Dla osób które doceniają lustrzankę ze względu na solidny korpus, dobrze przylegający do dłoni uchwyt, dużą ilość ergonomicznych przycisków, czytelny wizjer, Nikon D300s stanowi idealne narzędzie pracy. Jest uszczelniany, odporny na wilgoć i kurz. Dzięki funkcjonalnemu rozmieszczeniu przycisków i pokręteł można praktycznie nie odrywać oka od wizjera, w którym widać wszystkie dokonywane zmiany parametrów, a przy tym prawie w ogóle nie wchodzić do menu. Użytkowanie D300s jest praktycznie takie samo jak poprzednika - modelu D300.

W D300s pojawił się cichy tryb pracy aparatu. Znajduje się on pośród trybów seryjnych, wstępnego podnoszenia lustra i samowyzwalacza na pierścieniu po lewej stronie lampy błyskowej i oznaczono go symbolem „Q”. Jest to niewątpliwie ciekawa propozycja dla fotografów ślubnych, teatralnych i dla wszystkich tych, którym zależy na cichej pracy aparatu. W trybie Q lustro podnosi się łagodniej i przy opadaniu jest wyhamowywane, w skutek czego nie słychać standardowej głośnej pracy lustra.

W związku z pojawieniem się w D300s trybu wideo, nowością w stosunku do D300 jest możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu. Pozwala to na szersze wykorzystanie aparatu przy kręceniu filmów.

Obiektywy

System Nikona gwarantuje dostęp do dużej gamy obiektywów, zarówno dla kieszeni amatora, jak i profesjonalisty. Z pomocą przychodzą także firmy niezależne, takie jak Sigma, Tamron, Tokina. Z reguły też, nie słyszy się aby obiektywy tych firm pracowały nieprawidłowo z korpusami Nikona, co bardzo zachęca do ich kupna.

Szybkość

Obecnie w lustrzankach klasy półprofesjonalnej nie występują problemy z szybkością działania. Włączanie aparatu i przejście w stan gotowości do pracy następuje natychmiastowo. Poruszanie się po menu również odbywa się bez zbędnych opóźnień. 12-megapikselowe zdjęcia można powiększać w czasie rzeczywistym, a powiększony obraz przeglądać za pomocą strzałek równie szybko.

Zdjęcia seryjne

Tryb zdjęć seryjnych w D300s nie jest już uzależniony od zastosowanego zasilania. Starszy D300 działa tak, że jeśli aparat pracuje w standardowym zestawie z akumulatorem EN-EL3e, to może osiągać szybkość wykonywania zdjęć do 6 klatek na sekundę. Przy podłączeniu uchwytu zasilającego MB-D10 szybkość może wzrosnąć do 8 zdjęć na sekundę. D300s już nie potrzebuje gripu, by wykonywać 8 klatek na sekundę.

Test szybkości wykonaliśmy z kartą CF Pretec 8 GB przy ustawionej czułości 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zapisane w postaci 12- i 14-bitowej zajmowały odpowiednio 13 i 16 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4288 x 2848 5.9 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 85 zdjęć JPEG LARGE FINE (2.83 kl/s),
• 45 zdjęć RAW 12-bit (1.50 kl/s),
• 39 zdjęć RAW 14-bit (1.30 kl/s),
• 36 zdjęć RAW 12-bit + JPEG LARGE FINE (1.20 kl/s),

Zdecydowanie wolniej aparat pracuje przy 14-bitowym zapisie RAW. Przez pierwsze 6 sekund maksymalna szybkość trybu seryjnego wynosi zaledwie 3 kl/s. To bardzo mało w porównaniu na przykład do Canona 50D, który zapisuje także 14-bitowe RAW-y ale zdecydowanie szybciej przy większej rozdzielczości matrycy.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie posiadają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza.

Czyszczenie matrycy

Model D300s oferuje automatyczny system czyszczenia matrycy, analogicznie jak w poprzedniku. W czasie całego testu mieliśmy włączoną opcję każdorazowego czyszczenia matrycy przed rozpoczęciem pracy. Pomimo bardzo częstych zmian obiektywów, skutecznie ochroniło to aparat przed pojawieniem się jakichkolwiek zanieczyszczeń.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa charakteryzuje się w trybie manualnym liczbą przewodnią 13 m dla 100 ISO, dla 200 ISO wynosi ona 17 m. Zakres kompensacji błysku zawiera się między -3 a +1 EV ze skokiem 1/3 EV, natomiast czas synchronizacja błysku to 1/250 s. Dostępne są następujące tryby pracy lampy błyskowej:

• synchronizacja z pierwszą kurtyną,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z tylną kurtyną,
• redukcja czerwonych oczu,
• redukcja czerwonych oczu + synchronizacja z długimi czasami.

Nikon wspiera bezprzewodowy system sterowania błyskiem nazywany CLS (Creative Lighting System). Wbudowana lampa błyskowa może działać jako sterownik i z poziomu aparatu można sterować zewnętrznymi lampami błyskowymi. Możliwe jest przyporządkowanie każdej lampy do jednej z trzech grup (A, B lub C) i przypisanie jej pracy na jednym z 4 kanałów. Kiedy mowa o CLS, trzeba wspomnieć o synchronizacji z krótkimi czasami ekspozycji (Auto FP High-Speed Sync) i błysku modelującym (oprócz SB-400).

Tradycyjnie wbudowana lampa błyskowa przechodzi u nas test mocy błysku. Ustawiamy w aparacie czułość 100 ISO, czas 1/100 i przysłonę f/8 w obiektywie 50-milimetrowym. Zdjęcie z D300s porównaliśmy do amatorskiej lustrzanki A380 testowanej w redakcji w tym samym czasie. Lampa D300s wyraźnie mocniej błyska w ciemnej sali w trybie M. W trybie Program, w którym aparat może otworzyć dowolnie przysłonę, lustrzanka Sony mocniej oświetliła pierwszy plan. Kadr w przypadku D300s wydaje się być naświetlony równomierniej.

D300s (M)		A380 (M)
D300s (P)		A380 (P)

Autofokus

Nikon D300s został wyposażony w 51-polowy autofokus Multi-CAM 3.500DX, analogicznie jak w poprzedniku. Oparty jest na detekcji fazowej przy pomiarze TTL. Wśród 51 punktów AF, 15 to punkty krzyżowe. Zakres detekcji wynosi od -1 do +19 EV (przy 100 ISO). Podobnie jak w D300, działa tutaj wspomaganie AF za pomocą wbudowanej lampki o zasięgu od 0.5 do 3 m.

Ustawianie ostrości może odbywać się standardowo w trzech trybach: pojedynczym (S), ciągłym (C) i ręcznym (M). Punkty ostrości wybierane są następująco:

• wybór punktowego AF - jednego z 51 dostępnych,
• obszar dynamicznego AF - przy ciągłej pracy AF (C) po wybraniu punktu ostrości, z którego obiekt zacznie uciekać, aparat na podstawie sąsiednich punktów AF będzie śledził nasz obiekt. Ilość aktywnych punktów definiuje się w menu (pozycja a3). Wybór wszystkich 51 odpowiada tzw. śledzeniu 3D. W trybie AF-S aparat będzie korzystał tylko z punktu, w którym ostrość została ustawiona.
• automatyczny obszar AF - aparat automatycznie ustawia ostrość. W przypadku używania obiektywów Nikkor typu G lub D, powinien zadziałać system rozpoznawania twarzy, który wyłapuje postać ludzką z tła.

W menu jest możliwość korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Dużą zmorą dla fotografów jest zjawisko tzw. backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), czyli notoryczne ustawianie ostrości przez obiektyw za lub przed przedmiotem. W menu znajduje się opcja, kóra pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie tych ustawień dla 12 obiektywów. W aparatach Nikon jednak bardzo rzadko występują problemy, które zmuszały by do skorzystania z tej funkcji.

Skuteczność autofokusu sprawdziliśmy wykonując tradycyjnie 40 zdjęć i mierząc na nich rozdzielczość. Procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 zestawiliśmy na histogramie. AF w D300s sprawdziliśmy z obiektywem Nikkor AF-S 24-70 mm f/2.8G ED ustawionym jak zwykle w naszych testach na przysłonie f/2.8.

W teście D300 mieliśmy małe wątpliwości co do działania autofokusu, szczególnie w porównaniu do starego D200. Pomiary na D300s pokazują już rewelacyjną skuteczność systemu ustawiania ostrości porównywalną z wynikami topowego modelu D3x i nieco lepszą od D200.

Pomiar światła

Pomiar światła dokonuje się przy pomocy 1005-segmentowego czujnika RGB. Może on pracować na trzy sposoby:

• matrycowy - 3D Color Matrix II z obiektywami typu G i D, Color Matrix II z pozostałymi obiektywami z procesorem, Color Matrix z obiektywami bez procesora po wprowadzeniu danych o obiektywie do aparatu,
• centralnie ważony - stosowana jest 75-procentowa waga w obszarze centralnym, wyznaczonym przez koła 6-, 8-, 10- lub 13-milimetrowe,
• punktowy - światło mierzone jest wokół aktywnego punktu AF o średnicy 3 mm (2% powierzchni kadru).

W przypadku D300s trudno mówić o błędach w działaniu pomiaru światła. D300s bardzo rzadko się myli, a ewentualne błędy wynikają z bardzo trudnych warunków oświetleniowych przy fotografowaniu. W takich sytuacjach poprawna ekspozycja zależy od myślącego fotografa, a nie mało inteligentnego aparatu.