Przy najniższej natywnej czułości, czyli ISO 100, dla najlepszej jakości obrazu 1D X notuje wartość zakresu tonalnego na poziomie 7.5 EV. Trzeba przyznać, że jest to całkiem dobry wynik, zwłaszcza że poprzednie modele profesjonalnych EOS-ów nie przekraczały w tej kategorii 7 EV, a testowany w zeszłym roku 5D Mark III osiągnął 6.6 EV. Z drugiej jednak strony nie udało mu się pokonać w tym pojedynku konkurenta ze stajni Nikona, bowiem D4 zanotował wynik aż 8.3 EV. W porównaniu do A99 przy ISO 100 testowany EOS ma nieznaczną przewagę na poziomie 0.5 EV, jednak lustrzanka Sony dla czułości ISO 50 osiągnęła aż 7.7 EV w tej kategorii. Co ciekawe, podobnie jak w 1D X, również w A99 jest to czułość rozszerzona, a dla niej lustrzanka Canona notuje nieco niższy wynik niż przy ISO 100.

Dla pozostałych kryteriów maksymalne osiągi 1D X nie są szczególnie imponujące. Dla stosunku sygnału do szumu na poziomie 4 przy ISO 100 notuje 8.6 EV, ale co ciekawe przy ISO 50 dochodzi do 9 EV. W tym przypadku jednak zarówno Nikon D4, jak i Sony A99 wypadają wyraźnie lepiej, osiągając wartości w okolicy 10 EV. Dla kolejnego kryterium (SNR=2) jest podobnie, bowiem testowany Canon zostaje o około 1 EV za wspomnianymi aparatami. Jedynie dla najsłabszego kryterium testowany EOS wypada podobnie jak D4, a do A99 brakuje mu jakieś 0.5 EV.

Warto jednak zauważyć, że dla tych mniej wymagających kryteriów, krzywe dość wolno opadają w miarę wzrostu ISO, przez co dla wyższych czułości 1D X ma jednak przewagę nad A99. W stosunku do Nikona natomiast zachowuje się dość podobnie, bowiem w jego przypadku można również zaobserwować dość powolny spadek wartości ze wzrostem ISO.

Zdecydowaliśmy się również przeprowadzić pomiary na plikach zapisanych w formacie mRAW. Prezentujemy je na poniższym wykresie w analogicznej formie jak dla zwykłych RAW-ów.

Na początek musimy wyjaśnić brak wyników dla kryteriów z SNR=2 i SNR=1, dla niższych czułości. Powodem jest Imatest, który po prostu tych wartości nie wyświetlił. Nie udało nam się jednak ustalić przyczyny, a w związku z tym wyeliminować tego problemu. Prezentujemy zatem wyniki w takiej formie.

Trzeba jednak przyznać, że dla najlepszej jakości obrazu wynik na poziomie 9 EV przy ISO 100 jest całkiem imponujący. Co więcej dla ISO 50 jest nawet minimalnie lepszy. Co więcej wykres zachowuje się bardzo płasko dla tego kryterium i dopiero przy ISO 1600 spada do 8 EV. Na podstawie przebiegu krzywych dla kryteriów SNR=10 i SNR=4 można by się pokusić o ekstrapolację krzywych dla pozostałych kryteriów. Można podejrzewać, że dla niższych czułości osiągnęłyby one maksymalny poziom w okolicach 12–13 EV.

Chociaż wyniki w kategorii zakresu tonalnego na mRAW-ach są faktycznie wysokie, to jednak wciąż naszym zdaniem ich użyteczność jest raczej niewielka. Pokuśmy się o dodatkowe uzasadnienie. Warto mieć na uwadze, że te 18 Mpix jakimi dysponuje 1D X to nie jest wcale tak dużo, a dla fotografów studyjnych liczba pikseli ma jednak spore znaczenie. Jest zatem bardzo wątpliwe, by byli oni skłonni używać zaledwie 10-megapikselowe mRAWy tylko dlatego, że oferują większy zakres tonalny. W fotografii sportowej czy reportażowej natomiast, fotograf najczęściej nie ma w ogóle czasu na „zabawę” RAW-ami. Zazwyczaj zdjęcia muszą jak najszybciej trafić do agencji, serwisów informacyjnych, gazet itp. Polega się zatem głównie na JPEG-ach. Jest zatem mało prawdopodobne aby zawodowi fotografowie skusili się na używanie mRAW-ów.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
ISO	Granica czerni
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800

Przy omawianiu zakresu tonalnego pokazujemy tradycyjnie, jak zachowują się zdjęcia przy obróbce komputerowej, kiedy to rozjaśniamy je lub przyciemniamy. Zdjęcia wykonujemy przy czułości ISO 100 i 1600, przysłonie f/16 i czasach odpowiednio 30 i 2 s. Następnie wywołujemy je jako 48-bitowe TIFF-y dcrawem i w Lightroomie rozjaśniamy o +4 EV oraz przyciemniamy o −4 EV, po czym zapisujemy jako zdjęcia 24-bitowe.

100 ISO
	0 EV	+4 EV
1DX
A99
1600 ISO
1DX
A99

Trzeba przyznać, że przy rozjaśnianiu ciemnych partii obrazu 1D X nie zachwycił. Przy ISO 100 wypadł gorzej niż A99, co wyraźnie widać na załączonym przykładzie. W jego przypadku proces rozjaśniania dość mocno uwydatnił szum, przez co wydobycie szczegółów nie wyszło tak dobrze jak w lustrzance Sony. Przy ISO 1600 wydaje się, że Canon wypadł jednak nieco lepiej. Choć w obu aparatach szczegóły obrazu są ledwie widoczne, to jednak szum w 1D X jest nieznacznie niższy.

Przyciemnianie jasnych partii obrazu daje bardzo podobne rezultaty w przypadku obu aparatów, zarówno dla ISO 100, jak i ISO 1600. Ewentualne różnice są raczej wynikiem nieznacznie różnej jasności oryginalnych zdjęć.

100 ISO
	0 EV	−4 EV
1DX
A99
1600 ISO
1DX
A99