Wygląd i jakość wykonania

O budowie i wyglądzie Fujifilm X100 można napisać bardzo dużo. Tutaj skupimy się jednak na najważniejszych kwestiach, a po więcej szczegółów odsyłamy do artykułu Fujfilm FinePix X100 od podszewki część I. Można zaryzykować stwierdzenie, że przy konstruowaniu tego aparatu nie było mowy o żadnych kompromisach w kwestii jakości wykonania czy wyglądu. Fujifilm X100 miał wyglądać jak stary klasyczny aparat analogowy i już na pierwszy rzut oka widać, że pod tym względem zadbano o każdy szczegół. Dzięki temu aparat wygląda naprawdę stylowo i elegancko. Ponadto dobre wrażenie robi solidność wykonania i jakość wykorzystanych materiałów. Górna część aparatu oraz jego spód wykonane zostały ze stopu magnezowego. Również górne przyciski i obiektyw z pierścieniem przysłony są wykonane z stopu metalu. Producent przyłożył również dużą wagę do jakości materiałów wykończeniowych. Przykładowo, syntetyczna skóra, którą została wyłożona większa część obudowy aparatu, dzięki specjalnemu odlewowi bardzo dobrze imituje prawdziwą, ale jest od niej znacznie trwalsza.

O solidności X100 świadczy również jego stosunkowo wysoka waga. Kiedy bierzemy aparat do ręki od razu czujemy, że mamy do czynienia z profesjonalnym sprzętem wykonanym z porządnych materiałów, a nie z plastikową zabawką dla mas. Korpus zachowuje oczywiście należytą sztywność, a poszczególne elementy sterujące oraz klapki pracują sprawnie. Poza tym aparat został wyprodukowany w Japonii, co dodatkowo utwierdza nas w przekonaniu, że dostajemy do ręki aparat który został wykonany solidnie.

Zasilanie i złącza

Fujifilm FinePix X100 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym NP-95 o pojemność 1800 mAh i napięciu 3.5V. Jego wydajność według specyfikacji wynosi ok 300 zdjęć. Podczas testowania jednak, na w pełni naładowanym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać około 300–400 zdjęć. Nie jest to wynik imponujący, ale z drugiej strony praca z X100 nie zachęca do strzelania tysięcy ujęć na oślep, ale raczej do mniejszej ilości przemyślanych kadrów.

W zestawie z aparatem dostajemy ładowarkę o oznaczeniu BC-65N, która pozwala naładować akumulator w czasie około 3.5 godziny. Komora na akumulator znajduje się na spodzie aparatu, pod plastikową klapką. Znajdziemy tam również miejsce na kartę pamięci. Fujifilm X100 współpracuje z kartami Secure Digital (SD/SDHC/SDXC). Aparat posiada również 20 MB pamięci wewnętrznej.

Gniazda do komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi znajdziemy na bocznej ściance aparatu, po prawej stronie. Do dyspozycji mamy następujące złącza:

• USB 2.0 Hi-speed, które służy również jako wyjście audio-wideo (PAL/NTSC),
• wyjście mini HDMI.

Przyciski

Fujifilm X100 to nie tylko solidność wykonania i klasyczny wygląd, ale również dobra ergonomia elementów sterujących. Przycisków, przełączników i pokręteł w nim nie brakuje, a dodatkowo stylistyka sporej części z nich idealnie wpisuje się w klasyczny wygląd aparatu. Przyjrzyjmy się zatem bliżej, co na tym polu oferuje X100. Rozpocznijmy od górnej ścianki aparatu.

Pierwsze, co rzuca się w oczy to największe pokrętło, służące do ustawiania czasu otwarcia migawki. Zaraz obok znajduje się spust migawki, który swoim wyglądem również nawiązuje do analogowych aparatów. W jego środku jest bowiem gwintowany otwór, który w starych aparatach służył do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Niemałym zaskoczeniem okazał się fakt, że w X100 również jest to możliwe. Nie mieliśmy jednak dostępu do takiego wężyka i nie byliśmy w stanie przetestować tego rozwiązania. Bezpośrednio przy spuście migawki umieszczony został włącznik aparatu. W prawym dolnym rogu górnej ścianki natomiast odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji. Tuż nad nim znajduje się przycisk funkcyjny oznaczony symbolem Fn. W menu ustawień można odnaleźć opcje, które pozwalają na wybór obsługiwanej przez niego funkcji. Do wyboru mamy następujące możliwości: podgląd głębi ostrości, samowyzwalacz, czułość, rozmiar zdjęcia, jakość zdjęcia, zakres dynamiki, symulacja filmu, neutralny filtr szary, tryb automatycznego ustawiania ostrości, nagrywanie filmu oraz ustawienia niestandardowe.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Bezpośrednio przy wizjerze, po jego lewej stronie znajduje się pokrętło regulacji dioptrii. Pod nim, z lewej strony wizjera odnajdziemy cztery przyciski. Pierwszy z nich przełącza aparat w tryb odtwarzania zdjęć. Poniżej znajduje się przycisk AE, służący do wyboru trybu pomiaru światła. Podczas odtwarzania zdjęć wykorzystywany jest do ich powiększania. Idąc w dół, natrafiamy na przycisk AF, który pozwala na wybór pola autofokusu oraz wielkości ramki ustawiania ostrości. Na samym dole natomiast znajduje się przycisk VIEW MODE, za pomocą którego możemy wybrać tryb widoku: tylko wizjer, tylko wyświetlacz, automatycznie przełączanie pomiędzy wizjerem a wyświetlaczem przy pomocy czujnika zbliżeniowego.

Pozostałe elementy sterujące na tylnej ściance znajdują się na prawo od wyświetlacza LCD. Na samej górze mamy niewielkie pokrętło sterowania, choć bardziej przypomina ono dźwignię bądź przełącznik. Można je bowiem obracać w ograniczonym zakresie w lewą lub prawą stronę i działa ono wówczas jak przyciski kierunkowe. Pełni również rolę przycisku, a funkcja ta jest wykorzystywana do przybliżania obszaru ustawiania ostrości w trybie MF, lub do powiększania kadru w aktywnym punkcie ostrości podczas odtwarzania zdjęć. Poniżej odnajdziemy przycisk blokady ostrości i ekspozycji AFL/AEL, a pod nim obrotowy wybierak. Wyposażony jest on w obracający się pierścień, który można wykorzystać do nawigowania w menu aparatu lub do przeglądania zdjęć. Posiada oczywiście również przyciski kierunkowe, którym przypisano dodatkowe funkcje:

• górny – w trybie fotografowania obsługuje funkcję DRIVE, która umożliwia wybór: zdjęcia pojedyncze, zdjęcia seryjne, bracketing ekspozycji, bracketing ISO, bracketing z symulacją filmu, bracketing ze zmiennym zakresem dynamicznym, zdjęcia panoramiczne, filmowanie; usuwanie zdjęć w trybie odtwarzania,
• prawy – tryb lampy błyskowej,
• dolny – balans bieli,
• lewy – tryb makro.

Rzućmy teraz okiem na przednią ściankę aparatu, a dokładniej rzecz biorąc na obiektyw. Poza standardowym pierścieniem do ręcznego ustawiania ostrości, odnajdziemy na nim także pierścień przysłony.

Ciekawym elementem, który można odnaleźć w górnej części przedniej ścianki aparatu, jest charakterystyczna „wajcha”. W starych analogowych aparatach służyła ona jako mechaniczny samowyzwalacz. W czasach aparatów cyfrowych samowyzwalacz jest sterowany przez elektronikę aparatu, zatem owa „wajcha” wydaje się być zbędna. Dlaczego więc pozostała i do czego służy? Fujifilm X100 miał jak najwierniej odwzorowywać wygląd starego analogowego aparatu. Nie mogło zatem zabraknąć również i tego tak charakterystycznego elementu. Konstruktorzy natomiast przypisali mu w X100 po prostu inną funkcję, a mianowicie przełącznika pomiędzy wizjerem optycznym i elektronicznym.

Do omówienia pozostał nam ostatni element sterujący, który znajduje się na styku przedniej i lewej ścianki. Jest to przełącznik trybu ustawania ostrości (pojedynczy AF, ciągły AF lub ręczne ustawianie ostrości).

Wyświetlacz i wizjer

Fujifilm X100 został wyposażony w stały wyświetlacz LCD TFT, o przekątnej 2.8 cala oraz rozdzielczości 460 tysięcy punktów. Ekran pokrywa 100% fotografowanego kadru, a wyświetlany obraz jest dobrej jakości. Jego jasność oraz kontrast są na odpowiednim poziomie gwarantującym wygodną pracę w większości sytuacji. Ewentualne problemy mogą się pojawić podczas fotografowania pod słońce. Przeszkadzają wówczas wyraźne odbicia pojawiające się na wyświetlaczu (w szczególności własnej twarzy). Warto jednak w takiej sytuacji kadrować, wykorzystując do tego wizjer.

Podczas fotografowania, wyświetlacz może służyć jako ekran informacyjny. Wyświetlane są na nim wówczas podstawowe informacje o parametrach fotografowania i ustawieniach aparatu. Dokładny schemat z opisem poszczególnych elementów prezentujemy poniżej.

1. Tryb lampy błyskowej,
2. Tryb makro,
3. Pomiar światła,
4. Tryb seryjny,
5. Wskaźnik trybu dyskretnego,
6. Wskaźnik naturalnego filtra szarego,
7. Wskaźnik pamięci wewnętrznej (brak karty pamięci w aparacie),
8. Liczba dostępnych zdjęć,
9. Ostrzeżenie dotyczące temperatury,
10. Jakość i rozmiar obrazu,
11. Zakres dynamiczny,
12. Symulacja filmu,
13. Balans bieli,
14. Poziom naładowania akumulatora,
15. Czułość ISO,
16. Wartość przysłony,
17. Aktywny punkt ostrości,
18. Czas otwarcia migawki,
19. Tryb fotografowania,
20. Tryb ostrości,
21. Wskaźnik samowyzwalacza,
22. Skala i wskaźnik kompensacji ekspozycji.

Ekran LCD można oczywiście wykorzystać do podglądu obrazu na żywo. W trybie Live View mamy do wyboru dwa widoki: standardowy oraz niestandardowy. W tym pierwszym na ekranie wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, wartości ISO i skala kompensacji. W widoku niestandardowym możemy wybierać jakie elementy i informacje będą widoczne na ekranie. Do wyboru mamy następujące rzeczy: siatka kadrowania, wirtualny horyzont, skala odległości, histogram, parametry ekspozycji (szybkość migawki, przysłona, ISO), skala i wskaźnik kompensacji ekspozycji, pomiar światła, tryb lampy błyskowej, balans bieli, symulacja filmu, zakres dynamiczny, liczba dostępnych zdjęć, jakość i rozmiar obrazu, poziom naładowania akumulatora.

Pomiędzy poszczególnymi widokami podglądu na żywo oraz ekranem informacyjnym przechodzimy za pomocą przycisku DISP/BACK. Efekt można obejrzeć na poniższej animacji.

W trybie odtwarzania zdjęć, przycisk ten również służy do zmiany trybu wyświetlania. Do dyspozycji mamy następujące widoki:

• zdjęcie + podstawowe informacje,
• informacje wyłączone,
• ulubione – pozwala na ocenianie zdjęć w 5-stopniowej skali,
• miniaturka zdjęcia + histogram + skrócony EXIF.

Dodatkowo za pomocą pokrętła sterującego można wyświetlić dwa ekrany z dodatkowymi informacjami o konkretnym zdjęciu oraz widok z zaznaczonym aktywnym punktem AF. Wciśnięcie pokrętła powoduje przybliżenie widoku zdjęcia w punkcie ostrości.

Zdjęcia można oczywiście również powiększać lub przeglądać w postaci miniaturek.

Istotnym i wyjątkowym zarazem rozwiązaniem zastosowanym w X100 jest hybrydowy wizjer. Łączy on w sobie zalety wizjera optycznego i elektronicznego, a jego schemat widoczny jest na poniższym obrazku.

Hybrydowy wizjer elektroniczno-optryczny zastosowany w X100

Wizjer optyczny oparty jest na konstrukcji zwanej odwróconą lunetą Galileusza i ma powiększenie 0.5 x. W wizjerze zastosowano niewielki panel LCD, z którego obraz przy pomocy specjalnego układu pryzmatów, może być wyświetlany w wizjerze optycznym. Dzięki takiemu rozwiązaniu, korzystając z wizjera optycznego widzimy dodatkowo wiele istotnych informacji. W szczególności wyświetlana jest elektroniczna jasna ramka, która pokazuje faktyczny obszar uwiecznianego kadru. Widok elektronicznych informacji występuje w dwóch wersjach: standardowej (uboższej) oraz niestandardowej (konfigurowalnej). Schemat elektronicznego obrazu (w wersji niestandardowej) jaki nakładany jest na optyczny podgląd widoczny jest poniżej. Zamieszczamy również opis poszczególnych elementów.

1. Wskaźnik ręcznej regulacji ostrości,
2. Tryb lampy błyskowej,
3. Pomiar światła,
4. Balans bieli,
5. Symulacja filmu,
6. Zakres dynamiczny,
7. Wskaźnik naturalnego filtra szarego,
8. Wskaźnik pamięci wewnętrznej (brak karty pamięci w aparacie),
9. Liczba dostępnych zdjęć,
10. Jakość i rozmiar obrazu,
11. Poziom naładowania akumulatora,
12. Ramka ostrości,
13. Wirtualny horyzont,
14. Ostrzeżenie dotyczące temperatury,
15. Jasna ramka,
16. Skala odległości,
17. Czułość ISO,
18. Wartość przysłony,
19. Czas otwarcia migawki,
20. Tryb fotografowania,
21. Histogram,
22. Skala i wskaźnik kompensacji ekspozycji.

Wspomniany panel LCD nie służy jednak wyłącznie do wyświetlania dodatkowych informacji w optycznym wizjerze. Dzięki niemu możemy również korzystać z pełnoprawnego wizjera elektronicznego, mając tym samym podgląd obrazu bezpośrednio przez obiektyw. Wielkość panelu LCD to 0.47 cala, a rozdzielczość obrazu wynosi 1 440 000 punktów i pokrywa 100% rzeczywistego kadru.

Dzięki wysokiej rozdzielczości oraz odpowiedniej jasności, jakość obrazu w wizjerze elektronicznym jest dobra. Ma on niestety tendencję do smużenia zwłaszcza jeśli dość szybko przesuwamy aparat. Z pewnością w dobrych warunkach oświetleniowych i przy korzystaniu z autofokusu lepszym rozwiązaniem jest wizjer optyczny. Z widoczną w polu elektroniczną jasną ramką oraz pozostałymi informacjami stanowi naprawdę wygodne rozwiązanie. Obraz jest bowiem jasny i wyraźny oraz zdecydowanie przyjemniejszy dla oka, niż obraz w wizjerze elektronicznym. Ten ostatni natomiast może się sprawdzić w sytuacji kiedy zdecydujemy się na ręczne ustawianie ostrości. Możliwość bezpośredniego podglądu przez obiektyw aparatu powiększenie wybranej części kadru pozwolą znacznie precyzyjniej ustawić ostrość niż tylko w oparciu o skalę odległości wyświetlaną w optycznym wizjerze. Warto również dodać, że w trybie makro jedynie wizjer elektroniczny jest dostępny. Przy fotografowaniu bliskich obiektów (bliższych niż 80 cm) błąd paralaksy wizjera optycznego jest zbyt duży, by móc dobrze wykadrować zdjęcie.

Wizjer elektroniczny wyświetla niemal to samo co główny ekran LCD. Nie wyświetla się w nim jedynie tablica informacyjna opisana wcześniej przy okazji omawiania wyświetlacza. Można jednak użyć go do przeglądania menu aparatu oraz odtwarzania zdjęć.