• 4592×3056 (3:2) oraz 4592×2584 (16:9),
• 3872×2592 (3:2) oraz 3872×2176 (16:9),
• 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9),
• 1920×1280 (3:2) oraz 1920×1080 (16:9).

W Samsungu NX10 dostępna jest funkcja „kreatora obrazu”, który umożliwia zmianę wyglądu zapisywanych JPEG-ów. Do wyboru mamy kilka zdefiniowanych ustawień: Standard, Żywe, Portret, Pejzaż, Las, Retro, Chłodny, Spokojny i Klasyczny. „Kreator obrazu” umożliwia również regulację takich parametrów jak: nasycenie, ostrość, kontrast w zakresie od −4 do +4 oraz parametru kolor w 20-stopniowej skali.

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z Olympusa E-P1 (jako przedstawiciela konkurencji z podobnego segmentu) i Pentaxa K-7 (jako przykład poprzedniej implementacji 14.6-megapikselowego CMOS-a).

ISO 100
NX10
E-P1
K-7
ISO 200
NX10
E-P1
K-7
ISO 400
NX10
E-P1
K-7
ISO 800
NX10
E-P1
K-7
ISO 1600
NX10
E-P1
K-7
ISO 3200
NX10
E-P1
K-7
6400 ISO
E-P1
K-7

Pod względem jakości zdjęć zapisanych w formacie JPEG, Samsung NX10 prezentuje się dobrze na niskich czułościach. Na tle pozostałych prezentowanych aparatów wypada porównywalnie. Można co prawda zauważyć, że zdjęcia z E-P1 są wyraźnie ostrzejsze, aczkolwiek może być to spowodowane większym poziomem wyostrzania. Jednak jakość zdjęć z NX10 na wyższych czułościach budzi pewne zastrzeżenia. Nie trzeba być szczególnie spostrzegawczym, żeby zauważyć, że mamy do czynienia z wyraźnym odszumianiem, co widać zwłaszcza przy czułościach ISO 1600 i 3200. Rozmycie obrazu oraz utrata szczegółów na zdjęciach spowodowane odszumianiem są wyraźne. Na dodatek nie mamy żadnej kontroli nad tym procesem. W menu, co prawda, znajdują się opcje związane z redukcją szumów, jednak dotyczą one jedynie ISO 3200 oraz ekspozycji dłuższych niż 4 sekundy, a poza tym obie były wyłączone podczas wykonywania powyższych zdjęć.

Na zakończenie tego rozdziału prezentujemy jeszcze wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w NX10. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −4, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +4.

Samsung NX10, ISO 100
wyostrzenie −4
wyostrzenie 0
wyostrzenie +4

Analiza wykresów MTF uzyskanych dla zdjęć tablicy testowej, zapisanych z różnym poziomem wyostrzania pokazuje, że poziom −4 odpowiada faktycznemu brakowi tego procesu. Zmierzona tam wartość MTF50 jest niewiele mniejsza niż na odpowiednim pliku RAW (co wynika najprawdopodobniej ze stratnej kompresji), a odpowiedź w okolicach częstości Nyquista jest niska i nie przekracza 10%. Wraz z przechodzeniem do wyższych poziomów, wyostrzanie bardzo szybko rośnie. Dla poziomu 0, MTF-y są już mocno niefizyczne, przez co nie polecamy stosować poziomów z zakresu od +1 do +4, a nawet radzimy ustawić je w okolicach −1 lub nawet −2. Pliki będą wtedy już wyglądać ładnie, a ryzyko pojawienia się artefaktów na zdjęciu znikome.