Podsumowanie

Nikon Z50 II budzi nieco mieszane uczucia. Z jednej strony dogonił konkurentów jeśli chodzi o kodeki czy profile obrazu, ma ulepszony autofokus i stabilizację, całkiem wydajną baterię i obsługę kodów czasowych z zewnętrznych źródeł. Z drugiej strony walka z konkurencją nie powinna polegać jedynie na jej gonieniu. Zwłaszcza że na przykład takie Sony ZV-E10 potrafi filmować w 4K w 50/60 kl/s bez dodatkowych cropów, więc nawet o pełnym dogonieniu nie może tu być mowy.

Trochę też chciałoby się powiedzieć, że skoro Nikon i tak już podniósł masę Z50 II o 100 g względem Z50, przez co wagowo znacznie odskoczył najbliższej konkurencji, to równie dobrze mógł dołożyć kolejną „setkę” i umieścić elektronikę testowanego aparatu w obudowie modelu Z5, co poprawiłoby długość pracy na baterii i rozwiązało problem pojedynczego gniazda na karty czy mało imponującego wizjera elektronicznego.

Nikon Z50 II to ogólnie przyzwoity sprzęt filmowy, którym spokojnie da się zrealizować wiele rodzajów nagrań. Jego problem to głównie fakt, że konkurencja zdążyła go w niektórych aspektach wyprzedzić jeszcze zanim się pojawił i jeśli Nikon chce poważnie powalczyć w segmencie APS-C, to musi przestać gonić, a zacząć samemu wyznaczać trendy, tak jak to zrobił w przypadku modelu Z6 III.

Zestawmy jeszcze dla porządku ceny bohatera niniejszego testu oraz jego konkurentów (stan na dzień 06.02.2025):

• Canon EOS R7 – ok. 4900 zł.
• Canon EOS R10 – ok. 3700 zł.
• Fujifilm X-M5 – ok. 3900 zł.
• Fujifilm X-S20 – ok. 5400 zł.
• Nikon Z50 II – ok. 4040 zł.
• Sony ZV-E10 II – ok. 5000 zł.

Zbierzmy teraz w jednym miejscu listę wad i zalet testowanego aparatu:

Zalety:

• solidna, uszczelniona obudowa,
• duża liczba elementów sterujących,
• czytelne i przejrzyste menu,
• bateria o rozsądnej pojemności,
• możliwość programowania funkcji wybranych elementów sterujących,
• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• wyjście słuchawkowe,
• wyjście HDMI,
• możliwość wygenerowania w aparacie kodu czasowego,
• obsługa kodu czasowego z zewnętrznych źródeł przez Bluetooth.
• ekran rozkładany do boku,
• łatwy dostęp do różnych klatkaży, niewymagający zmiany częstotliwości systemowej aparatu,
• funkcje nieco poprawiające zakres tonalny, takie jak płaski profil obrazu oraz Aktywna Funkcja D-Lighting,
• logarytmiczny profil obrazu N-Log,
• kompatybilny z telewizją HDR profil obrazu Hybrid Log Gamma,
• dobry zakres tonalny jak na korpus APS-C,
• filmowanie w 4K w 50/60 kl/s,
• możliwość filmowania z 10-bitową głębią koloru z wewnętrznym zapisem,
• sprawnie działający śledzący autofokus,
• autofokus z wykrywaniem twarzy i oka,
• narzędzia ułatwiające manualne ustawianie ostrości,
• narzędzia ułatwiające kontrolę ekspozycji,
• dobrze działająca stabilizacja cyfrowa,
• identyczna jakość obrazu we wszystkich klatkażach w Full HD,
• odszumianie regulowane w szerokim zakresie,
• możliwość regulacji parametru „przejrzystość” działającego znacznie lepiej niż podstawowe wyostrzanie,
• szybki odczyt matrycy (mały rolling shutter) w większości trybów nagrywania.

Wady:

• tylko jedno gniazdo kart pamięci,
• niepełnowymiarowe złącze HDMI,
• filmowanie w 4K w 50/60 kl/s z dużym cropem,
• rozdzielczość i powiększenie wizjera elektronicznego mogłyby być lepsze,
• brak stabilizacji matrycy,
• bezsensowny (choć mało przeszkadzający) limit czasu nagrywania (2 godziny i 5 minut),
• brak trybów nagrywania w proporcjach innych niż 16:9,
• brak możliwości wyświetlenia wskaźnika ekspozycji na ekranie w trybie filmowym,
• brak informacji w menu aparatu i bardziej precyzyjnej kontroli nad przepływnością zapisywanego strumienia danych,
• dość spore przycięcie obrazu (crop) przy korzystaniu ze stabilizacji cyfrowej,
• momentami chaotyczne i mało eleganckie zachowanie autofokusa, gdy śledzonego celu nie ma w kadrze,
• źle działające wyostrzanie,
• przeciętna jakość obrazu Full HD,
• wolny jak na początek 2025 roku odczyt matrycy w 4K w 25 kl/s,
• spora waga korpusu jak na ten segment rynku.

Filmy przykładowe

Na zakończenie testu prezentujemy kilka przykładowych plików do pobrania. Materiały zostały nagrane z wykorzystaniem obiektywów Nikon Nikkor Z DX 16-50 mm f/3.5-6.3 VR oraz Nikon Nikkor Z 50 mm f/1.8 S.

• film 1 – 209 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 3840×2160, 25 kl/s, profil obrazu N-Log,
• film 2 – 91 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 1920×1080, 119.88 kl/s, profil obrazu „neutralny”,
• film 3 – 200 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 3840×2160, 50 kl/s, profil obrazu Hybrid Log Gamma,
• film 4 – 41 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 1920×1080, 25 kl/s, profil obrazu „neutralny”, Aktywna Funkcja D-Lighting (maksymalna wartość),
• film 5 – 179 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 3840×2160, 25 kl/s, profil obrazu „neutralny”, ISO 12800,
• film 6 – 238 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 3840×2160, 25 kl/s, profil obrazu N-Log, ISO 12800,
• film 7 – 447 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 3840×2160, 50 kl/s, profil obrazu „neutralny”, ISO 6400,
• film 8 – 103 MB, H.265, 4:2:0, 10-bit, 1920×1080, 50 kl/s, profil obrazu Hybrid Log Gamma, ISO 6400.

Aparat do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firm Godox oraz Quadralite dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl