Funkcja wstępnego podnoszenia lustra, która pozwala zredukować drgania aparatu umieszczonego na statywie przy wyzwalaniu migawki, jest ukryta w 2-sekundowym samowyzwalaczu oraz w funkcji 3-sekundowego opóźnienia przy sterowaniu pilotem. Owe 3 sekundy to już na tyle długi czas, że w przypadku naszych testów rozdzielczości bez problemów pozwala ustabilizować sprzęt.

Rozdzielczość układu jako całości

Poniżej przedstawiamy wykres rozdzielczości MTF50 wyrażonej w LW/PH i obliczonej na zdjęciach tablicy testowej zapisanych jako pliki JPEG. Zdjęcia wykonane zostały z użyciem obiektywu stałoogniskowego Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM. Przypominamy, że stopień wyostrzenia zdjęć JPEG został ustawiony w aparacie na minimalny.

Można próbować porównywać powyższy wykres z analogicznymi wykresami w naszych testach lustrzanek lub aparatów kompaktowych. Niesie on pewne informacje o współdziałaniu obiektywu z matrycą (dlatego wyrażamy MTF50 w LWPH), choć wnioski należy wyciągać bardzo ostrożnie ze względu na stopień wyostrzenia zdjęć JPEG (a także ich kompresji), który choć minimalny, może być różny w zależności od aparatu.

Rozdzielczość matrycy

Zdecydowanie bardziej miarodajne są pomiary na zdjęciach RAW. Tradycyjnie RAW-y wywołaliśmy programem dcraw. Zdjęcia wykonane zostały obiektywem Sigma 30 mm f/1.4 EX DC oraz dla pewności wyników drugim obiektywem Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM. Wartości MTF50 wyrażone w lpmm pokazujemy poniżej.

Powyższy wykres odzwierciedla sytuację z testu Pentaxa K-x, poprzednika testowanego tutaj modelu K-r, mającego analogiczną matrycę. Widać bowiem, że pomiędzy pionową a poziomą rozdzielczością jest wyraźna różnica, choć w przypadku K-r mniejsza niż w K-x. Przyjrzyjmy się więc uważniej całej sprawie, rzucając okiem na powyższy wykres rozdzielczości i przedstawione poniżej wykresy MTF oraz 10–90%.

W przypadku poziomej granicy czerni i bieli, wyniki uzyskane przez K-r zgadzają się w granicach błędów pomiarowych z tym, co pokazuje Nikon D300s (a także inne aparaty wyposażone w tego typu matrycę np. D90 czy D5000). Nie mamy więc tutaj wątpliwości, że K-r pokazuje zerowy stopień wyostrzania pliku RAW oraz istnienie zauważalnego filtra AA o podobnej mocy jak w aparatach Nikona.

Trochę inaczej sytuacja wygląda dla pionowej granicy czerni i bieli. Tutaj mamy do czynienia z wyższymi wartościami MTF, które w częstości Nyquista potrafią sięgać nawet 27%. Tyle, że wyniki K-r w tej współrzędnej są o średnio 3 lpmm niższe niż uzyskane dla K-x (takiego trendu nie ma dla poziomej granicy!). W przypadku K-x, tak wysokie wyniki, odpowiedź w częstości Nyquista sięgająca momentami ponad 30% oraz wartości MTF30 (które uznaje się za bliskie tradycyjnej definicji rozdzielczości) porównywalne z ilością pikseli na wysokość matrycy, pozwoliły nam uznać, że mamy do czynienia nie tylko z osłabieniem filtra AA ale także programowym zwiększeniem kontrastu krawędziowego. Niższe wyniki uzyskane przez K-r nie pozwalają już na tak jednoznaczne stwierdzenie. Tutaj znacznie bardziej prawdopodobna jest sytuacja, w której za wyższą rozdzielczość odpowiada zniesienie filtra AA, a wyostrzanie, jeśli w ogóle się pojawia, jest śladowe.

Wnioski te, zresztą jak w każdym naszym teście, są wyciągane nie tylko w oparciu o zaprezentowane powyżej wykresy, ale także w oparciu o analizę całego materiału przedstawionego także w innych rozdziałach. Procesy wyostrzające mają bowiem wpływ nie tylko na przebieg funkcji MTF, ale także na szumy czy zakres tonalny. I do tego problemu odniesiemy się w odpowiednim rozdziale.

Obiektywy Sigma 30 mm f/1.4 EX DC wykorzystywane w pomiarze rozdzielczości otrzymaliśmy od: