Olympus E-P1 - test aparatu
2. Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
E-P1 ma dwie wersje kolorystyczne: białą - przypominającą kość słoniową
i srebrną z czarnym uchwytem. Korpus jest praktycznie metalowy i
gdzieniegdzie wykończony tworzywami sztucznymi. Klasyczny wygląd E-P1
wiernie przypomina analogowy model Pen FT z 1966 roku. Pod względem
klasycznej estetyki i jednocześnie solidnego wykonania, trudno znaleźć
dziś odpowiedniego konkurenta dla E-P1. Tradycyjny wygląd aparatów stara
się utrzymać jedynie Leica ze swoim flagowym aparatem M8 i jeszcze nie
tak dawno ambicje ku temu miał Panasonic z lustrzanką L1. W obu
przypadkach nie są to jednak aparaty tej samej klasy co EP-1.
Zasilanie i gniazda
Olympus E-P1 ma dwa gniazda: wielofunkcyjne złącze USB, za pomocą którego można także wyprowadzać sygnał wideo AV oraz złącze HDMI do wyświetlania zdjęć i filmów na telewizorach Full HD. Złącze USB służy także do podłączenia standardowego wężyka E-Systemu o oznaczeniu RM-UC1.
Zasilanie w E-P1 jest takie samo jak w lustrzankach E-620 i E-420. Litowo-jonowy akumulator o pojemności 1150 mAh ma oznaczenie BLS-1, a odpowiednia ładowarka BCS-2. Czas ładowania to ponad 3 godziny, a pełny akumulator wystarcza na około 600 zdjęć. Producent nie oferuje opcjonalnego pionowego uchwytu ani możliwości stałego zasilania EP-1.
Jednym z przełomów w historii aparatów Olympusa jest zastosowanie w
E-P1 kart pamięci SD/SDHC. Zostało to wymuszone trybem nagrywania filmów
HD. Używane do tej pory przez Olympusa karty xD są za wolne do tego
typu zadań, a karty CF za duże chcąc zmniejszyć rozmiary aparatu do
minimum.
Przyciski
Obok spustu migawki są dwa przyciski: kompensacji ekspozycji i włącznik aparatu. Po drugiej stronie mamy zabudowane koło nastaw, wyglądające podobnie jak w większości lustrzanek.
Projektanci E-P1 postanowili, że zamiast pokrętła sterującego zastosują szerszy wałek. W praktyce sprawdza się to bardzo dobrze, między innymi dzięki temu, że jest on szeroki i kciuk przylega do niego na większej powierzchni. Po prawej stronie LCD jest zbiór pojedynczych przycisków:
- blokada ekspozycji i błysku / ochrona zdjęć,
- przycisk funkcyjny,
- podgląd obrazu,
- usuwanie zdjęć,
- menu,
- info.
Poza nimi jest mały, choć bardzo wygodny ''krzyżak'' z przyciskami kierunkowymi i obracającym się swobodnie pokrętłem. Przyciski kierunkowe mają poza tym przypisane następujące funkcje: czułość (ISO), tryb pracy autofokusu (AF), balans bieli (WB) i tryb pracy migawki.
Mimo, że przyciski są małe i wydaje się, że ciasno ułożone, to jednak obsługa Olympusa przebiega bez problemów, niemal komfortowo.
Menu
Menu wygląda identycznie jak w Olympusie E-620. Mamy więc 5 zakładek: dwie zakładki ustawień fotografowania, zakładka odtwarzania zdjęć, menu ustawień i menu użytkownika, czyli zbiór szczegółowych ustawień aparatu.
Menu fotografowania:
- ustawienia karty - formatowanie lub usuwanie wszystkich zdjęć z karty,
- reset ustawień,
- tryb obrazu - regulacja trybów: vivid, natural, muted, portret, monochrome, custom pod względem kontrastu, ostrości, nasycenia i tonacji zdjęcia (zakres regulacji mieści się w przedziale od -2 do +2 ze skokiem jednostkowym),
- gradacja - regulacja jasności na zdjęciu, dostępne są ustawienia: auto, gradacja normalna, wysoka lub niska,
- jakość zdjęcia - zapis RAW, JPEG Large/Normal/Small z kompresją Fine/Normal, kombinacje RAW+JPEG,
- proporcje obrazu - 4:3, 16:9, 3:2, 6:6,
- tryb wideo - P, A, filtry artystyczne,
- włączenie trybu zdjęcia plus film,
- tryb pracy migawki,
- stabilizacja matrycy,
- wielokrotna ekspozycja.
Menu odtwarzania:
- pokaz slajdów,
- autoobracanie,
- edycja zdjęć - regulacja cieni, redukcja czerwonych oczu, kadrowanie, przerabianie zdjęcia do postaci czarno-białej lub sepii, regulacja nasycenia, skalowanie, zmiana proporcji obrazu, notatka głosowa, składanie zdjęć,
- drukowanie,
- usuwanie ochrony zdjęć.
Menu ustawień zawiera: ustawienia zegara, wybór języka, regulację LCD, określenie czasu wyświetlania zdjęcia, oraz wersję oprogramowania.
Menu użytkownika składa się z 9 grup oznaczonych literami od A do I:
- A - AF/MF
- ustawienie AF w trybie Live View i Wideo,
- obszar AF,
- określenie zmiany pól AF,
- reset obiektywu,
- wyłączenie AF w trybie Bulb,
- określenie kierunku obracania pierścienia ustawienia ostrości,
- wspomaganie AF.
- B - Przyciski/Pokrętła: przypisywanie funkcji i ustawienia przycisków,
- C - Wyzwalanie/Tryb seryjny
- włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-S lub AF-C,
- prędkość zdjęć seryjnych.
- D - DISP/PC
- HDMI - 1080i, 720p, 480p lub 576p,
- wyjście wideo,
- włączenie dźwięku,
- czas uśpienia aparatu,
- uśpienie aparatu,
- tryb USB,
- włączenie rozpoznawania twarzy,
- określenie rodzaju informacji wyświetlanych na monitorze w trybie podglądu zdjęć i LV,
- dźwięk,
- ustawienia pokazu slajdów,
- włączenie dźwięku w trybie Wideo.
- E - EXP/ISO
- krok EV: 1/3, 1/2 lub 1,
- rodzaj pomiaru światła,
- określenie pomiaru przy AEL,
- wybór czułości ISO,
- krok ISO,
- określenie zakresu ISO Auto,
- wybór trybu fotografowania dla ISO Auto,
- ustawienie maksymalnego czasu fotografowania w trybie Bulb,
- anti-shock - odpowiednik funkcji wstępnego podnoszenia lustra w lustrzankach (off, od 1/8 do 30 s),
- bracketing.
- F - Błysk
- tryb błysku,
- kompensacja błysku,
- wybór czasu synchronizacji błysku - od 1/60 do 1/180 s,
- granica wolnej migawki - od 1/30 do 1/180 s,
- połączenie kompensacji ekspozycji i kompensacji błysku.
- G - Jakość/Kolor/WB
- redukcja szumu przy długich czasach (off, on, auto),
- redukcja szumu przy wysokich ISO (off, niska, standard, wysoka),
- balans bieli,
- włączenie lub reset kompensacji WB,
- wybór przestrzeni kolorów: sRGB lub AdobeRGB,
- korekcja winietowania obiektywu,
- określenie jakości i rodzaju zdjęć.
- H - Nagrywanie/Kasowanie
- włączenie funkcji szybkiego kasowania,
- ustawienie usuwania przy zdjęciach RAW+JPEG,
- nazwa plików,
- edycja nazwy pliku,
- priorytet TAK lub NIE,
- ustawienie rozdzielczości dla drukowanych zdjęć.
- I - Użyteczności
- mapowanie pikseli,
- przesunięcie pomiaru światła,
- czyszczenie matrycy,
- typ baterii, ostrzeżenie wyczerpania akumulatora,
- reset ustawień.
Wyświetlacze
Istotną rzeczą w E-P1 jest nowy 3-calowy wyświetlacz LCD składający się z 230.000 punktów. Nie ma on wysokiej rozdzielczości, ale w końcu odzwierciedla tak jak należy wykonane zdjęcie. Gorzej z pracą pod ostre światło dzienne. Pod tym względem jeszcze mu trochę brakuje, na przykład do wyświetlaczy jakie montuje w aparatach firma Sony.
W E-P1 mamy do wyboru dwa panele sterowania. Jeden tradycyjny jak w lustrzankach E-Systemu, a drugi nawiązujący stylem do panelu pojawiającego się często w kompaktach. Oba są wygodne, choć wersja pierwsza z pewnością przypadnie do gustu osobom, które lubią mieć wszystkie opcje w zasięgu wzroku.
Ilość informacji wyświetlana w trybie podglądu zdjęć ma 5 wariantów. Na zdjęciu pokazywane są obszary niedoświetlone i prześwietlone. Wyświetlany jest histogram jasności na całym ekranie, lub cztery histogramy RGBY jednocześnie, razem z parametrami ekspozycji. Jest też kalendarz i możliwość wyświetlania miniaturek w różnych rozmiarach.
Live View i Wideo
E-P1 pracuje tylko w trybie Live View. Ilość informacji wyświetlana na LCD jest wystarczająca do swobodnego posługiwania się aparatem. Ich ilość w trakcie pracy może być zmieniana za pomocą przycisku DISP.
Tryb wideo w E-P1 działa bardzo dobrze. Mamy możliwość filmowania w automatycznym trybie Program, używając priorytetu przysłony, lub filmując w jednym z filtrów artystycznych. Wybór ciągłej pracy AF powoduje automatyczne ustawianie ostrości na pierwszym planie.
Klipy filmowe zapisywane są w formacie AVI Motion JPEG. Możliwe jest nagrywanie w rozdzielczościach: HD 16x9 (1280x720 px) lub SD 4:3 (640x480 px) z prędkością 30 kl/s. Producent nałożył jednak ograniczenia na maksymalny czas nagrania. W przypadku filmów HD jest to 7 minut, a w SD 14 minut.
Przykładowe klipy wideo dostępne są pod poniższymi linkami:
- film 1 - nagranie standardowe w trybie P, 39 MB,
- film 2 - użycie filtru ''Ziarnistość'', 85 MB,
- film 3 - nagranie w trybie ciągłego autofokusu, 58 MB.
Wizjer
Olympus E-P1 nie ma wbudowanego wizjera. Wyświetlacze LCD mają jednak to
do siebie, że w ostrym słońcu są praktycznie bezużyteczne. Stąd często
optyczny wizjer jest na wagę złota. Olympus udostępnił opcjonalny wizjer
o oznaczeniach VF-1, który umieszcza się w miejscu lampy błyskowej.
Kryje on pole widzenia odpowiadające obiektywowi o ogniskowej 17 mm, a
więc idealnie pasuje do zestawu E-P1 z obiektywem M.Zuiko Digital 17 mm
f/2.8.