Pod względem budowy korpusu, Nikon D610 jest w zasadzie kopią poprzedniego modelu. Oba aparaty mają te same rozmiary, a w kształcie nowego modelu nie wprowadzono żadnej, nawet najmniejszej zmiany. Odnosząc się natomiast do jakości wykonania testowanego aparatu możemy śmiało powtórzyć to, co pisaliśmy przy okazji testu D600. W tej kwestii zatem trudno mieć szczególne zastrzeżenia do Nikona D610. Nie można co prawda liczyć na to, że w tej kategorii sprzętowej dostaniemy to samo, co oferują lustrzanki profesjonalne, jednak jak na amatorską lustrzankę testowany aparat prezentuje się naprawdę dobrze. Korpus D610 został częściowo (przednia i tylna część) wykonany ze stopów magnezu, a poszczególne elementy obudowy są dobrze spasowane. Całość wygląda solidnie, a konstrukcja zachowuje należytą sztywność. Ponadto klapki od kieszeni kart i komory akumulatora oraz zaślepki zabezpieczające gniazda otwierają się i zamykają bez najmniejszych problemów. Warto także wspomnieć, że korpus testowanego aparatu został uszczelniony przed wpływem kurzu i wilgoci, co w przypadku amatorskiego aparatu cieszy szczególnie, bowiem w tym segmencie producenci nierzadko oszczędzają na tego typu rozwiązaniach.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Nikon D610, tak samo jak jego poprzednik, zasilany jest akumulatorem EN-EL15 o pojemności 1900 mAh. W przypadku testowanego Nikona dostępny jest również opcjonalny uchwyt pionowy MB-D14, umożliwiający użycie jednego akumulatora EN-EL15 lub sześciu baterii typu R6/AA, czyli popularnych paluszków. Istnieje także możliwość zasilania aparatu za pomocą opcjonalnego zasilacza sieciowego EH-5b w połączeniu z adapterem EP-5B. W menu aparatu odnajdziemy opcję pozwalającą na wyświetlenie w procentach dokładnego poziomu naładowania akumulatora, liczbę zdjęć wykonanych od ostatniego ładowania, oraz poziom zużycia akumulatora. W trakcie testowania aparatu byliśmy w stanie wykonać ponad 1600 zdjęć na w pełni naładowanym akumulatorze.

W stosunku do D600 nie zmieniło się również nic w zakresie obsługi kart pamięci. Testowany aparat został wyposażony w dwa gniazda i może współpracować z kartami SD/SDHC/SDXC zgodnymi z UHS-I. W przypadku korzystania z dwóch kart pamięci w menu aktywne stają się opcje dotyczące roli karty w gnieździe numer 2. Obejmują one następujące ustawienia:

• zapis na kartę 1 i automatyczne przełączanie na kartę 2 w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie 2,
• zapis RAW-ów na karcie 1 i JPEG-ów na karcie 2.

W Nikonie D610 znajdziemy również te same gniazda, które mieliśmy w modelu D600. Jest ich w sumie 5 i zostały umieszczone po lewej stronie aparatu:

• gniazdo słuchawek,
• wejście mikrofonu zewnętrznego,
• złącze USB,
• wyjście HDMI,
• gniazdo akcesoriów.

Gniazda zabezpieczone są trzema dobrze przylegającymi zaślepkami wykonanymi z twardej gumy. Warto również dodać, że D610 umożliwia korzystanie z wężyka spustowego MC-DC2, który podłączamy do gniazda akcesoriów.

Przyciski

Układ elementów sterujących w Nikonie D610 jest w zasadzie identyczny jak w poprzednim modelu. Jedyna zmiana dotyczy pozycji na pokrętle trybów pracy migawki, ale o tym za chwilę. Dokładny opis przycisków i pokręteł rozpoczynamy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie znajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, na którym znajdują się następujące pozycje:

• P – automatyka program,
• S – priorytet migawki,
• A – priorytet przysłony,
• M – tryb manualny,
• U1, U2 – ustawienia użytkownika,
• SCENE – programy tematyczne: portret, krajobraz, dziecko, zdjęcia sportowe, makro, portret nocny, krajobraz nocny, przyjęcie/wnętrza, plaża/śnieg, zachód słońca, zmierzch/świt, portret zwierzaka, blask świec, kwiaty, barwy jesieni, żywność, sylwetka, rozjaśnienie, przyciemnienie,
• automatyczny z wyłączoną lampą błyskową,
• AUTO – tryb automatyczny.

Pośrodku pokrętła znajduje się niewielki przycisk zwalniający jego blokadę. Bezpośrednio pod pokrętłem mamy natomiast pierścień wyboru trybu wyzwalania migawki. W stosunku do poprzednika w D610 wzbogacił się on o jedną pozycję, a wybór w tym wypadku jest następujący: zdjęcia pojedyncze (S), seryjne wolne (CL), seryjne szybkie (CH), ciche wyzwalanie migawki (Q), ciche seryjne wyzwalanie migawki (Qc), samowyzwalacz, zdalne sterowanie i wstępne podnoszenie lustra (Mup). Do przekręcenia pokrętła wymagane jest wciśnięcie niewielkiego przycisku blokady. Na wysokości rękojeści mamy tradycyjny spust migawki, wokół którego znajduje się włącznik aparatu i podświetlenie monochromatycznego panelu LCD. Poniżej znajdziemy trzy przyciski: pomiar światła, kompensacja ekspozycji oraz oznaczony czerwoną kropką przycisk nagrywania filmu. Na samej górze rękojeści, bezpośrednio pod spustem migawki znajduje się pokrętło sterujące. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

W lewym górnym narożniku znajdują się przyciski trybu odtwarzania zdjęć i ich usuwania. Przechodząc niżej, przy lewej krawędzi korpusu odnajdziemy kolumnę pięciu przycisków. Na samej górze mamy przycisk MENU, poniżej którego znajduje się przycisk uruchamiający menu retuszu zdjęć podczas odtwarzania. Służy on również do konfiguracji funkcji Picture Control w trybie fotografowania. Idąc dalej natrafiamy na przycisk włączający pomoc podczas przeglądania menu. W trybie fotografowania daje on bezpośredni dostęp do nastaw balansu bieli, a przy odtwarzaniu umożliwia włączanie ochrony zdjęć. Kolejny przycisk służy do przybliżania zdjęcia podczas odtwarzania lub powiększania wybranego obszaru kadru w trybie LV. Przy fotografowaniu z użyciem wizjera daje on bezpośredni dostęp do ustawień jakości zapisywanych zdjęć. Na samym dole natomiast znajduje się przycisk służący do oddalania (zarówno podczas odtwarzania jak i w LV) oraz przechodzenia do poziomu miniaturek. Jest on również wykorzystywany do ustawiania czułości.

Przechodząc z powrotem na górę, bezpośrednio z prawej strony wizjera odnajdziemy niewielkie pokrętło zmiany dioptrażu. Dalej na prawo natrafimy natomiast na przycisk blokady ekspozycji i ostrości AE-L/AF-L, a przy samym brzegu na pokrętło sterujące. Po prawej stronie ekranu LCD mamy wybierak wielofunkcyjny, który używany jest między innymi do nawigowania w menu aparatu, wybierania punktów AF oraz wykorzystywany jest podczas odtwarzania zdjęć. W jego środku znajduje się przycisk OK służący między innymi do zatwierdzania ustawień. Bezpośrednio przy wybieraku znajduje się przełącznik blokujący jego funkcję wyboru pól AF. Przechodzą niżej natrafiamy na przycisk LV uruchamiający podgląd na żywo oraz przełącznik, który umożliwia przełączanie się pomiędzy fotografowaniem a filmowaniem w trybie LV. Na samym dole natomiast znajduje się przycisk info, który wyświetla na ekranie LCD informacje o ustawieniach aparatu i pozwala na zmianę wybranych parametrów. W trybie LV umożliwia wyświetlanie dodatkowych elementów na ekranie. Przyjrzyjmy się teraz przedniej ściance.

Z lewej strony, pod przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu mamy przełącznik trybu ustawiania ostrości AF/M. Wewnątrz niego natomiast znajduje się przycisk wyboru trybów AF (pojedynczy i ciągły). Za jego pomocą można również ustawiać tryb obszaru AF. Powyżej natomiast mamy przycisk bracketingu oraz przycisk otwierający lampę błyskową. Można go również wykorzystać przy wyborze trybu lampy błyskowej i ustawieniu kompensacji błysku.

Przechodząc na drugą stronę bagnetu natrafimy na dwa przyciski. Górny, nieoznaczony w żaden sposób, poza podglądem głębi ostrości można przeprogramować i wykorzystywać w innych sytuacjach. Dolny przycisk został oznaczony jako Fn i również jest programowalny.

Nikon D610 podobnie jak jego poprzednik ma dość szerokie opcje programowania przycisków. Większość z nich odnajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji f. Poza wspomnianym przed chwilą typowo funkcyjnym przyciskiem Fn oraz przyciskiem podglądu głębi ostrości, zaprogramować można również przycisk AE-L/AF-L (osobno także analogiczny przycisk na opcjonalnym uchwycie pionowym). Część elementów można osobno zaprogramować w trybie nagrywania filmów, a odpowiednie opcje znajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji g.

Menu

Menu w D610 jest zorganizowane w sposób tradycyjny dla zaawansowanych lustrzanek Nikona. Do dyspozycji mamy sześć zakładek: menu odtwarzania, fotografowania, ustawienia własne, ustawienia aparatu, retusz i menu własne. Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poszczególnym zakładkom.

Menu odtwarzania:

• usuwanie zdjęć,
• wybór folderu z którego będą odtwarzane zdjęcia,
• ukrywanie obrazów,
• wybór ilości wyświetlanych informacji wraz ze zdjęciem,
• kopiowanie zdjęć pomiędzy kartami,
• włączenie podglądu zdjęcia bezpośrednio po jego wykonaniu,
• wybór zdjęcia, które zostanie pokazane po usunięciu obrazu,
• ustawienie obracania zdjęć,
• pokaz slajdów,
• drukowanie.

Menu fotografowania:

• resetowanie menu fotografowania,
• folder zapisu,
• nazwy plików,
• funkcja pomocniczego gniazda pamięci,
• jakość zdjęć (NEF, JPEG FINE, JPEG NORMAL, JPEG BASIC, równoczesny zapis NEF+JPEG),
• rozmiar zdjęć (Large, Middle, Small),
• obszar zdjęcia, czyli wybór pomiędzy formatem FX i DX,
• kompresja zdjęć JPEG (optymalna jakość lub z priorytetem rozmiaru),
• ustawienia plików NEF (wybór 12- lub 14-bitowych plików RAW, ustawienie kompresji stratnej lub bezstratnej),
• wybór balansu bieli,
• funkcja Picture Control – ustawienia parametrów zdjęcia (Standardowe, Neutralne, Żywe, Monochromatyczne, Portret, Krajobraz, plus ustawienia ostrości, kontrastu, jasności i nasycenia),
• dostosowywanie funkcji Picture Control,
• automatyczna korekcja dystorsji,
• wybór przestrzeni kolorów,
• funkcja D-Lighting zapobiegająca utracie szczegółów w przepaleniach i cieniach,
• tryb HDR,
• korekcja winietowania,
• redukcja szumów dla długich czasów ekspozycji,
• redukcja szumów przy wysokich czułościach (Off, Low, Norm, High),
• ustawienie czułości ISO,
• ustawienia zdalnego sterowania (z opóźnieniem, natychmiastowe, uniesienie lustra),
• wielokrotna ekspozycja,
• fotografowanie z interwałometrem,
• zdjęcia poklatkowe,
• ustawienie filmu (rozdzielczość, liczba klatek na sekundę, jakość, mikrofon, docelowe miejsce zapisu).

Ustawienia osobiste:

• resetowanie ustawień osobistych,
• (a) autofokus:
  • priorytet AF-C,
  • priorytet AF-S,
  • blokada śledzenia ostrości,
  • podświetlanie punktu AF,
  • zmiana punktów AF w pętli,
  • liczba punktów AF,
  • wbudowana dioda wspomagająca AF,

• (b) pomiar światła/ekspozycja:
  • krok zmiany czułości,
  • krok zmiany ekspozycji,
  • łatwa kompensacja ekspozycji,
  • obszar pomiaru centralnie ważonego,
  • korekta pomiaru ekspozycji,

• (c) zegary/blokada AE,
  • blokada AE spustem migawki,
  • automatyczne wyłączenie pomiaru światła,
  • samowyzwalacz,
  • automatyczne wyłączenie monitora,
  • czas oczekiwania na zdalne sterowanie,

• (d) fotografowanie/wyświetlacz:
  • sygnał dźwiękowy,
  • wyświetlanie siatki w wizjerze,
  • wyświetlanie i korekta ISO,
  • podpowiedzi ekranowe,
  • prędkość fotografowania w trybie seryjnym CL,
  • maksymalna liczba zdjęć w serii,
  • numeracja kolejnych plików,
  • ekran informacyjny,
  • podświetlanie panelu LCD,
  • tryb opóźnienia ekspozycji,
  • ostrzeżenie o lampie,
  • rodzaj baterii w MB-D14,
  • kolejność zasilania,

• (e) bracketing/błysk:
  • czas synchronizacji błysku,
  • czas migawki dla błysku,
  • sterowanie lampą wbudowaną,
  • kompensacja ekspozycji dla lampy błyskowej,
  • błysk modelujący,
  • sposób realizacji bracketingu,
  • kolejność bracketingu,

• (f) sterowanie:
  • przycisk OK w trybie fotografowania,
  • rola przycisku Fn,
  • rola przycisku podglądu,
  • rola przycisku AE-L/AF-L,
  • dostosowanie pokręteł sterowania,
  • puść przycisk by użyć pokrętła,
  • działanie bez karty pamięci,
  • odwróć wskaźniki,
  • rola przycisku AE-L/AF-L na MB-D14,

• (g) film:
  • rola przycisku Fn,
  • rola przycisku podglądu,
  • rola przycisku AE-L/AF-L,
  • rola spustu migawki.

Ustawienia aparatu:

• formatowanie karty,
• zapis ustawień użytkownika,
• resetowanie ustawień użytkownika,
• jasność wyświetlacza LCD,
• czyszczenie matrycy,
• podniesienie lustra do ręcznego czyszczenia matrycy,
• zdjęcie referencyjne przy usuwaniu kurzu,
• ustawienia rozdzielczości wyświetlanych zdjęć przy zastosowaniu złącza HDMI,
• redukcja migotania wyświetlacza (automatyczne, 50 lub 60 Hz),
• strefa czasowa i data,
• ustawienie języka,
• komentarz do zdjęcia,
• automatyczne obracanie zdjęć,
• informacja o baterii,
• informacje o prawach autorskich,
• zapis lub wgranie ustawień menu,
• ustawienia GPS,
• wirtualny horyzont,
• ustawienia obiektywów bez CPU,
• precyzyjna regulacja autofokusu w obiektywie,
• przesyłanie Eye-Fi,
• wersja oprogramowania.

Retusz zdjęć:

• funkcja D-lighting,
• redukcja czerwonych oczu,
• kadrowanie,
• monochromatyczne,
• efekt filtrów,
• balans kolorów,
• nakładanie zdjęć,
• przetwarzanie i wywoływanie zdjęć RAW,
• skalowanie,
• szybki retusz,
• prostowanie,
• korekta dystorsji,
• rybie oko,
• kolorowy kontur,
• szkic kolorowy,
• korekcja kształtu,
• efekt miniatury,
• kolor selektywny,
• edycja filmu.

Ostatnią zakładką jest Moje menu lub Ostatnie ustawienia. To pierwsze umożliwia skomponowanie własnej zakładki poprzez wybór opcji (maksymalnie 20) z całego menu, według własnego uznania i przydatności. Alternatywnie można wyświetlać menu zawierające ostatnio używane opcje.

Wyświetlacze

Nikon D610 został wyposażony w takim sam wyświetlacz jak model D600. Mamy zatem 3.2-calowy ekran TFT LCD, o rozdzielczości wynoszącej 921 tysięcy punktów (640×480 pikseli, VGA). Zapewnia on dobry kąt widzenia w zakresie około 170 stopni. W menu ustawień znajdziemy opcje związane z jasnością obrazu, a do wyboru mamy dwie możliwości: automatyczna i ręczna. W tej pierwszej, aparat w oparciu o czujnik światła znajdujący się na tylnej ściance sam dobiera jasność w zależności od tego, w jakich warunkach fotografujemy. W opcji ręcznej możemy regulować jasność wyświetlacza w 11-stopniowej skali. Do samej jakości obrazu wyświetlanego na ekranie LCD, podobnie jak w przypadku D600, nie można mieć szczególnych zastrzeżeń. Jest on wyraźny i dostatecznie jasny aby zapewnić wygodną pracę w większości sytuacji. Ponarzekać można jedynie na fakt, że przy fotografowaniu w ostrym świetle słonecznym stosunkowo łatwo zobaczyć na wyświetlaczu odbicia otoczenia. Nie są one szczególnie intensywne, jednak potrafią czasem przeszkadzać.

Korzystając z przycisku INFO na głównym ekranie można wyświetlić panel informacyjny, przedstawiający aktualne ustawienia najważniejszych parametrów. Kolejne wciśnięcie przycisku INFO powoduje, że aktywne stają się wybrane ustawienia widoczne u dołu ekranu.

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Pomiędzy kolejnymi ekranami wyświetlania przechodzimy za pomocą górnego lub dolnego przycisku kierunkowego wybieraka. Wśród informacji, do których mamy dostęp, są między innymi histogramy, skrócony EXIF zdjęcia, najważniejsze parametry ekspozycji lub informacje o przepaleniach obrazu. Ilość tych informacji możemy regulować w menu odtwarzania.

Tradycyjnie, zdjęcia możemy powiększać, przeglądać z formie miniaturek (4, 9 lub 72 zdjęcia) lub z poziomu kalendarza.

W Nikonie D610 poza głównym ekranem mamy również pomocniczy monochromatyczny panel LCD, który umieszczony został na górnej ściance aparatu. Schemat wyświetlacza oraz opis poszczególnych elementów, które mogą się na nim pojawić, prezentujemy poniżej.

1 – wskaźnik temperatury barwowej, 2 – migawka, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, dokładna regulacja balansu bieli, temperatura barwowa, numer pozycji pamięci pomiaru balansu bieli, liczba zdjęć w sekwencji bracketingu ekspozycji, mocy błysku i balansu bieli, liczba interwałów fotografowania z interwałometrem, ogniskowa dla obiektywów bez CPU, 3 – wskaźnik stanu baterii MB-D12, 4 – wskaźnik stanu akumulatora, 5 – tryb lampy błyskowej, 6 – tryb autofokusu, 7 – wielkość zdjęcia, 8 – jakość zdjęcia, 9 – wskaźnik dokładnej regulacji balansu bieli, 10 – balans bieli, 11 – wskaźnik działki przysłony, 12 – wartość przysłony, liczba działek przysłony, krok bracketingu, liczba zdjęć w sekwencji bracketingu ADL, liczba zdjęć na interwał, maksymalna przysłona dla obiektywów bez procesora, wskaźnik trybu pracy z komputerem, 13 – wskaźnik karty pamięci (gniazdo 1), 14 – wskaźnik karty pamięci (gniazdo 2), 15 – wskaźnik czułości ISO, wskaźnik automatycznego wyboru ISO, 16 – wskaźnik interwałometru, wskaźnik włączenia filmu poklatkowego, 17 – wskaźnik trybu pomiaru ekspozycji, 18 – wskaźnik synchronizacji błysku, 19 – wskaźnik fleksji programu, 20 – wskaźnik automatycznego wyboru pola AF, wskaźnik trybu pola AF, wskaźnik śledzenia 3D, 21 – wskaźnik HDR, 22 – wskaźnik wielokrotnej ekspozycji, 23 – wskaźnik bracketingu ekspozycji i mocy błysku, balansu bieli oraz ADL, 24 – wskaźnik postępu bracketingu, 25 – wskaźnik kompensacji ekspozycji, 26 – wskaźnik kompensacji mocy błysku, 27 – „K” pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na ponad 1000 zdjęć, 28 – liczba pozostałych zdjęć, liczba zdjęć pozostałych do zapełnienia bufora pamięci, czułość ISO, wskaźnik zapisu gotowego balansu bieli, wskaźnik aktywnej funkcji D-Lighting, wskaźnik nagrywania filmu poklatkowego, numer obiektywu manualnego, wskaźnik trybu Capture, wskaźnik połączenia HDMI-CEC.

Live View i filmy

Tryb podglądu na żywo w Nikonie D610 uruchamiamy dedykowanym przyciskiem, znajdującym się u dołu tylnej ścianki aparatu. Bezpośrednio przy nim znajduje się również przełącznik, którym wybieramy tryb fotografowania lub filmowania w LV. Podczas podglądu na żywo mamy dostęp wyłącznie do autofokusa działającego w oparciu o detekcję kontrastu. Może on działać w trybie pojedynczym (AF-S), wówczas ostrość ustawiamy wciskając po prostu spust migawki do połowy oraz w trybie ciągłym (AF-F). W tym drugim, aparat na bieżąco koryguje ostrość obiektu znajdującego się w obrębie obszaru AF.

Jeżeli chodzi o wybór obszaru AF w trybie LV, mamy w tym zakresie cztery możliwości:

• AF z priorytetem twarzy,
• szerokie pole AF,
• normalne pole AF,
• AF ze śledzeniem ruchu.

Podczas fotografowania w LV możemy na ekranie wyświetlać różne informacje oraz dodatkowe elementy. Pomiędzy kolejnymi widokami przechodzimy przyciskiem info. Do dyspozycji mamy następujące podglądy (w każdym z nich, u dołu ekranu wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, czułości, trybie pomiaru światła i liczbie zdjęć możliwych do wykonania):

• dodatkowe informacje,
• aktualny kadr bez dodatkowych informacji,
• siatka kadrowania,
• elektroniczna poziomica.

W trybie LV osobno możemy regulować jasność wyświetlacza LCD.

Tryb wideo w Nikonie D610 oferuje takie same możliwości jak w modelu D600, a do dyspozycji mamy następujące tryby filmowania:

• 1920×1080 (Full HD 1080p) z szybkością 29.97 kl/s, 25 kl/s, 23.976 kl/s,
• 1280×720 (HD) z szybkością: 59.94 kl/s, 50 kl/s, 29.97 kl/s, 25 kl/s.

Filmy zapisywane są w formacie z rozszerzeniem MOV (wideo: H.264/MPEG-4; dźwięk: Liniowy PCM). W menu możemy określić także jakość filmów: wysoka i normalna. Aparat ma jedynie mikrofon mono, jednak istnieje możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu stereofonicznego. Regulacja czułości mikrofonu może odbywać w sposób automatyczny lub ręczny (w 20-stopniowej skali). Filmy mogą być nagrywane we wszystkich dostępnych w aparacie trybach. W przypadku trybów P, S, A oraz M mamy różne możliwości kontrolowania parametrów ekspozycji przed rozpoczęciem filmowania. W dwóch pierwszych, z parametrów ekspozycji możemy kontrolować jedynie kompensację. W trybie A mamy możliwość ustawienia konkretnej wartości przysłony. W trybie M natomiast mamy pełną kontrolę nad parametrami ekspozycji, w tym również czułością. W pozostałych bowiem ISO jest sterowane automatycznie. Podczas samego filmowania natomiast w trybie M możemy zmieniać czas migawki oraz czułość ISO. W pozostałych trybach można jedynie na bieżąco zmieniać kompensację ekspozycji.

Podczas filmowania możemy korzystać z ciągłego autofokusu, wybierając w ustawieniach tryb AF-F. W trybie AF-S natomiast, pracę autofokusu wymuszamy wciskając po prostu spust migawki do połowy. Nikon D610 został również wyposażony w funkcję indeksowania, pozwalającą na oznaczanie wybranych miejsc w filmie, ułatwiając tym samym odnalezienie oznaczonych miejsc podczas edycji filmów. W całym filmie można umieścić do 20 indeksów.

Tak samo jak Nikon D600, nowy model oferuje funkcję tworzenie filmów na podstawie serii zdjęć poklatkowych. Ustawienia dotyczące jakości i rozdzielczości filmów poklatkowych są takie same, jak dla zwykłych plików wideo. Chcąc wykonać film poklatkowy, w menu aparatu musimy ustalić jedynie wartość interwału pomiędzy kolejnymi klatkami oraz ogólny czas fotografowania. Czas wynikowego filmu widoczny jest na ekranie opcji i dostosowuje się automatycznie w oparciu o ustawione parametry zdjęć poklatkowych oraz wybraną w ustawieniach filmu szybkość klatek na sekundę.

Przykładowe filmy

Przy filmach o numerach: 1, 6, 8 i 12 wykorzystaliśmy obiektyw Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED, a przy pozostałych Nikkor AF-S 85 mm f/1.8G. Ponadto podczas nagrywania filmów: 2, 4, 5, 7, 9, 11 i 14 włączony był ciągły autofokus.

• film 1 – 1920×1080 pix, 30p, 70.9 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 30p, 61.9 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 30p, 76.6 MB (film nagrany po zmroku),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 62.7 MB,
• film 5 – 1920×1080 pix, 24p, 62.9 MB,
• film 6 – 1280×720 pix, 60p, 62.5 MB,
• film 7 – 1280×720 pix, 60p, 71.4 MB,
• film 8 – 1280×720 pix, 60p, 61.4 MB (film nagrany po zmroku),
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, 65.9 MB,
• film 10 – 1280×720 pix, 50p, 70.9 MB,
• film 11 – 1280×720 pix, 30p, 32.7 MB,
• film 12 – 1280×720 pix, 30p, 31.3 MB (film nagrany po zmroku),
• film 13 – 1280×720 pix, 30p, 14.7 MB (film poklatkowy),
• film 14 – 1280×720 pix, 25p, 32.8 MB.

Wizjer

W D610, tak samo jak u poprzednika, mamy pentapryzmatyczny wizjer o 100-procentowym pokryciu kadru w trybie FX oraz 97-procentowym w trybie DX. Powiększenie wynosi około 0.7x (dla 50 mm f/1.4), a zakres dioptrażu zawiera się pomiędzy −3 a +1 m⁻¹. Odległość źrenicy wyjściowej natomiast wynosi 21 mm, a wizjer został wyposażony w matówkę BriteView Clear Matte Mark VIII typu B.

W wizjerze poza punktami AF możemy wyświetlić również siatkę kadrowania. Widoczne są także dodatkowe informacje o najważniejszych ustawieniach aparatu. Schemat oraz pełną listę elementów wyświetlanych w wizjerze prezentujemy poniżej.

1 – linie kadrowania, 2 – pola AF, tryb pola AF, 3 – obszar punktów AF, 4 – wskaźnik ostrości, 5 – pomiar ekspozycji, 6 – blokada automatycznej ekspozycji, 7 – czas otwarcia migawki, tryb AF, 8 – wartość przysłony, liczba działek przysłony, 9 – wskaźnik kompensacji mocy błysku, 10 – wskaźnik kompensacji, 11 – wskaźnik czułości ISO, 12 – czułość ISO, wskaźnik aktywnej funkcji D-Lighting, tryb pola AF, 13 – wskaźnik gotowości lampy błyskowej, 14 – wskaźnik blokady mocy błysku, 15 – wskaźnik synchronizacji błysku, 16 – wskaźnik działki przysłony, 17 – wskaźnik ekspozycji, kompensacji ekspozycji, wskaźnik przechylenia (elektroniczna poziomica), 18 – ostrzeżenie o niskim poziomie naładowania akumulatora, 19 – wskaźnik bracketingu ekspozycji, mocy błysku, balansu bieli oraz ADL, 20 – wskaźnik automatycznego wyboru ISO, 21 – liczba pozostałych zdjęć, liczba zdjęć pozostałych do zapełnienia bufora pamięci, wskaźnik zapisu zmierzonego balansu bieli, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji mocy błysku, 22 – „K” pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na ponad 1000 zdjęć.

Podobnie jak w poprzednim modelu, również w D610 nie mamy szczególnych zastrzeżeń do wizjera. Jest on wystarczająco duży i daje jasny obraz, zapewniając tym samym wygodną pracę podczas fotografowania.