Obrazy JPEG w Olympusie E-P3 mogą być zapisywane przy czterech różnych stopniach kompresji: Super Fine, Fine, Normal oraz Basic. Dostępne są trzy rozmiary zapisywanych zdjęć: Large, Middle oraz Small, a także cztery proporcje obrazu: 4:3, 16:9, 3:2 i 6:6. Rozdzielczość zdjęć Large jest ustalona na 4032×3024, natomiast rozdzielczości dla pozostałych dwóch rozmiarów można sobie ustawić w menu użytkownika. Rozmiar Middle może być zapisywany w rozdzielczościach: 3200×2400, 2560×1920, 1920×1440 lub 1600×1200 pikseli. Natomiast zdjęcia w rozmiarze Small mogą mieć rozdzielczości: 1280×960, 1024×768 lub 640×480 pikseli. Warto dodać, że wszystkie podane rozdzielczości dotyczą proporcji obrazu 4:3.

Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome – w nim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego.

Warto mieć świadomość, że E-P3 podobnie jak testowane przez nas wcześniejsze modele PEN-ów, dokonuje automatycznej korekcji dystorsji w plikach JPEG. Dopiero po wywołaniu surowego pliku RAW możemy ją dostrzec. W przeciwieństwie do tej funkcji, korygowanie winietowania obiektywu można wyłączyć w menu aparatu.

W części dotyczącej plików JPEG nie może zabraknąć kilku słów na temat filtrów artystycznych, które znane są już z poprzednich modeli PEN-ów. W E-P3 wybór ten został rozszerzony, a do dyspozycji mamy następujący zestaw:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja.

Efekt działania filtrów przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Plik oryginalny
Pop Art
Zmiękczenie ostrości
Jasny i lekki kolor
Tonowanie światła
Ziarnisty film
Fotografia otworkowa
Diorama
Cross process
Delikatna sepia
Dramatyczna tonacja

Warto również wspomnieć kilka słów o funkcji umożliwiającej wykonywanie zdjęć trójwymiarowych. Opcja ta stanowi jedną z pozycji w trybie scen (SCN). Zdjęcia 3D zapisywane są w formacie MPO, w rozdzielczości 1920×1080 pikseli, a trójwymiarowy efekt będziemy mogli zobaczyć, oglądając wykonane zdjęcia na przystosowanych do tego telewizorach lub monitorach. Samo wykonywanie zdjęć 3D jest bardzo proste i niemal w pełni automatyczne. Aby stworzyć zdjęcie trójwymiarowe, aparat potrzebuje dwóch osobnych zdjęć. Po wykonaniu pierwszego zdjęcia, trzymając wciśnięty spust, przesuwamy nieznacznie aparat tak aby dopasować półprzezroczysty obraz pierwszego kadru do aktualnie widocznego na ekranie. W momencie prawidłowego dopasowania, aparat sam wyzwoli migawkę. Trzy przykładowe zdjęcia trójwymiarowe wykonane podczas testu aparatu prezentujemy poniżej. Aby pobrać plik w formacie MPO wystarczy kliknąć w odpowiednie zdjęcie.

Zdjęcia 3D

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej i tablicy Kodaka Q-13, w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z modelem E-PL2, Panasonikiem G3 oraz Samsungiem NX100.

ISO 100
NX100
ISO 160
G3
ISO 200
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 400
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 800
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 1600
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 3200
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 6400
E-P3
E-PL2
G3
NX100
ISO 12800
E-P3

Z powyższego porównania widać, że pod względem jakości obrazu na plikach JPEG, nowy PEN prezentuje porównywalny poziom z testowanym poprzednio modelem E-PL2. Praktycznie rzecz biorąc w całym zakresie czułości zarówno ilość szczegółów na zdjęciach, jak i poziom szumów jest bardzo podobny. Ewentualnych różnic można się jedynie dopatrzyć przy ISO 6400, aczkolwiek i tak są one minimalne. Co ciekawe, testowany niedawno Panasonic G3, który ma matrycę o wyraźnie wyższej liczbie pikseli wypada w powyższym porównaniu najlepiej. Widać to wyraźniej na najwyższych czułościach. Trzeba jednak pamiętać, że mamy do czynienia z JPEG-ami, a zatem w grę wchodzi różny poziom wyostrzania oraz odszumianie, którego w przypadku G3 nie dało się zupełnie wyłączyć, a jedynie użyć najniższego możliwego poziomu.

Dobrym przykładem na to, że porównywanie JPEG-ów nie daje miarodajnych wyników jest przypadek zaprezentowanego powyżej NX100. Z powodu innych algorytmów odszumiania (zdecydowanie gorszych) i znacznie mniejszego wyostrzania, na tle pozostałych aparatów wypada on wyraźnie gorzej. W następnym rozdziale będzie można natomiast zauważyć, że w RAW-ach nie ma już tak dużej różnicy.

W przypadku JPEG-ów z E-P3 śmiało można uznać za użyteczne czułości do ISO 1600. Również ISO 3200 prezentuje się całkiem rozsądnie. Użyteczność ISO 6400 może być dyskusyjna, aczkolwiek nie oczekując cudów, w sytuacjach kiedy faktycznie brakuje nam światła można próbować się posiłkować tą czułością. Czułość ISO 12800 w E-P3 jest chyba tylko marketingowym wybiegiem, zwłaszcza że w poprzednich PEN-ach takowej nie było. Poziom szumu i degradacja obrazu są w tym przypadku tak intensywne, że o użyteczności raczej nie ma mowy.

Wyostrzanie

W testowanym PEN-ie skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-P3, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Jak już wspominaliśmy w rozdziale dotyczącym rozdzielczości, wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie jest wyraźne. Z powyższego porównania widać, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest nie wskazane, bowiem zdjęcia zaczynają wyglądać wówczas na nienaturalnie wyostrzone.