Zacznijmy od porównania ze sobą modeli XZ-1 (ciemniejsza część) i XZ-2 (jaśniejsza część):

Widzimy, że model XZ-2 jest zdecydowanie większy od swojego poprzednika. Za ten stan rzeczy odpowiada częściowo ekran LCD oraz lepiej ukształtowany, wymienny uchwyt na przedniej ściance. Małe zmiany zauważamy też przy elementach kontrolnych. Dzięki większej ilości miejsca, koło trybów zyskało na rozmiarze, a przez to i na wygodzie operowania. Włącznik zasilania też jest większy – tym razem podświetlana jest jego obwódka, a nie centrum.

Kształt i rozlokowanie głównych elementów na tylnej ściance pozostały właściwie bez zmian – jedynie przycisk nagrywania zmienił swoje położenie.

Korpus aparatu wykonany jest ze stopów magnezu oraz plastiku. Elementy są dobrze dopasowane, nic nie skrzypi, a zamocowanie ekranu sprawia, że by zmienić jego pozycję, należy użyć nieco więcej siły. Mimo dość skąpego miejsca na palce XZ-2 bardzo dobrze się trzyma – nie wyślizguje się z dłoni, a chwyt jest pewny, choć nie do końca wygodny. Gdyby grip był grubszy o pół centymetra, zdecydowanie poprawiłoby to chwyt aparatu. Jednak jest on wymienialny – i w tym cała nadzieja oraz szansa na wykazanie się producentów alternatywnych uchwytów do tego modelu.

Główne cechy aparatu Olympus Stylus XZ-2:

• matryca BSI-CMOS o wielkości 1/1.7” i rozdzielczości 12 Mpix,
• zakres czułości ISO 100–12800,
• jasny obiektyw f/1.8–2.5 o ekwiwalencie ogniskowych 28–112 mm,
• wbudowany filtr ND o sile 3EV,
• centralna migawka,
• seria zdjęć 15 kl/s oraz 5 kl/s z AF,
• ruchomy i dotykowy wyświetlacz LCD o wielkości 3” i rozdzielczości 920 tys. punktów,
• Full HD 30p z dźwiękiem stereo,
• możliwość podłączenia zewnętrznego wizjera, mikrofonu i lampy błyskowej.

Obiektyw

XZ-2 wyposażony został w stabilizowany obiektyw i.ZUIKO DIGITAL, który oferuje zakres ogniskowych 6–24 mm (ekwiwalent małego obrazka: 28–112 mm), czyli 4-krotny zoom. Światłosiła tego obiektywu wynosi f/1.8–2.5.

Konstrukcja obiektywu to 11 elementów ułożonych w 8 grupach, a wśród nich znalazło się 6 powierzchni asferycznych. Aby uczynić obiektyw wszechstronniejszym, producent oferuje możliwość zamontowania filtru konwersyjnego TCON-17 dającego dodatkowe optyczne powiększenie 1.7x bez spadku jasności. Innym filtrem jest MOCN-40, który to jest niczym innym jak soczewką nasadkową makro. Filtry te mocuje się na obiektywie za pomocą tulei CLA-12.

Spójrzmy, jak prezentuje się XZ-2 na tle konkurencyjnych konstrukcji pod względem parametrów obiektywu:

W celu zabezpieczenia przedniej soczewki przed uszkodzeniem podczas transportu producent oferuje dekielek, który mocujemy do obudowy dostarczonym wraz z aparatem paskiem.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu:

6 mm (ekwiwalent 28 mm)

24 mm (ekwiwalent 112 mm), zoom 4 x

Aparat jest także wyposażony w 2-krotny zoom cyfrowy. Dzięki niemu maksymalne dostępne powiększenie wynosi 8x (224 mm dla formatu małoobrazkowego). Niestety, fotografowanie w tym trybie to de facto rejestrowanie jedynie środkowej części obrazu – gdy wybierzemy format zapisu RAW, nie dostrzeżemy różnicy, a na podglądzie zobaczymy białą ramkę pokazującą obszar widoczny podczas kadrowania. Przy formacie JPEG aparat zapisze do pliku tylko wycinek matrycy, widzieć będziemy zatem powiększony dwukrotnie obraz, co skutkuje obniżeniem jego jakości.

6 mm +TC, (ekwiwalent 56 mm)

24 mm +TC, (ekwiwalent 224 mm), zoom 8 x

Model ZX-2 posiada dedykowany tryb makro, po wybraniu którego możemy ustawić ostrość na przedmiotach umieszczonych nawet w odległości poniżej 1 cm od przedniej soczewki obiektywu przy wymuszonej pozycji zoomu odpowiadającej szerokiemu kątowi. Biorąc pod uwagę poziomy rozmiar matrycy wynoszący 7.6 mm, uzyskujemy skalę odwzorowania równą 1:4.2, co w przeliczeniu na format małoobrazkowy daje 1.13:1. Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie makro dla największego możliwego przybliżenia.

Tryb makro, odwzorowanie 1:4.2

Musimy zdawać sobie sprawę z faktu, że tak małe odległości od soczewki powodują duże problemy z prawidłowym oświetleniem. Oczywiście trybu makro nie stosuje się wyłącznie w tak ekstremalnie małych odległościach, a odsunięcie się o około 5 cm daje nam już wysoki komfort fotografii zbliżeniowej, tracimy jednak mocno na uzyskanym powiększeniu (zaledwie 1:12 lub 1:2.5 dla formatu małoobrazkowego).

Tryb makro 5 cm (1:12)

Elementy sterowania

Mimo małych rozmiarów, konstruktorom udało się zabudować ruchomy wyświetlacz, a także wysuwaną lampę błyskową i stopkę na zewnętrzną lampę. Na obudowie znajdziemy także koło nastawcze oraz dwa pokrętła sterujące – tak jak w zaawansowanych lustrzankach.

Przednia ścianka to miejsce zajmowane w dużej części przez obiektyw otoczony ruchomym pierścieniem, który pełni funkcję głównego pierścienia sterowniczego. Po lewej stronie obiektywu – patrząc od góry korpusu – znajduje się dioda wspomagająca działanie układów autofokusu (wykorzystywana jest także do sygnalizowania pracy samowyzwalacza), poniżej znajdziemy przycisk funkcyjny Fn2, pod którym umieszczono dodatkową dźwignię. Jej zadaniem jest przełączanie pierścienia obiektywu z pracy płynnej na skokową.

Górną ściankę zajmują w kolejności od lewej do prawej:

• lampa błyskowa,
• mikrofon stereofoniczny,
• gorąca stopka,
• włącznik zasilania,
• spust migawki z dźwignią zoomu,
• pokrętło zmiany trybów.

Na tylnej ściance producent umieścił – poza odchylanym wyświetlaczem LCD – następujące elementy kontrolne:

• przełącznik aktywujący lampę błyskową,
• port akcesoriów,
• przycisk filmowania,
• przycisk odtwarzania zdjęć,
• przycisk funkcyjny Fn1,
• obrotowy pierścień pełniący też funkcję wybieraka czterokierunkowego:
  • góra – korekta ekspozycji,
  • prawo – tryby pracy lampy błyskowej,
  • lewo – wybór pola autofokusu,
  • dół – tryby wyzwalania migawki i samowyzwalacz, a także kasowanie zdjęć,
  • środek – przycisk OK zatwierdzający ustawienia,
• przycisk aktywowania menu,
• przycisk INFO.

Dolna ścianka została wykorzystana na umiejscowienie gwintu statywowego, głośnika oraz komory akumulatora i karty pamięci. Położenie gwintu statywowego powoduje, że po przymocowaniu aparatu do statywu nie mamy możliwości otwarcia komory baterii.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest dedykowanym litowo-jonowym akumulatorem oznaczonym symbolem LI-90B o pojemności 1270 mAh, próżno jednak szukać w instrukcji obsługi informacji o jego żywotności. Podczas testów akumulator wymagał ładowania, zanim przekroczyliśmy 500 zdjęć. Wierzymy jednak, że uzyskać można znacznie lepszy wynik przy wyłączeniu automatycznego podglądu zdjęcia lub używaniu zewnętrznej lampy błyskowej. Warto też pamiętać, że korzystanie z kart pamięci posiadających funkcję łączności bezprzewodowej powoduje szybsze rozładowywanie akumulatora.

Ładowanie akumulatora odbywa się poprzez port USB i trwa około 3 godzin przy wykorzystaniu standardowego dołączonego do aparatu zasilacza USB. Taki sam czas uzyskaliśmy, ładując aparat bezpośrednio z gniazda USB komputera. By móc w tym samym czasie ładować akumulator oraz robić zdjęcia, musimy zaopatrzyć się w opcjonalną ładowarkę UC-90.
Gniazdo baterii nie jest zabezpieczone przed przypadkową próbą umocowania akumulatora w nieprawidłowy sposób, jednak sposób rozmieszczenia styków jest taki, że odwrotne włożenie nie spowoduje uruchomienia aparatu. W komorze baterii jest też miejsce na zainstalowanie karty pamięci standardu Secure Digital (SD, SDHC i SDXC). Aparat może także współpracowac z kartami Flash Air oraz Eye-Fi wyposażonymi w interfejs bezprzewodowy. Gdy nie mamy karty, możemy wykonywać zdjęcia, korzystając z 39 MB wbudowanej w aparat pamięci.

XZ-2 wyposażono w umieszczone na bocznej ściance aparatu uniwersalne złącze AV/USB oraz port HDMI, zabezpieczone ochronną klapką. Złącze HDMI pozwala na wyświetlanie zdjęć na telewizorach HD w rozdzielczości: 1080i, 720p, 480p (NTSC) lub 576p (PAL). Po aktywacji w menu funkcji HDMI Control możemy kontrolować aparat za pomocą pilota od telewizora.

Wyświetlacz

XZ-2 wyposażony jest w ruchomy 3-calowy ekran LCD TFT o rozdzielczości 920 tys. punktów. Wyświetlacz ten posiada także dotykowy panel wykonany w technologii pojemnościowej. Możemy go odchylać tylko w jednej płaszczyźnie (45 stopni w dół lub 90 stopni do góry), co umożliwia nam fotografowanie z niskiej lub wysokiej perspektywy – nie da się obrócić go do pozycji transportowej tak, by był chroniony przed uszkodzeniem.

Do pracy ekranu nie można mieć najmniejszych zastrzeżeń. Obraz jest kontrastowy, a kolory dobrze oddane. By zwiększyć komfort użytkowania, producent wprowadził możliwość przełączania między kolorystyką normalną i podbitą (vivid) oraz definiowanie jasności obrazu, jak i korekcję temperatury barwowej w zakresie od −7 do +7. Ta ostatnia, dość unikalna opcja wydaje się bardzo interesująca. Jednak zasięg jej działania jest zbyt mały, by była ona użyteczna np. w zastosowaniu studyjnym, gdzie przy kadrowaniu posługujemy się światłem żarowym, a samo zdjęcie wykonywane jest przy oświetleniu błyskowym.

Wizjer

Opisywany aparat nie posiada wbudowanego wizjera. Został natomiast wyposażony w specjalne gniazdo umożliwiające podłączenie opcjonalnego zewnętrznego wizjera elektronicznego (VF-2 lub VF-3) mocowanego na sankach gorącej stopki. Wizjer ten da się odchylić o maksymalnie 90 stopni, co znacznie ułatwi fotografowanie z niskich perspektyw.