• rozmiar L (16MB): 4928×3264 (3:2), 4352×3264 (4:3), 3264×3264 (1:1),
• rozmiar M (10MB): 3936×2608 (3:2), 3488×2608 (4:3), 2608×2608 (1:1),
• rozmiar S (5MB): 2912×1936 (3:2), 2592×1936 (4:3), 1936×1936 (1:1),
• rozmiar XS (1MB): 1280×864 (3:2), 1152×864 (4:3), 864×864 (1:1).

• JPEG,
• RAW (format DNG),
• RAW+JPEG.

• żywe,
• standardowe,
• ustawienie własne 1 i 2 – możemy ustawić: [Nasycenie], [Kontrast], [Ostrość] i [Winietowanie].

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 25600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Trudno doszukać się wielkich różnic na zaprezentowanych wycinkach. Wynika to po części z niemal ujemnego wyostrzania plików JPEG, a co za tym idzie – dosyć rozmytego obrazu. Niestety, trzeba uznać, że korekta nie pozostawia dużego pola działania dla użytkownika.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Jedynie na domyślnym stopniu wyostrzania fotografie wyglądają naturalnie. Najniższy poziom daje bardzo miękkie zdjęcia, a najwyższy – deformacje przez pojawiający się na kontrastowych krawędziach efekt „halo”. Wydaje się zatem, że dla uzyskania najlepszych efektów należy pozostawić wyostrzanie ustawione na wartości zaproponowanej przez producenta.

Balans bieli

Aparat umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• Multi-P (nastawa domyślna),
• na zewnątrz,
• cień,
• zachmurzenie,
• ośw. żarowe 1,
• ośw. żarowe 2,
• światło dzienne,
• świetlówki N: neutralna biel,
• świetlówki W: chłodna biel,
• świetlówki L: ciepła biel,
• szczegół (CT) – tryb określania temperatury koloru z zakresu 2500–10000K,
• ręczne – tryb programowania według wzorca.

Tryb Multi-P jest o tyle ciekawy, że pozwala na wielostrefową analizę obrazu, a dane pozyskane z takiego pomiaru nie są uśredniane, ale używane do niezależnej korekcji kolorystyki w zależności od fragmentu kadru. Takie zachowanie pomaga w odtworzeniu prawidłowej kolorystyki zdjęcia wykonanego w środowisku mieszanego oświetlenia (np. żarówki i lampa błyskowa).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dość słabo radzi sobie z prawidłowym przetwarzaniem kolorów jedynie dla światła żarowego oraz zacienienia (gdzie występuje problem z korekcją niebieskiej dominanty). W tych wypadkach użycie nastaw dedykowanych sprowadza błąd do wartości typowych dla innych źródeł światła.

Z powyższej tabelki możemy także wyciągnąć wniosek, że z wyjątkiem światła żarowego oraz 5500K, Ricoh GR ma tendencję do delikatnego niedosycania kolorów. Można by było uznać zatem, że w profilu przetwarzania kolorów warto delikatnie zwiększyć saturację.

Musimy wspomnieć o sporadycznej tendencji do przekłamywania kolorów podczas używania automatyki balansu bieli. Szczególnie uwidaczniała się ona przy słabym oświetleniu żarowym.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Wzrost poziomu szumu jest liniowy i zgodny z naturalnym zachowaniem aż do wartości ISO 3200. Przekroczenie tej granicy aktywuje dodatkowe procesy odszumiania, które ewidentnie nie dają rady z zakłóceniami dla najwyższej czułości. Widzimy także, że sygnały z poszczególnych kanałów zostały sprowadzone do podobnych wielkości – oznacza to, że dane dla koloru czerwonego i niebieskiego są dodatkowo odszumiane. Należy jednak uznać, że szum na poziomie 1% dla czułości ISO 12800 jest wynikiem świetnym.

Aby ukazać, jak wartości wyznaczonego szumu przekładają się na obraz, prócz wykresów prezentujemy tabelkę z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) scenki testowej wykonanych przy wyłączeniu odszumiania i najniższym stopniu wyostrzania.

Wycinki w zasadzie potwierdzają to, co widzieliśmy już na wykresie szumu – obraz jest wolny od zakłóceń nawet przy ISO 12800, choć przyznać trzeba, że proces odszumiania usunął już sporo detalu. Porównanie do Fuji X100S pokaże najlepiej to zjawisko – w tym wypadku detal z matrycy X-Trans jest nie do pobicia. Z drugiej strony porównanie do Nikona A wskazuje, że wysokie czułości wyglądają dużo lepiej w wypadku opisywanego aparatu. Obraz tworzony przez GR nie prezentuje się źle, co zapewne wynika ze stosunkowo wysokiej zdolności rozdzielczej układu obiektyw-matryca. To duży plus dla osób fotografujących w formacie JPEG.