Fujifilm XF1 - test aparatu
6. Jakość plików RAW
Szumy
Porównywanie poziomu szumów pomiędzy modelami przeprowadzone na plikach JPEG trudno uznać za wiarygodne, jako że nie znamy sposobu tworzenia tychże plików przez aparaty. Dlatego by porównać charakterystykę szumów XF1 dla różnych czułości ze sprzętem innych producentów, musimy przyjrzeć się wynikom uzyskanym z analizy plików RAW.Pomiar szumów matrycy wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej prezentujemy uzyskane przez nas wyniki.
W przedstawionych wykresach nie widzimy niczego niepokojącego. Wszystkie składowe proporcjonalnie rosną wraz ze zwiększaniem się czułości. To bardzo dobry znak, sugerujący brak programowej modyfikacji danych. Jedynie zwraca uwagę fakt, że w przeciwieństwie do plików JPEG zauważamy dość znaczny szum dla składowej niebieskiej.
Aby ukazać, jak wartości wyznaczonego szumu przekładają się na obraz, prócz wykresów prezentujemy tabelkę z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) scenki testowej oraz pól nr 3 i 11 tablicy Kodak Q-14.
By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.
Gdyby nie różnica w rozdzielczości – a co za tym idzie, różnica w prezentacji detalu – moglibyśmy uznać, że matryca zachowuje się identycznie jak ta z aparatu Olympus XZ-2. Podobny poziom szumu, a także podobną jego charakterystykę obserwujemy w całym spektrum czułości ISO. Pamiętajmy jednak, że matryca Olympusa ma wielkość 1/1.7”, czyli jest mniejsza od użytej w modelu XF1. Biorąc to pod uwagę, potwierdzamy wyższość matrycy XZ-2. Przy porównaniu z innymi aparatami kompaktowymi segmentu premium testowany XF1 wypada naprawdę dobrze. Można nawet stwierdzić, że zajmuje miejsce pośród najlepszych.
Dynamika tonalna
Dynamikę tonalną wyznaczyliśmy w oparciu o serię zdjęć tablicy Kodak Q-13. Pomiary wykonaliśmy na surowych plikach przekonwertowanych uprzednio do 48-bitowych TIFF-ów bez demozaikowania.Na wykresie przedstawiamy wartości zakresu tonalnego dla wysokiej, dobrej, średniej i niskiej jakości obrazu. Odpowiada to stosunkom sygnału do szumu na poziomie 10, 4, 2 i 1.
Od razu zauważamy bardzo równe wykresy, proporcjonalnie zmniejszające się wraz ze wzrostem wartości ISO. Dla najlepszej jakości obrazu matryca notuje wynik w okolicach 6.49 EV. To dobry osiąg, porównywalny z innymi aparatami. Jednostajne opadanie tej wartości skutkuje jednak dość niewielkim zakresem dynamiki dla wyższego ISO. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że aparat nie dysponuje wartościami większymi niż ISO 3200. Z jednej strony to dobrze – konstruktorzy nie byli zmuszeni do ingerencji w pliki RAW, by utrzymać najwyższą jakość obrazu ponad wartością zerową. Z drugiej strony przy dość ciemnym obiektywie może się okazać, że aparat będzie dobierał dłuższe czasy ekspozycji, by poprawnie naświetlić zdjęcie przy niedostatecznym oświetleniu.
Poniżej przedstawiamy pełne wykresy SNR wygenerowanie na podstawie wykonanych pomiarów dla wszystkich czułości aparatu:
0 na osi OX oznacza maksymalną wartość, którą aparat może zapisać w pliku RAW. Na prawej osi OY oznaczyliśmy miejsca dla kryteriów RMS = 10, 4, 2 i 1. Przy pomocy tego wykresu każdy może oszacować dostępną dynamikę dla wybranej przez siebie minimalnej użytecznej jakości. Wystarczy poprowadzić poziomą linię wzdłuż wybranego kryterium i odczytać wartość na osi OX, dla której linia ta przecina się z wykresem dla odpowiedniej czułości. Gdy np. uznamy za kryterium minimalnej użytecznej jakości 12 dB dla ISO 1600, widzimy, że dynamika sięga wartości 5.5 EV.
Aby zobrazować praktyczny aspekt dynamiki tonalnej, jaki oferuje aparat, wykonaliśmy zdjęcia scenki testowej z czasem 30 s i 2 s przy czułości odpowiednio ISO 100 i ISO 1600. Fotografie zostały zrobione w formacie RAW i skorygowane o +4 EV i −4 EV w programie Adobe Lightroom 4 na domyślnych ustawieniach (wyłączone wszystkie panele modułu Develop za wyjątkiem „Camera Calibration”).
Prąd ciemny i szum termiczny (darki)
Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. Przy tworzeniu histogramów oś pozioma pokazuje zakres wartości od 0 do 511. Maksymalna wartość na osi pionowej wynosi 400 tysięcy zliczeń.
RAW | |||
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 |
Spójrzmy na analizę statystyczną przedstawionych powyżej darków.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
100 | 256.247 | 5.926 |
200 | 255.665 | 7.947 |
400 | 255.999 | 11.785 |
800 | 255.199 | 17.983 |
1600 | 254.196 | 29.146 |
3200 | 252.926 | 52.060 |
Darki nie wykazują cech bandingu, a szum jest jednorodny. Jedynie na najwyższej czułości dopatrzeć się możemy delikatnych zakłóceń w obrazie. Producent w konstrukcji zastosował dodatkowy stały sygnał dodawany w celu lepszego odseparowania szumu od użytecznego sygnału. To ukłon w kierunku zaawansowanych programów odszumiających pracujących na plikach RAW.
Szum termiczny w plikach JPEG
Na koniec tego rozdziału, dla porządku prezentujemy jeszcze darki dla formatu JPG zapisanego przez aparat razem z plikami RAW użytymi w wyżej zaprezentowanej analizie.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 |
Czułość | Kanał R | Kanał G | Kanał B | |||
Średnia | Odchylenie standardowe | Średnia | Odchylenie standardowe | Średnia | Odchylenie standardowe | |
100 | 1.376 | 1.045 | 1.360 | 1.034 | 1.401 | 1.074 |
200 | 2.048 | 1.200 | 1.906 | 1.155 | 2.055 | 1.224 |
400 | 2.472 | 1.550 | 2.404 | 1.534 | 2.451 | 1.542 |
800 | 2.928 | 1.756 | 2.898 | 1.748 | 2.917 | 1.751 |
1600 | 4.575 | 2.266 | 4.137 | 2.208 | 4.389 | 2.216 |
3200 | 6.927 | 2.548 | 5.561 | 2.491 | 6.411 | 2.545 |