Fotomisje Optyczne.pl

Zwiedzaj z nami świat i ucz się robić lepsze zdjęcia.

Więcej informacji

Partnerzy

Oferta Cyfrowe.pl

Obiektyw Nikon Nikkor Z 35 mm f/1.4

Cena: 2749 zł

Sprawdź

Obiektyw Sigma C 18-50 mm f/2.8 DC DN Canon RF

Cena: 2230 zł

Sprawdź

Aparat cyfrowy FujiFilm GFX 100II

Cena: 36499 zł

Sprawdź

Test obiektywu

Olympus Zuiko Digital ED 70-300 mm f/4.0-5.6 - test obiektywu

4 września 2008

Drukuj

Arkadiusz Olech Komentarze: 39

3. Budowa i jakość wykonania

Wbrew temu czego możemy oczekiwać, Olympus nie zaskakuje nas ani małymi rozmiarami ani małą wagą. Wygląda on bardzo podobnie do zaprojektowanych pod pełną klatkę i wyposażonych w stabilizację obrazu obiektywów klasy 70-300 mm ze stajni Canona, Nikona, Sigmy czy Tamrona. Gdy porównamy go do Sigmy 70-300 mm APO, która tak jak Olympus nie ma stabilizacji, szybko okaże się, że także w przypadku niektórych teleobiektywów małe gabaryty i waga sprzętu systemu 4/3 często okazują się mitem. Zachęcam do rzucenia okiem na poniższą tabelę i porównanie parametrów poszczególnych obiektywów. Warto tutaj uwzględnić fakt, że Nikkor i Canon, choć troszkę cięższe od Olympusa, są wyposażone w stabilizację obrazu i ultradźwiękowe silniki autofokusa. Gdy spojrzymy na drugą tabelę, która pokazuje porównanie obiektywów nie wyposażonych w stabilizację i silniki ultradźwiękowe, okazuje się, że Olympus jest zarówno większy jak i cięższy od swoich pełnoklatkowych odpowiedników.

Olympus Zuiko Digital ED 70-300 mm f/4.0-5.6 - Budowa i jakość wykonania

Z drugiej strony Olympusowi trudno odmówić solidności wykonania. Z pokazanych w powyżej podlinkowanej tabeli obiektywów, on sprawia wrażenie najbardziej masywnego i solidnego. Gdybym miał obstawiać, który z nich przeżyje upadek, powiedzmy z dwóch metrów, postawiłbym swoje pieniądze właśnie na Olympusa. Czy faktycznie przeżyłby on taki upadek, nie wiem, bo nie próbowałem.

----- R E K L A M A -----

Idąc od strony metalowego bagnetu, najpierw, na korpusie obiektywu znajdziemy potężny pierścień do zmiany ogniskowej, który powoduje, że wraz z jej wzrostem wysuwa się przedni układ soczewek. Pierścień chodzi z oporem trochę większym od średniego, ale pozwala na wygodną pracę.

Powyżej pierścienia do zmiany ogniskowej znajdziemy rzecz niezbyt częstą w obiektywach ZD, czyli przełącznik AF/MF. Tutaj zdecydowano się na jego zastosowanie, ze względu na inne zakresy pracy. Przy automatycznym ustawianiu ostrości, mechanizm może pracować w zakresie od 1.2 metra do nieskończoności, a przy trybie manualnym od 0.96 metra do nieskończoności. W tej kategorii Olympus wypada lepiej od Canona i Nikkora, choć wciąż ustępuje Sigmie, która daje nam minimalny dystans wynoszący 0.95 metra i to także w trybie AF. Wewnątrz Olympusa znajdziemy 14 elementów ustawionych w 10 grupach. To dokładnie tyle samo co u Sigmy, a mniej niż u Canona i Nikkora, choć to akurat nie dziwi, bo stabilizacja obrazu wymaga zwykle bardziej skomplikowanych układów. Literki ED na obiektywie Olympusa świadczą o zastosowaniu elementów niskodyspersyjnych, których są aż trzy sztuki.