Po wzrokowej ocenie jakości obrazu i poziomu szumów na zdjęciach w formacie JPEG, przyjrzyjmy się teraz konkretnym liczbom. Poniżej przedstawiamy wykres, na którym prezentujemy wyniki pomiaru poziomu szumu na zdjęciach tablicy Kodaka Q-13. Porównanie poniższego wykresu z analogicznym z testu 1000D dostarcza potwierdzenia obserwacji z poprzedniego rozdziału. Faktycznie widać niewielką przewagę nowego czterocyfrowego EOS-a nad jego poprzednikiem.

W poprzednim rozdziale zauważyliśmy również, że przy wysokich czułościach 1100D na JPEG-ach ma niższy szum niż jego konkurent D3100. Porównanie wykresów dla tych dwóch aparatów dostarcza potwierdzenia tej obserwacji. Minimalną różnicę można zauważyć już przy ISO 400, a w miarę wzrostu czułości staje się ona coraz większa.

W Canonie 1100D mamy do dyspozycji standardową dla najnowszych EOS-ów czterostopniową skalę redukcji szumów: redukcja wyłączona, poziom standardowy, słaby lub mocny. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie najwyższej czułości ISO 6400.

----- R E K L A M A -----

ISO 6400
NR Wyłączony
NR Standard
NR Słaby
NR Mocny

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z 1100D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy wycinki zdjęć z jego poprzednika oraz Nikona D3100.

ISO 100
1100D
1000D
D3100
ISO 200
1100D
1000D
D3100
ISO 400
1100D
1000D
D3100
ISO 800
1100D
1000D
D3100
ISO 1600
1100D
1000D
D3100
ISO 3200
1100D
D3100
ISO 6400
1100D
D3100
12800 ISO
D3100

Przewagę EOS-a 1100D nad jego poprzednikiem w kategorii poziomu szumu widać również na surowych plikach, choć nie jest ona szczególnie duża. Minimalne różnice można jednak zauważyć już przy ISO 400. Bardziej ciekawe jest natomiast porównanie 1100D i D3100. O ile na wycinkach z JPEG-ów było wyraźnie widać przewagę tego pierwszego na najwyższych czułościach (ISO 3200 i 6400), o tyle dla RAW-ów sytuacja wygląda zgoła inaczej. Pod względem jakości obrazu i szumu oba aparaty zachowują się bardzo podobnie. Ewentualne różnice są na tyle małe, że trudno wyznaczyć zwycięzcę tego pojedynku. Sprawdźmy jednak co pokażą nam konkretne liczby otrzymane w wyniku pomiarów poziomu szumu na surowych plikach.

Lepsze zachowanie matrycy 1100D pod względem poziomu szumu w stosunku do jego poprzednika widać również w pomiarach, choć wyraźniejsze różnice widać jedynie przy ISO 800 i 1600. Porównajmy jednak teraz powyższy wykres do analogicznego z testu Nikona D3100. Choć na wycinkach zdjęć nie zauważyliśmy szczególnych różnic pomiędzy tymi aparatami, nawet na wyższych czułościach, pomiary pokazują jednak, że dla ISO 3200 i 6400 testowany Canon ma nieznaczną przewagę nad swoim konkurentem. Nie zamierzamy jednak z tego powodu wywyższać 1100D nad D3100. Po pierwsze różnica jest naprawdę niewielka i jak pokazały wycinki w praktyce niemal niezauważalna. Po drugie w przypadku obu aparatów jakość obrazu RAW jest naprawdę dobra. Mimo widocznego szumu na zdjęciach, nie mamy do czynienia z jakąś szczególną degradacją szczegółów. Dodatkowo istotne znaczenie ma to, że struktura szumu jest drobnoziarnista. Ten fakt w połączeniu z normalnym zachowaniem się danych na wykresie pozwala wysnuć wniosek, że RAW-y nie są odszumiane.

Nasze obserwacje potwierdzają również pomiary szumu wykonane na 48-bitowych TIFF-ach, a których wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Darki

Canon EOS 1100D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Średni poziom sygnału podobnie jak w modelu 600D oscyluje w okolicach 2048. Z tego też powodu w poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca ilość zliczeń w pikselu, ma zakres od 0 do 100.000.

Białe piksele na zdjęciach odpowiadają wartościom większym niż 2559 i dlatego obraz jest taki jasny. W tym przypadku nie należy sugerować się jasnością tych zdjęć, a jedynie patrzeć na względną zmianę obrazu wraz ze wzrostem ISO. Dzięki temu widzimy, że na darkach nie występują niejednorodności, które mogły by świadczyć o obecności obszarów mniej lub bardziej zaszumionych.

Darki zapisane w formacie JPEG prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a przedstawione dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)
6400 (RAW)
6400 (JPEG)

Komentując darki z 1100D, pozostaje nam powtórzyć to, co do tej pory pisaliśmy przy innych lustrzankach tego producenta. W wyglądzie przedstawionych histogramów nie dostrzegamy niczego niepokojącego. Mają one kształt gaussowskiego rozkładu (tzw. dzwonu), co świadczy o tym, że nie mamy do czynienia ze sztuczną redukcją sygnału. Potwierdzają to również wartości średniego poziomu sygnału i odchylenia standardowego zaprezentowane w poniższej tabelce. Jedyne do czego można mieć zastrzeżenia, to lekki „banding” widoczny na czułości ISO 6400.

W poniższej tabelce można zauważyć, że dla ISO 6400 bias jest obniżony do 2000, a na histogramie zaprezentowanym powyżej daje się zauważyć nieznaczne obcięcie. To może wskazywać na jakąś ingerencję w surowe pliki przy tej czułości, aczkolwiek musimy zaznaczyć, że są to jedynie domysły. Zaobserwowane efekty nie są bowiem na tyle wyraźne i jednoznaczne, żeby mieć pewność w tej kwestii.

DARK

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
100	2049	7.98
200	2048	9.94
400	2045	15.0
800	2042	25.2
1600	2035	52.7
3200	2025	103
6400	2000	194