Fujifilm X-A1 zbudowany został w oparciu o matrycę CMOS o wymiarach 23.6×15.6 mm (APS-C) i efektywnej liczbie pikseli wynoszącej 16.3 miliona. Maksymalna rozdzielczość zdjęć zapisywanych w formacie JPEG wynosi 4896×3264 pikseli. Pliki z surowymi danymi z matrycy (RAW) zapisywane są z rozszerzeniem RAF i zawierają tablicę 4952×3288 12-bitowych pikseli.

Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Fujifilm Fujinon XC 16–50 mm f/3.5–5.6 OIS ustawionego na ogniskowej 35 mm, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku X-A1 odpowiada ustawieniu −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Maksymalna rozdzielczość uzyskiwana przez X-A1 z obiektywem kitowym jest zbliżona, chociaż odrobinę niższa niż w przypadku bliźniaka X-M1. Wraz z przymykaniem przysłony rozdzielczość spada jednak wyraźnie wolniej. Można domyślać się, że ma to związek z innym sposobem przetwarzania danych z matryc o rożnych układach kolorowych filtrów.

Poniższe wykresy przedstawiają przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz przebieg funkcji MTF.

Na górnym wykresie można zauważyć charakterystyczne lokalne maksimum w profilu na granicy czerni i bieli. Świadczy ono o tym, że nawet przy najniższym stopniu wyostrzania (−2) jest ono całkiem spore. Mamy więc do czynienia z innym podejściem programistów niż w przypadku X-M1.

Rozdzielczość matrycy

Zdjęcia do pomiarów rozdzielczości matrycy wykonaliśmy z wykorzystaniem obiektywu Fujifilm Fujinon XF 35 mm f/1.4 R. Wartości wyznaczyliśmy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio za pomocą programu dcraw przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF. Uzyskane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy również wartości otrzymane dla wyposażonego w matrycę X-Trans Fujifilm X-M1.

Zastosowanie zwykłej siatki Bayera w matrycy umieszczonej w X-A1 powoduje większą podatność na efekt moiré. Aparat został więc wyposażony w filtr antyaliasowy. Działa on jednak tylko w kierunku pionowym. W efekcie rozdzielczość pozioma jest zbliżona do wyników uzyskiwanych przez matryce X-Trans o tej samej liczbie pikseli, a pionowa jest dużo niższa. Takie rozwiązanie jest dosłownie połowiczne i nie zapewnia całkowitej eliminacji efektu moiré.

Poniższe wykresy przedstawiają przebiegi profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla składowej poziomej i pionowej (z pomiarów na surowym pliku).

Przebiegi jasności (górne wykresy) są płynne i nie widać objawów wyostrzania w postaci lokalnych ekstremów. Wartość funkcji MTF przy częstości Nyquista dla rozdzielczości poziomej wynosi około 28%, czyli mniej więcej tyle samo co w matrycy X-Trans o tej samej rozdzielczości. Dla składowej pionowej zastosowanie filtru AA zmniejsza ją do poziomu około 12%.