Canon EOS 1100D jest minimalnie większy od swojego poprzednika. Podobnie jak w przypadku 1000D, korpus nowego EOS-a został w całości wykonany z tworzywa sztucznego. Trzeba jednak zaznaczyć, że zarówno rękojeść, jak i część tylnej obudowy zostały wykonane z materiału, który w dotyku przypomina twardą gumę. Jest on niestety dość gładki, co nie poprawia stabilności uchwytu. Dodatkowo sprawia wrażenie podatnego na zadrapania czy drobne uszkodzenia, choć podczas testu żadne się nie pojawiły. Trzeba jednak pamiętać, że wypożyczany przez nas sprzęt jest traktowany ze szczególną ostrożnością, zatem trudno ocenić, jak wspomniany materiał zachowa się przy dłuższym i normalnym użytkowaniu aparatu. Choć pod względem jakości wykonania trudno mieć szczególne zastrzeżenia, to jednak trzeba przyznać, że 1100D wydaje się być bardziej „plastikowy” niż testowany niedawno przez nas model 600D. Ten ostatni jednak sprawiał wrażenie bardziej solidnego.

Różnice w stosunku do poprzednika zauważyć można także w przyciskach. Zmieniły się zarówno położenia i funkcje niektórych z nich, ale zmianie uległy również ich kształty. W stosunku do 1000D nowy EOS zyskał także większy o 0.2 cala wyświetlacz LCD. Zmiany wprowadzono również w kwestii złączy i kieszeni kart pamięci. Ta ostatnia została przeniesiona w bezpośrednie sąsiedztwo komory akumulatora, na spodzie aparatu.

Zasilanie i gniazda

Canon EOS 1100D zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym o oznaczeniu LP-E10. Według specyfikacji aparatu jego pojemność wystarcza na wykonanie około 700 zdjęć. W trakcie testu jednak udawało nam się przekroczyć wyraźnie tę liczbę, wykonując nawet ponad 900 zdjęć. Ładowanie akumulatora dołączoną do zestawu ładowarką LC-E10E zajmuje około 2 godzin. Aparat można również zasilać za pomocą opcjonalnego zasilacza sieciowego ACK-E10. Komorę akumulatora odnajdziemy na spodzie aparatu. Bezpośrednio obok znajduje się kieszeń na kartę pamięci. Obie zabezpieczone są wspólną plastikową klapką. Podobnie jak jego poprzednik, 1100D współpracuje z kartami SD i SDHC, ale nowy EOS daje również możliwość korzystania z kart SDXC.

W 1100D odnajdziemy następujące gniazda:

• uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-Speed (Mini-B) służące jednocześnie jako wyjście wideo (PAL/ NTSC),
• złącze HDMI typu C,
• gniazdo wężyka spustowego RS-60E3.

Przyciski

Jak już wspominaliśmy wcześniej, układ przycisków jaki odnajdujemy w 1100D uległ wyraźnym zmianom w stosunku do tego, z czym mieliśmy do czynienia w poprzednim modelu tej serii. Przyjrzyjmy się jednak bliżej poszczególnym elementom sterującym, zaczynając od górnej części aparatu.

Poza standardowym spustem migawki i pokrętłem sterującym odnajdziemy również przycisk podnoszący lampę błyskową. Jak widać, w przypadku 1100D Canon zrezygnował ze swojego standardowego rozwiązania w tej kwestii, czyli przycisku znajdującego się z przodu aparatu. W menu ustawień aparatu istnieje możliwość zmiany domyślnej funkcji tego przycisku i wykorzystać go można do ustawiania czułości. Jest to dość dziwne rozwiązanie i to z dwóch powodów. Po pierwsze dedykowany ustawianiu czułości przycisk istnieje już na tylnej ściance aparatu, a po drugie, jeśli dokonamy takiej zmiany, pozbawiamy się tym samym możliwości otwierania lampy błyskowej. Na górnej ściance znalazło się tradycyjnie pokrętło trybów, na którym znajdują się następujące pozycje:

• A-DEP – tryb głębi ostrości,
• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• Tryb automatyczny,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• Błysk wyłączony,
• seria trybów dedykowanych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
  • Portret nocny,
• nagrywanie filmów.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

W EOS-ie 1100D wszystkie przyciski znajdują się po prawej stronie ekranu LCD. Przeniesiono zatem tam przycisk MENU oraz DISP., które w 1000D znajdowały się w lewym górnym narożniku tylnej ścianki. Warto podkreślić, że przycisk DISP. znalazł się w takim miejscu, że jego przypadkowe wciskanie trzymanym na tylnej ściance kciukiem jest wręcz nie do uniknięcia. Podczas testowania aparatu zdarzało się to nad wyraz często. Co prawda skutkuje to jedynie włączeniem lub wyłączeniem ekranu informacyjnego na wyświetlaczu LCD, jednak bywa irytujące i dekoncentruje podczas fotografowania. Bezpośrednio przy muszli wizjera znajdziemy pokrętło regulacji dioptrii. W prawym górnym rogu aparatu natomiast znajdują się tradycyjnie dwa przyciski, z których lewy w trybie fotografowania służy jako blokada ekspozycji AE/FE, a prawy umożliwia wybór pola AF. W trybie przeglądania przyciski te służą do pomniejszania i powiększania zdjęć. Bezpośrednio przy prawej krawędzi wyświetlacza LCD, zaczynając od góry mamy przycisk przysłony i kompensacji ekspozycji. W trybie odtwarzania służy on do usuwania zdjęć. Bezpośrednio pod nim znajduje się przycisk włączający tryb Live View i rozpoczynający filmowanie w trybie wideo. Poniżej natrafiamy na przycisk Q, wyświetlający aktywną tablicę kontrolną na panelu LCD. Wykorzystywany jest on również drukowaniu zdjęć bezpośrednio z aparatu. W tradycyjnym miejscu odnajdujemy przyciski kierunkowe. Posiadają one dodatkowe funkcje wykorzystywane podczas fotografowania:

• górny – wybór ISO,
• prawy – tryb AF,
• dolny – balans bieli,
• lewy – tryb wyzwalania migawki.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu. Zabrakło natomiast znanego z innych EOS-ów przycisku podglądu głębi ostrości. Konstruktorzy 1100D umożliwili jednak przypisanie tej funkcji do przycisku SET.

Menu

Struktura i wygląd menu w 1100D są typowe dla obecnych na rynku EOS-ów. Menu podzielone jest na zakładki tworzące 4 grupy, przy czym każda z zakładek zawiera taką liczbę elementów, że wszystkie mieszczą się na ekranie i nie musimy przewijać widoku w pionie. Pierwsza grupa (oznaczona kolorem czerwonym) składa się z czterech zakładek i zawiera opcje dotyczące fotografowania. Dwie zakładki z kolejnej grupy oznaczone są kolorem niebieskim i zawierają elementy związane z odtwarzaniem zdjęć. Trzecia grupa dotyczy ustawień aparatu, a zawarte w niej trzy zakładki są oznaczone kolorem żółtym. Ostatnią grupę oznaczoną kolorem zielonym i zawierającą jedną zakładkę stanowi „Moje Menu”. Elementy wyświetlane w tej zakładce użytkownik może sobie zorganizować wedle własnego uznania.

Przyjrzyjmy się teraz bliżej poszczególnym elementom zawartym w kolejnych zakładkach. Zacznijmy od menu fotografowania.

• Jakość zdjęć – pięć rodzajów rozdzielczości plików JPEG (L, M, S1, S2, S3) i dwa stopnie kompresji (nie dotyczą rozmiarów S2 i S3), zapis RAW i jednoczesny zapis RAW plus najlepszy JPEG,
• Sygnał dźwiękowy ustawienia ostrości i samowyzwalacza,
• Wykonywanie zdjęć bez włożonej karty pamięci,
• Czas kontrolnego wyświetlania zdjęć po ich wykonaniu,
• Korygowanie winietowania,
• Redukcja czerwonych oczu,
• Sterowanie lampą błyskową:
  • Lampa błyskowa wł./wył.,
  • Nastawy lampy wbudowanej,
  • Nastawy lampy zewnętrznej,
  • Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
  • Kasowanie nastaw C.Fn lampy zewnętrznej,
• Korekcja ekspozycji i ustawienie skoku przy bracketingu,
• Automatyczny optymalizator jasności (wyłączony, słaby, standardowy, mocny),
• Tryb pomiaru światła,
• Ustawienie balansu bieli według wzorca,
• Bracketing balansu bieli,
• Przestrzeń kolorów – sRGB/Adobe RGB,
• Style obrazu – dostępne są: standard, portrety, krajobraz, neutralny, dokładny, monochromatyczny, użytkownik (1, 2, 3). Każdy jest regulowany pod względem ostrości, kontrastu, nasycenia i tonu koloru w zakresie 8-stopniowej skali,
• Dane dla retuszu kurzu,
• ISO Auto – określenie maksymalnej czułości w trybie automatycznego doboru ISO.
• Tryb Live View (aktywny/nieaktywny),
• Tryb AF w LV,
• Wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje),
• Timer pomiarowy.

Menu odtwarzania:

• Ochrona obrazów,
• Obracanie obrazów,
• Usuwanie zdjęć,
• Polecenie wydruku,
• Histogram – jasność/RGB,
• Skoki za pomocą pokrętła sterującego (o 1 obraz / o 10 obr. / o 100 obr. / datami / wg folderu / Filmy / Zdjęcia / wg oceny),
• Automatyczny pokaz zdjęć,
• Ocena,
• Włączenie sterowania aparatem przez HDMI.

Menu Nastawy:

• Automatyczne wyłączenie aparatu,
• Automatyczne obracanie zdjęć pionowych,
• Formatowanie karty,
• Numery plików – narastająco, automatycznie od 1, ręcznie od 1,
• Wybór folderu,
• Kolor tablicy kontrolnej,
• Ustawienia karty Eye-Fi (wyświetlany wyłącznie podczas korzystania z karty Eye-Fi),
• Jasność LCD – jeden z siedmiu poziomów,
• Włączanie/wyłączanie ekranu LCD (spust migawki, migawka/DISP, DISP)
• Ustawienie daty i czasu,
• Wybór języka,
• Ręczne czyszczenie matrycy,
• Przewodnik funkcji,
• Funkcje indywidualne (C.Fn),
• Informacje o prawach autorskich,
• Kasowanie nastaw,
• Wersja oprogramowania sterującego.

Ważnym elementem w menu nastaw jest wspomniana pozycja „Funkcje indywidualne”. Oznaczana jest ona powszechnie w systemie EOS skrótem C.Fn i zawiera całkiem sporą listę dodatkowych i nierzadko użytecznych opcji. W 1100D jest ich 10, a podzielone zostały na cztery grupy:

C.Fn I (Ekspozycja):

• Przyrosty nastaw ekspozycji (1/2 lub 1/3 EV),
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku (auto, auto w zakresie 1/200–1/60 s lub na stałe 1/200 s).

• Redukcja zakłóceń – długi czas (wył., auto, wł.),
• Redukcja zakłóceń – wysokie ISO (standardowe, niskie, silne, wył.),
• Priorytet jasnych partii obrazu (wył., wł.).

• Oświetlenie wspomagające AF (wył., wł., tylko z zewnętrzną lampą błyskową, tylko oświetlenie wspomagające IR AF).

• Spust migawki / Przycisk blokady AE (AF/Blokada AE, Blokada AE/AF, AF/Blokada AF bez blokady AE, AE/AF bez blokady AE),
• Przycisk SET podczas fotografowania (bez funkcji, zmiana jakości zapisywania, korygowanie błysku, monitor LCD wł./wył., wyświetlanie menu, podgląd głębi ostrości),
• Funkcja przycisku lampy (podnoszenie lampy, wybór ISO),
• LCD po włączeniu aparatu (wyświetla, jak w chwili wył. aparatu).

Wyświetlacz

W Canonie 1100D zastosowano 2.7-calowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 230 tysięcy punktów. Zwiększył się zatem jego rozmiar w stosunku do poprzedniego modelu, jednak rozdzielczość obrazu pozostała ta sama. Obraz na wyświetlaczu pozostaje dobrze widoczny w zakresie kąta patrzenia 170 stopni zarówno w pionie, jak i w poziomie. Istnieje możliwość regulowania jasności ekranu LCD w 7-stopniowej skali.

Jakość obrazu na wyświetlaczu 1100D nie jest zachwycająca. Po pierwsze wpływa na to ma stosunkowo niska rozdzielczość. Choć kontrast obrazu jest na dobrym poziomie, jego jasność mogłaby być większa. Przy ustawieniach pośrednich bowiem jest ona niewystarczająca, zwłaszcza przy fotografowaniu na zewnątrz. Praktycznie podczas całego testu aparatu jasność mieliśmy ustawioną na maksimum, aby zapewnić sobie wygodną pracę.

Podczas fotografowania w trybie LV, wyświetlacz pokrywa 100% widocznego kadru. Przy fotografowaniu z użyciem wizjera ekran LCD służy do wyświetlania tablicy informacyjnej. Podobnie jak w modelu 1000D w nowym EOS-ie nie zastosowano czujnika, który automatycznie wyłączałby tablicę informacyjna po przyłożeniu oka do wizjera. Tak samo jak w testowanym niedawno modelu 600D, wyświetlanie tablicy informacyjnej musimy kontrolować ręcznie, a przeznaczony jest do tego przycisk DISP. Dodatkowo w menu nastaw aparatu odnajdziemy odpowiednie opcje dotyczące wygaszania ekranu LCD przy pomocy spustu migawki, a do wyboru mamy trzy ustawienia. W pierwszym z nich tablica informacyjna gaśnie po wciśnięciu do połowy spustu migawki i wyświetla się ponownie po jego zwolnieniu. W drugiej opcji tablica jest wygaszana w podobny sposób, przy czym po zdjęciu palca ze spustu migawki nie włącza się ponownie. Aby ją wyświetlić musimy wcisnąć przycisk DISP. W trzeciej z opcji, wyświetlanie tablicy informacyjnej kontrolujemy wyłącznie przyciskiem DISP. Wciśnięcie przycisku oznaczonego literą Q wyświetla aktywną tablicę kontrolną, na której można zmieniać poszczególne nastawy aparatu.

W trybie odtwarzania przyciskiem DISP możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• zdjęcie + podstawowe parametry ekspozycji i numer pliku w górnej części ekranu,
• to co wyżej + informacja o rodzaju pliku i jakości zdjęcia oraz kolejny numer zdjęcia i ich całkowita liczba na karcie,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

Zdjęcia można również powiększać lub przeglądać w formie miniaturek.

Live View i filmy

Tryb Live View w Canonie 1100D działa analogicznie jak w pozostałych najnowszych EOS-ach. Mamy możliwość wyboru 2 rodzajów siatek kadrowania, ustawienia timera pomiarowego (czas trwania blokady AE), działa symulacja ekspozycji, czyli dostosowywanie jasności obrazu na ekranie LCD do parametrów ekspozycji i oświetlenia i w końcu dostępne są trzy tryby ustawiania ostrości:

• tryb Live – ustawianie ostrości na zasadzie detekcji kontrastu na matrycy,
• tryb Live i wykrywanie twarzy,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W trybie LV ostrość ustawiamy tradycyjnie wciskając po prostu spustu migawki do połowy. Szybkość ustawiania ostrości zależy od wybranego trybu. W trybie szybkim pracuje AF działający w oparciu o detekcję fazy, zatem ustawianie ostrości odbywa się szybko. Trzeba jednak pamiętać, że wiąże się to z opadaniem i podnoszeniem lustra. W trybie Live ustawianie ostrości odbywa się poprzez detekcję kontrastu i trwa to wyraźnie dłużej, średnio 2–3 sekundy. Raczej rzadko się zdarza, aby zabierało to więcej czasu, aczkolwiek czas ustawiania ostrości jest tym dłuższy, im bardziej rozogniskowany jest obiektyw lub im mniej kontrastowy jest obszar kadru, na którym ostrzymy. Ustawienie ostrości może odbywać się także ręcznie. Proces precyzyjnego ostrzenia ułatwia bardzo szybkie 5- lub 10-krotne powiększenie obrazu po naciśnięciu tego samego przycisku, który powiększa zdjęcia w trybie odtwarzania.

Podczas pracy w trybie Live View przyciskiem DISP możemy wyświetlać na ekranie dodatkowe informacje: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu oraz histogram (Y lub RGB). Podobnie jak podczas fotografowania z użyciem wizjera, wciśnięcie przycisku oznaczonego literą Q, umożliwia dokonywanie zmian podstawowych ustawień fotografowania bezpośrednio przy pomocy widocznych na ekranie ikon.

Canon 1100D w przeciwieństwie do swojego poprzednika umożliwia nagrywanie filmów. Tryb wideo jednak nie jest szczególnie rozbudowany. W porównaniu do tego, z czym mamy do czynienia chociażby w najnowszych modelach serii trzycyfrowej, w 1100D jest wręcz bardzo skromnie. Do dyspozycji mamy bowiem tylko jakość HD (1280×720 pix), a jedyne co można wybrać to prędkość nagrywania: 30p (29.97 kl/s) lub 25p (25 kl/s). W trybie wideo mamy do dyspozycji wszystkie funkcje trybu Live View. Przed rozpoczęciem nagrywania możemy skorzystać z AF w trybie szybkim. Podczas samego filmowania natomiast, ze względów oczywistych pracuje jedynie autofokus na zasadzie detekcji kontrastu. Trzeba jednak pamiętać, że działa on tylko w momencie wciśnięcia spustu migawki do połowy i – jak już wspominaliśmy wcześniej – jest wolny.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4GB. Dodatkowo maksymalny czas nagrywania pojedynczego filmu wynosi 29 minut i 59 sekund. Przy w pełni naładowanym akumulatorze łączny czas nagrywania (podawany w instrukcji aparatu) wynosi około 1 godz. 50 min. w temperaturze 23°C oraz około 1 godz. 30 min. w temperaturze 0°C. Wbudowany w aparacie mikrofon pozwala na nagrywanie dźwięku mono. W przypadku 1100D nie ma możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu.

Poza wolnym działaniem AF w trybie filmowania, minusem jest również rejestrowanie na filmie odgłosów ustawiania ostrości. Najczęściej w trakcie działania AF zmienia się jasność obrazu. Wspomniane wady można dostrzec w naszych przykładowych filmach które prezentujemy poniżej. Film 1 został nagrany przy użyciu obiektywu Canon EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS, a pozostałe dwa przy użyciu Canona EF 50 mm f/1.4 USM. Film 3 został wykonany w nocy, co pozwoli ocenić jakość wideo przy bardzo słabym oświetleniu.

• film 1 – 1280×720 pix, 30p, 101 MB,
• film 2 – 1280×720 pix, 25p, 106 MB,
• film 3 – 1280×720 pix, 25p, 85 MB.

Wizjer

W Canonie 1100D mamy lustrzany, pentagonalny wizjer, który pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i ma powiększenie (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm) 0.80x. Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 21 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −2.5 do +0.5.