Rozdzielczość aparatu Canon EOS 30D testowano przy użyciu trzech różnych obiektywów z nastawą przysłony f/16. Ustawienie takie bliskie jest tzw. limitowi dyfrakcyjnemu, gdzie rozdzielczość uzyskiwanego obrazu nie zależy już od wad zastosowanej optyki lecz od jakości wykonania i rzeczywistej rozdzielczości matrycy. Przy takich ustawieniach fotografowano tablicę testową, a wyniki zapisywano zarówno w formacie cr2 (RAW) jak też w formacie JPEG o najlepszej jakości. W pierwszym wypadku uzyskujemy rzeczywistą rozdzielczość matrycy, a więc jej maksymalne osiągi nie zakłócone obróbką obrazu, w drugim możemy ocenić jakość obrazu uzyskiwanego przy kompresji do JPEG.

Szumy aparatu Canon 30D zmierzono za pomocą programu Imatest przy użyciu procedury Stepchart. Tablice testową fotografowano w warunkach studyjnych przy użyciu lamp o temperaturze barwowej 5000K przy jednakowym czasie ekspozycji, zmieniając jedynie nastawę czułości. Aparat Canon 30D w teście szumów wypadł bardzo podobnie jak jego poprzednik 20D, można się było tego spodziewać, gdyż oba aparaty wyposażono w tą sama matrycę. W zakresie ISO 100 – ISO 400 wyniki różnią się tylko bardzo nieznacznie rozkładem kolorystyki szumu. Uzyskane wyniki są wynikami bardzo dobrymi, na dzień dzisiejszy niewiele aparatów mogłoby się pochwalić lepszymi rezultatami.

Poniższy wykres przedstawia wielkość szumu wyrażoną w procentach w zależności od czułości dla aparatu Canon 30D

Co oznaczają te wartości przekonać możemy się na obrazkach przedstawiających sfotografowane pola nr 3 i 11 tablicy testowej stosowanej do pomiaru szumu i zakresu tonalnego.

100 ISO	200 ISO	400 ISO	800 ISO	1600 ISO	3200 ISO

Poniższe fotografie (wycinki scenki w skali 1:1) przedstawiają jakość obrazu w zależności od czułości aparatu. Tu również staraliśmy się porównać aparaty Canon 20D i 30D.

	Canon 30D	Canon 20D
100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO
1600 ISO
3200 ISO

Aby przekonać się o możliwościach matrycy przy długich czasach naświetlania wykonaliśmy serię 3 minutowych ekspozycji przy zakrytym obiektywie i wizjerze aparatu (czyli tak zwane dark frame’y). Czemu aż trzyminutowych ? Po pierwsze tak długi czas naświetlania bezlitośnie obnaża wszelkie wady matrycy takie jak np. hotpiksele, pozwala też ocenić czy matryca nie jest zbyt mocno nagrzewana przez jakiś element elektroniki aparatu. Co więcej tak długie czasy bywają wykorzystywane w zdjęciach nocnych i astrofotografii. Nie jest to więc sztuka dla sztuki - własności matrycy przy takich egzotycznych parametrach dla niektórych odbiorców mają pierwszoplanowe znaczenie. Poniższa tabela zawiera miniatury ciemnych klatek z aparatu Canon 30D, oraz dla porównania z Canona 20D. Różnic nie widać żadnych. Do 800 ISO klatka wydaje się być zupełnie czarna, przy wyższych czułościach pojawiają się szumy, głównie w prawym dolnym narożniku gdzie prawdopodobnie matryca ma najwyższą temperaturę. Trzeba przyznać, że aparat spisał się w tym teście znakomicie, choć nie było to jakąś wielką niespodzianką.

	Canon 30D	Canon 20D
100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO
1600 ISO
3200 ISO

Przy powiększeniu wycinka ciemnej klatki spotyka nas miła niespodzianka. Nawet przy czułości 3200 ISO na matrycy nie widać jaskrawo świecących hotpikseli, dostrzec możemy jedynie czerwonawe „ziarna” pochodzące od szumu termicznego. Poniżej 800 ISO nie sposób dostrzec czegokolwiek.

100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO
1600 ISO
3200 ISO

Zakres tonalny jest wielkością pozwalającą oceniać zdolność aparatu do oddawania dynamiki obrazu. Parametr dość ważny, gdyż niezbyt dobra dynamika obrazu jest jak na razie piętą achillesową cyfrowej techniki fotograficznej. Zakres ten wyrażamy w EV, co inaczej przełożyć można na stopnie przysłony. Jeżeli np. zakres tonalny aparatu wynosi 6 EV to wystarczy zwiększyć przysłonę o 6 wartości aby obiekt będący dokładnie na granicy czerni rozjaśnić do pełnego koloru białego. Co więcej zakres ten definiuje się dla różnych jakości obrazu, a inaczej mówiąc dla różnych dopuszczalnych wielkości szumów.

Całkowity zakres tonalny aparatu Canon 30D wyniósł 6.31 EV. Wynik dość typowy. Warto natomiast podkreślić zachowanie się zakresu tonalnego dla odpowiednio zdefiniowanych jakości obrazu. Wraz ze wzrostem czułości ów zakres tonalny zmniejsza się tylko nieznacznie, dla jakości dobrej zależność układa się niemal płasko, dla wysokiej wygląda to podobnie, choć tu następuje charakterystyczny uskok na wykresie dla najwyższych czułości. Przekładając liczby na fakty – aparat ten zachowuje dobrą dynamikę przy wszystkich czułościach. A wszystko to jest bez wątpienia zasługą niskich szumów aparatu.

Poniżej przedstawione zostały paski szarości z tablicy testowej sfotografowane przy różnych czułościach. Jak widać wzrost czułości nie ma zbyt dużego wpływu na spadek dynamiki obrazu.

ISO	Tablica szarości
100
200
400
800
1600
3200