Balans bieli

W Panasoniku LX5 mamy do dyspozycji następujące tryby balansu bieli:

• automatyczny,
• bezchmurne niebo,
• zachmurzone niebo,
• cień,
• lampa błyskowa,
• żarówka,
• ręcznie zaprogramowany balans bieli,
• temperatura barwowa.

Pomiary trafności balansu bieli wykonujemy na podstawie zdjęć 24-polowej tablicy kolorów X-rite. Wyliczamy dla nich parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla przetestowanych ustawień balansu bieli.

Wyniki przedstawione w tabeli pokazują bardzo dobrą pracę automatycznego balansu bieli. Błędy odwzorowania barw są prawie takie same jak dla ustawień dedykowanych dla konkretnego typu oświetlenia. Dużym zaskoczeniem jest fakt stosunkowo małego błędu odwzorowania barw w świetle żarowym. Tutaj automat wypadł lepiej od dedykowanego ustawienia. Przy tym dał prawie idealne nasycenie barw. Takiego przypadku nie mieliśmy jeszcze w naszych testach. Generalnie zdjęcia są lekko przesycone, ale to właściwie reguła w aparatach cyfrowych. Nie jest też wyjątkiem lekko zaniżone nasycenie barw na zdjęciach wykonanych z lampą błyskową.

Poniżej przedstawiamy szczegółowe wyniki naszych pomiarów.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: bezchmurne niebo
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: auto
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: zachmurzone niebo
Światło: żarówki Balans bieli: auto
Światło: żarówki Balans bieli: żarówki
Światło: lampa błyskowa Balans bieli: auto
Światło: lampa błyskowa Balans bieli: lampa błyskowa

Szumy

Sercem aparatu Panasonic Lumix LX5 jest matryca CCD o rozmiarze 1/1.63" i o całkowitej liczbie 11 300 000 pikseli. Oprogramowanie aparatu pozwala odczytać informację maksymalnie z 10 100 000 pikseli i taka liczba podawana jest jako efektywna liczba megapikseli. Producent chwali się znaczną poprawą parametrów matrycy w porównaniu z poprzednim modelem z serii LX. Czułość można wybrać z zakresu od ISO 80 do ISO 12800 ze skokiem 1 EV lub 1/3 EV. W zakresie od ISO 4000 do ISO 12800 rozmiar zdjęć zmniejszony jest do 3M i nie można ich zapisać w formacie RAW. Kompensację ekspozycji można regulować w zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 EV.

Dla zmierzenia poziomu szumów wykonaliśmy zestaw zdjęć tablicy Kodak Q-13. Zapisywaliśmy je jednocześnie w formacie RW2 (RAW) oraz w JPEG-ach. Szum na zdjęciach w formacie JPEG, zmierzony za pomocą programu Imatest, przedstawiamy na wykresie poniżej.

Jak wiadomo parametry uzyskiwane dla JPEG-ów nie do końca dają się porównywać, gdyż są wynikiem mieszania możliwości sprzętu i algorytmów, których działaniu zostają poddane zdjęcia. Jeżeli jednak zapomnieć o tym i chcieć porównywać na siłę, to możemy stwierdzić, że poziom szumów na JPEG-ach z Panasonika LX5 jest odrobinę niższy niż na JPEG-ach z Samsunga EX1 i wyraźnie niższy niż na JPEG-ach z Canona G11.

Wyniki pomiarów poziomu szumów na surowych zdjęciach prezentujemy na wykresie poniżej.

Szara linia oznacza krzywą teoretyczną dopasowaną do punktów z wykresu dla JPEG-ów. Porównanie położenia punktów zmierzonych dla zdjęć surowych pozwala ocenić stopień odszumiania JPEG-ów.

Okazuje się, że przewaga testowanego Lumiksa nad Samsungiem EX-1 i Canonem G11 pod względem poziomu szumów utrzymuje się również na surowych zdjęciach. Widać to zwłaszcza na wysokich czułościach. Wygląda na to, że firmie Panasonic skutecznie udało się poprawić parametry nowej matrycy CCD.

Poniżej prezentujemy również tabelki z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) pól nr 5 oraz nr 15 tablicy stopni szarości Kodak Q-13. Pierwsza tabelka zawiera zdjęcia w formacie JPEG, druga natomiast surowe zdjęcia przekonwertowane do formatu PNG.

JPEG
ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600	ISO 3200	ISO 6400	ISO 12800

RAW
ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600	ISO 3200

Poniżej prezentujemy standardowe wycinki zdjęć naszej scenki testowej w skali 1:1, zapisanych w formacie JPEG. Dla porównania pokazujemy również analogiczne wycinki ze zdjęć wykonanych Canonem G11 i Samsungiem EX-1.

ISO 80
LX5
EX1
G11
ISO 100
LX5
EX1
G11
ISO 200
LX5
EX1
G11
ISO 400
LX5
EX1
G11
ISO 800
LX5
EX1
G11
ISO 1600
LX5
EX1
G11
ISO 3200
LX5
EX1
G11
ISO 6400
LX5
ISO 12800
LX5

Na niskich czułościach trudno wskazać faworyta – tutaj większość aparatów radzi sobie bez problemu. Wraz ze wzrostem czułości okazuje się, że stosunkowo niski poziom szumów mierzony na JPEG-ach z Samsunga EX1 wynika w dużej mierze z agresywnego odszumiania, które bardzo silnie rozmywa szczegóły na zdjęciach. Canon G11 na wysokich czułościach traci trochę mniej szczegółów niż Samsung, ale i tak wyraźnie przegrywa z Lumiksem LX5. Okazuje się, że nowe algorytmy odszumiające zastosowane przez firmę Panasonic sprawdzają się bardzo dobrze.

Porównajmy jeszcze wycinki ze zdjęć zapisanych w formacie RAW.

RAW
ISO 80
LX5
EX1
G11
ISO 100
LX5
EX1
G11
ISO 200
LX5
EX1
G11
ISO 400
LX5
EX1
G11
ISO 800
LX5
EX1
G11
ISO 1600
LX5
EX1
G11
ISO 3200
LX5
EX1
G11

Zakres tonalny

Zakres tonalny wyznaczyliśmy w oparciu o zdjęcia tablicy Stouffer T4110. Obliczenia wykonane zostały programem Imatest. Wyniki podajemy dla najlepszej jakości zdjęcia (stosunek szumu do sygnału na poziomie 0.1) i dla dobrej jakości (stosunek szumu do sygnału na poziomie 0.25). Pokazujemy również całkowity zakres tonalny. W pierwszej kolejności prezentujemy wyniki dla plików JPEG.

Komentarz przychodzący do głowy się na pierwszy rzut oka to „Fale Dunaju”. Widać dużą zmienność zakresu tonalnego w zależności od czułości. Trend spadkowy dla zakresu tonalnego przy rosnącej czułości jest niewielki i zamaskowany przez efekty zmieniającego się sposobu traktowania zdjęć przez oprogramowanie aparatu. Na niskich czułościach całkowity zakres oscyluje wokół 9 EV. Przy ISO 80 oraz ISO 100 zakres tonalny dla najlepszej jakości przekracza 7 EV. Na drugim końcu dla czułości ISO 3200 ciągle zostaje nam nieco ponad 4 EV, a dla ISO 6400 oraz ISO 12800 jest jeszcze więcej, ale zdjęcia mają znacznie zmniejszoną rozdzielczość.

Bliżej prawdziwych możliwości samej matrycy jesteśmy wtedy, gdy analizujemy zdjęcia zapisywane w formacie RAW. Całkowity zakres tonalny ociera się, ale nie dochodzi do 8 EV. Zakres dla najlepszej jakości wyraźnie przekracza 5 EV przy czułościach ISO 80 oraz ISO 100. Wraz ze wzrostem czułości zakres łagodnie spada do zero przy maksymalnej czułości ISO 3200. Wykres zależności zakresu tonalnego dla najlepszej oraz dla dobrej jakości jest bardzo zbliżony do tego co pokazał Canon G11. Różnice w porównaniu z Samsungiem EX-1 pojawiają się przy ISO 1600 oraz ISO 3200, gdzie najwyraźniej w Samsungu pojawia się odszumianie.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
80
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
ISO	Granica czerni
80
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie RAW pokazujemy poniżej na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
80
100
200
400
800
1600
3200
ISO	Granica czerni
80
100
200
400
800
1600
3200

Wyostrzanie

W przypadku zapisu zdjęć w formacie JPEG ostrość konturów można regulować w pięciostopniowej skali oznaczonej od −2 do +2. Poniżej prezentujemy wpływ wyostrzania na wygląd zdjęć wykonanych z czułością ISO 100. Kolejno pokazujemy wycinki dla najniższego stopnia (−2), średniego (0) i najwyższego (+2).

Panasonic-Lumix DMC-LX5
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2