W poprzednim rozdziale mieliśmy możliwość wzrokowo ocenić poziom szumu na JPEG-ach z E-M1. Przyjrzyjmy się teraz wynikom pomiarów, które prezentujemy na wykresie poniżej. Na ich podstawie widać, że poziom szumu w E-M1 jest niższy niż w E-M5. Nawet dla maksymalnej czułości, wartości poszczególnych składowych nie dochodzą do 3%. Trudno w takie sytuacji traktować ustawienie odszumiania „wyłączone” jako zgodne z prawdą. Z uwagi na fakt, że aparat ten jest adresowany do zaawansowanych użytkowników, naszym zdaniem takie podejście producenta nie jest do końca w porządku. Jeśli już udostępnia się w menu możliwość wyłączenia odszumiania, to powinna być ona realna. Ponadto, na wykresie obserwujemy kilka załamań, świadczących o różnej sile redukcji zakłóceń, w zależności od użytej czułości.

W poprzednim rozdziale prezentowaliśmy wycinki ze zdjęć wykonanych przy wyłączonym odszumianiu. Jak natomiast wygląda obraz kiedy odszumianie włączymy, można zobaczyć na poniższym porównaniu. W Olympusie E-M1 intensywność tego procesu na wyższych czułościach można kontrolować w 3-stopniowej skali. W poniższej tabelce prezentujemy zdjęcia wykonane przy ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne

Widać, że teoretycznie nieodszumione JPEG-i posiadają na tyle niski szum, że kolejne stopnie procesu odszumiania dają względnie niewielki zysk. Łatwiej zauważyć utratę szczegółów obrazu niż obniżenie szumu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom z E-M1 zapisanym w formacie RAW. Wywołaliśmy je programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Fujifilm X-Pro1 i Panasonika GH3.

Wśród zestawionych wyżej bezlusterkowców prym wiedzie X-Pro1. Zdjęcia nim wykonane charakteryzują się niższym szumem oraz lepszym odwzorowaniem detali niż te z Olympusa i Panasonika. Jeśli weźmiemy pod uwagę sam tylko poziom zakłóceń, to do ISO 1600 wszystkie trzy bezlusterkowce radzą sobie raczej podobnie.

Spójrzmy teraz na pomiary poziomu szumu przeprowadzone na surowych plikach:

E-M1 sprawuje się odrobinę słabiej od E-M5, jednak maksymalne różnice (dla ISO 6400 i 12800) nie przekraczają pół punkta procentowego. X-Pro1 charakteryzuje się niższym poziomem szumu od nowego OM-D o ok. 0.5 EV, przy czym jego zakres czułości jest mniejszy i kończy się na wartości 6400 ISO. Podobnego rzędu przewagę E-M1 ma nad GH3.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Praktycznie rzecz biorąc potwierdzają one to, co do tej pory powiedzieliśmy.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak Olympus E-M1 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku E-M1 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200.000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do ISO 1600 nie mamy poważniejszych zastrzeżeń do kształtu histogramów. Jednak ich wygląd na wyższych czułościach rodzi podejrzenia o manipulacji danymi na poziomie plików RAW. Generalnie, poziom prądu ciemnego jest ogólnie dużo wyższy niż w E-M5. Obserwujemy ponadto odrobinę mocniejsze nagrzewanie się brzegów matrycy z prawej strony kadru.

Darki na wysokich ISO pokazały ciekawą rzecz. Ujawnił się nam, w całej swojej okazałości, układ czujników fazowych autofokusa. I być może w tym miejscu (przynajmniej częściowo) należy upatrywać przyczyn, dla których poziom prądu ciemnego w E-M1 jest tak wysoki.

Na darkach w formacie JPEG nie widać wspomnianej struktury punktów AF fazowego, aczkolwiek na wysokich czułościach dostrzegamy dość intensywny, zielony zafarb.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600