Jak zatem działa odszumianie w D800 przy poszczególnych ustawieniach, można przekonać się na podstawie poniższej tabelki. Zdjęcia wykonaliśmy dla maksymalnej natywnej czułości ISO 6400 oraz czułości rozszerzonej ISO 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Podobnie jak w przypadku D4 możemy stwierdzić, że funkcja odszumiania działa rozsądnie. Widać, że z jednej strony w miarę zwiększania intensywności procesu szum się obniża, a z drugiej działanie procedur odszumiających nie jest szczególnie inwazyjne dla jakości obrazu i pozwala zachować całkiem sporą ilość szczegółów.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D800 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu D700 oraz Canona 5D Mark III.

ISO 50
D800
5D MkIII
ISO 100
D800
D700
5D MkIII
ISO 200
D800
D700
5D MkIII
ISO 400
D800
D700
5D MkIII
ISO 800
D800
D700
5D MkIII
ISO 1600
D800
D700
5D MkIII
ISO 3200
D800
D700
5D MkIII
ISO 6400
D800
D700
5D MkIII
ISO 12800
D800
D700
5D MkIII
ISO 25600
D800
D700
5D MkIII
ISO 51200
5D MkIII
ISO 102400
5D MkIII

Z powyższego porównania widać, że poziom szumu w Nikonie D800 jest mniej więcej na tym samym poziomie, co w Canonie 5D Mark III, aż do czułości ISO 3200. Przy ISO 6400 można zauważyć już pewne różnice na korzyść lustrzanki Canona, choć są one raczej minimalne. W zasadzie na wycinkach zdjęć scenki są one niemal niewidoczne i łatwiej je zauważyć na wycinkach tablicy Kodaka. W miarę wzrostu czułości przewaga 5D Mark III nad D800 wzrasta, aczkolwiek wciąż jest raczej niewielka. Trzeba również pamiętać, że w Nikonie ISO 12800 oraz 25600 są czułościami rozszerzonymi podczas gdy w Canonie to wciąż czułości natywne. W związku z tym warto zauważyć, że szum na tych czułościach w D800 nie jest wcale dramatycznie duży i nie degraduje mocno jakości obrazu. W zasadzie ISO 12800 można uznać za w pełni używalne,  a wyjątkowych sytuacjach można się również ratować ISO 25600, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę dużą liczbę pikseli, z których możemy resamplować w dół, zmniejszając tym samym poziom szumu.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Porównując powyższy wykres z analogicznym z testu Canona 5D Mark III można faktycznie zauważyć, że konkurent D800 ma nad nim przewagę jeżeli chodzi o poziom szumów na najwyższych czułościach. Widać jednak, że faktycznie nie jest ona duża. Różnica przy czułości ISO 6400 jest na poziomie nie przekraczającym 1 punktu procentowego i – jak można było zauważyć na zdjęciach – jest ona w praktyce ledwie zauważalna. Dla najwyższej czułości dostępnej w D800 czyli ISO 25600 przewaga lustrzanki Canona jest tylko na poziomie około 1–2 punktów procentowych.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki potwierdzają nasze dotychczasowe wnioski.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D800 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023, czyli o szerokości 1024. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500.000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Histogramy otrzymane na podstawie analizy darków z D800 wyglądają typowo jak dla innych lustrzanek Nikona. Producent nie stosuje biasu o z góry określonej wartości, w wyniku czego histogramy mają kształt tylko połówki typowego rozkładu gaussowskiego. Rezultatem jest również to, że średnie wartości sygnału oraz odchylenia standardowe (zaprezentowane w tabelce poniżej) nie mają statystycznych właściwości, bowiem w całym zakresie czułości te pierwsze przyjmują wartości mniejsze od tych drugich. Same darki natomiast wyglądają rozsądnie. Dopiero przy najwyższych czułościach dają się zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy. Są one jednak niewielkie i objawiają się głównie nieco większym zaszumieniem prawej strony kadru i obszarów bezpośrednio przy jego brzegach. Warto zaznaczyć, i zaliczyć na plus, że nie obserwujemy typowych oznak bandingu.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane niejednorodności pojawiające się na najwyższych czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600