X20 oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:

• 4000×3000,
• 4000×2664 (3:2),
• 4000×2248 (16:9),
• 2992×2992 (1:1),
• 2816×2112,
• 2816×1864 (3:2),
• 2112×1548 (16:9),
• 2112×2112 (1:1),
• 2048×1536,
• 2047×1360 (3:2),
• 1920×1080 (16:9),
• 1536×1536.

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia/Vivid – wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia/Soft – profil dedykowany do fotografii portretowej,
• PRO Neg Hi – bardziej kontrastowy od PRO Neg Std, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• Czarno-biała,
• Czarno-biała z filtrem żółtym,
• Czarno-biała z filtrem czerwonym,
• Czarno-biała z filtrem zielonym,
• Sepia.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji odszumiania oraz wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

ISO 1600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Na przedstawionych przykładach wyraźnie widzimy, że nawet przy najmniejszym stopniu odszumiania jest ono realizowane dość intensywnie, a sama regulacja ma stosunkowo niewielki wpływ na obraz. Detal dla prezentowanych czułości ISO praktycznie nie istnieje nawet na minimalnej nastawie odszumiania.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Na podstawie powyższych zdjęć możemy jednoznacznie stwierdzić, że nawet na najwyższym stopniu wyostrzania fotografie nie wyglądają nienaturalnie, a siła wyostrzania jest dobrana rozsądnie, tak by efekt „halo” nie deformował obrazu.

Balans bieli

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• Żarówka,
• Świetlówka: ciepła biała,
• Świetlówka: zimna biała,
• Świetlówka: światło dzienne,
• Pod wodą,
• Temperatura koloru,
• Niestandardowy (według wzorca).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat słabo radzi sobie z prawidłowym przetwarzaniem kolorów. Jednak wizualnie pozostaje on przyjemny w odbiorze. Tradycyjnie spory błąd koloru występuje przy ustawieniu automatycznego balansu bieli w oświetleniu żarowym. Ogólnie należy uznać, że aparat preferuje chłodniejszą kolorystykę z delikatnie podkreślonym kolorem czerwonym.

Z powyższej tabelki możemy także wyciągnąć wniosek, że X20 ma tendencję do przesycania kolorów. Nie jest ona duża, jednak w większości wypadków odchyłki od 100% są dość wyraźne.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: słoneczny dzień
Światło: pochmurnie Balans bieli: auto
Światło: pochmurnie Balans bieli: pochmurnie
Światło: żarowe Balans bieli: auto
Światło: żarowe Balans bieli: żarowe
Światło: żarowe Balans bieli: 3000K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG.

Na wstępie należałoby zamieścić kilka słów wyjaśnienia dotyczącego wyglądu wykresu. W wypadku plików JPEG postanowiliśmy zanalizować szum dla wszystkich czułości, a nie tylko głównych stopni ISO. Powód tej decyzji był prosty – chęć zaprezentowania sposobu tworzenia pośrednich wartości ISO.

Wzrost poziomu szumu jest liniowy, bez znaczących odchyleń, co świadczy o dość równomiernym traktowaniu danych niezależnie od czułości. Ten sam poziom szumu dla składowej chrominancji i luminancji świadczyć może o dość mocnej redukcji szumu, szczególnie w pasmie niebieskim i czerwonym. Takie działanie obserwujemy na wszystkich czułościach bazowych. Zauważamy też, że czułości pośrednie wytwarzane są na drodze cyfrowej obróbki sygnału. Szczególnie widoczne jest to przy 3 najwyższych czułościach (ISO 4000 i 5000), gdzie poziom notowanego szumu nie różni się znacznie od wartości dla ISO 6400. Podobnie jest dla czułości z zakresu ISO 400–1600, choć wtedy czułości pośrednie uzyskiwane są poprzez cyfrowe wzmacnianie obrazu pozyskanego przy użyciu poprzedniej wartości bazowej ISO. Dlaczego jednak przy ISO 6400 jest inaczej? Wytłumaczenie tego zjawiska zostanie opisane w następnym rozdziale. Aby ukazać, jak wartości wyznaczonego szumu przekładają się na obraz, prócz wykresów prezentujemy tabelkę z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) scenki testowej wykonanych przy wyłączeniu odszumiania i najniższym stopniu wyostrzania.

Trzeba przyznać, że szum nie jest widoczny nawet dla wysokich czułości ISO. Jednak po przekroczeniu ISO 800 widzimy coraz większe i wyraźniejsze placki będące smutnym świadectwem silnego procesu odszumiania. Czułości tworzone programowo, czyli ISO 6400 i 12800 są w naszej ocenie zupełnie nieużyteczne, gdy nie zadowolimy się miniaturką tworzoną na potrzeby internetowych serwisów społecznościowych. Porównując wycinki do aparatu X10, stwierdzamy, że X20 tworzy lepszej jakości obrazy w całym spektrum czułości. To dobry znak. Możemy stwierdzić, że uzyskiwane przez model X20 obrazy JPEG są lepsze od tych utworzonych przez Nikona P7700, Canona G15 czy też Olympusa XZ-2. Osoby fotografujące w formacie JPEG powinny być bardzo zadowolone.