RX1R dobrze leży nawet w jednej ręce, wyprofilowanie pod kciuk jest niezbyt głębokie, ale dzięki pokryciu materiałem skóropodobnym chwyt jest pewny. Przy takim ułożeniu dłoni nie mamy jednak możliwości wciśnięcia kciukiem przycisku filmowania. By to uczynić, należy aparat ująć oburącz, lewą ręką podpierając obiektyw. Taki chwyt należy traktować jako podstawowy, o ile będziemy pracować w trybie preselekcji przysłony lub manualnym, nie wspominając już o ręcznej regulacji ostrości. Użytkownikom, którym brakuje jednak odpowiedniego podparcia kciuka, firma Sony oferuje opcjonalny gadżet – mocowany do stopki lampy błyskowej uchwyt TGA-1. Jego użycie uniemożliwi jednak zastosowanie wizjera elektronicznego czy lampy błyskowej.

----- R E K L A M A -----

Spust migawki pracuje z należytym oporem, dobrze wyczuwalny jest punkt, w którym następuje aktywacja pomiaru ekspozycji i ustawienia ostrości.

Jak już wspomnieliśmy w poprzednim rozdziale, elementy sterowania na obiektywie są serwomechanizmami. To znaczy, że nie mają one bezpośredniego przełożenia na ustawienie obiektywu. Informują jedynie oprogramowanie o bieżącej nastawie, a aparat sam decyduje, czy tych nastaw użyć, czy też nie, w zależności od ustawionego trybu pracy. Podobnie wygląda praca z pierścieniem ostrości – obracanie nim daje spodziewany efekt tylko w trybie MF lub DMF. Aparat nie dekoduje wyłącznie zmian położenia tego pierścienia, ale także szybkość owej zmiany. Oczywiście mechanika obiektywu ma pewne ograniczenie wynikające z możliwości silnika napędzającego przesuw soczewek. Zatem szybkie obrócenie pierścienia już o około 45 stopni powoduje, że obiektyw zmienia płaszczyznę ostrości od minimalnej do nieskończoności. Z drugiej jednak strony powolne nim obracanie może być przez aparat w ogóle zignorowane – co przekłada się na kłopoty przy próbach bardzo precyzyjnej regulacji ostrości.

Podobnie jak w aparacie RX1, tak i w opisywanym modelu automatyka ekspozycji dąży do jednego ustawienia: 1/80 s oraz f/4 przy jednoczesnym manipulowaniu czułością w zależności od warunków oświetleniowych. To dość nieoczekiwane ustawienie, gdy weźmiemy pod uwagę parametry obiektywu. Także wymóg ciągłej pracy na przysłonie roboczej – co niewątpliwie jest zaletą, gdyż cały czas widzimy rozkład ostrości – w wypadku fotografowania w skąpym świetle przy nastawie wartości przysłony większej od f/8 powoduje jej otwieranie, ale nie bardziej niż do f/8. Przyczynia się to z jednej strony do umożliwienia pracy układom AF, jednocześnie z drugiej do mocnego ograniczenia strumienia światła padającego na matrycę. Plusem jest szybsza praca układu AF (mniejsza głębia ostrości), ale jednocześnie automatyka ostrości staje się bardzo niepewna. Zdecydowanie przydałaby się funkcja pozwalająca wybrać, czy chcemy, by aparat pracował na maksymalnym otworze przysłony czy też roboczym.

Kolejnym problemem jest opcja focus peaking. Otóż funkcja ta działa tylko wtedy, gdy obraz na ekranie jest powiększony – czyli gdy aktywna jest funkcja wspomagania MF. Trzeba też zaznaczyć, że przy powiększeniu obrazu nakładanie kolorowych wzorków z filtra górnoprzepustowego (zarys ostrych konturów) jest mniej precyzyjne, a w wypadkach niektórych kadrów wręcz uniemożliwia poprawne ustawienie ostrości. Mimo że funkcja peakingu jest w istocie bardzo pomocna, w aparacie RX1R, tak jak i w RX1, traktować ją należy jako nie do końca sprawny dodatek. Co ciekawe, gdy wyłącza się powiększanie fragmentu obrazu przez chwilę widoczne są zarysy – znak, że mamy do czynienia z programowym ograniczeniem.

Podczas fotografowania mamy dostęp do trybów rozszerzonego zakresu dynamicznego: DRO oraz HDR. Tryb DRO polega na specjalnym przetwarzaniu wykonanego zdjęcia, natomiast tryb HDR oferuje wykonanie 3 fotografii z zakresu od 1 EV aż po 6 EV i złożenie ich w wynikowy obraz.

Aparat RX1R posiada funkcję automatycznej korekcji kadrowania przy wykonywaniu zdjęć portretowych. By ją aktywować, musimy wybrać format zdjęć JPEG, wielopunktowy tryb autofokusu oraz wykrywanie twarzy. Przy takiej konfiguracji po zrobieniu fotografii aparat na podglądzie pokaże dodatkową ramkę, która ma określać optymalny kadr. Na karcie pamięci zostaną zapisane dwa obrazy: oryginalny oraz automatycznie przycięty. Wydaje się, że użyteczność tego trybu nie uległa żadnym zmianom. W praktyce bowiem jest ograniczona ona do kilku predefiniowanych wzorów kadrowania.

Sony RX1R jest w dość dużym zakresie konfigurowalny. Możliwe jest przypisanie funkcji pięciu przyciskom: klawiszowi C, AEL oraz przyciskom wybieraka czterokierunkowego (za wyjątkiem przycisku GÓRA). Oto wspomniane funkcje:

• tryb wyzwalania migawki,
• tryb błysku,
• obszar autofokusu,
• efekt gładkiej skóry,
• sterowanie wykrywaniem uśmiechu,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• czułość ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• blokada AEL (domyślna funkcja klawisza AEL),
• przełącznik AEL,
• przełącznik AF/MF,
• zoom cyfrowy/zoom,
• powiększenie obrazu (przy ostrzeniu manualnym),
• pamięć MR,
• wyłączenie wyświetlacza LCD,
• nieustawiona (domyślna funkcja wszystkich klawiszy za wyjątkiem AEL).

Dodatkowo dla klawiszy C oraz AEL ustawić możemy:

• blokadę AEL w trybie punktowego pomiaru ekspozycji,
• przełącznik AEL w trybie punktowego pomiaru ekspozycji,
• blokadę regulacji AF/MF.

Widzimy, że nietrudno dostosować aparat do własnych potrzeb. Np. przypisanie lewemu i prawemu przyciskowi wybieraka 4-kierunkowego wyboru balansu bieli i czułości matrycy spowoduje, że w trybach P/A/S/M fotografowanie nie wymaga zagłębiania się w menu w poszukiwaniu odpowiednich opcji czy też używania menu podręcznego aktywowanego przyciskiem Fn. Producent oferuje także korzystanie z trybu przywoływania ustawień MR – to kolejne rozwiązanie ułatwiające i przyspieszające obsługę aparatu.

Warto podkreślić wagę przycisku Fn. Daje on nam dostęp do graficznego menu, którego zawartość możemy wykorzystać do szybkiej zmiany większości parametrów. W trybie pracy wyświetlacza LCD jako panelu kontrolnego, przycisk Fn umożliwia zmianę jeszcze większej liczby parametrów.

Tryby pracy

Koło trybu pracy aparatu umożliwia wybór jednego z następujących trybów:

• Auto – tryby automatyczne iAuto oraz iAuto+,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1,2,3 – przywołanie konfiguracji z pamięci MR,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – programy tematyczne.

Główne tryby pracy aparatu.

Menu

RX1R posiada menu, które zorganizowano w sposób znany z ostatnich aparatów SLT Sony; jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na 7 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Poszczególne grupy zawierają menu:

• fotografowania (3 zakładki),
• filmowania (1 zakładka),
• ustawień własnych (4 zakładki),
• odtwarzania (2 zakładki),
• narzędzi karty pamięci (1 zakładka),
• ustawień zegara (1 zakładka),
• konfiguracji (4 zakładki).

Menu fotografowania:

• Rozmiar Obrazu,
• Format obrazu,
• Jakość,
• Panorama: Rozmiar,
• Panorama: Kierunek,
• Wyraźny zoom obrazu,
• Zoom cyfrowy,
• Redukcja szumu – długie naświetlanie,
• Redukcja szumu – wysokie ISO,
• Wspomaganie AF,
• Przestrzeń barw,
• AEL z naciśnięciem spustu,
• Pamięć MR.

Opcje menu fotografowania.

Menu filmowania:

• Format pliku,
• Ustawienie nagrywania,
• SteadyShot,
• Automatyczna wolna migawka,
• Nagrywanie dźwięku,
• Redukcja szumu wiatru.

Opcje menu filmowania.

Menu ustawień własnych:

• Ustawienie FINDER/LCD,
• Redukcja czerwonych oczu,
• Linia siatki,
• Auto podgląd,
• Przycisk DISP (monitor),
• Przycisk DISP (wizjer),
• Poziom zarysu,
• Kolor zarysu,
• Wspomaganie MF,
• Czas powiększenia przy ustawianiu ostrości,
• Wyświetlanie podglądu na żywo,
• Funkcja przycisku C,
• Funkcja przycisku AEL,
• Funkcja lewego przycisku,
• Funkcja prawego przycisku,
• Funkcja dolnego przycisku,
• Zoom cyfrowy/Zoom,
• Przycisk MOVIE,
• Nastawa kompensacji ekspozycji,
• Kolejność bracketingu,
• Kompensacja obrazu: Winietowanie,
• Kompensacja obrazu: Aberracja chromatyczna,
• Kompensacja obrazu: Zniekształcenia,
• Priorytet śledzenie twarzy,
• Rejestracja twarzy.

Opcje menu ustawień własnych.

Menu odtwarzania:

• Wybierz zdjęcie/film,
• Kasuj,
• Pokaz zdjęć,
• Indeks obrazów,
• Obróć,
• Chroń,
• Określ wydruk,
• Efekt wizualny,
• Nastawy głośności,
• Wyświetlanie odtwarzania.

Opcje menu odtwarzania.

Menu narzędzi karty pamięci:

• Formatuj,
• Numer pliku,
• Nazwa katalogu,
• Wybierz katalog NAGRYWANIA,
• Nowy katalog,
• Odzyskaj bazę danych obrazów,
• Wyświetl miejsce na karcie.

Opcje menu karty pamięci.

Menu ustawień zegara:

• Ustawienie daty/czasu,
• Nastawia region.

Opcje menu zegara.

Menu konfiguracji:

• Start menu,
• Potwierdzenie kasowania,
• Pomoc pokrętła trybu,
• Jasność LCD,
• Jasność wizjera,
• Jakość monitora LCD,
• Czas rozpoczęcia oszczędzania energii,
• Rozdzielczość HDMI,
• Sterowanie przez HDMI,
• Ustawienie przesyłania,
• Połączenie USB,
• Ustawienia USB LUN,
• Zasilanie USB,
• Selektor PAL/NTSC,
• Sygnały audio,
• Wersja,
• Język,
• Tryb demonstracyjny,
• Inicjalizuj.

Opcje menu konfiguracji.

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi opcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie. Pewnym pocieszeniem jest fakt, że menu aktywuje się na stronie z ostatnio modyfikowanym elementem.

W głównym menu nie odnajdziemy parametrów odpowiadających za ustawienia aparatu w trybie fotografowania – zostały one zgrupowane w menu uruchamianym przyciskiem Fn. Zawartość tego menu zmienia się w zależności od aktywnego trybu pracy. W trybach AUTO, SCN oraz Film dodatkowo dostępne są specyficzne dla nich podfunkcje. I tak w trybie AUTO mamy iAuto oraz iAuto+ (lepsza automatyka), w trybie SCN – wybór tematu fotografii, a w trybie Film – wybór trybów P, S, A oraz M.

Poniżej przedstawiamy menu dla trybu fotografowania P:

• tryb pracy (migawki),
• tryb błysku,
• obszar autofokusu,
• efekt gładkiej skóry,
• uśmiech/wykrywanie twarzy,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• ISO,
• tryb pomiaru,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza,
• efekt wizualny.

Menu podręczne.

Dla porównania zawartość menu podręcznego dla trybu filmowania zawiera opcje:

• film (P/S/A/M),
• tryb pracy,
• tryb błysku,
• obszar autofokusu,
• efekt gładkiej skóry,
• uśmiech/wykrywanie twarzy,
• ISO,
• tryb pomiaru,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza,
• efekt wizualny.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Zawsze jednak u dołu ekranu widoczny jest wąski czarny pasek z podstawowymi parametrami ekspozycji (czas migawki, liczba przysłony, kompensacja ekspozycji oraz czułość ISO). Z dodatkowych elementów, które możemy wyświetlić na ekranie, mamy do wyboru:

• elektroniczną poziomicę,
• histogram,
• dodatkowe informacje u góry ekranu oraz graficzną skalę migawki i przysłony u dołu,
• informacje o ustawieniach aparatu u góry i z lewej strony ekranu,
• brak informacji.

Każde wciśnięcie klawisza DISP powoduje przełączenie do następnego zestawu informacji z listy powyżej. Listę możemy jednak modyfikować, aktywując i dezaktywując poszczególne jej elementy w menu konfiguracji klawisza DISP.

Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania (3 rodzaje).

W trybie odtwarzania zdjęć wyświetlimy dodatkowe informacje na 3 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramami RGBY. Możemy także uruchomić pokaz slajdów.

W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Możemy skorzystać z pauzy, przewijania do przodu i tyłu w normalnym oraz zwolnionym tempie.

Aparat oferuje także przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 2×2 lub 3×3 (konfigurowalny w menu ustawień aparatu). W tym trybie możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia JPEG, katalog z filmami MP4 czy też filmy AVCHD.

Szybkość

Po włączeniu aparatu musimy chwilę poczekać aż będzie on gotowy do pracy. Czas ten jest porównywalny z innymi aparatami kompaktowymi, jednak w przeciwieństwie do nich RX1R nie musi wysuwać obiektywu. Testowany model nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy. Oczywiście większość filtrów cyfrowych wymaga chwili na przetworzenie zdjęcia, ale nie jest to czas powodujący frustrację użytkownika. Co ciekawe, po zrobieniu zdjęcia możemy natychmiast przystąpić do wykonania kolejnego, ale uruchomienie menu głównego czy podręcznego uda się dopiero po zakończeniu zapisu danych na karcie. Stan ten jest sygnalizowany jedynie przez diodę w komorze baterii, która niestety nie jest widoczna w trakcie normalnego użytkowania.

O szybkości pracy aparatu świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia (bez AF)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia (z AF)	Czas między 2 zdjęciami
3,12 s	0,23 s	0,54 s	1,06 s

Drobna uwaga dotyczy porównania czasów między zdjęciami z AF i bez niego. Otóż w przeprowadzonym teście zmiany odległości przedmiotowej były niewielkie, a obiekt kontrastowy. W związku z tym wyniki należy odczytywać jako najkrótszy możliwy do uzyskania czas automatycznego ostrzenia, a nie typowy czas pracy układów AF w oderwaniu od warunków oświetleniowych.

Zdjęcia seryjne

Testowany model oferuje 2 tryby zdjęć seryjnych: zwykły o prędkości 2.5 kl/s oraz tzw. priorytet szybkości, w którym układy AF zostają wyłączone na czas wykonywania serii zdjęć – wówczas prędkość maksymalna wzrasta do 5 kl/s.

Pomiary serii wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95 MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Deklarowaną przez producenta szybkość serii możemy osiągnąć tylko przez krótki czas, przy zapisie do bufora pamięci aparatu, później spada ona do ok. 0.6 kl/s w wypadku formatu JPEG lub 0.45 kl/s dla zapisu RAW+JPEG. Warto wziąć pod uwagę, że w opisywanym modelu plik JPEG zajmuje średnio 22 MB na dysku, podczas gdy zapis w formacie RAW to 26 MB. Jednak gdy wybierzemy format kombinowany, wtedy niedostępny jest najniższy stopień kompresji plików JPEG, wobec czego ich rozmiar zmniejsza się do okolic 11 MB.

Ciekawym spostrzeżeniem jest też, że niezależnie od trybu pracy, przy wybraniu formatu RAW+JPEG w ciągu 30 s cyklu testowego aparat wykonuje 24 zdjęcia.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Sony RX1R działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (AF-S tylko podczas fotografowania),
• ciągłym (AF-C tylko podczas filmowania),
• manualnym (MF),
• pojedynczym z korekcją ręczną (DMF, Direct Manual Focus),
• śledzenia ostrości.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• wielopunktowy,
• centralny,
• elastyczny punktowy (pozwalający przesunąć ramkę ustawiania ostrości w dowolny punkt kadru).

RX1R, tak jak RX1, umożliwia wykrywanie twarzy i uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki) oraz funkcję śledzenia obiektu. Czułość detekcji uśmiechu jest regulowana w 5 krokach. Wykryte twarze mogą być automatycznie rejestrowane w pamięci aparatu, dzięki czemu będą priorytetyzowane przy wyborze ostrości i ustawianiu ekspozycji.

Ustawianie ostrości w RX1R przebiega szybko i celnie – przy dobrym oświetleniu autofokus zachowuje się poprawnie niezależnie od kolorystyki światła. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych nie natknęliśmy się na żadne problemy, a szybkość działania AF była zadowalająca. Przy słabym świetle autofokus wspomaga dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – pomoże wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach. Kłopotliwa okazała się jedynie ciągła praca na przysłonie roboczej. Przy słabym oświetleniu, ustawieniu przysłony innej niż f/2 i wyłączeniu wspomagania oświetlaczem układy AF radzą sobie gorzej, co skutkuje znaczną liczbą pomyłek. Gdy wybierzemy przysłonę większą od wartości f/8, aparat na czas pomiaru ostrości otworzy ją do tej wartości.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości wykorzystujemy pierścień na obiektywie. Jego poruszenie powodować może automatyczne powiększenie obrazu na wyświetlaczu (5.9- lub 11.7-krotnie – za zmianę powiększenia odpowiada klawisz OK). Funkcję tę oczywiście można wyłączyć odpowiednią opcją w menu. Aby ułatwić ręczne ustawianie ostrości, do dyspozycji mamy również funkcję focus peaking, powodującą oznaczanie w trybie rzeczywistym zarysów obiektów, które znajdują się w płaszczyźnie ostrości. Do wyboru mamy 3 poziomy intensywności kolorowania (wysoki, średni, niski) oraz 3 kolory (biały, czerwony, żółty). Okazuje się, że pokazywanie zarysu jest dostępne tylko przy aktywnym powiększaniu obrazu podczas ostrzenia. Traktujemy to jako niedopatrzenie programistów powodujące, że opcja ta traci na funkcjonalności.

Pomiar ekspozycji

Aparat dobiera wartości ekspozycji, korzystając z pomiarów:

• wielopunktowego,
• centralnie ważonego,
• punktowego (centrum kadru).

Automatyka ekspozycji działa tak, by wykorzystywać przysłonę f/4 lub czas migawki 1/80 s ze wszelkimi tego konsekwencjami. Oznacza to, że w trybie P i przy użyciu AutoISO aparat będzie dążył do takich właśnie nastaw. Podobnie w trybie A - priorytetem automatyki jest ustawienie czasu nie dłuższego niż 1/80 s. W wyniku tego zachowania zostaje wymuszone ISO do poziomu 6400 – dopiero powyżej tej wartości aparat zaczyna bardziej otwierać przysłonę. Przypomnijmy, że w aparacie RX1 to zachowanie wymuszało stosowanie nawet maksymalnej dostępnej czułości, czyli ISO 25600.

Domyślnie w trybie podglądu na żywo RX1R umożliwa wizualizowanie wpływu parametrów ekspozycji, czyli pokazywanie, jak będzie wyglądało finalne zdjęcie. Można też wybrać tryb, w którym aparat będzie zawsze pokazywał na ekranie LCD obraz w taki sposób, by był najlepiej widoczny. To ustawienie jest bardzo pomocne przy pracy w studiu z oświetleniem błyskowym.

Zdecydowanie brakuje możliwości powiązania pomiaru ekspozycji z wybranym punktem autofokusu.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa o liczbie przewodniej 6 pozwala na regulację mocy błysku w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV. Możemy też skorzystać z dodatkowej lampy montowanej na stopce. Aparat jest wyposażony w funkcję redukcji efektu czerwonych oczu. Niestety, nie można regulować ręcznie mocy lampy, co byłoby przydatne przy wyzwalaniu zewnętrznych lamp błyskowych wyposażonych w fotocele.

RX1R umożliwia obsługę lampy w jednym z następujących trybów:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja na drugą kurtynę,
• bezprzewodowy (tylko gdy korzystamy z zewnętrznej lampy).

Pierwsze dwa nie są dostępne dla wbudowanej lampy.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Drugie zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat dobrał następujące parametry: 1/80 s oraz f/2), a kolejne z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił f/4, 1/80 s i ISO 500).

Tryb M	Tryb P (Auto ISO)

Stabilizacja

Sony RX1R nie został wyposażony w system stabilizacji obrazu. Jedynie podczas filmowania dostępna jest funkcja elektronicznej kompensacji drgań bazującej na analizie położenia kadru.

Programy tematyczne

Aparat oferuje zestaw następujących programów tematycznych:

• portret,
• sporty,
• krajobraz,
• zachód słońca,
• scena nocna,
• z ręki o zmierzchu,
• nocny portret.

Tryb scena nocna oraz nocny portret są realizowany poprzez wydłużenie czasu migawki, co przy braku stabilizacji w niektórych wypadkach wymusza stosowanie podparcia, a najlepiej statywu.

Filtry artystyczne

Aparat RX1R dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych nazwanych przez producenta efektem wizualnym:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (czarno-biała lub kolorowa),
• Zdjęcia retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-biały o dużym kontraście,
• Miękka ostrość (niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (niski, średni, wysoki),
• Czarno-biały o bogatej gradacji,
• Miniatura – obszar ostry może być wybrany automatycznie lub też ręcznie w poziomie (u góry kadru, pośrodku, na dole) oraz w pionie (po lewej stronie, pośrodku, po prawej),
• Akwarela,
• Ilustracja (niski, średni, wysoki).

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW. W czasie używania filtrów blokowane są m.in. opcje strefa twórcza oraz DRO/HDR.

Poniżej prezentujemy przykłady użycia wyżej wymienionych filtrów.

Panoramy

Tryb fotografii panoramicznej w RX1R oferuje tylko panoramy dwuwymiarowe o rozmiarze standardowym lub szerokim (efektywne maksymalne rozmiary to: 3872×2160 / 8192×1856 lub 5536×2160 / 12416×1856).

Przed rozpoczęciem tworzenia panoram możemy ustawić balans bieli, tryb pomiaru ekspozycji i kolorystykę zdjęcia (strefa twórcza), natomiast lampa błyskowa i cyfrowy zoom są niedostępne.

Tworzenie panoram jest dość proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat w zdefiniowanym kierunku. Po wykonaniu wszystkich niezbędnych zdjęć następuje składanie ich w fotografię panoramiczną.

Warto odnotować, że przy wybieraniu kierunku panoramy zapamiętywana jest orientacja aparatu, co służy później prawidłowemu ustawieniu obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy tworzyć panoramę poziomą, trzymając aparat w pionie. Jednak w takim wypadku wynikowe panoramy będą węższe, niż zakładamy. Gdy przerwiemy rejestrację zdjęć przed osiągnięciem pełnego rozmiaru panoramy, pozostała część kadru zostanie wypełniona kolorem szarym.

Analizując panoramy wytworzone przez RX1R możemy uznać, że aparat bardzo dobrze je składa – choć zdarza się, że łączenie krzywizn (np. budynków) nieco odbiega od ideału. Pewną ciekawostkę stanowi fakt, że używanie trybu panoramy może skutkować uzyskaniem mniejszej rozdzielczości zdjęcia niż rozdzielczość matrycy.

Filmowanie

Sony RX1R posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Ponieważ jest on umieszczony w dość specyficznym miejscu, należy chwycić aparat oburącz, by wygodnie filmować. Większą kontrolę w zakresie filmowania mamy w oddzielnym trybie wideo, znajdującym się na kole nastaw. Po jego wybraniu dostępne jest nagrywanie filmów we wszystkich trybach ręcznych (P, A, S oraz M) przy jednoczesnym zachowaniu możliwości ich konfiguracji. Co więcej – producent pozwala na zmianę parametrów ekspozycji (przysłony, migawki, kompensacji) również w czasie filmowania.

Tryby filmowania.

Sony RX1R oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format AVCHD Full HD (1920 × 1080 px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • HD (1440 × 1080 px), 12 Mb/s, 25 kl/s,
  • VGA (640 × 480 px), 3 Mb/s, 25 kl/s.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać elektronicznej stabilizacji obrazu, a także zoomu cyfrowego. Możemy także skorzystać z funkcji „Efekt wizualny” oferującej następujące filtry:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

AVC/h264, 1920×1080 25i 21 MB, 8.10 s, 21 Mbps	AVC/h264, 1920×1080 50p 50 MB, 16.11 s, 26 Mbps
AVC/h264, 1920×1080 50p 27 MB, 8.64 s, 26 Mbps	AVC/h264, 1920×1080 50p 35 MB, 11.34 s, 26 Mbps
AVC/h264, 1920×1080 50p 40 MB, 12.87 s, 26 Mbps	AVC/h264, 1920×1080 50p 22 MB, 6.84 s, 26 Mbps

Filmowanie nie sprawia większych kłopotów. Wydaje się jednak, że wbudowane algorytmy AF nie pracują najlepiej. Delikatne zastrzeżenia mamy do pracy układów AF, choć w całkowitej ocenie nie możemy potwierdzić zachowania opisanego przy okazji testu modelu RX1. Nadal jednak uważamy, że poprawne ustawienie ostrości trwa długo. Z drugiej strony, gdy zamierzamy ręcznie ustalać ostrość w czasie nagrywania, okazuje się, że tryb focus peaking jest niedostępny. Także funkcja cyfrowej stabilizacji nie daje dobrych wyników – jest raczej przeciętnie, co może oznaczać niewielką możliwość wpływania na położenie klatki filmowej na matrycy.

Cyfrowe powiększenie to kolejna funkcja skłaniająca do narzekań. Płynna regulacja powiększenia wydawać by się mogła strzałem w dziesiątkę, jednak wszystko wskazuje na to, że realizowana jest poprzez powiększenie obrazu pobranego już z matrycy i przygotowanego do zapisu na dysk. W związku z tym degradacja jakości jest dość znaczna, a przydatność tej funkcji – dyskusyjna. Co ciekawe – mimo usunięcia filtru dolnoprzepustowego nie dostrzegamy efektu mory na klipach.