Wady: Parę miesięcy temu sprzedałem z ulgą ten aparat.Teraz trafiłem na zdjęcia nim wykonane i postanowiłem coś o nim napisać. Aparat daje słabe kolory, więc używałem go głównie w trybie czarno-białym. Nijakość zdjęć idzie w parze z bardzo złą ergonomią. Bezużyteczne kółko zmiany parametrów wokół obiektywu, które bardzo łatwo przestawić. Przepastne menu i prawie żadnych klawiszy na obudowie. Straciłem kwadrans, żeby uruchomić lampę błyskową, choć używam różnych aparatów od dziesięcioleci. Mam Nikona, który łączy się z telefonem i przesyła zdjęcia. W wykonaniu Sony to katorga. A do tego pokraczne etui ever-ready

Zalety: Bardzo dobra ostrość i świetna tonalność fotek monochromatycznych. Uchylny ekran, pozwalający na dyskretne fotografowanie. Bardzo szybki autofocus. Używalne wysokie ISO.

Podsumowanie: Ten aparat ma wszystko. Wyrywa się, żeby robić zdjęcia za mnie, co jest irytujące. Jest jakby "gumowy". Co z tego, że ma dobrą matrycę i obiektyw, gdy praktycznie oferuje zero przyjemności z robienia zdjęć. Zamieniłem na Lajkę D-lux6 z gripem i elektronicznym wizjerem i mam świetnego kompana. Niestety, Sony nie czuje fotografii. Jestem amatorem i robienie zdjęć ma być przyjemnością, a nie katorgą. Niezależnie od jakości obrazu - fotek ani z Sony, ani z Lajki nie wyślę na konkurs. To niech przynajmniej pstrykanie daje przyjemność!

Wady: Niezbyt wygodny chwyt, trudno korzystać z niego jedną ręką przez dłuższy czas. Łatwo rysujący się ekran - jak ktoś ma nowy egzemplarz, to polecam jakoś go zabezpieczyć. Brak możliwości zaawansowanego sterowania aparatem z komputera lub smartfona (chyba, że o czymś nie wiem) - dostępny jest jedynie tryb auto. Niewielki zoom optyczny - choć to trochę czepianie się, bo większy wiązałby się zapewne z niższą jakością obrazu / wyższą ceną (jednocześnie zdjęcia są na tyle dobre, że naprawdę mocno można je kadrować).

Zalety: Znakomite, jak na kompakt, możliwości robienia zdjęć w słabym świetle (ISO 3200 wciąż wygląda bardzo przyzwoicie). Ogólna jakość zdjęć (porównywalna z lustrzankami, i to wcale nie tymi najtańszymi). Mnogość sensownych opcji dodatkowych - choćby manualny focus sterowany pierścieniem wokół obiektywu. Możliwość odchylenia lampy błyskowej i ekranu. Solidna obudowa.

Podsumowanie: Świetny aparat, jeśli ktoś pragnie robić bardzo przyzwoite zdjęcia, jednocześnie nie chcąc nosić ze sobą lustrzanki.

Wady: Jest to kompakt nie lustro więc nie ma co wymagać

Zalety: 1.Znakomite macro 2.Bdb jakość zdjęć do iso3200 3.Bardzo szybki AF 4.Manualne ostrzenie z podglądem ostrości wyciętego fragmentu 5.RAW 6.Znakomite filmy w Full HD

Podsumowanie: Bardzo udana konstrukcja ,która ma już 5 wersję.Nie wiem czy jest sens dopłacać do wersji 3 i 4 bo M@ ma wszystko co potrzeba do bdb zdjęć .Polecam gorąco bo to mój najlepszy kompakt ,a mam luster i małpek kilkanaście.

Wady: Trudno ująć to jako wadę ,ale zszedłem z Canona i uważam że trzeba się przestawić na ten soft i jego intuicyjność. Może ilość klawiszy funkcyjnych i ich usytuowanie.

Zalety: Zdjęcia, rozdzielczość, jpeg . Rawy na tym obiektywie trochę geometrycznie słabe po wyciągnięciu z softu po korekcji trochę strat. Jest mały. Dobra lampka ,ładnie mierzy zdjęcia.

Podsumowanie: J/w zszedłem z Canona po 25 latach amatorki. Nie czuję bolesnej straty tylko ulgę na spacerach, wędrówkach urlopowych. zamiast 4 kg mam 350 gr z lampką do niego. Myślę nad wizjerem ale na razie luz :.> bo troszkę za drogi ale może kiedyś pozdro.

Wady: Najważniejsze: - wysoka cena - krótki zoom Zauważalne: - chłodna tonacja zdjęć (czerwień jest zbyt słabo nasycona) - wyraźna żółta dominanta w świetle żarówek i latarni ulicznych Drobne: - brak możliwości robienia zdjęć przez dotykanie ekranu - ekran uchylny tylko w pionie

Zalety: Najważniejsze: - bardzo dobra czułość (nawet zdjęcia na maksymalnym ISO są używalne) - duża matryca - faktycznie mieści się w kieszeni - jasne szkło na szerokim końcu - praktycznie brak szumów chromatycznych w pełnym zakresie czułości Zauważalne: - wystarczająco długa praca na baterii - uchylny ekran Drobne: - tylko niewielkie bliki przy pracy pod światło (ja je akurat lubię)

Podsumowanie: Po fatalnym uszkodzeniu poprzedniego modelu zdecydowałem się na zakup jego następcy, mimo jeszcze bardziej wyśrubowanej ceny (RX100 też był drogi), ponieważ tamten mi się dobrze sprawdzał. Skusiła mnie zwłaszcza bardziej światłoczuła matryca - a to dla mnie to podstawa, bo zwykle fotografuję ludzi w pomieszczeniach i to bez użycia flesza. Okazało się, że podczas gdy RX100 robił akceptowalne dla mnie zdjęcia do ISO 3200 (zamiast pewnego ziarna w 6400 wolałem zaryzykować poruszenie), to w RX100 II nawet te na ISO 12800 da się je oglądać - a bywa, że dodatkowo je kadruję z powodu krótkiego zooma! Dodatkowym atutem jest uchylny ekran - dla mnie to nie konieczność, ale ułatwia robienie zdjęć z nietypowych ujęć i zwiększa dyskrecję (kiedy patrzę na aparat z góry trudniej zauważyć, że właśnie kogoś fotografuję). W moich zastosowaniach najbardziej przeszkadzają mi problemy z barwami, głównie silne zażółcenie w świetle żarowym (do tej pory ograniczałem się tylko do JPG-ów, może z RAW-ami będzie nieco lepiej), ale zdaje się, że to powszechny problem. Bardziej mam pretensje, że nie da się nim zrobić dobrego zdjęcia czegoś, co jest intensywnie czerwone albo jaskrawo pomarańczowe - nawet takich jak bliskie światła stopu o zmierzchu. Pomarańczowa lampa sceniczna złożona z diod LED też wyszła bardzo blado. Pod tym względem lepszy był Canon S100, którego używałem jeszcze wcześniej, natomiast RX100 tak samo źle sobie z tym radzi jak RX 100 II. Drugi ważny problem to krótki zoom - nawet przy ISO 100 w słoneczny dzień zastosowanie pełnego zooma cyfrowego powoduje, że obraz staje się nieco rozmyty (choć używalny). Z drugiej strony producent zwiększył jego zasięg z 7,2x w RX100 do 14x w RX100 II - zapewne Sony uznało, że przy lepszej jakości obrazu można dalej przesunąć granicę powiększania pikseli. Oczywiście teoretycznie zawsze można przyciąć obraz w komputerze, ale czasem odpowiedni wybór kadru jest ważny nawet, jeśli technicznie zdjęcie jest kulawe, więc odnotowuję to jako poprawę. *** Ze względu na małe rozmiary i bardzo dobrą jakość zdjęć nawet przy słabym świetle jest to dla mnie (i pewnie jeszcze długo pozostanie) podstawowy aparat. Mam go zawsze ze sobą jako narzędzie do dokumentowania otaczającej rzeczywistości, ale przy takiej jakości obrazu granica między użytecznością a twórczością przestaje być istotna i nawet przypadkowo wykonany portrecik, detal albo krajobraz mogę po namyśle bez obaw zamieścić w swojej galerii, jeśli tylko zrobi na mnie dobre wrażenie. Na dziś nie widzę żadnego zastępcy dla RX100 II jako uniwersalnej, kieszonkowej małpki robiącej zdjęcia wysokiej jakości (używanej bez flasha), bo nawet, jeśli inne aparaty dają równie dobry albo i lepszy obraz, to albo nie mieszczą się w kieszeni, albo w ogóle nie mają zoomu i kosztują jeszcze więcej (Sony RX1, Fuji X100), albo w słabym świetle mocno szumią i tracą detale. RX100 II nie podołał dopiero warunkom scenicznym - w odległości 5-10 metrów od oświetlonej sceny często nie mogłem wykonać odpowiednich zbliżeń bez nadmiernego ziarna (sylwetki jeszcze się nadawały). Niedawno ogłoszony RX10 pewnie już dałby sobie radę spokojnie, bo i zoom większy, i stała jasność obiektywu 2,8 (zamiast 4,9), ale jest oczywiście większy, jeszcze droższy, a może mieć te same problemy z czerwienią, więc do takich specjalnych warunków szukam po prostu aparatu uzupełniającego.