Pomiar szumu wykonaliśmy również na JPEG-ach zapisanych w trybie wieloklatkowej redukcji szumu. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Porównując go z powyższym wykresem daje się zauważyć, że różnica jest minimalna. Jak było widać na wycinkach zdjęć zaprezentowanych w poprzednim rozdziale, w praktyce dostrzegalna ona jest jedynie na wyższych czułościach.

Jak już wspomnieliśmy, A580 posiada opcje związane z redukcją szumów na wysokich czułościach, a do wyboru mamy dwa ustawienia: słabe i automatyczne. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności tego procesu dla obu możliwych ustawień na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400.

ISO 6400
NR słaby
NR automatyczny

Odszumianie na poziomie słabym jest bardzo intensywne, o czym mówiliśmy już wcześniej. Proces ten poza szumem dość mocno redukuje również ilość szczegółów widocznych na zdjęciu. Zastosowanie odszumiania na poziomie automatycznym z praktycznego punktu widzenia nie daje wyraźnej korzyści w obniżeniu szumu w stosunku do ustawienia „słabe”.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A580 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu A55, A450 i Canona 550D.

ISO 100
A580
A55
550D
ISO 200
A580
A55
A450
550D
ISO 400
A580
A55
A450
550D
ISO 800
A580
A55
A450
550D
ISO 1600
A580
A55
A450
550D
ISO 3200
A580
A55
A450
550D
ISO 6400
A580
A55
A450
550D
ISO 12800
A580
A55
A450
550D

Oglądając powyższe wycinki zdjęć czujemy się zawiedzeni. Przy okazji testowania A55 przypuszczaliśmy, że wysoki poziom szumów na zdjęciach RAW dla wyższych czułości może być częściowo wynikiem faktu, iż w aparacie tym matryca pracuje non stop kiedy jest on włączony. Oczekiwaliśmy zatem, że szum na surowych plikach w przypadku A580 będzie niższy, a różnicę da się wyłapać bez problemu już przy ocenie wycinków zdjęć. Z powyższego porównania wynika jednak, że poziom szumu w przypadku obu tych aparatów jest podobny i trudno się dopatrywać różnic między nimi pod tym względem.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Jeśli spojrzymy na analogiczny wykres z testu A55, zauważymy, że jest minimalna różnica na wyższych czułościach na korzyść A580. Różnica ta jednak jest na poziomie 0.5 punktu procentowego i jak widać z powyższych zdjęć jest ona niezauważalna w praktyce. Spodziewaliśmy się, że Sony A580 wypadnie lepiej w tej kategorii, ale niestety tak się nie stało. Zanotowane przez aparat wyniki nie zachwycają pod względem poziomu szumu, bowiem tak jak w A55 jest on stosunkowo wysoki. Również pomiary wykonane na 48-bitowych TIFF-ach, które prezentujemy na poniższym wykresie pokazały, że oba te aparaty zachowują się porównywalnie pod względem ilości szumu na surowych plikach.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a prezentowane dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku A580 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń. Warto również zaznaczyć, że pomiędzy wykonywaniem kolejnych darków pozwalaliśmy aby aparat się schłodził.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)
6400 (RAW)
6400 (JPEG)
12800 (RAW)
12800 (JPEG)

Zaprezentowane powyżej darki wyglądają całkiem przyzwoicie. Daje się jednak zauważyć, że przy wyższych czułościach matryca zaczyna świecić nieznacznie na brzegach. Otrzymane przez nas histogramy wyglądają rozsądnie do czułości ISO 6400. W tym zakresie obserwujemy charakterystyczny kształt gaussowskiego rozkładu, a odchylenie standardowe nie przekracza średniej wartości sygnału. Dla czułości ISO 12800 widać, że rozkład jest bardzo szeroki, a z tabelki zamieszczonej poniżej, można się przekonać, że odchylenie standardowe jest większe niż średnia wartość sygnału. Dodatkowo w tym przypadku zastosowano bias o nieco większej wartości niż dla pozostałych czułości.