Wygodę użytkowania Canona 5D Mark III oceniamy wysoko. Aparat ma spore rozmiary, dzięki czemu rękojeść jest duża i mamy dość miejsca na swobodne ułożenie dłoni. Dodatkowo jest ona dobrze wyprofilowana, co pozytywnie wpływa na wygodę uchwytu. Na tylnej ściance jest sporo wolnego miejsca na ułożenie kciuka, a niewielkie zgrubienie na obudowie przy prawym brzegu oraz wyłożenie całej rękojeści gumowym materiałem powodują, że aparat trzyma się bardzo pewnie.

Dostęp do przycisków znajdujących się w zasięgu prawej dłoni jest swobodny. Aparat na tyle stabilnie leży w ręku, że obsługa pozostałych przycisków lewą dłonią również nie nastręcza żadnych problemów. Przycisków na obudowie jest sporo i dają one dostęp do najważniejszych ustawień fotografowania. Ponadto część z elementów sterujących można dostosować (w pewnym zakresie) do własnych upodobań. Odpowiednia ergonomia przycisków powoduje, że do menu zagląda się raczej rzadko. Nawet jeśli okaże się, że często korzystamy z funkcji, do których przyciski nie dają bezpośredniego dostępu, możemy posiłkować się zakładką Moje menu, która umożliwi nam szybki dostęp do najczęściej używanych opcji. Samo menu jest bardzo bogate i oferuje szereg rozwiązań, dzięki którym nowy 5D jest bardzo funkcjonalnym narzędziem.

Obiektywy

Pełnoklatkowa matryca 5D Mark III wymusza stosowanie odpowiednich obiektywów. Odpadają zatem wszystkie te, które są przeznaczone dla lustrzanek z matrycami APS-C (oznaczenia jako EF-S w przypadku obiektywów marki Canon, DC w przypadku Sigmy, Di-II w przypadku Tamrona i DX w przypadku Tokiny).

Szybkość

Do szybkości działania Canona 5D Mark III trudno mieć jakieś szczególne zastrzeżenia. Na jego pokładzie znajduje się nowy procesor DIGIC 5+, który zapewnia wystarczającą moc, by aparat działał sprawnie i płynnie. Nowy 5D jest gotowy do użycia praktycznie natychmiast po przesunięciu przełącznika na pozycję ON. Takie operacje jak poruszanie się po menu, przeglądanie i powiększanie zdjęć odbywają się płynnie i nie natrafimy w tym przypadku na irytujące opóźnienia. Usuwanie pojedynczych zdjęć odbywa się niemal natychmiastowo, a zwykłe formatowanie trwa zaledwie kilka sekund. Jedynie przy pełnym formatowaniu kart SD (które wykonuje się raczej rzadko) warto się uzbroić w nieco cierpliwości bowiem w ekstremalnych przypadkach może ono zająć nawet kilkadziesiąt sekund.

Zdjęcia seryjne

Canon 5D posiada tryby zdjęć seryjnych o dwóch prędkościach fotografowania: 6 oraz 3 kl/s. W opcjach trybu wyzwalania migawki można również znaleźć opcję cichych zdjęć seryjnych, która umożliwia fotografowanie z prędkością 3 kl/s. Test możliwości aparatu w tym zakresie wykonaliśmy z kartą Lexar Professional 600x o pojemności 16 GB, przy czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 37.4 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 5760×3840 pikseli 11.2 MB. Dla trwającej 30 sekund serii otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• Zdjęcia szybkie:
  • 162 zdjęcia JPEG LARGE FINE (5.4 kl/s),
  • 62 zdjęcia RAW (2.07 kl/s),
• Zdjęcia wolne:
  • 90 zdjęć JPEG LARGE FINE (3.0 kl/s),
  • 61 zdjęć RAW (2.03 kl/s),

Dokładne wyniki naszych pomiarów dla szybkich zdjęć seryjnych prezentujemy na poniższych wykresach.

Zarówno w przypadku JPEG-ów jak i RAW-ów aparat nie ma problemu z osiągnięciem deklarowanej szybkości 6 kl/s. Dla tych pierwszych jest w stanie utrzymać ją przez ponad 12 sekund, po czym nieznacznie zwalnia, a tempo fotografowania staje się trochę nieregularne. Na tym etapie średnia prędkość utrzymuje się na poziomie 5 kl/s. W przypadku surowych plików początkowa seria trwa około 2 sekund, po czym następuje zwolnienie, a dalsze fotografowanie odbywa się w tempie ok. 1.8 kl/s. Spójrzmy teraz na szczegółowe wyniki dla trybu wolnego.

W przypadku JPEG-ów aparat był w stanie fotografować z prędkością 3 kl/s przez cały 30-sekundowy odcinek czasu. W przypadku RAW-ów natomiast prędkość ta jest utrzymywana przez około 7 sekund. Po tym czasie aparat zwalnia i fotografowanie odbywa się ze średnią prędkością na poziomie 1.7 kl/s.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki systemu EOS nie posiadają stabilizacji matrycy i wymagają stosowania obiektywów wyposażonych w mechanizm optycznej stabilizacji obrazu (IS).

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usuwania kurzu z matrycy. Trzeba jednak przyznać, ze przez ponad trzy tygodnie używania aparatu, mimo częstego zmieniania obiektywów, nie zauważyliśmy aby na matrycy gromadził się kurz i nie było potrzeby stosowania ręcznego czyszczenia. Można zatem uznać, że system automatycznego czyszczenia działa sprawnie. Trzeba jednak pamiętać, że podczas krótkiego testu trudno ocenić jego skuteczności w dłuższym okresie czasu.

Lampa błyskowa

Canon 5D Mark III, tak samo jak jego poprzednik, nie posiada wbudowanej lampy błyskowej. Na pierwszej stronie menu fotografowania znajdziemy zbiór ustawień dotyczących zewnętrznej lampy błyskowej, którą można podłączyć do tego aparatu. Ustawienia lampy zawierają:

• Lampa błyskowa (włącz/wyłącz),
• Pomiar E-TTL II (wielosegmentowy, uśredniony),
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku (automatyczny, automatyczny w zakresie 1/200–1/60, stały 1/200),
• Nastawy lampy (uzależnione od podłączonej lampy),
• Kasuj nastawy lampy,
• Nastawy C.Fn w Speedlite,
• Kasuj nastawy C.Fn Speedlite.

Istnieje możliwość regulacji kompensacji mocy błysku w maksymalnym zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 EV. Dodatkowo pod przyciskiem M-Fn odnajdziemy blokadę FE.

Autofokus

Canon 5D Mark III został wyposażony w autofokus fazowy TTL-CT-SIR, który jest zupełnie nowym systemem ustawiania ostrości i zastosowano go również w modelu 1D X. Autofokus oparty jest na 61 punktach, wśród których mamy 41 punktów krzyżowych (f/4.0) i 5 punktów podwójnie krzyżowych (f/2.8). Zakres detekcji autofokusu wynosi od −2 do 18 EV i może on pracować w następujących trybach:

• One Shot AF – jednorazowe ustawienie ostrości po naciśnięciu do połowy spustu migawki,
• AI Servo AF – tryb ciągłego autofokusu dopasowującego się do poruszającego się obiektu,
• AI Focus AF – tryb pośredni, w którym aparat automatycznie wybiera, czy ma działać w AI Servo, czy One Shot.

W każdym przypadku można zmieniać domyślne ustawienia trzech parametrów:

• Czułość śledzenia – ustawienie czułości śledzenia obiektu (blokada −2 / blokada −1 / 0 / szybka zmiana +1 / szybka zmiana +2),
• Śledzenie przyspieszenie/zwalnianie – ustawienie czułości śledzenia ruchomych obiektów, których prędkość zmienia się gwałtownie (0 / +1 / +2),
• Autoprzełączenia punktu AF – ustawienia czułości przełączania punktów AF podczas śledzenia gwałtownych ruchów obiektu w górę, w dół, w lewo lub w prawo.

Druga karta zawiera opcje związane z ustawieniem priorytetu wyzwalania lub ostrości w trybie AI Servo AF podczas wykonywania pojedynczych lub serii zdjęć. Trzecia karta natomiast dotyczy trybu One Shot AF. Można tam ustawić priorytet wyzwalania i ostrości, wybrać opcje korzystania z elektronicznego pierścienia ustawiania ostrości w niektórych obiektywach Canona oraz ustawić oświetlenie wspomagające AF przy korzystaniu z lampy błyskowej Speedlite.

Czwarta karta zawiera między innymi opcje związane z wyborem punktów AF. Po pierwsze możemy zdecydować, które punkty AF mają być wybieralne (61 punktów, tylko krzyżowe, 15 punktów lub 9 punktów). Ponadto, 5D Mark III oferuje następujące tryby wyboru obszaru AF:

• wybór ręczny: AF punktowy (obszar ustawiania ostrości jest mniejszy niż w przypadku tradycyjnego 1-punktowego AF),
• wybór ręczny: 1-punktowy AF,
• poszerzony obszar AF (1-punktowy AF działający z pomocą 4 sąsiednich punktów powyżej, poniżej i na bokach),
• poszerzony obszar AF: Otoczenie (1-punktowy AF działający z pomocą wszystkich sąsiednich punktów),
• wybór ręczny: strefowy AF (wybór 1 z 9 stref, na które został podzielony cały 61-punktowy obszar AF),
• autowybór: 61-punktowy AF.

Standardowo w teście autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przesłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Trzeba przyznać, że w porównaniu do 5D Mark II, autofokus w nowym modelu jest wyraźnie celniejszy. Mimo to jednak spodziewaliśmy się lepszych rezultatów w tej kategorii. Dla obiektywu 1.8/85 odchyłki dla ponad połowy wyników nie przekroczyły 6%, a w całym teście nie zanotowaliśmy zdjęć o odchyłkach większych niż 12%. Nieco gorzej zachowuje się AF we współpracy z obiektywem 2.8/100. Co prawda w tym przypadku liczba zdjęć o odchyłkach nie przekraczających 6% jest nawet wyższa, jednak pojawiło się kilka zdjęć w których przekroczyły one (i to nawet wyraźnie) 20%. Warto jeszcze dodać, że oba obiektywy musiały być przed testem skalibrowane bowiem wykazywały niewielki, acz widoczny back focus.

Musimy też pokusić się o dodatkowy komentarz dotyczący obiektywu 2.8/100. Zauważyliśmy bowiem, że autofokus trafia wyraźnie lepiej jeśli ostrzymy od nieskończoności. Gdy obiektyw był rozogniskowywany w stronę minimalnej odległości, wówczas AF trafiał znacznie słabiej. Aby nie być gołosłownym, spójrzmy na poniższy wykres.

Przedstawia on wyniki otrzymane dla dwóch odrębnych serii pomiarowych. Dla jednej serii obiektyw był za każdym razem rozogniskowywany w stronę minimalnej odległości ostrzenia, w drugiej w stronę nieskończoności. Choć wyniki dla obu serii mają inny punkt zerowy (odchyłki obliczane są na podstawie maksymalnego wyniku w danej serii), to widać wyraźnie, że gdy aparat ostrzy od strony minimalnej odległości, wyniki mają znacznie większy rozrzut.

Zdecydowaliśmy się również sprawdzić celność autofokusu ciągłego (AI Servo AF), fotografując obiekt poruszający się naprzemiennie w dwóch kierunkach: od i w stronę aparatu. Dla każdej próby wykonaliśmy co najmniej 20 zdjęć. Następnie skuteczność trafień ocenialiśmy wzrokowo, stosują proste kryterium podziału na zdjęcia ostre i nieostre. Na początku skorzystaliśmy z obiektywu Canon EF 85 mm f/1.8 USM i wybraliśmy ustawienia dla przypadku nr 5 (obiekty w chaotycznym ruchu w dowolnym kierunku). W trybie zdjęć pojedynczych otrzymaliśmy skuteczność trafień na poziomie 75%. W trybie zdjęć seryjnych jednak skuteczność spadła do około 25%. Wybraliśmy zatem przypadek nr 6 (obiekty w chaotycznym ruchu ze zmienną szybkością) i tym razem przy zdjęciach seryjnych skuteczność wyniosła około 50%. Zdecydowaliśmy się sprawdzić również przypadek uniwersalny nr 1, jednak zmieniliśmy ustawienie parametru „czułość śledzenia” na wartość maksymalną. Na maksymalną wartość ustawiliśmy również drugi parametr, czyli „śledzenie przyspieszenie/zwalnianie”. W takim przypadku skuteczność AI Servo AF wzrosła do około 60%.

Kolejne próby wykonaliśmy korzystając z obiektywu Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Dla przypadku nr 5 skuteczność przy zdjęciach pojedynczych wyniosła około 65%. W przypadku nr 6 natomiast dla zdjęć seryjnych otrzymaliśmy skuteczność na poziomie 60%. Na koniec sprawdziliśmy jeszcze przypadek nr 1 (zmodyfikowany w opisany wcześniej sposób), zarówno dla zdjęć pojedynczych jak i seryjnych. W tym pierwszym przypadku skuteczność osiągnęła całkiem dobry poziom około 65%. Jednak w trybie zdjęć seryjnych wyniosła jedynie około 30%.

Pomiar światła

Canon 5D Mark III ma bardziej rozbudowany system pomiaru światła niż jego poprzednik. Zamiast 35-strefowego czujnika, w najnowszym EOS-ie znalazł się 63-strefowy o nazwie iFCL (Focus Colour Luminance) pracujący w zakresie od 1 do 20 EV (dla 50 mm, f/1.4, ISO 100). Jest to analogiczny system pomiaru do tego, jaki znalazł się na przykład w EOS-ie 7D i 60D. W czujniku tym zastosowano dwie warstwy światłoczułe: pierwsza warstwa jest czuła na światło czerwone i zielone, natomiast druga warstwa na światło niebieskie i zielone. W stosunku do 5D Mark II jego następca ma także zwiększony zakres kompensacji ekspozycji do ±5 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2. Do dyspozycji mamy następujące tryby pracy pomiaru światła:

• Pomiar wielosegmentowy,
• Pomiar skupiony (ok. 6.5% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar punktowy (ok. 2.8% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar centralnie ważony uśredniony.

Warto w tym miejscu poruszyć jeszcze problem związany z pomiarem światła przy bardzo ciemnych scenach i spowodowany podświetleniem górnego wyświetlacza LCD oraz światłem wpadającym przez okular wizjera. Naszym zdaniem problem jest w zasadzie niewielki i dotyczy jedynie sytuacji, gdy fotografujemy w naprawdę słabym oświetleniu. Dla przykładu, poniższe zdjęcie zostało wykonane w ciemnym pokoju z włączoną jedynie i nisko wiszącą lampą sufitową z żarówką o mocy 60 W. Zarówno do fotografowanego obiektu, jak i aparatu docierało jedynie światło rozproszone. Parametry ekspozycji dla tego zdjęcia przedstawiają się następująco: ISO 3200, migawka 1.6 sekundy, przysłona f/5.6.

W tych warunkach włączenie podświetlenia górnego wyświetlacza powodowało skrócenie czasu ekspozycji do 1.3 sekundy, czyli o 1/3 EV. Identyczną zmianę powodowało również wpadające przez okular wizjera światło.