Nikon D7200 - test aparatu
8. Zakres i dynamika tonalna
Zakres tonalny
Zakres tonalny, będący miarą liczby rozróżnianych przejść tonalnych pomiędzy skrajnymi wartościami czerni i bieli, mówi nam, jak bardzo szum redukuje jakość zdjęcia powodując posteryzację.
Zakres tonalny wyznaczyliśmy w oparciu o serię zdjęć tablicy Kodak Q-14. Pomiarów dokonaliśmy na surowych plikach przekonwertowanych uprzednio do 48-bitowych TIFF-ów bez demozaikowania.
Z najwyższą jakością obrazu mamy do czynienia dla trzech najniższych czułości, dla których aparat rejestruje ponad 200 przejść tonalnych. Dla ISO 100 liczba tonów sięga 423, co daje 8.7-bitowy zapis danych. To bardzo dobry wynik gwarantujący wizualnie gładkie przejścia tonalne, bez widocznej posteryzacji. Przy maksymalnym dostępnym ISO przejść tonalnych mamy już tylko 25, co przekłada się na około 4.7 bita. Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Kliknięcie na zdjęcie poniżej otworzy wycinek w pełnej rozdzielczości. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 1/3 EV.
ISO | Granica czerni i bieli | |||
100 |
|
|||
200 |
|
|||
400 |
|
|||
800 |
|
|||
1600 |
|
|||
3200 |
|
|||
6400 |
|
|||
12800 |
|
|||
25600 |
|
Dynamika tonalna
Dynamikę tonalną wyznaczyliśmy w oparciu o serię zdjęć tablicy Kodak Q-14. Pomiary wykonaliśmy na surowych plikach przekonwertowanych uprzednio do 48-bitowych TIFF-ów bez demozaikowania. Na wykresie przedstawiamy wartości zakresu tonalnego dla wysokiej, dobrej, średniej i niskiej jakości obrazu. Odpowiada to stosunkom sygnału do szumu na poziomie 10, 4, 2 i 1.
Dla czułości ISO 100, przy kryterium SNR=10 (wysoka jakość obrazu), D7200 notuje wynik na poziomie 9.4 EV. Niewątpliwie jest to bardzo dobry rezultat, którym testowany Nikon przewyższa osiągi swoich konkurentów. Jego przewaga nad 7D Mark II to niemal 1 EV, a nad K-3 i A77 II, 0.5 EV. Niestety nie możemy dokonać porównania D7200 z jego poprzednikiem, bowiem w jego teście stosowaliśmy jeszcze starą metodę.
Dla pozostałych kryteriów jakości obrazu, do wyników testowanej lustrzanki nie można mieć zastrzeżeń. W tym przypadku bowiem D7200 również wyprzedza swoich rywali. Dla SNR=1 przy ISO 100 osiąga 13.8 EV, wykorzystując tym samym niemal całkowicie 14-bitowy zapis danych.
Poniżej przedstawiamy pełne wykresy SNR wygenerowane na podstawie wykonanych pomiarów dla wszystkich czułości aparatu.
Wartość 0 na osi OX oznacza maksymalną wartość, którą aparat może zapisać w pliku RAW. Na prawej osi OY oznaczyliśmy miejsca dla kryteriów SNR=10 (wysoka), 4 (dobra), 2 (średnia) i 1 (niska). Przy pomocy tego wykresu każdy może oszacować dostępną dynamikę dla wybranej przez siebie minimalnej użytecznej jakości obrazu. Wystarczy poprowadzić poziomą linię wzdłuż wybranego kryterium i odczytać wartość na osi OX, dla której linia ta przecina się z wykresem dla odpowiedniej czułości. Gdy np. uznamy za kryterium minimalnej użytecznej jakości 12 dB, widzimy, że dla ISO 1600 dynamika osiąga wartość 8.0 EV.
Przy omawianiu zakresu tonalnego pokazujemy tradycyjnie, jak zachowują się zdjęcia przy obróbce komputerowej, kiedy rozjaśniamy je lub przyciemniamy. Zdjęcia wykonujemy przy czułości ISO 100 i 1600, przysłonie f/16 i czasach odpowiednio 30 i 2 s. Następnie wywołujemy je jako 48-bitowe TIFF-y dcrawem i w Lightroomie rozjaśniamy o +4 EV oraz przyciemniamy o −4 EV, po czym zapisujemy jako zdjęcia 24-bitowe.
100 ISO | |||
|
|
|
|
|
|||
|
|||
1600 ISO | |||
|
|||
|
Trzeba przyznać, że obydwa aparaty dobrze poradziły sobie w tym teście. W obu przypadkach, przy ISO 100 na rozjaśnionych zdjęciach obserwujemy stosunkowo niski poziom szumu, a szczegóły są dobrze widoczne. Niemniej jednak, D7200 wypadł nieco lepiej – zakłócenia mimo wszystko mniej przeszkadzają w odbiorze zdjęć, zarówno przy ISO 100, jak i ISO 1600.
Przyciemnianie jasnych partii obrazu daje podobne efekty dla obu aparatów. Trudno doszukać się przewagi któregoś z nich.
100 ISO | |||
|
|
|
|
|
|||
|
|||
1600 ISO | |||
|
|||
|