpmm.

Teraz wygląda na to, że nasz tekst musimy zrewidować jeszcze bardziej. Sigma pokazuje bowiem, że jej obiektywy zmiennoogniskowe potrafią bić rekordy i wyznaczać nowe standardy nie gorzej (a może nawet lepiej) niż najlepsze „stałki”. Żeby nie być gołosłownym, zobaczmy co wyczynia Sigma A 18–35 mm f/1.8 DC HSM w centrum kadru.

Na ogniskowych 18–24 mm już na maksymalnym otworze względnym MTF-y sięgają bardzo wysokiego poziomu około 48 lpmm. Po lekkim przymknięciu do f/2.0 rozdzielczość wzrasta do 50 lpmm, a na przysłonach f/2.8 i f/4.0 sięga rekordowego poziomu 55 lpmm. Takiego wyniku nie osiągnął żaden z testowanych przez nas na Canonie 50D obiektywów. Niesamowite!

Trochę gorsze, ale przecież wciąż świetne, zachowanie mamy na ogniskowej 35 mm. Na maksymalnym otworze względnym MTF-y wynoszą około 45 lpmm i sukcesywnie wzrastają wraz z przymykaniem osiągając bardzo wysokie maksimum sięgające 53 lpmm dla przysłony f/4.0.

Dla otworów względnych z zakresu od f/5.6 do f/16 różnic między ogniskowymi praktycznie nie ma. Wyniki, w granicach błędów pomiarowych, są tam ze sobą idealnie zgodne.

Przejdźmy teraz do omówienia zachowania testowanej Sigmy na brzegu kadru.

Z oczywistych względów, osiągi tutaj nie są tak rewelacyjne. Ale przecież nikt takich nie oczekuje. Obiektyw robi bowiem to, co do niego należy. Dla wszystkich ogniskowych, na maksymalnym otworze względnym poziom przyzwoitości jest osiągany bez problemów. Przymknięcie przysłony do wartości f/2.2–2.5 powoduje, że wszędzie przekraczamy 40 lpmm, a maksymalne wyniki docierające do okolic 45 lpmm możemy uznać za bardzo dobre.

Cóż można napisać w podsumowaniu tego rozdziału? Chyba tylko tyle, że w najśmielszych wyobrażeniach nie oczekiwaliśmy tak rewelacyjnych osiągów. Myśleliśmy, że tak nowa i trudna do wykonania konstrukcja będzie pełna kompromisów, na które trzeba będzie się godzić chcąc mieć obiektyw zmiennoogniskowy o stałym świetle f/1.8. Nic z tych rzeczy. Jeśli chodzi o rozdzielczość kompromisów nie ma prawie wcale, a obiektyw praktycznie dla każdej kombinacji ogniskowej i przysłony generuje obrazy świetnej jakości.

Na zakończenie prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy do testowania rozdzielczości pobrane z plików JPEG (najniższe wyostrzanie) zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.