RX10 dobrze leży nawet w jednej ręce, choć jego ciężar może powodować automatyczne chwytanie drugą ręką za obiektyw. W takim uchwycie nie ma mowy o wyślizgiwaniu się czy niestabilności, nawet gdy maksymalnie wysuniemy obiektyw.

Spust migawki pracuje prawidłowo, z dobrze wyczuwalnym podwójnym skokiem. Na spuście znajdziemy port do przykręcenia klasycznego mechanicznego wężyka spustowego.

----- R E K L A M A -----

Pierścień ostrości pracuje z trochę za dużym oporem, jednak mimo że to tylko serwomechanizm, można nim dokładnie operować. Pierścień ten przy użyciu AF steruje krotnością powiększenia optycznego oraz cyfrowego – w sposób liniowy lub skokami (aktywne tylko przy fotografowaniu) pomiędzy ustalonymi pozycjami: 24, 35, 50, 70, 100, 135 i 200 mm.

Oprócz pierścienia ostrości na obiektywie znajduje się też pierścień przysłony. Posiada on dwa tryby pracy: płynny oraz skokowy (1/3 EV). Aktualny tryb ustalamy małym przełącznikiem umieszczonym na spodniej stronie obiektywu.

Ergonomia obsługi wydaje się bardzo dopracowana. Pierścień przysłony, rolka korekty ekspozycji i bezpośrednie sterowanie czasem migawki – to wszystko sprawia, że w trybie M praca z aparatem jest bezproblemowa.

Ważnym elementem jest górny wyświetlacz LCD, na którym wyświetlane są podstawowe parametry. Przydaje się on szczególnie, gdy fotografujemy, używając statywu.

Ergonomię bardzo poprawia menu Fn, którego aktywacja powoduje wyświetlenie siatki składającej się z 12 części: 2 wiersze po 6 kolumn. Wyboru pola dokonujemy klawiszami kierunkowymi, a wartości – pierścieniem lub też po naciśnięciu klawisza OK, otwierając dedykowane menu.

Funkcja każdego z pól ekranu Fn może być przez użytkownika przedefiniowana. Dostępne opcje to:

• tryb pracy,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• obszar ostrości,
• ISO,
• filtr ND,
• tryb pomiaru,
• balans bieli,
• DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza,
• tryb fotograf.,
• efekt wizualny,
• AF z podążaniem,
• uśmiech/wykrywanie twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość,
• steadyshot (zdjęcia),
• steadyshot (film),
• poziom nagrywania dźwięku,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlanie pozycji dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu.

Aparat jest też w szerokim zakresie programowalny. Możemy przypisać funkcję klawiszom AEL, kierunkowym ŚRODEK, LEWO, PRAWO, DÓŁ oraz C. Dostępne opcje to wersja listy programowania funkcji Fn rozszerzona o następujące elementy:

• przewodnik w aparacie,
• pamięć MR,
• blokada AEL,
• przełącznik AEL,
• blokada regulacji AF/MF,
• zmiana regulacji AF/MF,
• AF z priorytet oczu,
• zoom cyfrowy,
• powiększenie,
• wyłącz monitor,
• wyślij do smartfonu,
• steruj ze smartfonu,
• jasność monitora.

Także pierścieniowi wybieraka możemy przypisać funkcję bezpośrednią. Dzięki temu zyskamy szybki dostęp do:

• ISO,
• balansu bieli,
• strefy twórczej,
• efektu wizualnego.

Mimo posiadania gorącej stopki w standardzie ISO, czyli możliwości sterowania wyzwalaniem także studyjnych lamp błyskowych, aparat wyposażony jest w funkcję zdalnego sterowania wyzwalaniem błysku. Działa ona w przypadku, gdy używamy kompatybilnej lampy błyskowej – wbudowana nie posiada funkcji pozwalającej kontrolować błysk innych lamp.

Choć przełącznik skoku pierścienia przysłony znajduje się w miejscu trudno dostępnym, to jednak podatny jest na przypadkowe przestawienie. Także pierścień przysłony przez swoje jedynie miejscowe karbowanie trudno obsługuje się lewą ręką, szczególnie gdy używamy małych liczb przysłony – w takim ustawieniu wygodniej byłoby obsłużyć pierścień prawą ręką.

Pewien problem dotyka też wizjera – automatyka detekcji zbliżania oka nie pracuje idealnie. Okazuje się, że układ ma niewielką tolerancję, co powoduje, że gdy w słoneczny dzień trzymamy aparat oburącz i kadrujemy na ekranie LCD w kierunku słońca, dużo zależy od kolorystyki stroju fotografa. Robiąc zdjęcie przykładowe odblasków, doświadczaliśmy wielokrotnie niepożądanego przełączania na EVF.

Dopatrzyliśmy się także niepokojących zakłóceń w pracy oprogramowania. Zdarza się, że aparat przy wyłączeniu nie chowa obiektywu, co skutkuje błędami przy ponownym jego uruchomieniu. Sytuację ratuje wyjęcie na chwilę baterii. Także podczas wykonywania zdjęć produktowych dwukrotnie doświadczyliśmy możliwości załączenia podświetlania górnego wyświetlacza, gdy przełącznik zasilania był ustawiony w pozycji „wyłączone”.

Tryby pracy

Aparat umożliwia pracę w następujących trybach:

• Auto – inteligentne auto oraz lepsza automatyka, czyli dodatkowo wybieranie trybów HDR, portretowych itp.,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1 i 2 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – tryby tematyczne.

Tryb Auto może być dodatkowo skonfigurowany jako zwykły lub tzw: Auto+ (lepsza automatyka), czyli z możliwością wyboru trybu pracy z wachlarza rozszerzonego o wieloklatkowe odszumianie czy funkcję HDR.

Menu

RX10 posiada menu, które zorganizowano w sposób znany z ostatnich lustrzanek SLT Alpha. Jest ono czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na 5 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie.

Możliwe jest też wybranie w konfiguracji aparatu widoku kafelkowego.

Poszczególne grupy menu to:

• ustawienia fotografowania (7 zakładek),
• ustawień niestandardowe (4 zakładki),
• sieć bezprzewodowa (2 zakładki),
• odtwarzanie (2 zakładki),
• ustawienia (6 zakładek).

Aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi opcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie – tego elementu w RX10 zabrakło. Małym pocieszeniem jest możliwość aktywacji menu na stronie z poprzednio ustawianym elementem.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Zawsze jednak u dołu ekranu widoczny jest wąski czarny pasek z podstawowymi parametrami ekspozycji (czas migawki, liczba przysłony, kompensacja ekspozycji oraz czułość ISO).

Z dodatkowych elementów, które możemy wyświetlić na ekranie, mamy do wyboru:

• elektroniczną poziomicę,
• histogram,
• graficzną skalę migawki i przysłony u dołu.

Ciekawym elementem jest widok przez producenta nazywany jako „wizjer”, czyli dane o konfiguracji aparatu bez podglądu zdjęcia – ekran ten dostępny jest jedynie na głównym wyświetlaczu LCD i tylko w trybie fotografowania. W menu aparatu możemy określić niezależnie, jakich ekranów chcemy używać w wizjerze i na wyświetlaczu LCD. Możemy też zdecydować, czy na obraz prezentowany na ekranie mają być nanoszone korekty związane z kompensacją ekspozycji, balansem bieli czy filtrami efektowymi. Warte odnotowania jest także, iż możemy całkowicie wyłączyć ekran LCD i korzystać jedynie z wizjera oraz górnego wyświetlacza – taka konfiguracja zdecydowanie poprawia żywotność akumulatora.

Każde wciśnięcie klawisza DISP powoduje przełączenie do następnego zestawu informacji z listy powyżej. Listę możemy jednak modyfikować, aktywując i dezaktywując poszczególne jej elementy w menu konfiguracji przycisku DISP.

Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania:

• 3×3,
• kwadratowa,
• przekątna i kwadratowa.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 2 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramami RGBY. Możemy także uruchomić pokaz slajdów. W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Skorzystamy z pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz odtwarzania w zwolnionym tempie.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×3 lub 5×5 (konfigurowalny w menu odtwarzania aparatu – pozycja „Indeks obrazów”).

Możemy też zmienić tryb oglądania na widok:

• daty (kalendarz),
• katalogu (zdjęć),
• filmów MP4,
• filmów AVCHD.

Podczas przeglądania filmów dostępne stają się opcje umożliwiające zatrzymanie, pauzę, wyświetlanie poklatkowe czy też szybkie przewijania w obu kierunkach. Gdy wybierzemy panoramę, możemy uruchomić jej automatyczne przewijanie.

Szybkość

Aparat w większości sytuacji nie wykazuje spowolnienia podczas pracy. Pracę układów AF trudno nazwać szybką, choć w większości wypadków może się wydawać wystarczającą. Największym problemem jest przeglądanie wykonanych zdjęć, które odbywa się z zauważalną zwłoką spowodowaną doczytywaniem miniaturek. Także obracanie rolką nie odbywa się tak, jak byśmy się tego spodziewali – szybkie obroty nie powodują szybszej zmiany nastawianej wartości. Jednak najbardziej zadziwiła nas szybkość pracy napędu zoomu. Jest bardzo źle: czas zmiany ogniskowej pomiędzy dwiema krańcowymi pozycjami wynosi 3.5 s. To bardzo słaby wynik.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia (bez AF)	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)	Czas ustalania ostrości
2.73 s	0.18 s	0.73 s	0.47 s	0.24 s

Oceniając zawarte w tabeli dane dla pomiarów z AF i bez niego należy wziąć pod uwagę stały dystans aparatu do planszy testowej. Absolutnie nie odwzoruje on sytuacji realnej, gdy zmieniamy kadr z bliskiego na odległy.

Widzimy wyraźnie, że proces włączania aparatu trwa dość długo. Jest to spowodowane wspominaną wcześniej powolną pracą obiektywu. Miło zaskakuje małe opóźnienie wyzwolenia migawki. Jedynie czas między dwoma kolejnymi zdjęciami zbliża się do 1 s – jeśli chcemy często wyzwalać migawkę, lepiej skorzystać z trybu seryjnego.

Zdjęcia seryjne

Wyzwalanie migawki może być zrealizowane jako:

• pojedyncza ekspozycja,
• ciągła,
• ciągła (priorytet szybkości, czyli wyłączenie układów AF na czas wykonywania serii zdjęć),
• samowyzwalacz zwykły,
• samowyzwalacz ciągły,
• bracketing ekspozycji ciągły (wykonuje 3 zdjęcia dla każdego wciśnięcia spustu migawki),
• bracketing ekspozycji pojedynczy (każda ekspozycja wymaga osobnego wciśnięcia spustu migawki),
• bracketing balansu bieli (3 zdjęcia z małą lub dużą różnicą nastawy WB),
• bracketing dynamiki (3 zdjęcia z małą lub dużą różnicą nastawy DRO).

Tryb bracketingu ekspozycji umożliwia wykonanie 3 lub 5 ekspozycji z rozsunięciem 1/3 lub 2/3 EV. Dodatkowo możliwe jest zaprogramowanie trybu 3-klatkowego z odstępami ±1, 2 oraz 3 EV. Zdjęcia w bracketingu możemy też wykonywać w trybie M – musimy jednak ustawić automatyczny dobór czułości, by mieć pewność, że czas migawki będzie niezmieniony.

Pomiary trybów seryjnych wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Do deklarowanej przez producenta szybkości 11 kl/s możemy zbliżyć się jedynie przy formacie zapisu JPEG oraz zablokowanym układzie AF (priorytet szybkości), i to tylko do czasu zapełnienia wewnętrznego bufora.

Dla lepszego oszacowania możliwości aparatu wyniki pomiarów przedstawiamy także w formie tabeli.

Format	Ilość zdjęć	Średnia prędkość [kl/s]	Pojemność bufora [kl]	Prędkość zapisu do bufora [kl/s]	Prędkość zapisu na kartę [kl/s]
Priorytet szybkości
RAW+JPEG	41	1.37	9	7.26	1.11
JPEG	53	1.77	21	10.4	1.14
RAW	58	1.93	10	6.85	1.68
Seria zwykła
RAW+JPEG	42	1.4	13	2.72	1.15
JPEG	51	1.7	30	2.96	1.06
RAW	57	1.9	31	2.19	1.64

Po zapełnieniu bufora – którego pojemność okazuje się niewielka – osiągana szybkość rejestracji z praktycznego punktu widzenia jest niewielka. Chcąc rejestrować szybkie wydarzenia, powinniśmy wykonywać krótkie serie w trybie z preselekcją ostrości w taki sposób, by nie dopuszczać do zapełnienia się bufora wewnętrznego aparatu.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Sony RX10 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (AF-S),
• ciągłym (AF-C),
• manualnym (MF),
• pojedynczym z korekcją ręczną (DMF, Direct Manual Focus).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• wielopunktowy,
• centralny,
• elastyczny punktowy,
• z priorytetem oczu.

RX10 umożliwia też wykrywanie twarzy oraz uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki) oraz funkcję śledzenia obiektu. Oferuje też funkcję blokady AF poprzez wciśnięcie spustu migawki do połowy. W menu odnajdziemy także tryb PreAF będący w istocie ciągłym ostrzeniem, nawet gdy nie dotykamy spustu migawki. Warto zaznaczyć, że funkcja ta jest domyślnie aktywna.

W trybie DMF po ustaleniu ostrości przez aparat, przy wciśniętym spuście migawki do połowy, mamy możliwość korekty nastawy za pomocą obracania pierścieniem ostrości.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie. Podczas fotografowania jego poruszenie skutkuje automatycznym powiększeniem obrazu na wyświetlaczu (8.6- lub 17.1-krotnie po wciśnięciu klawisza OK). Funkcję tę oczywiście można wyłączyć w menu.

Możemy także skorzystać z funkcji „focus peaking”, powodującej oznaczanie w trybie rzeczywistym zarysów obiektów, które znajdują się w płaszczyźnie ostrości. Do wyboru mamy 3 poziomy intensywności kolorowania (wysoki, średni, niski) oraz 3 kolory (biały, czerwony, żółty). Funkcja ta działa w trybie fotografowania i filmowania, jednak niedostępna jest, gdy filmując obserwujemy kadr na zewnętrznym monitorze podłączonym przez HDMI.

Automatyczne ustawianie ostrości w RX10 odbywa się stosunkowo szybko, lecz nie do końca celnie. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych sporadycznie doświadczyliśmy niewielkich błędów w ustawieniu ostrości. Jako przykład niech posłużą poniższe zdjęcia, gdzie widać delikatny backfocus.

AF	MF

Przy słabym oświetleniu układ AF jest wspomagany specjalna diodą, która oświetla fotografowany motyw. Oczywiście zdaje to egzamin przy niewielkiej odległości między nim a obiektywem i w trybie fotografowania.

Pomiar ekspozycji

Aparat RX10 ustawia ekspozycję korzystając z następujących trybów pracy światłomierza:

• wielopunktowy,
• centralno-ważony,
• punktowy (centrum kadru).

Dostępna korekcja jego wskazań umożliwia ustawienie wartości z zakresu ±3 EV z krokiem 1/3 EV (co ciekawe, przy filmowania zakres ten zawęża się do ±2 EV). Automatyka ISO działa też w trybie M – dzięki temu zmiany na kole korekcji ekspozycji skutkują automatycznym dobraniem wartości ISO. RX10 posiada także przycisk AEL, którego wciśnięcie pozwala zablokować światłomierz.

Ciekawą funkcją jest tryb zebry, czyli paskowanie obszarów kadru, których jasność przekracza zdefiniowany poziom. Możemy ustawić próg na 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100 oraz 100+. Podobnie jak focus peaking, ta funkcja też nie jest aplikowana do obrazu przesyłanego przez HDMI.

Dostępna jest też wieloklatkową redukcja szumów, co efektywnie przekłada się na możliwość stosowania wyższych czułości.

Aparat w większości sytuacji prawidłowo nastawiał parametry, a dokładne pomiary wskazują na delikatną tendencję do prześwietlania, którą oszacowaliśmy na +1/3 EV. Zakres działania funkcji Auto ISO możemy programować w menu niezależnie dla dolnego i górnego progu.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 1 do 10.2 m (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV. Wbudowaną lampę aktywujemy dedykowanym przyciskiem na górnej ściance aparatu. W menu standardowej konfiguracji przycisku Fn lub w menu konfiguracyjnym aparatu odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja na drugą kurtynę,
• bezprzewodowy.

Tryb bezprzewodowy nie jest de facto ustawieniem wbudowanej lampy, a funkcją dostępną po zamontowaniu dodatkowej, kompatybilnej lampy, która będzie pełniła rolę kontrolera błysku. Aparat jest też wyposażony w funkcję redukcji efektu czerwonych oczu.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z odcięciem oświetlenia zastanego: czas ekspozycji to 1/100 s, czułość ISO 100, a przysłona f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Sony RX 10	Sony RX 100

Dobrane parametry ekspozycji całkowicie odcinały oświetlenie zastane. Widzimy wyraźnie, że scena została słabo oświetlona, a refleksy na oparciach widoczne są dla dalszych rzędów. Energia, jaką dysponuje wbudowana lampa, jest zatem niewielka i wystarczająca jedynie w małych pomieszczeniach.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/50 s oraz f/2.8) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat podniósł nastawę ISO do wartości 320).

Tryb P (ISO 100)	Tryb P (Auto ISO)

Aparat wydłużył czas do 1/50 sekundy i maksymalnie otworzył przysłonę. Oprogramowanie aparatu wykorzystuje zatem jasność obiektywu i zapobiega nadmiernemu wydłużaniu czasu migawki. To dobry znak. Oddanie korpusowi sterowania czułością poskutkowało podniesieniem jej o 2 i 2/3 EV.

Stabilizacja

Sony RX10 został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu, którą producent tradycyjnie nazwał SteadyShot. By sprawdzić skuteczność stabilizacji, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na najdłuższej ogniskowej z czasem ekspozycji z zakresu od 1/250 do 1/2 s zarówno przy wyłączonej, jak i włączonej opcji. Poniższy wykres pokazuje odsetek nieudanych zdjęć zależnie od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (punkt zerowy odpowiada czasowi 1/250 s).

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami dochodzi do 3 EV. Taki wynik należy uznać za wystarczający w większości zastosowań, do jakich aparat jest przeznaczony.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, którego użycie skutkuje redukcją ilości światła padającego na matrycę. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki lub też wydłużać czas ekspozycji w celu rozmycia ruchu tak, jak w przykładzie poniżej.

ND aktywny	ND nieaktywny

Zdjęcie po lewej wykonane zostało w trybie A przy nastawach f/5.6, ISO 200 oraz włączonym filtrze ND. Ustawiony przez aparat czas migawki 1/6 s umożliwił rozmycie płynącej wody. Po wyłączeniu filtra (zdjęcie po prawej) aparat dobrał czas migawki równy 1/50 s. Różnica między zdjęciami wynosi zatem dokładnie 3 EV.

Programy tematyczne

Aparat dysponuje następującymi programami tematycznymi:

• Portret,
• Sport,
• Makro,
• Krajobraz,
• Zachód słońca,
• Nocny widok,
• Z ręki o zmierzchu,
• Nocny portret,
• Korekcja drgań.

Fotografia HDR

Podczas fotografowania mamy dostęp do trybów rozszerzonego zakresu dynamicznego: DRO oraz HDR. Tryb DRO polega na innym przetwarzaniu wykonanego zdjęcia, natomiast tryb HDR oferuje wykonanie 3 zdjęć z zakresu 1 EV aż po 6 EV i złożenie ich w obraz wynikowy zapisywany równolegle ze środkową klatką. Warto wspomnieć, że funkcja HDR dostępna jest tylko przy rejestracji zdjęć JPEG bez zapisywania zdjęć składowych.

Poniżej prezentujemy przykładowe wykorzystanie trybu HDR.

HDR wyłączony	HDR aktywny (+4)

Mimo ustawienia wartości +4 różnica w naświetlonych zdjęcia z i bez trybu HDR nie jest duża. Widzimy wyraźnie, że wpływ na to miała próba jak najlepszego zachowania detali w jasnych partiach obrazu kosztem mniejszego rozjaśnienia cieni.

Panoramy

Tryb fotografii panoramicznej w RX10 oferuje tylko możliwość wykonywania panoram dwuwymiarowych o rozmiarze standardowym lub szerokim. Przed rozpoczęciem tworzenia panoram możemy zadecydować o balansie bieli, trybie pomiaru ekspozycji i pracy układu autofokusu. Lampa błyskowa jest niedostępna, a zoom obiektywu ustawiony na wartość minimalną (szeroki kąt).

Poniżej prezentujemy przykładowe wykorzystanie trybu panoramy.

Wykonywanie panoram jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat w zdefiniowanym kierunku. Po zrobieniu wszystkich niezbędnych zdjęć aparat przystępuje do składania ich w fotografię panoramiczną. Warto odnotować, że przy wybieraniu kierunku panoramy zapamiętywana jest orientacja aparatu, co służy później prawidłowemu ustawieniu obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy tworzyć panoramę poziomą, trzymając aparat w pionie.

Programy kreatywne

Aparat RX10 udostępnia zestaw filtrów cyfrowych:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (czarno-biała lub kolorowa),
• Zdjęcia retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-biały o dużym kontraście,
• Miękka ostrość (niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (niski, średni, wysoki),
• Czarno-biały o bogatej gradacji,
• Miniatura – obszar ostry może być wybrany automatycznie lub też ręcznie w poziomie (u góry kadru, pośrodku, na dole) oraz w pionie (po lewej stronie, pośrodku, po prawej),
• Akwarela,
• Ilustracja (niski, średni, wysoki).

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW.

Filmowanie

Sony RX10 posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Większą kontrolę w zakresie filmowania mamy w oddzielnym trybie wideo, znajdującym się na kole nastaw. Po jego wybraniu dostępne jest nagrywanie filmów we wszystkich trybach ręcznych (P, A, S oraz M) przy jednoczesnym zachowaniu możliwości ich konfiguracji. Tak jak i w wypadku modelu RX100 II – producent pozwala na zmianę parametrów ekspozycji (przysłony, migawki, czułości, kompensacji) również w trakcie filmowania.

Sony RX10 oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format AVCHD Full HD (1920×1080 px)
  • 50i oraz 24p, 24 Mb/s (FX),
  • 50i oraz 24p, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
• format MP4
  • HD (1440×1080 px), 12 Mb/s, 25 kl/s,
  • VGA (640×480 px), 3 Mb/s, 25 kl/s.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać stabilizacji obrazu (kosztem zmniejszenia kąta widzenia obiektywu). Oprócz powiększenia optycznego w trakcie filmowania dostępny jest również zoom cyfrowy. Gdy zamierzamy ręcznie ustalać ostrość w czasie nagrywania, użytecznym okaże się tryb „focus peaking”. Możemy skorzystać też z funkcji „Efekt wizualny”. Filtry dostępne dla trybu filmowego to:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

M2TS, 1920×1080 50i 17 MB, 8.73 s	M2TS, 1920×1080 50i 19 MB, 9.72 ,
M2TS, 1920×1080 50i 15 MB, 7.74 s	M2TS, 1920×1080 50i 13 MB, 6.75 s
M2TS, 1920×1080 50i 29 MB, 15.12 s	M2TS, 1920×1080 50i 20 MB, 10.35 s

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych kodeków:

• 1440×1080, 25 kl/s: 15 MB
• 640×480, 25 kl/s: 4 MB
• 1920×1080 50i, 21 Mbps, 30 MB
• 1920×1080 50i, 16 Mbps, 22 MB
• 1920×1080 50p, 25 Mbps, 33 MB
• 1920×1080 25pi, 21 Mbps, 29 MB
• 1920×1080 25p, 16 Mbps, 22 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające jak zachowują się układy stabilizacji oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Stabilizacja włączona: 14 MB
• Stabilizacja wyłączona: 12 MB
• Demonstracja efektu tzw „galaretki” (ang: jelly): 23 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 42 MB

Proces tworzenia klipu jest wyjątkowo nieskomplikowany, a jakość rejestrowanego materiału zadowala. W trybach z przeplotem oczywiście zauważalny jest efekt grzebieniowy, pojawiający się na krawędziach szybko przemieszczających się obiektów. Tak jak w modelach RX100 i RX100 II, w opisywanym aparacie szybkość i dokładność pracy układów AF nie jest powodem do dumy konstruktorów. Podobnie jakość redukcji szumu wiatru pozostawia wiele do życzenia. Niewątpliwym plusem jest możliwość stosowania manualnych nastaw ekspozycji, jak również korzystanie z funkcji „focus peaking”. Ważne udogodnienie stanowi monitorowanie poziomu zapisywania dźwięku z wewnętrznego i zewnętrznego mikrofonu. Odsłuchu możemy dokonywać używając słuchawek.

Łączność WiFi

Aparat został wyposażony w interfejs komunikacji bezprzewodowej WiFi. Dodatkowo – w celu szybkiego konfigurowania jego parametrów – do dyspozycji mamy łączność NFC. Przyda się nam ona, gdy często zmieniamy smartfon czy tablet i nie chcemy za każdym razem wpisywać na nowo hasła dostępowego.

Komunikacja WiFi umożliwia wyświetlenie zdjęć na zgodnym telewizorze oraz przekazanie sterowania do zewnętrznego urządzenia, jakim jest smartfon czy tablet – wymagane do tego jest zainstalowanie aplikacji Sony Play Memories. Nie posiada ona zbyt wielu funkcji, trzeba jednak przyznać, że nie odbiega znacząco od tego, co oferują inni producenci.