Przejdźmy teraz do opcji redukcji szumu, jakie oferuje NX2000. W menu odnajdziemy funkcję redukcji szumu na wysokich ISO oraz redukcję szumu dla długich ekspozycji. W przypadku tej drugiej do wyboru mamy jedynie możliwość jej włączenia lub wyłączenia. Odszumianie wysokich czułości natomiast możemy kontrolować w trzech poziomach: redukcja niska, normalna lub wysoka. Teoretycznie odszumianie to można zupełnie wyłączyć, ale jak już wcześniej stwierdziliśmy, w praktyce jest ono zawsze obecne. Na szczęście, z tego co mogliśmy zaobserwować w poprzednim rozdziale, działa ono wyraźnie efektywniej i mniej destrukcyjnie niż w przypadku starszych modeli systemu NX. Zobaczmy zatem, co daje włączenie opcji odszumiania wysokich czułości. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla poszczególnych opcji, na zdjęciach wykonanych na dwóch najwyższych czułościach.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie

Odszumianie w NX2000 działa bardzo podobnie jak w NX300. Kolejne stopnie redukcji zakłóceń zmniejszają poziom szumu, co pociąga za sobą spadek szczegółowości zdjęć. Nie jest to na szczęście tak silna degradacja detali, z jaką mieliśmy do czynienia np. w NX200, także ogólnie można uznać, że odszumianie sprawdza się dość dobrze.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX2000 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Olympus E-PL5 oraz Sony A3000. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Podobnie jak w przypadu JPEG-ów, porównanie zdjęć w formacie RAW pokazuje duże podobieństwa w wyglądzie zdjęć z NX2000 i NX300. Niestety, mocno widoczne są również kolorowe obwódki wokół ciemnych konturów, a także drobne artefakty. Rozpatrując jedynie poziom szumu na powyższych wycinkach, widzimy, że w szerokim zakresie ISO wszystkie porównywane aparaty prezentują względnie podobny poziom jakości obrazu. Dopiero na najwyższych czułościach można się dopatrywać pewnej przewagi Samsunga.

Ze względu na występowanie wspomnianych artefaktów na zdjęciach wywołanych dcraw-em, zdecydowaliśmy się przekonwertować je ponownie, tym razem przy użyciu dołączonego do aparatu programu Lightroom (zaktualizowanego do wersji 4.4.1). Poniżej prezentujemy wycinki dla całego zakresu czułości.

ISO	Lightroom
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Dla ISO 3200 i 6400 NX2000 szumi mniej od E-PL5 o niespełna 1/2 EV. Z kolei jego przewaga nad A3000 wynosi nawet nieco ponad 1 EV. Przy ISO 12800 Samsung góruje nad Sony już tylko o 1/3 EV, a jest to najprawdpodobniej efektem odszumiania dwóch najwyższych czułości w A3000. Co ciekawe, w zakresie czułości do ISO 6400, NX2000 radzi sobie lepiej niż NX300. Różnica jest dość wyraźna, wynosi bowiem niecałe 1 EV. Dla maksymalnej czułości trend się odwraca, jednak generalnie można pochwalić NX2000 za dobre zachowanie na wysokich ISO.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Wyniki te potwierdzają wyciągnięte przez nas do tej pory wnioski.

Darki

Nie udało nam się niestety przeprowadzić typowego testu darków w Samsungu NX2000. Podobnie jak w innych bezlusterkowcach tego producenta, w trybie Bulb po wykonaniu zdjęcia aparat sam wykonuje darka i automatycznie go odejmuje. W NX2000 najdłuższy dostępny czas otwarcia migawki (poza trybem Bulb) wynosi 30 sekund. Zdecydowaliśmy się zatem na wykorzystanie go i wykonanie ekspozycji bez dopływu światła na trzech najwyższych czułościach. Tak otrzymane zdjęcia w formacie RAW wywołaliśmy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF przekonwertowaliśmy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX2000 zakres ten wynosi od 0 do 127. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
6400
12800
25600

Test darków pokazał w zasadzie to samo co w Samsungu NX300. Na podstawie histogramów oraz statystyki przedstawionej poniżej w tabelce widać, że mamy do czynienia z częściową redukcją sygnału. Na wykresach można zaobserwować, że rozkład został wyraźnie obcięty z lewej strony, a średnie wartości sygnału są mniejsze niż odchylenia standardowe. Co więcej, na miniaturkach darków zaprezentowanych powyżej można zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu. Obserwujemy jaśniejszą plamę w lewym dolnym obszarze kadru. Dodatkowo dostrzegamy delikatne objawy bandingu.