Wygląd

CASIO EX-FH100 dostępny jest w dwóch wersjach kolorystycznych: czarnej oraz srebrnej. Chociaż to tylko kwestia indywidualnych upodobań, to naszym zdaniem wygląd tego aparatu zasługuje na duże uznanie. Projektanci postarali się o niebanalny kształt małego korpusu unikając przerysowań i nadmiaru ozdobników. Z jednej strony można powiedzieć, że wygląda jak typowy przedstawiciel swojej klasy. Z drugiej, warto dostrzec łagodnie opadającą górną powierzchnię i oryginalnie wymodelowany uchwyt. Wrażenie solidności wywoływane jest przez dominację elementów metalowych w korpusie oraz stosunkowo dużą wagę. Średnia gęstość FH100 okazała się o ponad 30% większa od gęstości ciężkiego przecież Canona G11.

Zasilanie i złącza

Exilim FH100 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym NP-90, o pojemności 1950 mAh i napięciu 3,7 V. Nie ma możliwości podłączenia zasilacza sieciowego. Do ładowania akumulatora służy ładowarka BC-90L. Ładowanie akumulatora trwa około 200 minut, czyli prawie 3,5 godziny. Zgodnie ze standardem CIPA w pełni naładowany akumulator wystarcza do wykonania 520 zdjęć. Podczas testowania, na w pełni naładowanym akumulatorze średnio wykonywaliśmy około 960 zdjęć. Przy czym każdy film, których średnio było około 40 na jedno ładowanie, liczymy jak pojedyncze zdjęcie.

Można trochę narzekać na długi czas ładowania i brak możliwości zasilania sieciowego, ale jeżeli akumulator charakteryzuje się dużą żywotnością, to o jego wydajności można wypowiadać się w samych superlatywach.

Klapka na spodzie aparatu skrywa komorę akumulatora oraz gniazdo karty pamięci. Aparat współpracuje z kartami Secure Digital (SD/SDHC). Potrafi też współpracować z kartami SD Eye-Fi umożliwiającymi wysyłanie zdjęć przez sieć Wi-Fi. CASIO FH100 ma całkiem sporo pamięci wbudowanej – ponad 85 MB. Niestety wbrew temu czego można by się spodziewać nie jest to pamięć zbyt szybka. W instrukcji obsługi znajdujemy więc informację, że do wykonywania szybkich zdjęć seryjnych lub filmów wysokiej rozdzielczości nie należy używać pamięci wewnętrznej lecz trzeba użyć szybkiej karty pamięci.

Gniazda do komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi znajdziemy pod klapką umieszczoną na bocznej ściance aparatu, po stronie rękojeści. Znajdują się tam następujące złącza:

• USB/AV: USB 2.0 Hi-Speed (Mini-B) albo wyjście audio-wideo (PAL/NTSC), w zależności od użytego kabla,
• złącze HDMI (Mini).

Z uznaniem zwróciliśmy uwagę na możliwość konfigurowania proporcji ekranu dla wyjścia wideo. Możemy wybrać tradycyjny ekran o współczynniku 4:3 albo szeroki ekran o współczynniku 16:9. Dostępne konfiguracje parametrów wyjścia HDMI trochę nas jednak zmartwiły. Otóż maksymalna rozdzielczość 1080i wymaga odświeżania ekranu z częstotliwością 60 Hz. Część zwłaszcza starszych telewizorów spotykanych w Europie może pracować jedynie z częstotliwością 50 Hz. Wtedy najwyższa dostępna rozdzielczość spada aż do 576p, czyli typowej rozdzielczości telewizji w systemie PAL.

Przyciski

Na górnej ścianie aparatu znajdujemy następujące elementy sterujące:

• pokrętło wyboru trybu,
• dźwignia zoom,
• spust migawki,
• włącznik trybu zdjęć seryjnych (ciągła migawka),
• zasilanie [ON/OFF].

Liczba pozycji na kole wyboru trybów jest stosunkowo mała. Są to:

• BS: BEST SHOT – kolekcja zdjęć wzorcowych do wyboru,
• Auto – do łatwego rejestrowania obrazów,
• A - preselekcja przysłony (tylko dwa położenia: otwarta i przymknięta),
• S – preselekcja migawki,
• M – ekspozycja ręczna – możliwość ręcznego ustawienia przysłony i szybkości migawki.

Nazwa BEST SHOT sugeruje jakiś inteligentny tryb wybierający najlepsze zdjęcie z serii. W rzeczywistości chodzi o ustawienie najczęściej oznaczane jako SCENE, czyli wybór ustawień aparatu pasujący do wybranej sceny. W CASIO pozycja zawiera wiele ciekawych i pożytecznych funkcji, dlatego postanowiliśmy poświęcić jej osobny podrozdział.

Jak już pisaliśmy we wstępie, testowany aparat często nas czymś zaskakiwał. Okazało się na przykład, że w trybie preselekcji czasu migawki (S) nie można ręcznie wybrać czułości ISO, a automatycznie wybierana jest czułość z zakresu od ISO 100 do ISO 400. Do tego w trybie manualnym tak samo jak w trybie preselekcji przysłony sterowanie aperturą ograniczone jest jedynie do dwóch położeń: przysłona maksymalnie otwarta lub maksymalnie przymknięta.

Klawisze na tylnej ścianie aparatu zostały zgrupowane po prawej stronie od dużego ekranu LCD. Idąc od góry są to kolejno:

• przycisk włączania/wyłączania nagrywania filmu,
• przełącznik trybu filmowego (pierścień otaczający przycisk),
• przycisk przełączający w tryb fotografowania (REC),
• pierścień sterujący, pełniący rolę przycisków kierunkowych,
• przycisk [SET] (wewnątrz pierścienia),
• przycisk przełączający w tryb odtwarzania (PLAY),
• przycisk [MENU].

Przyciski odpowiadające kierunkom prawo-lewo nie mają oznaczeń. Można im przypisać jedną z następujących funkcji:

• wybór trybu ustawiania ostrości autofokus/makro/nieskończoność (nie można wybrać ręcznego ustawiania ostrości),
• zmiana trybu pomiaru światła,
• czas samowyzwalacza,
• włączanie i wyłączanie wykrywania twarzy,
• określanie czułości ISO,
• regulacja balansu bieli,
• korekcja jasności zdjęcia (kompensacja EV),
• anulowanie funkcji przypisanej przyciskom.

Przyciski REC i PLAY mogą być skonfigurowane tak, żeby włączały aparat.

Wyświetlacz

CASIO FH100 wyposażony został w 3-calowy kolorowy ekran TFT LCD o rozdzielczości 230.400 punktów RGB (960×240). Ekran jest nieruchomy. Pomimo sporej jasności ekranu napotykaliśmy niestety na duże problemy z widocznością wyświetlanego obrazu przy silnym oświetleniu (w słoneczny dzień). W takich sytuacjach brakuje wizjera, którego testowany aparat nie ma.

Jeżeli ustawione jest nagrywanie filmu HD, to półprzezroczysta szara ramka na ekranie monitora wskazuje na obszar zapisywany podczas kręcenia filmu.

Poniżej przedstawiamy informacje jakie mogą pojawić się na ekranie w trybie fotografowania.

1. tryb ostrości,
2. tryb pomiaru światła,
3. tryb migawki ciągłej,
4. tryb samowyzwalacza,
5. wskaźnik pogorszenia jakości obrazu,
6. tryb ekspozycji,
7. pozostała liczba zdjęć jakie można zapisać w pamięci,
8. liczba możliwych do nagrania zdjęć seryjnych,
9. rozmiar zdjęcia/jakość,
10. czułość ISO,
11. ustawienia balansu bieli,
12. kompensacja ekspozycji,
13. lampa błyskowa,
14. data/czas,
15. wskaźnik datownika,
16. jakość filmu (film HD/STD)/szybkość nagrywania (film o wysokiej szybkości),
17. ramka ostrości,
18. wskaźnik poziomu akumulatora,
19. histogram,
20. ogniskowa obiektywu (przeliczona na format filmu 35 mm),
21. stabilizator,
22. wykrywanie twarzy.

W trybie filmowania na ekranie mamy następujące informacje:

1. tryb nagrywania,
2. nagrywanie dźwięku wyłączone,
3. pozostała długość filmu jaką można zapisać w pamięci,
4. czas nagrywania filmu,
5. trwa nagrywanie filmu,
6. jakość filmu (film HD/STD)/szybkość nagrywania (film o wysokiej szybkości).

Podczas przeglądania zdjęć możemy dostać następujące informacje:

1. typ pliku,
2. wskaźnik ochrony,
3. rozmiar zdjęcia,
4. nazwa katalogu/nazwa pliku,
5. jakość zdjęcia,
6. czułość ISO,
7. wartość przysłony,
8. szybkość migawki,
9. data/czas,
10. kompensacja ekspozycji,
11. tryb pomiaru światła,
12. ustawienia balansu bieli,
13. lampa błyskowa,
14. wskaźnik poziomu akumulatora,
15. tryb migawki ciągłej,
16. histogram,
17. tryb ekspozycji,
18. ogniskowa obiektywu (przeliczona na format filmu 35 mm).

Warto wspomnieć, że w trybie pokazu slajdów w tle odtwarzana jest muzyka. Właściciel aparatu może słuchać swoich ulubionych melodii po wgraniu odpowiednich plików w formacie WAV na kartę pamięci. Maksymalnie można wgrać 9 utworów. Napotkaliśmy też na drobną wpadkę. W czasie odtwarzania wideo w ramach pokazu slajdów muzyka nie jest wyłączana i miesza się z dźwiękiem z filmu.

Serie zdjęć wyświetlane są jako animacje. Na ekran mogą być wtedy wyświetlane informacje przedstawione na obrazku poniżej:

1. numer bieżącego obrazu/liczba obrazów w grupie,
2. ikona grupy,
3. przewodnik odtwarzania,
4. szybkość zdjęć seryjnych.

Na koniec pokazujemy jeszcze wygląd ekranu w trakcie odtwarzania filmu:

1. brak danych dźwiękowych,
2. typ pliku,
3. wskaźnik ochrony,
4. nazwa folderu/nazwa pliku,
5. czas nagrywania filmu,
6. jakość filmu/szybkość,
7. YouTube – zapis filmu w formacie gotowym do umieszczenia na YouTube,
8. data/czas,
9. wskaźnik poziomu akumulatora.

Tryb BEST SHOT

Początkowo spodziewaliśmy się, że tryb BEST SHOT jest tradycyjnym zestawem scen, bez których większość fotografów może się obejść. Bliższe przyjrzenie się temu trybowi odkryło przed nami bogactwo możliwości, które wzbudziło nasze uznanie.

W świeżo kupionym aparacie mamy możliwość wyboru jednej z 25 scen wzorcowych fabrycznie zapisanych w jego pamięci. Poszczególne sceny reprezentowane są przy tym przykładowym zdjęciem, a nie ikoną, z czym najczęściej spotykaliśmy się do tej pory. Do kolekcji dostarczonej razem z aparatem można dołożyć własne zdjęcia, które zdefiniują nowe sceny i odpowiednie ustawienia aparatu. Maksymalnie może ich być aż 999. Kolejną zaletą jest możliwość modyfikacji niektórych parametrów już po wybraniu sceny, a przed rozpoczęciem fotografowania.

W naszym przeglądzie scen zdefiniowanych przez producenta zwróciliśmy szczególną uwagę na następujące sceny:

• Szybki stabilizator,
• Szybkie oświetlenie,
• Szybki krajobraz nocny,
• Szybki krajobraz nocny i portret,
• Wyodrębnianie poruszających się obiektów.

Szybki stabilizator

Funkcja szybki stabilizator działa na zasadzie wykonania serii zdjęć ze stosunkowo krótkim czasem ekspozycji, a następnie nałożeniem ich na siebie tak, aby zminimalizować rozmazanie obrazu. Może ona przydać się wtedy, gdy stabilizacja optyczna jest niewystarczająca. Drobnym mankamentem w tym przypadku jest ograniczenie pola widzenia poprzez wycięcie obrazu o rozdzielczości 9M.

W tabeli poniżej przedstawiamy wycinki w skali 1:1 z przykładowych zdjęć wykonanych bez stabilizacji obrazu. Podaliśmy w niej najważniejsze parametry zapisane w EXIFach. Niestety nie udało się ustalić z ilu zdjęć składowych złożony jest obraz uzyskany w trybie „szybki stabilizator”.

F=240 mm; Ap. f/5.7; exp. 1/15 s; ISO 400; AUTO

F=240 mm; Ap. f/5.7; exp. 1/30 s; ISO 800; BS

Szybkie oświetlenie

Pod tajemniczą nazwą tej sceny kryje się całkiem dobrze zaprogramowana funkcja HDR. W tym trybie po naciśnięciu spustu migawki aparat wykonuje serię zdjęć z różnymi parametrami ekspozycji, a następnie składa je w jeden obraz o podwyższonym zakresie tonalnym. Oprogramowanie jest przy tym na tyle sprytne, że nie tylko rozjaśnia cienie, ale też zmniejsza ilość przepaleń. Ilustrują to zdjęcia pokazane w tabeli poniżej.

F=24 mm; Ap. f/3.2; exp. 1/200 s; ISO 100; AUTO

F=24 mm; Ap. f/3.2; exp. 1/160 s; ISO 100; BS

Szybki krajobraz nocny

W tym trybie aparat wykonuje serię zdjęć, a następnie składa je w jedno zdjęcie. Parametry dobrane są w taki sposób, aby ułatwić robienie nieporuszonych zdjęć bez statywu przy bardzo słabym oświetleniu.

F=24 mm; Ap. f/3.2; exp. 1/3 s; ISO 800; BS

Szybki krajobraz nocny i portret

Lekkim zaskoczeniem może być fakt, że w tej scenie nie mamy do czynienia z długą ekspozycją połączoną z wyzwoleniem lampy błyskowej, lecz z serią, a nawet dwiema seriami zdjęć. Zaczynamy od zdjęcia z lampą błyskową, po której następuje krótka seria zdjęć bez lampy i na koniec znowu zdjęcie z lampą. Wszystko składane jest w jedno zdjęcie. Pewnym mankamentem jest konieczność zachowania nieporuszonej pozycji przez osobę portretowaną.

F=24 mm; Ap. f/3.2; exp. 1/2 s; ISO 800; BS

Obraz multi-motion

To kolejna scena oparta na wykonaniu i odpowiednim przetworzeniu serii zdjęć. Tym razem kolejne klatki nakładane są tak, aby pokazać poruszające się obiekty na nieruchomym tle.

F=35 mm; Ap. f/3.6; exp. 1/30 s; ISO 800; BS

Jakość wykonania

Aparat sprawia wrażenie solidnego i niezawodnego sprzętu. Wszystkie elementy sterujące działają sprawnie, a klapki zamykające komorę akumulatora oraz gniazda, otwierają się i zamykają bezproblemowo. W tej kategorii wynik jest więc pozytywny.