Naszym zdaniem E-M1 wygląda nieco bardziej nowocześnie od modelu E-M5. Przyczynia się do tego ogólny design oraz obecność dużej liczby elementów sterujących. Już przy pierwszym kontakcie z aparatem daje się odczuć wrażenie solidności i staranności jego wykonania. Rzecz jasna na samym wrażeniu się nie kończy, bowiem korpus wykonano ze stopów magnezu (waży 70 gramów więcej niż E-M5), a także zabezpieczono przed zachlapaniem oraz kurzem. Zgodnie ze specyfikacją, można go użytkować w temperaturze do −10 stopni Celcjusza. Nie zauważyliśmy żadnych niedoróbek montażu, wszystkie zaślepki i klapka od baterii są świetnie spasowane, a i jakości mechanizmu odchylania monitor LCD nie sposób nic zarzucić.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Olympus OM-D E-M1 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym BLN-1 lub o pojemności 1220 mAh i napięciu 7.6 V. Razem z aparatem dostajemy ładowarkę o oznaczeniu BCN-1, za pomocą której ładowanie akumulatora trwa do około 4 godzin. Zgodnie ze specyfikacją, wydajność akumulatora E-M1 wynosi około 330 zdjęć. Podczas testowania aparatu w plenerze, byliśmy w stanie wykonać od 400 do 600 zdjęć (plus kilka krótkich filmów) na w pełni naładowanym akumulatorze. Dla OM-D E-M1 zaprojektowano również opcjonalny uchwyt pionowy HLD-7 umożliwiający dodatkowe zasilanie drugim akumulatorem BLN-1. Aparat można zasilać także opcjonalnym zasilaczem sieciowym AC-3.

Nowy Olympus korzysta z kart pamięci SD, SDHC, SDXC oraz Eye-Fi. Obsługuje również karty o standardzie UHS-I.

Olympus E-M1 został wyposażony w trzy gniazda: wielofunkcyjne złącze USB, które może również służyć do wyprowadzania sygnału A/V, złącze HDMI mikro typu D, służące do wyświetlania filmów i zdjęć na telewizorach Full HD, a także wejście mikrofonu (nieobecne w E-M5). Złącze USB służy również do podłączania systemowego wężyka RM-UC1.

Olympus OM-D E-M1, tak jak PEN-y, posiada gniazdo akcesoriów dodatkowych. Znajduje się ono bezpośrednio pod stopką do lampy błyskowej i zabezpieczone jest osobną zaślepką. Do akcesoriów, które można podłączyć do nowego Olympusa należą: zestaw mikrofonowy SEMA-1, zestaw oświetleniowy dla makrofotografii MAL-1 oraz moduł komunikacyjny PENPAL PP-1 (PENPAL Bluetooth Communication Unit). PENPAL pozwala użytkownikom zapisywać i wysyłać skompresowane zdjęcia poprzez Bluetooth bezpośrednio z aparatu do komputera lub smartfonu (potrzebna obsługa profilów OOP lub BIP).

Przyciski

Olympus OM-D E-M1, jak to aparat kierowany do wymagających użytkowników, został wyposażony w dużą liczbę przycisków i pokręteł. Omawianie poszczególnych elementów zaczniemy od górnej części aparatu.

Z lewej strony stopki lampy błyskowej widzimy włącznik aparatu oraz dwa przyciski, przypominające nieco analogiczne elementy sterujące stosowane w profesjonalnych i półprofesjonalnych lustrzankach Nikona. Górny guzik pozwala na aktywację zdjęć HDR oraz zmianę trybu pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz, anti-shock). Dolny natomiast umożliwia zmianę metody pomiaru światła oraz trybu autofokusa.

Po prawej stronie sanek znajduje się pokrętło trybów pracy aparatu, na którym odnajdziemy następujące pozycje:

• iAuto – tryb automatyczny, w którym większość parametrów dobierana jest automatycznie, a w menu podręcznym odnajdziemy specjalne ikonki i podpowiedzi upraszczające ustawianie parametrów. Przykładowe pozycje podręcznego menu: Zmiana Nasycenia Kolorów, Zmiana Jasności, Rozmycie Tła itp.
• ART – jedenaście różnych filtrów artystycznych: Pop Art, Zmiękczenie Ostrości, Jasny i Lekki Kolor, Tonowanie Światła, Ziarnisty Film, Fotografia Otworkowa, Diorama, Cross Process, Delikatna Sepia, Dramatyczna Tonacja oraz Grafika Key Line.
• SCN – wybór jednego z predefiniowanych ustawień aparatu dostosowanego do różnych okoliczności: Portret, e-Portret, Krajobraz, Krajobraz+Portret, Sport, Sceny Nocne, Scena Nocna+Portret, Dzieci, Jasna Tonacja, Ciemna Tonacja, Tryb Dis, Makro, Makro-przyroda, Przy Świecach, Zachód Słońca, Dokumenty, Panorama, Sztuczne Ognie, Plaża i Śnieg, Efekt Rybiego Oka*, Szeroki Kąt*, Makro* (* – przeznaczone do użytku z opcjonalnymi konwerterami do obiektywu), Zdjęcia 3D.
• Fotostory – tryb fotografowania z zastosowaniem kilku układu stykówek, ramek oraz efektów kolorystycznych.
• Film – tryb filmowania.
• P/A/S/M – tryby programu, preselekcji przysłony i czasu migawki oraz tryb w pełni manualny.

Dodatkowo, w środku umieszczono przycisk pozwalający na blokowanie pokrętła trybów.

Na górnym panelu widzimy także dwa pokrętła sterujące. Generalnie umożliwiają one regulację parametrów ekspozycji, nawigowanie po menu oraz przewijanie i powiększanie zdjęć. Pośrodku przedniego kółka zlokalizowano guzik spustu migawki. Pomiędzy pokrętłami mamy dwa przyciski – Fn2 oraz klawisz REC rozpoczynający (lub kończący) rejestrację wideo. Ten ostatni w trybie odtwarzania służy do zaznaczania zdjęć w widoku miniatur.

Guziki Fn2 i REC są programowalne, a lista funkcji, jakie możemy pod nie przyporządkować, wygląda następująco:

• AEL/AF,
• pogląd głębi ostrości,
• jednodotykowy balans bieli,
• wybór pola AF,
• początkowa pozycja punktu AF,
• MF,
• przełączanie zapisu pomiędzy JPEG a RAW+JPEG,
• zdjęcie testowe bez zapisu,
• Moje Ustawienia (1–4),
• tryb podwodny,
• kompensacja ekspozycji,
• Live Guide,
• telekonwerter cyfrowy (x2),
• powiększenie wybranego obszaru kadru (5x, 7x, 10x, 14x),
• HDR,
• bracketing,
• ISO,
• balans bieli,
• Multi funkcja,
• podglądanie (focus peaking),
• wyświetlanie poziomicy,
• bez funkcji.

Opcja multi funkcji umożliwia szybkie przełączania aktualnej funkcji przycisku programowalnego pomiędzy czterema możliwościami: kontrola świateł i cieni, kreator kolorów, powiększenie wybranego obszaru kadru, proporcje obrazu. Wystarczy przytrzymać wciśnięty przycisk odwołujący się do multi funkcji, a następnie jednym z pokręteł wybrać odpowiednią pozycję. Wybrana w ten sposób funkcja będzie dostępna pod programowalnym przyciskiem po jego jednorazowym wciśnięciu.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Po lewej stronie wizjera odnajdziemy przycisk pozwalający na wyłączenie widoku fotografowanego obrazu na LCD i wyświetlenie go w wizjerze. Tuż obok wspomnianego guzika widzimy pokrętło regulacji dioptrii wizjera. Na prawo od wizjera zlokalizowano dwupozycyjną dźwignię (z programowalnym przyciskiem AEL/AFL pośrodku), znaną już modelu E-P5. Pozwala ona na zmianę funkcji m.in. pokręteł sterujących. Domyślnie, w pierwszym położeniu dźwigni, pokrętła umożliwiają kontrolę ekspozycji (czas naświetlania i wartość przysłony w trybie M). W drugim natomiast, pozwalają na regulację ISO i balansu bieli. W menu aparatu możemy jednak wybrać inny tryb pracy dźwigni tak, aby w drugim położeniu zmienić funkcje przycisków Fn2 i REC z zaprogramowanej na regulację ISO i balansu bieli. Ostatnia możliwość to realizacja funkcji przełącznika AF/MF.

Na tym nie koniec możliwości poszerzenia funkcjonalności elementów sterujących przy użyciu dźwigni funkcyjnej. Przestawiając ją w położenie „2”, możemy zmienić rolę przycisków tryb migawki/HDR oraz AF/pomiar światła, które znajdują się na górnym panelu. Ten pierwszy umożliwia wówczas aktywację bracketingu (wraz z powiązanymi opcjami), a drugi pozwala na szybki dostęp do trybów lampy błyskowej oraz kompensację siły błysku.

W prawym górnym rogu tylnej ścianki umieszczono kolejny programowalny guzik – Fn1. Idąc dalej, natrafiamy na przycisk INFO służący do zmiany informacji wyświetlanych na ekranie. Poniżej znajduje się klasyczny wybierak wielokierunkowy, z przyciskiem OK pośrodku, służącym do zatwierdzania dokonywanych ustawień. Dodatkowo, za jego pomocą podczas fotografowania można wejść do podręcznego menu, które pozwala na szybką zmianę najważniejszych parametrów (więcej szczegółów w części dotyczącej wyświetlacza). Przyciski wybieraka mogą służyć do wyboru położenia punktu AF, lub ich funkcje możemy skonfigurować tak, jak innych guzików programowalnych. Na dole tylnej ścianki odnajdziemy jeszcze przyciski MENU, wejścia do trybu przeglądania zdjęć oraz klawisz odpowiedzialny za kasowanie fotografii i filmów.

Na koniec zobaczmy również, jakie elementy sterujące dostępne są z przodu korpusu.

Po lewej stronie bagnetu widzimy dwa przyciski nieoznaczone żadnymi literami ani piktogramami. Obydwa da się zaprogramować, a lista dostępnych opcji jest taka sama jak w przypadku innych guzików konfigurowalnych. Domyślnie, górny służy do szybkiego ustawienia balansu bieli z wykorzystaniem wzorca bieli, dolny natomiast, pozwala na pogląd obrazu po domknięciu przysłony do zadanej wartości. Z prawej strony bagnetu widzimy przycisk zwalniający blokadę obiektywu. Z przodu korpusu dostępne jest złącze synchro typu PC, przeznaczone do podłączenia zewnętrznych lamp błyskowych.

Przy omawianiu przycisków warto również napisać parę słów o tych, które dostępne są na opcjonalnym gripie. Poza zdublowanymi pokrętłami i spustem migawki, wyposażono go również w dwa przyciski funkcyjne B-Fn1 oraz B-Fn2. W ich przypadku wybór możliwych do przypisania funkcji jest taki sam jak w przypadku pozostałych przycisków programowalnych. Można również wspomnieć, że w przypadku korzystania z obiektywu Olympus M.Zuiko Digital 12–40 mm f/2.8 ED PRO, czy 12–50 mm f/3.5–6.3 ED EZ, do dyspozycji mamy dodatkowy przycisk funkcyjny L-Fn. Jego głównym przeznaczeniem jest czasowe blokowanie autofokusu podczas filmowania, jednak można go również zaprogramować by obsługiwał inną funkcję, a wybór w tym zakresie jest taki sam, jak dla przycisków na gripie.

Ergonomię przycisków w Olympusie OM-D E-M1 można ocenić naprawdę wysoko. Ich liczba jest duża, a możliwość programowania funkcji wielu z nich znakomicie ułatwia dostosowanie aparatu do własnych potrzeb i operowanie nim. Bardzo wygodne w obsłudze i funkcjonalne są również pokrętła sterujące. Rola dźwigni funkcyjnej została dodatkowo rozszerzona w stosunku do tego, co oferował Olympus E-P5, co z pewnością podnosi funkcjonalność nowego OM-D.

Menu

Menu Olympusa OM-D E-M1 zostało zorganizowane podobnie jak w innych bezlusterkowcach tego producenta. Składa się ono z zakładek obejmujących: ustawienia fotografowania (2 zakładki), podgląd zdjęć, ustawienia użytkownika, złącza akcesoriów dodatkowych i konfigurację. Poszczególne pozycje menu prezentują się następująco.

Menu fotografowania:

• ustawienia karty – formatowanie karty, kasowanie zawartości,
• resetowanie ustawień / Moje Ustawienia,
• tryb obrazu – wybór trybu obrazu, większość z nich można regulować pod względem kontrastu, ostrości, nasycenia (zakres regulacji w przedziale od −2 do +2 ze skokiem jednostkowym) i tonacji zdjęcia (Auto, Normalna, Jasna/Ciemna tonacja),
  • i-Enhance – enigmatycznie brzmiące poprawianie kolorystyki zdjęcia, dodatkowo można wybrać siłę efektu: mocno, standard, słabo,
  • Vivid,
  • Natural,
  • Muted,
  • Portret,
  • Monochrome – dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony,
  • Własne – umożliwia wygodne zapamiętanie własnej kombinacji powyższych opcji,
  • ART1–ART11 (Pop Art, Zmiękczenie Ostrości, Jasny i Lekki Kolor, Tonowanie Światła, Ziarnisty Film, Fotografia Otworkowa, Diorama, Cross Process, Delikatna Sepia, Dramatyczna Tonacja, Grafika Key Line i Akwarela),
• jakość zdjęcia i filmu – zapis RAW, JPEG Large/Normal/Small z jakością SuperFine/Fine/Normal/Basic, kombinacje RAW+JPEG, filmy MOV Full HD oraz HD (jakość Fine lub Normal) oraz Motion JPEG HD lub SD,
• proporcje obrazu – 4:3, 3:4, 16:9, 3:2, 1:1,
• telekonwerter cyfrowy,
• samowyzwalacz/tryb seryjny,
• stabilizacja matrycy – możliwość ustawienia ogniskowej obiektywu (w przypadku podłączenia pozasystemowego obiektywu, którego ogniskowa nie została rozpoznana) oraz trybu pracy: OFF, włączona, stabilizacja tylko w pionie, tylko w poziomie (dwie ostatnie opcje przydatne np. przy panoramowaniu),
• bracketing – bracketing ekspozycji, balansu bieli, siły błysku lampy błyskowej, czułości ISO oraz filtrów artystycznych,
• HDR – zdjęcia o rozszerzonej rozpiętości tonalnej,
• wielokrotna ekspozycja – możliwość wykonania wielokrotnej ekspozycji pojedynczego zdjęcia (dwukrotnej pod rząd bądź nakładki na uprzednio wykonane),
• ustawienia timelapse (liczba zdjęć, godzina rozpoczęcia, interwał),
• zdalne wyzwalanie lamp błyskowych.

Menu odtwarzania:

• pokaz slajdów,
• automatyczne obracanie pionowych zdjęć,
• edycja zdjęć – kompensacja cieni, usuwanie efektu czerwonych oczu, kadrowanie, proporcje, konwersja do czerni-bieli, sepia, nasycenie, zmiana rozmiaru, e-portret (wygładzanie skóry), dodawanie notatek głosowych do zdjęć, nakładanie zdjęć (maks. 3 w formacie RAW),
• drukowanie,
• kasowanie ochrony zdjęć,
• połączenie ze smartfonem.

Menu użytkownika podobnie jak w PEN-ach jest bardzo rozbudowane. W OM-D E-M1 składa się ona z 11 pozycji oznaczonych literami od A do K, w których pogrupowane są najróżniejsze opcje związane z działaniem aparatu i wykonywaniem zdjęć:

A – AF/MF

• Tryb AF – ustawienie trybu pracy autofokusu przy fotografowaniu i filmie,
• Permanentny AF,
• AEL/AFL – dostosowywanie blokady AE/AF:

• Resetowanie obiektywu – ustawianie ogniska obiektywu na nieskończoność przy każdym wyłączeniu aparatu,
• Ostrość w trybie Bulb/Time – możliwość ręcznego ostrzenia w trakcie ekspozycji Bulb/Time (domyślnie wyłączone),
• Kierunek kręcenia pierścieniem ostrości,
• Asystent MF,
• Domyślny obszar autofokusu – wybieralny później za pomocą przycisku,
• Wspomaganie AF wbudowaną lampką,
• Priorytet twarzy,
• Wskaźnik pola AF,
• Blokada C-AF.

B – Przyciski/Pokrętła

• Funkcje przycisków programowalnych – przypisanie funkcji do przycisków: Fn1, Fn2, Rec, AEL/AFL, B-Fn1, B-Fn2, L-Fn, górny przedni, dolny przedni, prawy kierunkowy, dolny kierunkowy, tryb przycisków kierunkowych,
• Funkcje pokręteł sterujących w trybach P, A, S, M, w trybie odtwarzania i w menu,
• Kierunek obrotu pokrętła sterującego przy ustawianiu parametrów ekspozycji.
• Funkcja pokrętła trybu,
• Funkcja dźwigni (zmiana trybu działania pokręteł sterujących),
• 2 położenie dźwigni + przyciski trybów migawki i AF.

C – Wyzwalanie

• Włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-S,
• Włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-C,
• Prędkość zdjęć seryjnych w trybie L (1, 2, 3, 4, 5, 6, 6.5 kl/s),
• Prędkość zdjęć seryjnych w trybie H (5, 6, 7, 8, 9, 10 kl/s),
• Zdjęcia seryjne + IS wyłączona – automatyczne wyłączanie się stabilizacji obrazu podczas zdjęć seryjnych,
• Uruchamianie stabilizacji obrazu po wciśnięciu spustu migawki do połowy,
• Priorytet IS obiektywu,
• Opóźnienie wyzwalania (shutter-lag).

D – Wyświetlanie/dźwięk/PC

• HDMI – ustawienie formatu wyjściowego (1080i, 720p, 480p/576p) oraz włączenie możliwości sterowania aparatem za pomocą pilota TV,
• Wyjście wideo – PAL/NTSC,
• Ustawienia sterowania – opcje konfiguracyjne dla trybów iAuto, P/A/S/M i ART/SCN,
• Ustawienie info/miniaturek – określenie informacji wyświetlanych w trybie podglądu zdjęć i Live View (m.in. histogram, stykówka, cienie i światła) / włączenie lub wyłączenie widoczności kolejnych ekranów miniaturek i kalendarza,
• Wyświetlanie siatki,
• Ustawienia trybu obrazowania – wybór elementów wyświetlanych przy wyborze trybu obrazu,
• Ustawienia histogramu – zakres wyświetlanych świateł i cieni (0–255),
• Przewodnik trybów – włączenie prostego opisu w trakcie wybierania trybów,
• Nocne kadry – automatyczne dostosowywanie jasności monitora,
• Częstotliwość,
• Tryb ART LV – wybór sposobu wyświetlania efektów filtrów artystycznych na wyświetlaczu po naciśnięciu spustu migawki do połowy: mode1 – priorytetem jest dokładne przedstawienie efektu kosztem płynności obrazu, mode2 – priorytetem jest płynność obrazu, kosztem niedokładnego przedstawienia efektu,
• Rozszerzenie zakresu dynamicznego w LV,
• Redukcja migotania,
• Tryb zbliżenia LV – ustawia sposób przybliżania obrazu w trybie podglądu zdjęć (przybliżenie od razu centrum bądź najpierw wybór obszaru przybliżenia),
• Ustawienia podglądu – kolor wzmocnienia focus peaking,
• Ukrywanie informacji – ciągłe wyświetlanie lub automatyczne ukrywanie po 10 sekundach niektórych informacji widocznych na ekranie,
• Podświetlanie LCD – czas podświetlania LCD na maksymalnym poziomie w stanie bezczynności aparatu (8 s, 30 s, 1 min, ciągły),
• Czas uśpienia aparatu – wyłączone, 1, 3, 5, 10 minut,
• Dźwięk – możliwość wyłączenia dźwięku ustawiania ostrości,
• Tryb USB – Automatyczny, Zapis, MTP oraz Drukuj.

E – Ekspozycja/ISO

• Krok EV – ustawienie kroku ekspozycji we wszystkich opcjach z nią związanych (1/3, 1/2 lub 1 EV),
• Redukcja szumu przy wysokim ISO – stopień redukcji szumu: Wyłączone, Słabo, Standard, Mocno,
• Redukcja szumu przy długich czasach ekspozycji – opcje redukcji szumu: Wyłączona, Włączona (przy każdym zdjęciu), Auto (przy długich czasach ekspozycji),
• ISO,
• Krok ISO – 1/3 lub 1 EV,
• Ustawienia Auto ISO – wybór domyślnej wartości i górnej granicy Auto ISO,
• Auto ISO – tryby, w których dostępne jest Auto ISO (P/A/S lub Każde),
• Pomiar światła – ESP, Centralnie ważony, Punktowy, Punktowy światła/cienie,
• Pomiar AEL – Tryb pomiaru używany przy blokowaniu ekspozycji (do wybrania powyższe bez ESP lub Auto czyli ten sam co wybrany w aparacie),
• Maksymalny czas Bulb/Time – od 1 do 30 minut,
• Live Bulb – ustawienia dotyczące podglądu obrazu podczas ekspozycji w trybie Bulb,
• Live Time – ustawienia dotyczące podglądu obrazu podczas ekspozycji w trybie Time,
• Czas Anti-shock – czas od naciśnięcia spustu do wykonania zdjęcia (wyłączone, 1/8, 1/4, 1/2, 1, 2, 4, 8, 15, 30 sekund).

F – Ustawienia lampy błyskowej

• X-Sync – wybór czasu synchronizacji błysku – od 1/60 do 1/250 sekundy,
• Dług. błysku – wybór najdłuższego czasu otwarcia migawki przy włączonej lampie błyskowej, od 30 do 1/250 sekundy,
• Połączenie kompensacji ekspozycji i kompensacji błysku.

G – Jakość/Kolor

• Określenie jakości i rodzaju zdjęć dostępnych później przy wyborze jakości zdjęć,
• Rozmiar zdjęć JPEG w trybie M (Middle) oraz S (Small).
• Korekcja winietowania,
• Balans bieli – możliwość korekcji każdego z ustawień balansu bieli: Amber-Blue oraz Green-Magenta,
• Wszystkie balanse bieli – jednoczesne skorygowanie bądź zresetowanie korekcji dla wszystkich balansów bieli,
• Zachowywanie ciepłych kolorów przy Auto WB – przy ustawieniu „wył.”, eliminowane będą ciepłe kolory ze zdjęć wykonanych przy świetle żarowym,
• Balans bieli przy zdjęciach z lampą błyskową (wył., auto, dla lampy błyskowej),
• Przestrzeń RGB – sRGB lub Adobe RGB,

H – Zapis/Kasowanie

• Szybkie kasowanie – bez zapytania o potwierdzenie,
• Kasowanie RAW+JPEG – zachowanie przy kasowaniu zdjęć RAW+JPEG: tylko RAW, tylko JPEG i oba,
• Nazwa pliku – resetowanie nazewnictwa plików,
• Edycja nazwy pliku – możliwość zmiany sposobu nazywania plików,
• Domyślny wybór – wybór domyślnej opcji przy zapytaniach Tak/Nie,
• Ustawienie DPI – ustawienie rozdzielczości dla drukowanych zdjęć,
• Ustawienie copyright.

I – Film

• Tryb – tryb pracy w trakcie filmowania: P, A, S, M,
• Nagrywanie dźwięku w filmie,
• Efekty filmu,
• Redukcja szumu wiatru – wyłączona, słabo, standard, mocno,
• Głośność nagrania – słabo, standard, mocno.

J – Wbudowany wizjer EVF

• Styl wizjera – trzy style wyświetlania obrazu w wizjerze,
• Ustawienia info – ustawienia informacji i elementów wyświetlanych w wizjerze (histogram, światła i cienie, poziomica, tylko obraz),
• Wyświetlanie siatki,
• Automatyczne przełączanie obrazu pomiędzy wyświetlaczem a wizjerem,
• Regulacja wizjera – dostosowywanie jasności (także automatyczne) i temperatury barwowej,
• Elektroniczna poziomica w wizjerze),

K – Narzędzia

• Mapowanie pikseli,
• Przesunięcie ekspozycji w różnych trybach pomiaru światła,
• Mikroregulacja AF (w każdym punkcie AF oraz przy ustawieniach tele i wide w przypadku obiektywów typu zoom),
• Poziom ostrzeżenia baterii o jej niskim stanie,
• Priorytet baterii – wybór głównego źródła zasilania podczas korzystania z opcjonalnego gripu,
• Ustawienia elektronicznej poziomicy,
• Ustawienia ekranu dotykowego.

Menu złącza akcesoriów dodatkowych:

• A – Współdzielenie PENPAL
  • Proszę czekać – odbieranie obrazów i dodawanie hostów do książki adresowej,
  • Książka adresowa (Lista adresowa, Timer wyszukiwania, Nowe parowanie),
  • Mój PENPAL – informacje o urządzeniu OLYMPUS PENPAL, w tym nazwa, adres i obsługiwane usługi,
  • Rozmiar wysyłanych zdjęć (mały 640×480 pix, średni 1280×960 pix, duży 1920×1440 pix).
• B – Album PENPAL
  • Kopiuj wszystko – kopiowanie wszystkich plików pomiędzy kartą pamięci a urządzeniem Olympus PENPAL,
  • Kasowanie ochrony – usuwanie ochrony ze wszystkich obrazów w albumie Olympus PENPAL,
  • Użycie pamięci albumu – pokazuje liczbę zdjęć w albumie oraz liczbę zdjęć, jaką można zapisać (dla opcji rozmiar średni),
  • Ustawienia pamięci albumu – usuwanie wszystkich zdjęć z albumu i formatowanie albumu,
  • Rozmiar kopii zdjęć – duży: rozmiar kopiowanych obrazów nie jest zmieniany, średni: obrazy są kopiowane w rozmiarze odpowiadającym rozdzielczości 1920×1440.
• C – Wizjer elektroniczny
  • Regulacja wizjera – dostosowywanie jasności i temperatury barwowej opcjonalnego wizjera elektronicznego.

Menu ustawień:

• ustawienia zegara,
• wybór języka,
• regulacja wyświetlacza,
• określenie czasu wyświetlania zdjęcia,
• ustawienia Wi-Fi,
• wyświetlanie menu użytkownika i menu złącza akcesoriów dodatkowych (ON/OFF),
• wersja oprogramowania.

Poruszanie się po menu jest dość wygodne, aczkolwiek liczba zakładek oraz opcji może przyprawić o zawrót głowy w pierwszym momencie. Podobnie jak w PEN-ach, nazewnictwo niektórych pozycji czasami niewiele mówi, a to powoduje, że niezbędne staje się zajrzenie do instrukcji. Możliwości konfiguracyjne E-M1 są naprawdę duże i warto zapoznać się dokładnie ze wszystkimi opcjami, poświęcając nawet dłuższą chwilę na przejrzenie instrukcji. To pozwoli na dokonanie ustawień zgodnie z naszymi preferencjami, zwłaszcza że sporą część opcji wystarczy ustawić tylko raz i nie musimy się potem nimi martwić w czasie normalnego fotografowania.

Wyświetlacz

Olympus OM-D E-M1 został wyposażony w dotykowy, 3-calowy wyświetlacz typu LCD o rozdzielczości 1 037 000 punktów. Tak jak w E-M5 zastosowano mechanizm pozwalający na odchylanie wyświetlacza do 50 stopni w dół i do 80 stopni w górę. W menu aparatu znajdziemy opcje umożliwiające regulację wyświetlacza pod względem jasności oraz temperatury barwowej w dwóch 7-stopniowych skalach. Dodatkowo do wyboru mamy dwa tryby kolorystyki obrazu: natural i vivid.

Podobnie jak w PEN-ach, sterowanie podstawowymi parametrami w OM-D E-M1 odbywa się poprzez swego rodzaju menu podręczne, które może być wyświetlane w dwóch trybach do wyboru – tzw. „Sterowanie na żywo” oraz „Pełny panel sterowania”. Ten pierwszy przypomina sposób obsługi aparatów kompaktowych – większość niezbędnych opcji dostępna jest w menu podręcznym uruchamianym przyciskiem OK.

Drugi typ bardziej przypomina panel opcji spotykany w lustrzankach, gdzie naraz wyświetlana jest większość ustawień, po których poruszamy się przyciskami „krzyżaka”, a zmian dokonujemy za pomocą obydwu pokręteł sterujących. Dostępnych w tym trybie opcji jest więcej i jest on bardziej użyteczny przy wyłączeniu widoku kadrowanego obrazu na LCD i korzystaniu z wizjera. Poniżej prezentujemy schemat zawarty w instrukcji obsługi aparatu.

1. Wybrana aktualnie opcja,
2. Czułość ISO,
3. Tryb lampy błyskowej,
4. Sterowanie natężeniem błysku,
5. Fotografowanie sekwencyjne/samowyzwalacz,
6. Balans bieli/kompensacja balansu bieli,
7. Tryb obrazu,
8. Ostrość/kontrast/nasycenie/gradacja/filtr czarno-biały/odcień obrazu,
9. Przestrzeń barwna,
10. Przypisanie przycisku,
11. Priorytet twarzy,
12. Tryb pomiaru,
13. Współczynnik proporcji obrazu,
14. Tryb zapisu,
15. Tryb/pole AF,
16. Tryb stabilizacji.

Przełączanie pomiędzy oboma trybami odbywa się przyciskiem Info. Poszczególne tryby można aktywować lub dezaktywować za pomocą odpowiedniej opcji w menu użytkownika (Ustawienia sterowania w zakładce D), zatem każdy może dobrać ustawienia zgodnie ze swoimi preferencjami i np. używać tylko jednego z trybów.

Podczas fotografowania do wyboru mamy pięć trybów podglądu aktualnego kadru (dostępność każdego z trybów można z osobna włączyć lub wyłączyć w ustawieniach aparatu):

• Tylko obraz,
• Obraz + poziomica,
• Obraz + podstawowe informacje,
• Obraz + histogram,
• Cienie i światła (wyświetlane są miejsca niedoświetlone/przepalone).

Ponadto osobno możemy ustawić wyświetlanie jednej z pięciu różnych rodzajów siatek kadrowania.

W trybie odtwarzania dostępnych jest sześć widoków zdjęcia:

• sam obraz, bez żadnych informacji,
• obraz wraz z podstawowymi parametrami (rozdzielczość, data wykonania),
• miniaturka wraz z histogramem RGBY oraz licznymi parametrami ekspozycji,
• powiększony histogram jasności,
• podgląd cieni/prześwietleń,
• stykówka – tryb wyświetlania pary zdjęć obok siebie.

Podobnie jak podczas fotografowania, dostępność każdego z powyższych trybów da się z osobna włączyć bądź wyłączyć w ustawieniach aparatu.

Zdjęcia można również przeglądać w formie indeksów (4, 9, 25 lub 100 miniaturek) oraz z poziomu kalendarza. Tutaj również wyświetlanie poszczególnych widoków można ustawić sobie według własnych preferencji.

Warto napisać parę słów o tym, jakie możliwości oferuje funkcja dotykowego wyświetlacza w E-M1. Ekran umożliwia ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Możemy również wybierać miejsce położenia ramki ostrości oraz ustawiać jej wielkość. Dotykając ikonę lupy można powiększyć obraz w miejscu ustawienia ramki ostrości, a poruszając palcem po ekranie przesuwać wybrany fragment. Dotykowo można także wybierać poszczególne elementy panelu sterowania, aczkolwiek samo ustawianie konkretnego parametru odbywa się pokrętłem. W trybie odtwarzania zdjęć funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć, ich powiększanie oraz przechodzenie do podglądu miniaturek. Jeśli fotografujemy w trybie iAUTO dotykowo możemy obsługiwać suwaki w podręcznym menu.

Wyświetlacz nie zachwyca przy pracy w ostrym świetle. Co prawda obraz jest jasny ale powłoka pokrywające ekran słabo tłumi odbicia, w wyniku czego fotografując w ostrym słońcu bardzo łatwo zauważyć na wyświetlaczu odbicie własnej twarzy i elementów otoczenia. W takiej sytuacji lepiej jednak skorzystać z elektronicznego wizjera.

Wideo

Tryb wideo w E-M1 jest dość mocno rozbudowany. W części opisującej menu można było zauważyć, że filmowanie może się odbywać w trybie P, A, S, M lub jednym z dwunastu trybów artystycznych. Z poziomu menu podręcznego w trybie filmowania możemy sterować trybem stabilizacji, balansem bieli, trybem autofokusu, samowyzwalaczem, formatem i jakością wideo oraz nagrywaniem dźwięku. Istnieje również możliwość wyboru czułości, ale taka opcja dostępna jest tylko w trybie manualnym i wyłącznie w zakresie od ISO 200 do ISO 3200. Nie możemy natomiast sterować sposobem pomiaru światła.

Olympus OM-D E-M1 pozwala na zapisywanie filmów w dwóch formatach: AVCHD (MPEG-4AVC/H.264) oraz Motion JPEG (AVI). Filmy w formacie AVCHD są jednak zapisywane z rozszerzeniem MOV, a nie typowym dla tego formatu MTS. Co więcej, nie ma na karcie standardowej dla AVCHD struktury katalogów, a pliki (tak samo jak w przypadku AVI) zapisują się w głównym katalogu ze zdjęciami. Do wyboru mamy następujące rozdzielczości i jakości nagrywanych filmów:

• format AVCHD:
  • Full HD 1920×1080 (16:9) 30p, 24 Mbps,
  • Full HD 1920×1080 (16:9) 30p, 16 Mbps,
  • HD 1280×720 (16:9) 30p, 12 Mbps,
  • HD 1280×720 (16:9) 30p, 8 Mbps,
• format Motion JPEG:
  • HD 1280×720 (16:9) 30 kl/s,
  • VGA 640×480 (4:3) 30 kl/s.

Podczas nagrywania filmów z użyciem niektórych filtrów artystycznych obraz na ekranie LCD nie jest wyświetlany w sposób płynny. Również nagrany w takim przypadku film nie będzie się płynnie odtwarzał. W trybie Diorama natomiast wyświetlany na ekranie czas nagrania zmienia się znacznie wolniej niż czas rzeczywisty, a jest to spowodowane tym, że filmy nagrane w tym trybie odtwarzane są w przyspieszonym tempie. Wyświetlane wartości pokazują zatem czas trwania nagranego filmu.

W Olympusie OM-D E-M1 obecna jest dodatkowa funkcja pozwalająca na dodanie do nagrywanych filmów specyficznych efektów wizualnych. Podczas filmowania, wciskając dolny przycisk kierunkowy uruchamiamy efekt wielokrotnego powidoku (Multi Echo), który wyświetlany jest za poruszającym się obiektem. Efekt ten będzie aktywny do czasu ponownego wciśnięcia przycisku. Pod prawym przyciskiem kierunkowym mamy natomiast efekt pojedynczego powidoku (One Shot Echo). W tym przypadku powidok wyświetlany jest tylko raz i znika automatycznie po chwili.

Generalnie jakość nagrywanego materiału jest naszym zdaniem wysoka. Niekiedy da się niestety zaobserwować zjawisko mory, pojawiające się na drobnych, regularnych wzorach.

Przykładowe filmy wideo prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały nagrane przy użyciu obiektywu M.Zuiko Digital 12–40 mm f/2.8 ED PRO.

• film 1 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 53 MB,
• film 2 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 28.2 MB,
• film 3 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 16 Mbps, 13.2 MB,
• film 4 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 34.6 MB (film nagrany po zmroku),
• film 5 – AVCHD 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 17.8 MB,
• film 6 – AVCHD 1280×720 pix (30p) 8 Mbps, 12.8 MB,
• film 7 – Motion JPEG 1280×720 pix (30 kl/s), 72.4 MB,
• film 8 – Motion JPEG 640×480 pix (30 kl/s), 14.8 MB,
• film 9 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, filtr Jasny i lekki kolor, 29.8 MB,
• film 10 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, filtr Ziarnisty film, 36 MB,
• film 11 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, filtr Cross process, 37.8 MB,
• film 12 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, filtr Dramatyczna tonacja, 75.4 MB,
• film 13 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 60.7 MB, (film z efektami powidoku),
• film 14 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 48.7 MB, (praca C-AF),
• film 15 – AVCHD 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 31.6 MB. (praca C-AF).

Wizjer

Olympus OM-D E-M1 został wyposażony w elektroniczny wizjer o rozdzielczości 2 360 000 punktów. Pokrywa on 100% fotografowanego kadru, a punkt oczny wynosi 21 mm. Do dyspozycji mamy korekcję dioptrii w zakresie od −4 do +2. Innymi słowy, jest to wizjer VF-4, zamknięty w obudowie aparatu, bez możliwości odchylenia go w górę. Zarówno jasność jak i temperaturę barwową obrazu w wizjerze można regulować za pomocą 15-stopniowych skali. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżeniowy, który umożliwia automatyczne przełączanie podglądu z wyświetlacza na wizjer po przyłożeniu do niego oka, a także czujnik oświetlenia pozwalający na automatyczne dostosowanie jasności celownika. Warto także wspomnieć, że w momencie gdy odchylimy ekran LCD, EVF wyłącza się automatycznie.

Obraz w wizjerze może być wyświetlany w trzech stylach. W pierwszym i drugim obraz obejmuje część dostępnego obszaru wizjera, a podstawowe informacje o parametrach i ustawieniach wyświetlane są w dolnej części. Różnica pomiędzy tymi stylami sprowadza się do tego, że w stylu 1 informacje są wyświetlane na tle niebieskiego prostokąta. W trzecim stylu, obraz wypełnia cały dostępny obszar wizjera i stanowi on w zasadzie kopię podglądu jaki mamy aktualnie na wyświetlaczu.

Ponadto, informacjami i elementami widocznymi w wizjerze możemy sterować podobnie jak w przypadku ekranu LCD. Do dyspozycji mamy zatem następujące widoki:

• Tylko obraz,
• Obraz + poziomica,
• Obraz + podstawowe informacje,
• Obraz + histogram,
• Cienie i światła (wyświetlane są miejsca niedoświetlone/przepalone).

Poza opcją „Obraz + podstawowe informacje”, dostępność każdego z pozostałych trybów można z osobna włączyć lub wyłączyć w menu użytkownika w zakładce J. Trzeba jednak nadmienić, że dotyczą one jedynie pierwszego i drugiego stylu wizjera. W trzecim stylu ustawienia te nie przynoszą żadnego efektu, stosują się natomiast ustawienia dotyczące wyświetlacza. Dodatkowo w wizjerze osobno możemy ustawić wyświetlanie jednej z pięciu różnych rodzajów siatek kadrowania. W tej kwestii ustawienia dostępne w zakładce J również dotyczą wyłącznie pierwszego i drugiego stylu wizjera.

Jakość prezentowanego w wizjerze obrazu jest bardzo wysoka. W dobrych warunkach oświetleniowych odświeżanie jest płynne i nie daje powodów do narzekań. Co ciekawe, w ciemnym otoczeniu sytuacja niewiele się pogarsza. Warto również zwrócić uwagę na duże powiększenie wizjera, wynoszące maksymalnie 1.48x. Nie zaobserwowaliśmy także irytującego „efektu tęczy”. To wszystko sprawia, że korzystanie z EVF jest przyjemnością i zapewnia komfortowe kadrowanie podczas wykonywania zdjęć. W przeciwieństwie do E-M5, wizjer w nowym Olympusie nie służy jedynie do fotografowania. Za jego pomocą można także obsługiwać menu aparatu i przeglądać zdjęcia. Mieliśmy okazję krótkiego, bezpośredniego porównania wizjera w E-M1 oraz w Panasoniku GX7 i Fujifilm X-E1. Celownik Olympusa przewyższa obie konstrukcje konkurencji, zarówno pod względem rozmiaru, jak i jakości wyświetlanego obrazu.